ตอนที่ 620 โดยปริยาย
เมื่อเห็นฝูรั่วซีตัดสินใจทำตามที่นางกล่าว ไป๋ชิงเหยียนจึงกล่าวต่อ “ลุงผิงพาแม่ทัพฝูไปพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้หาทางส่งแม่ทัพฝูออกไปจากเมืองแต่เช้าตรู่ เมื่อพาแม่ทัพฝูไปยังที่พักเรียบร้อยลุงผิงจงกลับมาหาข้าอีกรอบ ข้ามีงานอื่นให้ทำ”
“ขอรับ!”
หลูผิงรับคำแล้วพาฝูรั่วซีจากไป
ไม่นาน หลูผิงกลับมาอีกครั้ง
ไป๋ชิงเหยียนเดินเข้าไปใกล้หลูผิง เอ่ยเสียงเบาหวิว “ข้าอยากได้ศพที่สวมชุดของแม่ทัพฝู แขนข้างขวาขาด ถูกคนตัดศีรษะก่อนฟ้าจะสว่าง ลุงผิงหาให้ข้าได้หรือไม่”
คุณหนูใหญ่ต้องการปลอมศพของฝูรั่วซีขึ้นมา เรื่องนี้ค่อนข้างยุ่งยาก ฝูรั่วซีถูกตัดแขนข้างขวาขาด อีกทั้งเพิ่งขาดไม่นานมานี้
หลูผิงขบกรามแน่น วันที่สิบห้า เดือนสิบ ฝูรั่วซีจะปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ดังนั้นเขาหาศพไปตบตาเพียงสองวันเท่านั้น ไม่น่าจะมีปัญหาอันใด หลูผิงกำหมัดรับคำ “คุณหนูใหญ่ไม่ต้องห่วงขอรับ หลูผิงจะจัดการเรื่องทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนฟ้าสว่างขอรับ”
เมื่อหลูผิงจากไป เรือนชิงฮุยเงียบสงบลงอีกครั้ง มีเพียงเสียงร้องของนกเท่านั้น
ชุนเถามองดูไป๋ชิงเหยียนที่ยืนขมวดคิ้วอยู่ตรงระเบียงทางเดินท่ามกลางแสงไฟ เอ่ยเสียงอ่อนโยน “คุณหนูใหญ่เข้านอนเถิดเจ้าค่ะ”
“ได้” ไป๋ชิงเหยียนรับคำ ควรนอนพักผ่อนเติมพลังไว้สำหรับวันถัดไป เรื่องสำคัญกำลังจะเริ่มในวันพรุ่งนี้
คืนนี้ไม่ได้มีเพียงไป๋ชิงเหยียนที่นอนไม่หลับเท่านั้น รัชทายาท หลู่จิ้นและราชครูถานก็นอนไม่หลับเช่นเดียวกัน
รัชทายาทและราชครูถานเพิ่งได้คำรับสารภาพของฝูรั่วซี จู่ๆ คุกศาลต้าหลี่ก็ไฟไหม้ขึ้นอย่างกะทันหัน
หลู่จิ้นมีสติคิดได้ทันทีว่ามีคนมาสังหารฝูรั่วซี ทุกคนต่างพุ่งเป้าไปยังองครักษ์ลับที่ถูกส่งมาสังหารฝูรั่วซีและการดับไฟ ผู้คุมคุกที่หลู่จิ้นสั่งให้มาเป็นกำลังเสริมเคลื่อนย้ายฝูรั่วซีออกไปจากที่เกิดเหตุ ทว่า เมื่อกลับมาดูอีกครั้ง ร่างของฝูรั่วซีกลับหายไปแล้ว
