ตอนที่ 623 ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
“ท่านราชครูถานน่าจะถูกองค์รัชทายาทหลอกปั่นหัว เพราะองค์รัชทายาทคือผู้สืบทอดตำแหน่ง ฝ่าบาททรงเกิดเรื่องขึ้น คนที่พึ่งพาได้มากที่สุดก็คือองค์รัชทายาท!” จงเส้าจ้งกล่าว
ยิ่งจงเส้าจ้งไม่ใส่ร้ายคนข้างกายขององค์รัชทายาทมากเท่าใด ผู้อื่นก็จะยิ่งเชื่อคำกล่าวของจงเส้าจ้งมากเท่านั้น บรรดาแม่ทัพต่างพยักหน้า
“เดิมทีข้าอยากลงมือในวันแต่งงานของเหลียงอ๋อง ทว่า เกรงว่าคงไม่ได้แล้ว! ทุกท่าน! เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว วันนี้พวกเราจะบุกเข้าไปช่วยเหลือฝ่าบาทและฮองเฮาในวังหลวง!” จงเส้าจ้งตัดสินใจเด็ดขาด ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธแค้น
แม่ทัพคนหนึ่งเดินเข้าไปใกล้หน้าต่าง แง้มหน้าต่างออกเล็กน้อย เมื่อเห็นทหารหน่วยตรวจเมืองคุ้มกันหอนางโลมไว้อย่างแน่นหนาจึงกล่าวขึ้น “ทว่า หน่วยตรวจเมืองล้อมหอนางโลมไว้หมดแล้ว พวกเราจะบุกออกไปได้อย่างไรกัน”
“แม่ทัพปี้เหิง…” จงเส้าจ้งหันไปทางลูกน้องเก่าที่ตนเองไว้ใจมากที่สุด กล่าวขึ้น “เมื่อพวกข้าลงไปด้านล่างแล้ว เจ้าจงหาทางหนีออกไปจากที่นี่ พาทหารรักษาพระองค์บุกไปยังศาลต้าหลี่ บีบให้พวกเขายอมปล่อยคน มิเช่นนั้นก็ให้พวกเขาหาคำอธิบายให้ได้ว่าเหตุใดต้องจับตัวพวกเราไปเช่นนี้”
“ขอรับ! ใต้เท้าจงวางใจได้ขอรับ” ปี้เหิงกำหมัดรับคำ
“ความปลอดภัยของฝ่าบาทและฮองเฮาขึ้นอยู่กับแม่ทัพปี้เหิงผู้เดียวแล้ว!” จงเส้าจ้งกุมมือของปี้เหิงแน่น
ไม่นาน กลุ่มของจงเส้าจ้งแต่งกายเรียบร้อยเดินออกไปจากหอนางโลม
ฟ่านอวี๋ไหวนำรถม้ามารับตัวพวกเขาไปโดยไม่มีการใช้ความรุนแรงดังที่ให้สัญญาไว้
จงเส้าจงเหลือบมองฟ่านอวี๋ไหวยิ้มๆ กล่าวอำลาบรรดาแม่ทัพและแยกย้ายกันขึ้นไปบนรถม้าแต่ละคัน
ฟ่านอวี๋ไหวก้าวขึ้นหลังม้า ตะโกนเสียงดัง “ไป!”
ไป๋ชิงเหยียนหลับได้ครู่เดียวก็ได้ยินเสียงฝีเท้าแผ่วเบาดังมาจากหน้าต่าง หญิงสาวลืมตาขึ้น หยิบเสื้อคลุมมาคลุมร่างแล้วลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว
ชุนเถาที่อยู่เฝ้าเวรสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ นางรีบลุกขึ้นยืน เตรียมหยิบตะเกียงปลายเตียงเดินเข้าไปปลุกไป๋ชิงเหยียน ทว่า ไป๋ชิงเหยียนกลับส่งสัญญาณให้นางเงียบเสียก่อน
“นายหญิง!”
