บทที่ 636 จะทำอย่างไรดี
บทที่ 636 จะทำอย่างไรดี
เจี่ยงเถิงจูงมือหลินซือ พลางมองผู้ติดตามแวบหนึ่ง จากนั้นก็กระโดดลงหน้าผาไปพร้อมกับหลินซือ ก่อนที่ผู้ติดตามจะกระโดดตามลงไป
โจรที่ไล่ตามอยู่ด้านหลังคาดไม่ถึงว่าจะเกิดเหตุการณ์นี้ หน้าผาสูงชันเพียงนั้น เหตุใดพวกเขาถึงกล้ากระโดดลงไปโดยไม่ลังเล หรือว่าพวกเขาไม่กลัวตาย?
“พี่ใหญ่ ทำอย่างไรดี?”
“ส่งคนออกตามหา ข้าไม่เชื่อว่าพวกเขาจะตายจริง ๆ รอดก็ต้องเจอตัว ตายก็ต้องเจอศพ”
“ขอรับ” ครั้นเห็นหน้าผาที่สูงชัน คนผู้นั้นถึงกับเหงื่อออกจนชุ่มไปทั้งตัว เหตุใดเรื่องนี้ถึงไม่เป็นไปตามที่พวกเขาคาดคิดไว้?
“ไหน ๆ พวกเจ้าก็หาไม่เจอ ไม่สู้ให้เราช่วยเจ้าตามหาดีกว่า”
เสียงชายแปลกหน้าผู้หนึ่งดังขึ้นด้านหลังโจรเหล่านั้น ผู้เป็นพี่ใหญ่หันกลับไปมองปราดหนึ่ง พบว่าไม่ใช่ใครคนอื่นแต่เป็นเหยาเอ้อหลาง
เดิมทีเขาอยู่ในเมืองจิงจ้าว แต่ครั้นได้รับข่าวจากผู้เป็นอา รู้ว่าญาติผู้น้องหายตัวไป จึงรีบให้ซวีจ้าวพาคนออกมาพร้อมกับเขา
จากการสอบถามไปตลอดทาง จนได้รู้ว่าเจี่ยงเถิงมาถึงจวนบนเขาขององค์รัชทายาทแล้ว เขาจึงรีบไล่ตามมาทันทีที่ขึ้นเขามาก็เห็นคนกลุ่มหนึ่งไล่ตามรถม้าคันหนึ่ง เลยคิดจะจับคนกลุ่มนี้ไว้ แต่ต้องจนปัญญากับระยะทางของทั้งสองฝ่ายที่ไกลกันเกินไป
จึงทำให้เหยาเอ้อหลางเห็นญาติผู้น้องและเจี่ยงเถิงกระโดดหน้าผ้าไปด้วยกัน ความโทสะในใจจึงเกินกว่าที่ใครจะจินตนาการได้
ดังนั้นวินาทีต่อมา โจรกลุ่มนี้ก็กลายเป็นเครื่องมือระบายอารมณ์ของเหยาเอ้อหลาง ในเมื่อกล้าทำให้ญาติผู้น้องของเขาต้องตกอยู่ในอันตราย เช่นนั้นก็อย่ามาโทษว่าเขาไม่ยั้งมือก็แล้วกัน ทุกคนต่างรู้ดีว่าเหยาเอ้อหลางเป็นลูกขุนนางจอมเอาแต่ใจ ใครเลยจะรู้ว่าเขาก็เป็นคนที่จริงใจไม่เสแสร้งเช่นกัน
“อย่าไปสนใจพวกเขา ตามหาคุณหนูหลินและเจี่ยงเถิงเป็นเรื่องที่สำคัญยิ่งกว่า” ซวีจ้าวเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด แต่ก็ยังแยกแยะว่าสิ่งใดสำคัญกว่าได้อย่างชัดเจน
“ได้” จากนั้นก็นำกำลังคนออกตามหาร่องรอยของคนเหล่านั้น เหยาเอ้อหลางยืนมองอยู่บนหน้าผา ด้วยความรู้สึกที่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรในใจ เขารับปากกับผู้เป็นป้าแล้วว่าจะดูแลญาติผู้น้องอย่างดี เกิดเหตุการณ์เช่นนี้จะรายงานผู้เป็นป้าอย่างไร