นอกจากศพของทหารหน่วยกล้าตายเหล่านั้น หลู่จิ้นพบว่ามีศพของผู้คุมคุกอยู่ในนั้นด้วยสองศพ เมื่อตรวจสอบจากหัวหน้าผู้คุมคุกจึงพบว่าสองคนนี้ไม่ใช่ผู้คุมคุกของศาลต้าหลี่ หลู่จิ้นตกใจจนแทบทรุดไปกองกับพื้น
รัชทายาทและราชครูถานมีสีหน้าเคร่งเครียดเช่นเดียวกัน พวกเขารู้สึกว่าซิ่นอ๋องและฮองเฮามีเครือข่ายมากเกินไป อีกทั้งรอบคอบมากกว่าเดิม พวกเขารีบสั่งให้คนจัดระเบียบกำลังคนในคุกศาลต้าหลี่ใหม่ทั้งหมด
“ในเมื่อเราได้หลักฐานคำสารภาพจากฝูรั่วซีแล้ว องค์ชายทรงไม่ต้องลังเลแล้วพ่ะย่ะค่ะ สั่งคนจับกุมตัวซิ่นอ๋องเถิดพ่ะย่ะค่ะ” ราชครูถานตัดสินใจอย่างเด็ดขาด “สั่งให้หน่วยตรวจเมืองตามหาฝูรั่วซีให้ทั่วทั้งเมือง หากมีชีวิตอยู่ให้จับเป็น หากเสียชีวิตต้องเห็นศพพ่ะย่ะค่ะ!”
รัชทายาทกำมือที่ไขว้อยู่ทางด้านหลังนิ่งราวกับกำลังไตร่ตรองเรื่องทั้งหมดอย่างละเอียด ไม่กล่าวสิ่งใดออกมาทั้งสิ้น
เขาต้องการล้มล้างซิ่นอ๋องและฮองเฮาให้สิ้นซาก ทว่า ตอนนี้มีเพียงคำสารภาพของฝูรั่วซี ไม่มีหลักฐาน หากซิ่นอ๋องและฮองเฮารอให้เสด็จพ่อฟื้นขึ้นมาแล้วอ้างว่าฝูรั่วซีใส่ร้ายพวกเขา ด้วยความรักที่เสด็จพ่อมีให้ซิ่นอ๋อง เขาอาจปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปอีกตามเคย
ฟางเหล่าบอกว่าเขาซื้อตัวนางกำนัลที่เคยรับใช้ฮองเฮาในตอนนั้นได้แล้ว ทว่า เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับสายเลือดของราชวงศ์ หากเสด็จพ่อทรงสืบอย่างละเอียดจนรู้ว่าจวนรัชทายาทเป็นคนต้นคิดเรื่องทั้งหมด…
รัชทายาทตัวสั่นเทาขึ้นมาอย่างคุมไม่อยู่ เขาจะกลายเป็นรัชทายาที่ใส่ร้ายน้องชายของตัวเอง เสด็จพ่ออาจปลดเขาออกจากตำแหน่งรัชทายาทก็ได้
รัชทายาทรู้จักเสด็จพ่อของตัวเองดี มีเพียงซิ่นอ๋องเป็นอันตรายต่อบัลลังก์ของเขาเท่านั้น เสด็จพ่อของเขาจึงจะเอาชีวิตของซิ่นอ๋อง
ดังนั้นหากต้องการกำจัดฮองเฮาและซิ่นอ๋องให้สิ้นซาก มีเพียงพวกเขาบุกวังหลวงก่อกบฏเท่านั้น หลักฐานจึงจะมัดตัวพวกเขาแน่นจนดิ้นไม่หลุด
ทางที่ดีเมืองหลวงควรเกิดความวุ่นวายขึ้น เมื่อเกิดความวุ่นวาย เสด็จพ่อจะได้รับรู้ว่าฮองเฮาและซิ่นอ๋องคิดก่อกบฏ พระองค์จะได้รับรู้ว่าเขาคือโอรสที่ดีที่สุด
โชคดีที่ทหารสองหมื่นนายของค่ายผิงอันยังอยู่ที่นอกเมืองหลวง หัวหน้าหน่วยตรวจเมืองฟ่านอวี๋ไหวก็คือคนของเขา
