ตอนที่ 661 อวิ๋นชวน

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

หลง​ต้าน​สบถ​ออกมา​ ​“​ในที่สุด​ก็​เอา​ขึ้น​มา​ได้​สักที​โว้ยย​”

เดิม​เขา​กับ​เหล่า​ฉิน​ช่วยกัน​ออกแรง​ ​ทว่า​จู่ๆ​ ​กลับ​พบ​ว่า​เหล่า​ฉิน​นิ่ง​ไป

“​เหล่า​ฉิน​ ​เป็น​อะไร​ไป​”

เพิ่งจะ​ออกเดินทาง​มา​ได้​ไม่​กี่​วัน​เอง​ ​ไม่​นึก​เลย​ว่า​เหล่า​ฉิน​ที่​ประพฤติ​ตัวดี​มาต​ลอด​จะ​รู้จัก​อู้งาน​ไม่​ออกแรง​เสีย​แล้ว​ ​แต่​ไม่น่า​เป็นไปได้​นี่​นา

ขณะที่​หลง​ต้าน​กำลัง​สงสัย​ ​ก็ได้​ยิน​เสียง​เหล่า​ฉิน​พูด​ออกมา​ด้วย​ความประหลาดใจ​ ​“​ดูเหมือนว่า​นี่​จะ​ไม่ใช่​ปู่​ของ​เด็ก​คน​นั้น​นะ​”

หลง​ต้าน​ตะลึง​ ​มอง​ไป​ยัง​ศพ​ที่​งม​ขึ้น​มา​อย่างรวดเร็ว​ ​ทันทีที่​เห็น​ก็​ผละ​มือ​ออก​พร้อมกับ​กระโดด​หนี​ไป​ข้างๆ​ ​สอง​ก้าว​ ​เอ่ย​พูด​ด้วย​สีหน้า​ย่ำแย่​ ​“​นี่​มัน​ศพ​ที่อยู่​ข้างต้น​ไม้​!​”

เหล่า​ฉิน​ขมวดคิ้ว​ทำ​หน้า​เมินเฉย​ ​ไม่พูดไม่จา​ ​โยน​ศพ​ที่​แข็งทื่อ​ทั้งตัว​ออก​ไป​ด้าน​ข้าง​ ​พลาง​ปัด​หิมะ​ที่​ติด​อยู่​ตามตัว​ออก

ณ​ ​ภายใน​รถ​ ​เด็กชาย​ที่​ถูก​ผ้าห่ม​ห่อ​ตัว​ไว้​นิ่งอึ้ง​ทันที​เมื่อม​อง​ออก​ไป

หลง​ต้าน​สาวเท้า​ก้าว​เข้ามา​ ​เอ่ย​พูด​หน้านิ่วคิ้วขมวด​ ​“​เจ้า​เด็ก​บ้า​ ​เจ้า​ไม่​ซื่อสัตย์​นี่​นา​ ​ใน​อุโมงค์​น้ำแข็ง​ยัง​มี​เจ้า​นั่น​อีก​ ​ทำไม​ไม่​บอก​ตั้งแต่แรก​”

เด็กชาย​ตีหน้า​ซื่อ​พลาง​ก้มหน้า​ลง​ ​“​ข้า​ ​ข้า​ไม่รู้​…​”

หลง​ต้าน​ตบ​ฉาด​ลง​ที่​ผนัง​รถ​ ​เห็นได้ชัด​เลย​ว่าความ​ประทับใจ​ที่​มีต​่อ​เด็กชาย​แย่​ลง​เพราะ​งม​ศพ​ที่​ไม่รู้​ว่า​ตาย​ไป​นาน​เท่าไหร่​ขึ้น​มา​ ​“​บอก​มา​เถอะ​ ​ศพ​ที่​เป็น​เด็ก​ล่ะ​”