ซวีจ้าวไม่พูดสิ่งใดอีก แค่อยู่ข้างกายเหยาเอ้อหลางอย่างเงียบ ๆ บางครั้ง การไม่พูดคือการอยู่เคียงข้างได้ดีที่สุด
ทางฝั่งขององค์รัชทายาท ครั้นรู้ว่าลู่เหยาถูกคนลักพาตัวไป ก็รีบพากำลังทหารจำนวนมากไล่ตามมา คนเหล่านั้นก็คือคนที่ปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ได้ดี ทันทีที่เห็นสถานการณ์ขององค์รัชทายาทก็รู้ทันทีว่าตัวเองคงรับมือไม่ได้แน่ จึงทิ้งคนกลุ่มเล็กกลุ่มหนึ่งไว้ขวางทางองค์รัชทายาท แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะนำตัวลู่เหยาไป
ครั้นองค์รัชทายาทเห็นโจรเหล่านั้นพาตัวลู่เหยาไป ก็ลอบร้อนใจภายในใจ ความเยือกเย็นที่มีดูเหมือนจะมลายหายไปก็มิปาน
“ทหาร ตามพวกโจรข้างหน้าไป ถ้าใครสามารถจับหัวหน้าโจรผู้นั้นได้ ข้าจะประทานเงินทองกองโตให้”
“พ่ะย่ะค่ะ”
แม้ว่าคนเหล่านี้จะเป็นองครักษ์ติดตาม แต่เงินเดือนกลับได้รับไม่เกินสิบตำลึงเท่านั้น ไฉนเลยจะถูกล่อใจด้วยเงินจำนวนมากเพียงนี้ เวลานี้พวกเขาจึงรีบไล่ตามโจรเหล่านั้นอย่างสุดกำลัง
โจรเหล่านั้นเห็นว่าตัวเองดูท่าจะหนีไม่พ้นแล้ว สุดท้ายจึงทิ้งลู่เหยาที่อยู่ในอาการสะลืมสะลือไว้ริมทาง และวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว
ครั้นเห็นลู่เหยาถูกทิ้งไว้ริมทาง องค์รัชทายาทก็รีบพุ่งตัวไปข้างกายของลู่เหยา เขาเห็นลู่เหยายังหลับตาสนิท หัวคิ้วขมวดเข้าหากัน ดูท่าจะประสบกับเรื่องไม่ดีบางอย่าง ตอนนี้เององค์รัชทายาทไม่สนใจกฎที่ว่าชายหญิงไม่ควรสนิทกัน รีบประคองลู่เหยาขึ้นรถม้าของตัวเอง จากนั้นก็ตรงกลับเมืองทันที
มีแค่ต้องไปหาหมอเท่านั้น ถึงจะรู้ว่าลู่เหยาเป็นอะไร ส่วนคนอื่น ให้ไล่ตามโจรเหล่านั้นต่อไป
กล้ากระตุกหนวดเสือเพียงนี้ คงไม่อยากมีชีวิตต่อแล้วสินะ!
ในตอนที่ลู่เหยาถูกส่งตัวกลับจวน ตู้เหิงต่างก็ตกใจเช่นกัน นางรู้ว่าวันนี้บุตรสาวเข้าวังไปหาองค์รัชทายาท ตอนไปก็เดินเข้าไปดี ๆ แต่เหตุใดตอนกลับถึงถูกส่งตัวกลับมาสภาพเช่นนี้?
คงไม่ได้ไปยั่วโทสะองค์รัชทายาทจนถูกลงโทษหรอกกระมัง? แต่ครั้นเห็นองค์รัชทายาทมีสีหน้าร้อนใจไปด้วย ไม่เหมือนองค์รัชทายาทที่ถูกยั่วโทสะแต่อย่างใด หรือว่าองค์รัชทายาทจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น จึงปกป้องบุตรสาวจอมเขลาของตนไม่ได้?