“ท่านราชครูถาน เรามีเพียงคำให้การของฝูรั่วซี ไม่มีจดหมายที่เป็นหลักฐานว่าฮองเฮาเขียนถึงฝูรั่วซี คำให้การเหล่านี้ไม่อาจยืนยันได้ว่าสิ่งที่ฝูรั่วซีกล่าวมาคือความจริง หากเราจับกุมตัวซิ่นอ๋องตอนนี้ เมื่อเสด็จพ่อทรงฟื้นขึ้นมาอาจไม่พอพระทัยได้” รัชทายาทขมวดคิ้วแน่น “แม้ตอนนี้ซิ่นอ๋องจะถูกถอดยศเป็นเพียงสามัญชน ทว่า อย่างไรเขาก็เป็นโอรสที่เกิดจากฮองเฮา หากเราจัดการเรื่องนี้ไม่ดีพอ อาจถูกผู้อื่นตำหนิเอาได้”
ราชครูถานเลิกคิ้วสูง เตรียมกล่าวสิ่งใดออกมา ทว่า เห็นเฉวียนอวี๋วิ่งเข้ามาด้านในศาลต้าหลี่เสียก่อน เขาเดินอ้อมเสาเคลือบน้ำมันสีดำเข้าไปหารัชทายาท ใช้มือป้องปากรายงานเรื่องความเคลื่อนไหวของจงเส้าจ้งให้รัชทายาทฟัง
ตระกูลจงจะก่อกบฏจริงๆ ด้วย
รัชทายาทไม่รอช้า รีบรายงานเรื่องนี้ให้ราชครูถานรับรู้ “ท่านราชครู จงเส้าจ้งนับพบแม่ทัพในสังกัดเก่าของตนที่หอนางโลม เกรงว่าพวกเขาอาจก่อกบฏขึ้น!”
ราชครูถานกำมือที่กำบันทึกคำสารภาพของฝูรั่วซีแน่น กล่าวขึ้น “องค์ชาย เพื่อไม่ให้เกิดความวุ่นวายขึ้นในเมืองหลวง พวกเราควรส่งคนไปจับตัวกลุ่มของจงเส้าจ้งทั้งหมดไว้ก่อนพ่ะย่ะค่ะ”
รัชทายาทได้ยินราชครูถานกล่าวเช่นนี้จึงรีบพยักหน้ารัว หันไปสั่งให้เฉวียนอวี๋ไปบอกให้หน่วยตรวจเมืองออกไปจับกุมตัวคนเหล่านั้น
ขอเพียงจับกลุ่มของจงเส้าจ้งได้อย่างคาหนังคาเขา ฮองเฮาและซิ๋นอ๋องก็ไม่อาจบ่ายเบี่ยงได้อีกแล้ว
หอนางโลม
เมื่อจงเส้าจงเห็นว่าลูกน้องในสังกัดเก่าที่ไว้ใจได้มากันครบหมดแล้ว เขาจึงสะบัดชายชุดคลุมคุกเข่าลงตรงหน้าบรรดาลูกน้องของตัวเอง
บรรดาลูกน้องของจงเส้าจ้งรีบคุกเข่าตามอย่างตกใจ “ใต้เท้า เหตุใดจึงทำเช่นนี้ขอรับ!”
“ทุกท่าน ที่ข้าเชิญทุกท่านมาในวันนี้เพราะฮองเฮาทรงขอร้องให้ข้ามาเชิญพวกท่านไปช่วยเหลือฝ่าบาท” จงเส้าจ้งกล่าวพลางโค้งกายคำนับลูกน้องทุกคนทั้งน้ำตา “ไม่ปิดบังทุกท่าน เบื้องบนอ้างว่าฝ่าบาททรงเก็บตัวบำเพ็ญภาวนาเพื่อขอพรให้แคว้นต้าจิ้นเป็นเวลาสี่สิบเก้าวัน ทว่า แท้จริงแล้วเป็นเพราะพระองค์ทรงพลัดตกจากหลังม้า สลบไม่ได้สติจนถึงทุกวันนี้ต่างหาก!”