เด็กชาย​เงยหน้า​ขึ้น​ ​สีหน้า​งงงัน

หลง​ต้าน​ขมวดคิ้ว​ ​“​เจ้า​หนู​ ​เรื่อง​มาถึง​ขนาด​นี้​แล้ว​อย่า​แกล้งทำ​เป็น​สับสน​อีก​เลย​ ​ร่าง​ของ​ศพ​ทั้งสอง​ที่​เจ้า​ทิ้ง​ไว้​ใต้​ต้นไม้​เมื่อคืน​ข้า​เห็น​หมด​แล้ว​ ​เจ้า​ไม่​พูด​อะไร​เลย​ ​แถม​ยัง​ให้​พวกเรา​ไป​งม​ปู่​ของ​เจ้า​ขึ้น​มา​ ​สุดท้าย​งม​ได้​ร่าง​นี้​ ​อีก​เดี๋ยว​พวกเรา​ลง​ไป​งม​อีก​ก็​คง​งม​ได้​ร่าง​ของ​เด็ก​คน​นั้น​ขึ้น​มา​?​”

เด็กชาย​ก้มหน้า​ลง​เงียบ​ไป​นาน​ ​แล้ว​ปีน​ออกมา​มาจาก​รถม้า​ทั้งๆ​ ​ที่​ตัว​ห่อ​ด้วย​ผ้าห่ม​ ​ยืน​เท้าเปล่า​อยู่​ตรงหน้า​หลง​ต้าน​ ​เอ่ย​พูดเสี​ยง​เบา​ ​“​ข้า​ไม่ได้ตั้งใจ​ ​เมื่อ​ครู่​คิดไม่ถึง​จริงๆ​ ​ว่า​เทพ​อุปถัมภ์​ทั้งสอง​ก็​อยู่​ข้างใน​ด้วย​…​”

“​เทพ​อุปถัมภ์​งั้น​หรือ​”​ ​หลง​ต้าน​เลิก​คิ้ว​ขึ้น​ ​เหลือบมอง​ศพ​ชาย​วัยกลางคน​ที่นอน​อยู่​บน​พื้น

เด็กชาย​มอง​เจียง​ซื่อ​และ​คนอื่นๆ​ ​พร้อมกับ​พูด​อธิบาย​ออกมา​ ​“​พวกเรา​เรียก​พวกเขา​เช่นนี้​…​”

เด็กชาย​พูด​ไป​ ​พลาง​ย่ำเท้า​ ​“​ที่​ทุกท่าน​ช่วย​ข้า​ ​ข้า​รู้สึก​ขอบคุณ​มาก​จริงๆ​…​พวก​ท่าน​ออกเดินทาง​ต่อ​เถอะ​ ​ไม่ต้อง​สนใจ​ข้า​แล้ว​…​”

หลง​ต้าน​จ้องเขม็ง​ด้วย​ความโกรธ​ ​“​เจ้า​เด็ก​บ้า​ ​เจ้า​คิด​ว่า​พวก​ข้า​จะ​ไม่​ไป​จริงๆ​ ​งั้น​หรือ​”

เด็กชาย​เม้ม​ริมฝีปาก​แน่น​ ​ไม่​พูด​ตอบโต้

ผู้​ที่ทำงาน​สาย​นี้​เฉกเช่น​พวกเขา​ ​เดิม​ก็​ไม่ได้​คุย​กับ​คนอื่น​มาก​นัก​อยู่​แล้ว​ ​ซึ่ง​นับประสา​อะไร​กับ​เด็กชาย​คนเดียว

ทัน​ใน​นั้น​เจียง​ซื่อ​ก็​เอ่ยปาก​พูด​ขึ้น​ ​“​อา​หลง​ ​นำ​เสื้อผ้า​รองเท้า​ที่​เจ้า​นำมา​ให้​เขา​ใส่​”

แม้ว่า​หลง​ต้าน​จะ​พูดจา​เช่นนั้น​ ​ทว่า​ก็​ไม่ได้​คิดเล็กคิดน้อย​กับ​เด็กชาย​ ​เขา​หันหลัง​เดิน​ไป​ท้าย​รถ