ยิ่งคิดก็ยิ่งมีความเป็นไปได้ ตู้เหิงไม่รู้จริง ๆ ว่าบุตรสาวของตนโง่เขลาหรือองค์รัชทายาทฉลาดเกินไปกันแน่
แต่ต่อหน้าองค์รัชทายาท นางไม่กล้าแสดงความไม่พอใจออกมา ทำได้แค่มองทอองค์รัชทายาทตรวจจับชีพจรข้อมือบุตรสาวของตนเอง จึงลอบไม่สบายใจอยู่ภายใน
“องค์รัชทายาท คุณหนูลู่คงจะตื่นตกใจ จึงได้เป็นเช่นนี้ ให้คุณหนูลู่เหยานอนหลับเต็มตื่น ไม่มีเรื่องใหญ่อะไรหรอกพ่ะย่ะค่ะ”
หมอหลวงผู้นั้นเดิมทีคือผู้ดูแลเรื่องยาให้กับขุนนางอยู่ในสำนักหมอหลวง ใครเลยจะรู้ว่าจู่ ๆ จะมีองครักษ์ผู้หนึ่งถลันเข้ามา แล้วลากตัวเขาไปโดยไม่ถามไถ่สักคำ
คนที่เข้าวังได้ยามมีตำแหน่งที่ไม่ต่ำเตี้ยมากนัก หมอหลวงไม่กล้าพูดสิ่งใด ทำได้แค่วิ่งตามคนผู้นั้นอย่างตะบี้ตะบัน ออกจากวังไปยังจวนลู่ ถึงจะได้พักหอบ แต่ครั้นเห็นองค์รัชทายาทมีแววตาเคร่งขรึมมากขึ้น ตรวจจับชีพจรก็ยังไม่วายมือสั่น
แม้ว่าองค์รัชทายาทจะเป็นแค่เด็กคนหนึ่ง แต่พลังที่แผ่ขยายออกมาจากตัวนั้นสร้างความตื่นกลัวให้ไม่น้อย
“งั้นก็ดี ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เจ้าก็จัดยาให้นางด้วยก็แล้วกัน”
“พ่ะย่ะค่ะ”
หลังจากหมอหลวงกล่าวจบก็ถูกคนลากตัวออกไปเขียนใบสั่งยา ตอนนี้เององค์รัชทายาทเพิ่งเห็นตู้เหิงที่ยืนอยู่ด้านข้าง
“ฮูหยินลู่ คุณหนูลู่ต้องตกอยู่ในอาการตื่นตกใจเพราะข้า ต้องขอประทานอภัยด้วยจริง ๆ ได้โปรดฮูหยินลู่อย่าได้ถือสาหาความ”
“หม่อมฉันมิบังอาจ เหยาเหยาปฏิบัติเรื่องราวต่าง ๆ แด่ฝ่าบาทนับว่าเป็นเกียรติของนาง อีกอย่างบุตรสาวของข้าผู้นี้ก็ช่างดื้อดึงนัก ขอแค่เป็นเรื่องที่นางตัดสินใจแล้ว ย่อมไม่มีทางเปลี่ยนแปลง ดังนั้นนางจึงยินยอมพร้อมใจจะลำบากเพื่อองค์รัชทายาทเพคะ”
คำพูดของตู้เหิงมีความเจ้าเล่ห์แอบแฝง ในคำพูดประโยคแรกบ่งบอกว่าลู่เหยาได้รับบาดเจ็บเพราะการปฏิบัติภารกิจแด่องค์รัชทายาท
ต่อมาแม้ว่าลู่เหย่าจะเต็มใจปฏิบัติเรื่องเหล่านี้ แต่องค์รัชทายาทกลับไม่ขัดขวาง การตำหนิติเตียนแฝงอยู่ในนั้นอย่างชัดเจน กลับทำให้หลีกหนีความผิดไม่พ้น สุดท้ายก็ทำให้องค์รัชทายาทต้องจำฝังใจว่านางได้รับความลำบากถึงเพียงนี้ก็เพราะเขา
“คุณหนูลู่แสนดีมาก เหตุใดข้าจะไม่รู้ ในเมื่อคุณหนูลู่ยังนอนหลับ เช่นนั้นข้าไม่รบกวนดีกว่า ไว้ข้าค่อยมาเยี่ยมคุณหนูลู่วันหลัง”
“เพคะ ข้อน้อยน้อมส่งเสด็จองค์รัชทายาท” ตู้เหิงมององค์รัชทายาทจากไปอย่างรวดเร็ว พร้อมกับความโกรธที่ยังคุกรุ่นอยู่ในใจ
เหยาเหยาได้รับบาดเจ็บร้ายแรงเพราะเขา เขากลับทำงามหน้า กล่าววาจาที่ไม่เบาไม่หนักไม่กี่คำแล้วจากไป แบบนี้ไม่เป็นการรังแกเหยาเหยาเกินไปหน่อยหรือ?