แม่ทัพทุกคนของกองทหารรักษาพระองค์ต่างตะลึงไปตามๆ กัน
บนโลกนี้ไม่มีสิ่งใดปิดเป็นความลับได้อย่างแนบสนิท พวกเขาพอได้ยินข่าวลือเรื่องฝ่าบาทพลัดตกจากหลังม้าจนสลบไม่ได้สติมาบ้าง
จงเส้าจ้งขบกรามแน่น “เรื่องนี้เป็นฝีมือของรัชทายาท! รัชทายาททรงเห็นว่าฮองเฮาทรงตั้งครรภ์ อีกทั้งฝ่าบาทเรียกตัวซิ่นอ๋องกลับมาเมืองหลวง รัชทายาทรู้สึกว่าตำแหน่งของตัวเองกำลังสั่นคลอนจึงลงมือจัดการกับฝ่าบาท หวังใส่ร้ายว่าเป็นฝีมือของฮองเฮาและซิ่นอ๋อง ถือเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ทั้งกำจัดฮองเฮาและซิ่นอ๋องได้ในคราวเดียวกัน ทั้งทำให้ฝ่าบาททรงสวรรคต เช่นนี้เขาซึ่งเป็นรัชทายาทจะได้ขึ้นครองตำแหน่งได้อย่างชอบธรรม!”
“ไม่น่าใช่นะ ข้าได้ยินว่าตอนที่ฝ่าบาททรงพลัดตกจากหลังม้า องค์รัชทายาททรงประทับอยู่ที่เติงโจวไม่ใช่หรือ” แม่ทัพคนหนึ่งกล่าวขึ้น
“นี่คือแผนการอันแยบยลของรัชทายาท!” จงเส้าจ้งเตรียมการมาเป็นอย่างดี เขาแสร้งทำเป็นร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด “รัชทายาทอยู่ไกลถึงเติงโจว ไม่มีผู้ใดจะสงสัยในตัวพระองค์ กระทั่งสงสัยว่าฮองเฮาและซิ่นอ๋องเป็นคนลงมือ หวังจะถือโอกาสตอนที่รัชทายาทไม่ได้อยู่ในเมืองหลวงผลักดันให้ซิ่นอ๋องขึ้นครองบัลลังก์แทน”
“ทว่า ทุกท่านลองคิดตามดู” จงเส้าจ้งยกมือกำหมดชูไปทางวังหลวง “หากฝ่าบาททรงสวรรคต ผู้ที่ได้ผลประโยชน์มากที่สุดคือผู้ใดกัน คือรัชทายาทไม่ใช่หรือ! เมื่อฝ่าบาททรงสิ้นพระชนม์ รัชทายาทจะได้ขึ้นครองราชย์ไปโดยปริยาย!”
ลูกน้องของจงเส้าจ้งขมวดคิ้วแน่น หันมองหน้าบรรดาสหายคนอื่นๆ จากนั้นกล่าวขึ้นก่อน “ใต้เท้า ข้ายังได้ยินมาอีกว่าครั้งนี้ฝูรั่วซีถูกจับกุมตัวกลับมายังเมืองหลวงเพราะคิดสังหารองค์รัชทายาทตามคำสั่งของฮองเฮา!”
จงเส้าจ้งหันไปมองลูกน้องเก่าของตัวเองด้วยสีหน้าจริงจัง “ฝูรั่วซีสังหารองค์รัชทายาท หากเขาได้รับคำสั่งจากฮองเฮาจริง เหตุใดจนถึงตอนนี้รัชทายาทยังหาหลักฐานไม่ได้อีก”