ได้ยินเสียงนี้ ไป๋ชิงเหยียนส่งสัญญาณให้ชุนเถาส่งตะเกียงให้ตน จากนั้นเปิดหน้าต่างออก
แสงสีเหลืองจากตะเกียงในมือสะท้อนให้เห็นใบหน้างดงามและดวงตาสีดำขลับที่ล้ำลึกจนมองไม่เห็นก้นบึ้งและไม่มีความอ่อนโยนของไป๋ชิงเหยียน
องครักษ์ลับคุกเข่าลงบนพื้น ก้มหน้ากล่าวรายงาน “นายหญิง กลุ่มของจงเส้าจ้งถูกฟ่านอวี๋ไหวจับตัวกลับไปยังศาลต้าหลี่แล้วขอรับ ทว่า เมื่อฟ่านอวี๋ไหวพาคนจากไป ข้าเห็นคนผู้หนึ่งเดินออกมาจากห้องรับรองของจงเส้าจ้ง คนผู้นั้นหลบหนีออกไปจากหอนางโลมอย่างรวดเร็ว ข้าเห็นว่าคนขององค์รัชทายาทก็เห็น ทว่า น่าแปลกที่องค์รัชทายาททรงทราบว่าคนขาดไปคนหนึ่ง ทว่า พระองค์กลับจวนไปโดยไม่ตรัสสิ่งใดเลยขอรับ”
“ข้ารู้แล้ว เจ้ากลับไปได้” ไป๋ชิงเหยียนรับคำ
เมื่อองครักษ์ลับจากไป ไป๋ชิงเหยียนปิดหน้าต่างลงตามเดิม
ชุนเถาก้าวเข้าไปหาหญิงสาว “คุณหนูใหญ่มีสิ่งใดจะสั่งหรือไม่เจ้าคะ”
คนหนีรอดไปได้คนหนึ่ง ทว่า องค์รัชทายาทกลับไม่ไล่ตาม ดูเหมือนว่าองค์รัชทายาทต้องการปล่อยให้ซิ่นอ๋องก่อกบฏแล้วค่อยจัดการกับเขาทีเดียวโดยไม่ให้ซิ่นอ๋องมีโอกาสแก้ตัวอีก
เช่นนี้องค์รัชทายาทและซิ่นอ๋องต้องเกิดการปะทะกันอย่างแน่นอน บางทีอาจเป็นการปะทะกันของหน่วยตรวจเมืองและทหารรักษาพระองค์ หลังจากนั้นเหลียงอ๋องค่อยปรากฏตัวขึ้น
ไป๋ชิงเหยียนกระชับเสื้อของตัวเองเล็กน้อย กล่าวกับชุนเถา “นอนเถิด”
ยังไม่ถึงเวลาที่นางจะลงมือ นางต้องพักผ่อนให้เพียงพอ ป้องกันเหลียงอ๋องส่งคนมาลอบสังหารนาง
เช้าวันต่อมา ฟ้ายังไม่ทันสว่าง กองกำลังทหารรักษาพระองค์เข้าล้อมศาลต้าหลี่ ขอคำอธิบายว่าเหตุใดศาลต้าหลี่ถึงจับตัวบรรดาแม่ทัพของกองกำลังทหารรักษาพระองค์มากมายเช่นนี้โดยไม่มีสาเหตุ พวกเขาขอให้ศาลต้าหลี่ปล่อยตัวแม่ทัพของพวกเขาออกมา
หน่วยตรวจเมืองรีบมายังศาลต้าหลี่ ทั้งสองกองกำลังเผชิญหน้ากัน