ครั้นเห็นท่าทางขององค์รัชทายาท บางทีบุตรสาวของเหยาซูอาจจะอยู่ในตำหนักขององค์รัชทายาท ดังนั้นเขาจึงต้องตัดใจ คิดได้เช่นนี้ ตู้เหิงแอบกัดฟันกรอดด้วยความขุ่นเคืองในใจ
บุตรสาวของนางแสนดีเพียงนี้ เหตุใดในสายตาขององค์รัชทายาทถึงมีแต่บุตรสาวของนังแพศยาผู้นั้น
องค์รัชทายาททรงเสด็จออกจากจวนลู่ไม่นาน ก็ได้รับข่าวมาจากผู้ติดตามว่าหลินซือถูกเจี่ยงเถิงพาตัวไปแล้ว อีกทั้งดูเหมือนว่าจะเกิดเรื่องใหญ่ด้วย
ตอนนี้องค์รัชทายาทนั่งไม่ติดอีกต่อไป
แต่ครั้นคิดว่าวันนี้ตัวเองออกจากวังมานานเกินไป ถ้ายังไม่กลับไปอีก เกรงว่าคงยากจะกราบทูลเสด็จพ่อแน่ ทำได้แค่ส่งคนออกตามหา มีข่าวอะไรให้รีบรายงานเขาทันที ส่วนตัวเองก็ถือโอกาสที่คนไม่ทันสังเกตเห็นกลับเข้าวัง
เป็นอย่างที่คาดคิดไว้จริง ๆ ทันทีที่กลับเข้าวัง ปรากฏว่าคนที่ยืนรอเขาอยู่คือองค์จักรพรรดิ
องค์จักรพรรดิผู้ไม่เคยเสด็จมาตรำหนักของเขา วันนี้กลับรอเขาอยู่ในตำหนักอย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งยังมีสีหน้าขุ่นเคืองมากด้วย
ครั้นเห็นองค์รัชทายาทเข้ามาในตำหนัก ยังไม่ทันที่องค์รัชทายาทจะทรงน้อมทักทายเขา ก็พลันเงยหน้าตำหนิไปฉากหนึ่ง
“คุกเข่า!”
ครั้นเห็นองค์รัชทายาทเอ้อละเหยลอยชาย ในใจขององค์จักรพรรดิก็ยิ่งบันดาลโทสะระลอกหนึ่ง
เมื่อครู่หลินเหราได้ถวายคำฎีการ้องทุกข์ต่อหน้าเขา บอกว่าวันนี้องค์รัชทายาททรงลักพาตัวบุตรสาวของเขาไปจากจวนของเขา ไม่ง่ายเลยที่เจี่ยงเถิงจะถามหาบุตรสาวของเขาจนเจอกระทั่งถูกไล่ฆ่าจนพาทั้งสองคนตัดสินใจกระโดดหน้าผาสูง ยามนี้ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร
ด้วยเหตุนี้ แม้ว่าองค์จักรพรรดิจะไม่เชื่อทั้งหมด แต่ก็เชื่อไปแล้วแปดส่วน
องค์รัชทายาททรงมีใจให้หลินซือ เรื่องนี้เขารู้แก่ใจดี ดังนั้นถ้าบอกว่าองค์รัชทายาทลักพาตัวคนไป เขาก็ไม่แปลกใจ แต่เพราะองค์รัชทายาทไม่เคยคำนึงถึงผลที่ตามมา ดังนั้นจึงทำให้หลินซือและเจี่ยงเถิงตกลงไปจากหน้าผาสูง
ยิ่งเป็นหลินซือแล้วยิ่งไม่ต้องพูดถึง นั่นคือบุตรสาวผู้เป็นแก้วตาดวงใจของหลินเหรา เป็นหลานสาวของเซี่ยเชียน เป็นหลานสาวของเหยาเฉา คนเหล่านี้ไม่ว่าคนไหนก็สามารถล่มราชสำนักได้ทุกเมื่อ
แม้ว่าเจี่ยงเถิงจะไม่ใช่ตระกูลที่มีชื่อเสียงเลื่องลือ แต่ความสามารถของเขากลับเป็นที่ประจักษ์แก่สายตาทุกคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นฉับพลัน อย่างอื่นไม่ต้องเอ่ยถึง ความผิดที่ไม่สามารถลดทอนได้นี้เขาหนีไม่พ้นแน่นอน โจรเหล่านั้นปรากฏตัวขึ้นเพราะเขา
ส่วนองค์รัชทายาทกลับจับคนเหล่านั้นโดยไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ตอนนี้องค์รัชทายาทำงามหน้า คนเหล่านี้จึงกลับมาหาเขา เขาควรต้องทำเช่นไร
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเชี่ยเชียน ทันทีที่องค์จักรพรรดิทรงนึกถึงใบหน้าของเซี่ยเชียน ก็อยากจะสั่งสอนองค์รัชทายาทเสียให้รู้แล้วรู้รอด แต่เขาก็ทำไม่ได้ ใครใช้ให้เขาเป็นองค์รัชทายาทผู้สืบทอดบัลลังก์เพียงผู้เดียว ดังนั้นต่อให้องค์รัชทายาทกระทำความผิดร้ายแรงเพียงใด เขาต้องรับผลที่ตามา!
………………………………………………………………………………………………………………………….
สารจากผู้แปล
การกระทำขององค์รัชทายาทนี่น่าตีจริง ๆ ขอให้ทั้งสองคนปลอดภัยด้วยเถอะ
ไหหม่า(海馬)