เนื่องจาก​พวกเขา​ทั้ง​สี่​ต้อง​เดินทางไกล​ ​จึง​ได้​เตรียม​ถ้วยชาม​ ​หม้อ​ต่างๆ​ ​และ​เสื้อผ้า​สำหรับ​เปลี่ยน​ใส่​ไว้​เป็น​จำนวนมาก​ ​ซึ่ง​ของ​พวก​นี้​ล้วน​วาง​อยู่​บริเวณ​ท้าย​รถ

เมื่อ​เปิด​ประตู​หลัง​รถ​ออก​ ​ก็​ไม่เห็น​ด้านใน​ตัว​รถ​ ​แต่​จะ​เป็น​ตู้​เก็บของ​สูง​พอ​ๆ​ ​กับ​รถ​ลึก​สิบ​ชุ​่น

หลง​ต้าน​หยิบ​เสื้อผ้า​ ​รองเท้า​ ​ถุงเท้า​ ​แล้ว​เดิน​ไป​ยื่น​ให้​เด็กชาย​ ​“​รีบ​ใส่​เสื้อผ้า​เร็ว​เข้า​ ​มัว​แต่​เอา​ผ้าห่ม​ห่อ​ตัว​ไว้​ทำไม​กัน​ ​ส่วนรอง​เท้า​ถ้า​ใหญ่​ไป​ก็​ใช้​แก้ขัด​ไป​แล้วกัน​”

เด็กชาย​รับ​เสื้อผ้า​มา​พร้อมกับ​เอ่ย​ขอบคุณ​ ​ชำเลือง​มอง​เจียง​ซื่อ​อย่างรวดเร็ว​ ​จากนั้น​ก็​หลบ​ไป​ใส่​เสื้อผ้า​ด้านหลัง​รถม้า

ไม่นาน​ ​เด็กชาย​ก็​เดิน​ออกมา​พร้อมกับ​สวม​เสื้อผ้า​ของ​หลง​ต้าน​ ​พลาง​ดึง​จัด​เสื้อกันหนาว​ที่​ใหญ่​เกินตัว

เขา​รู้สึก​ประหลาดใจ​ที่​พบ​ว่า​เหล่า​ฉิน​กับ​หลง​ต้าน​เริ่ม​กลับ​ไป​งม​ศพ​อีกครั้ง​ ​จึง​แอบ​วิ่ง​ไป​เฝ้าดู​ข้างๆ​ ​โพรง​หิมะ

งม​ได้​อีก​ศพ​ขึ้น​มา​ ​เป็น​ร่าง​ของ​เด็กหนุ่ม​ที่​หลง​ต้าน​กล่าว​เอาไว้

เด็กชาย​ผู้​เคลื่อนย้าย​ศพ​ก้มหัว​ลง​ ​“​ผู้​มีพ​ระ​คุณ​ทั้งสอง​ท่าน​ไม่ต้อง​งม​แล้ว​ ​ข้า​ ​ข้า​จะ​หาวิ​ธี​เอง​…​”

งม​ได้​ร่าง​ของ​ศพ​ที่​ไม่รู้​ว่า​ตาย​ไป​นาน​เท่าไหร่​ขึ้น​มา​อีกครั้ง​ ​หลง​ต้าน​สะสม​ความโกรธ​ไว้​ไม่น้อย​ ​จึง​เอ่ย​พูด​ด้วย​ความโมโห​ ​“​ไร้สาระ​ ​เจ้า​จะ​คิด​วิธี​อะไร​ได้​!​ ​ตัวเอง​เดิน​ยัง​ตกลง​ไป​เอง​ ​จะ​คิด​วิธี​ออก​อีก​หรือว่า​จะ​งม​ท่าน​ปู่​ขึ้น​มา​อย่างไร​ ​ข้า​ดูแล​้​วน​่า​จะ​รนหาที่​ตาย​ซะ​มากกว่า​”

เด็กชาย​ยืน​นิ่ง​ไม่พูดไม่จา​รับคำ​ด่าทอ​จาก​หลง​ต้าน

ถึงแม้ว่า​พี่ชาย​ตรงหน้า​จะ​ปาก​คอ​เราะร้าย​ ​แต่​เขา​รู้​ว่า​เขา​ได้​เจอ​กับ​คนดี