ชาวบ้านในเมืองหลวงไม่เคยเจอกับเหตุการณ์เช่นนี้ สองสามีภรรยาที่ตั้งร้านขายอาหารเช้าเห็นว่าทหารกำลังมีเรื่องกัน พวกเขาจึงรีบเก็บของ ลากรถลากของตัวเองหนีไปทันที
พ่อค้าแม่ค้าร้านอื่นเห็นว่าสองสามีภรรยาเก็บร้านของตัวเองจากไป ทุกคนเริ่มใจไม่ดี บางคนรีบเก็บของกลับบ้านเช่นเดียวกัน
หัวหน้ากองกำลังรักษาพระองค์รับรู้ข่าวจึงรีบไปยังศาลต้าหลี่ทันที เขาสั่งห้ามไม่ให้ทหารรักษาพระองค์ก่อเรื่อง รีบกลับไปยังค่ายของตัวเอง ว่า ทหารรักษาพระองค์ไม่ยอมถอย พวกเขาบีบบังคับให้ศาลต้าหลี่ปล่อยแม่ทัพของพวกตนออกมา ไม่เช่นนั้นก็อธิบายเหตุผลที่จับกุมตัวพวกเขาไว้ออกมา
ปี้เหิงตะโกนเสียงดังลั่น “ศาลต้าหลี่คงไม่ได้จับกุมตัวบรรดาแม่ทัพกองกำลังรักษาพระองค์เพียงเพราะพวกเขาไปเสพสำราญที่หอนางโลมหรอกนะ นี่มันเหตุผลอันใดกัน พวกเจ้าคิดว่าทหารรักษาพระองค์อ่อนแอจนพวกเจ้าจะทำสิ่งใดด้วยก็ได้อย่างนั้นหรือ หากวันนี้พวกเจ้าไม่มีคำอธิบายที่เหมาะสม ต่อให้พวกเราต้องถูกลงโทษก็ไม่มีวันไปจากที่นี่เด็ดขาด!”
“นั่นนะสิ!”
“อธิบายมาเดี๋ยวนี้!”
“ปล่อยแม่ทัพของพวกเราออกมา!”
บรรดาทหารรักษาพระองค์ตะโกนโวยวายอยู่หน้าศาลต้าหลี่
ภายในศาลต้าหลี่ หลู่จิ้นอยู่ไม่เป็นสุข องค์รัชทายาทและราชครูถานกลับไปนานแล้ว หลู่จิ้นส่งคนไปขอความเห็นจากพวกเขาว่าควรจะจัดการกับเรื่องนี้เช่นไรแล้ว
คุกของศาลต้าหลี่ไฟไหม้ บัดนี้บรรดาแม่ทัพของกองกำลังรักษาพระองค์ล้วนถูกขังอยู่ในที่ว่าการศาลต้าหลี่
ราชครูถานคิดว่าขอเพียงจับกุมตัวคนที่คิดก่อเรื่องมาขังเอาไว้ก่อน รอให้ฮ่องเต้ฟื้นขึ้นมาทุกอย่างคงมีทางแก้ไข เขาไม่นึกมาก่อนว่าทหารรักษาพระองค์จะมาประท้วงเช่นนี้
หลู่จิ้นเคาะนิ้วลงบนโต๊ะอย่างใช้ความคิด จากนั้นเรียกคนมาสั่งการ “เตรียมอาหารเช้าส่งไปให้บรรดาแม่ทัพเหล่านั้น จากนั้นเชิญใต้เท้าจงมาพบข้า บอกว่าข้ามีเรื่องจะสอบถาม หากสอบถามแล้วไม่พบสิ่งผิดปกติ ข้าจะขอให้องค์รัชทายาทปล่อยตัวพวกเขากลับจวน”
“ขอรับ!”
เมื่อคนผู้นั้นจากไป หลู่จิ้นสั่งให้คนเตรียมพร้อมสำหรับสอบสวน
เสียงตะโกนโหวกเหวกของบรรดาทหารรักษาพระองค์ดังขึ้นเรื่อยๆ ปี้เหิงตะโกนลั่น “เหตุใดองค์รัชทายาทจึงจับกุมตัวบรรดาแม่ทัพของกองกำลังทหารรักษาพระองค์เช่นนี้ พระองค์ทรงมีความผิดติดตัว เมื่อเห็นว่าฮองเฮาทรงตั้งครรภ์ ซิ่นอ๋องเสด็จกลับมาเมืองหลวงจึงกลัวว่าจะโดนโอรสที่เกิดจากฮองเฮาแย่งตำแหน่งองค์รัชทายาทไป ตัวเองอยู่ไกลถึงเติงโจวจึงวางแผนทำให้ฝ่าบาททรงพลัดตกจากหลังม้าแล้วใส่ร้ายว่าเป็นความผิดของฮองเฮาและซิ่นอ๋อง ถือเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวใช่หรือไม่!”
“ปี้เหิง เจ้าเสียสติไปแล้วหรืออย่างไร!” หัวหน้ากองกำลังรักษาพระองค์ตวาดลั่น
“ข้าเสียสติไปแล้วหรือไม่ แม่ทัพและทหารทุกคนที่นี่ล้วนรู้ดี ฝ่าบาททรงไม่ได้เก็บตัวบำเพ็ญเพียรเพื่อบ้านเมือง ทว่า ทรงพลัดตกจากหลังม้าต่างหาก! เมืองหลวงมีข่าวลือเช่นนี้ออกมานานแล้ว นี่ล้วนเป็นฝีมือขององค์รัชทายาท! ท่านหัวหน้า หากท่านไม่เชื่อ ท่านให้หลู่จิ้นปล่อยตัวใต้เท้าจงออกมาสิขอรับ เรื่องทุกอย่างจะได้กระจ่างแจ้งขอรับ” ปี้เหิงกำดาบในมือแน่น ตะคอกดังลั่นจนใบหน้าแดงก่ำ “ที่พวกเขาไม่กล้าปล่อยตัวใต้เท้าจงออกมาเพราะพวกเขากลัวว่าใต้เท้าจงจะบอกความจริงกับทุกคนไม่ใช่หรือ! มิเช่นนั้นเหตุใดพวกเขาต้องขังตัวบรรดาแม่ทัพกองกำลังรักษาพระองค์ไว้ในศาลต้าหลี่ด้วย เพราะบรรดาแม่ทัพรู้ความจริงแล้ว พวกเขาจะบุกเข้าไปช่วยฝ่าบาทในวังหลวง!”
บรรดาทหารรักษาพระองค์มองหน้ากันไปมา พวกเขาไม่คิดว่าจะได้รู้ความลับสุดยอดเช่นนี้
“เจ้ากล่าวไร้สาระอันใด หุบปากเดี๋ยวนี้!” หัวหน้ากองกำลังรักษาพระองค์ตวาดลั่น
ภายในศาลต้าหลี่ จงเส้าจ้งถูกเชิญไปยังโถงใหญ่ เขาตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เขากำลังรอเวลาที่ปี้เหิงพาทหารรักษาพระองค์มาอยู่พอดี
ขณะที่จงเส้าจงกำลังจะก้าวผ่านธรณีประตูเข้าไปด้านใน จู่ๆ เขาก็หมุนกายวิ่งออกไปด้านนอกอย่างรวดเร็วพลางตะโกนเสียงดังลั่น “ปี้เหิง ไม่ต้องสนใจพวกข้า เจ้ารีบไปทูลเชิญให้ซิ่นอ๋องนำทหารบุกเข้าไปช่วยฝ่าบาทและฮองเฮาในวังหลวงโดยเร็วที่สุด…”
หลู่จิ้นที่นั่งรออยู่ด้านในโถงใหญ่คาดไม่ถึงว่าจงเส้าจ้งจะตะโกนออกไปด้านนอกเช่นนี้ เขาผุดลุกขึ้นยืนอย่างตกใจ “ลากตัวจงเส้าจ้งกลับเข้ามาด้านใน!”