“​อา​หลง​ ​รีบ​งม​ขึ้น​มา​เถอะ​ ​พวกเรา​ยัง​ต้อง​รีบ​ออกเดินทาง​”​ ​เจียง​ซื่อ​เอ่ย​เตือน

หลง​ต้าน​พยักหน้า​ ​ยอมรับ​ชื่อ​ ​‘​อา​หลง​’​ ​ที่​แปลกประหลาด​นี้​ ​แล้ว​เร่งมือ

หลังจาก​ผ่าน​ไป​ประมาณ​หนึ่ง​เค​่อ​ ​ในที่สุด​ร่าง​ปู่​ของ​เด็กหนุ่ม​ก็​ถูก​งม​ขึ้น​มา

ทันทีที่​เห็นท่าน​ปู่​ ​เด็กชาย​ก็​ไม่​อาจ​รักษา​ท่าที​สงบ​ได้​อีกต่อไป​ ​วิ่ง​พรวด​เข้าไป​กอด​ร่าง​ท่าน​ปู่​ที่​เย็นเฉียบ​และ​แข็งทื่อ​พร้อมกับ​ร้องไห้​โฮ

หลง​ต้าน​เดิน​มา​อยู่​ข้างๆ​ ​เจียง​ซื่อ​ ​กระซิบ​ถาม​ออก​ไป​ ​“​ท่าน​ว่า​จะ​จัดการ​เจ้า​เด็ก​นี่​อย่างไร​ดี​ขอรับ​”

ถึง​เขา​จะ​ปาก​คอ​เราะร้าย​ ​แต่ว่า​เด็กชาย​เพิ่งจะ​อายุ​สิบห้า​ปี​เอง​ ​หาก​ทิ้ง​ไว้​กลาง​หิมะ​ก็​รู้สึก​ทน​ไม่ได้​เล็กน้อย

“​ลอง​ถาม​เขา​ดู​ว่า​อยาก​เดินทาง​ไป​กับ​พวกเรา​หรือไม่​ ​แล้ว​รอ​ถึง​เมือง​ต่อไป​ก็​ค่อย​ปล่อย​เขา​ลง​”

หลง​ต้าน​พยักหน้า​รับ​ ​เดิน​มาตรง​หน้า​เด็กชาย

เด็กชาย​หยุด​ร้องไห้​ ​มอง​ไป​ที่​เขา

“​เจ้า​หนู​ ​คนตาย​ไป​แล้ว​ ​ร้อง​ไป​ก็​เปล่าประโยชน์​ ​พวกเรา​ต้อง​รีบ​ออกเดินทาง​ ​เอาอย่าง​นี้​ ​พวกเรา​ช่วย​เจ้า​ขุด​หลุมฝังศพ​ ​แล้ว​เจ้า​ก็​ออกเดินทาง​ไป​กับ​พวกเรา​เอา​ไหม​”

เด็กชาย​ส่ายหน้า​ ​“​ขอบคุณ​ความหวังดี​ของ​พี่ชาย​มาก​ ​ข้า​ไม่​ไป​กับ​พวก​ท่าน​แล้ว​ล่ะ​ ​ข้า​ต้อง​พา​ปู่​ข้า​กลับบ้าน​”

“​แล้ว​จะ​พา​ไป​อย่าง​…​.​”​ ​หลง​ต้าน​พูด​ได้​ครึ่งหนึ่ง​ถึง​นึก​ขึ้น​ได้​ว่า​เด็กชาย​สามารถ​เคลื่อนย้าย​ศพ​ได้​ ​จึง​ทำ​หน้า​ประหลาดใจ​ขึ้น​มาทัน​ที

จู่ๆ​ ​เด็กชาย​ก็​คุกเข่า​ลง​ ​โน้ม​ศีรษะ​ลง​กับ​พื้น​เคารพ​หลง​ต้าน

หลง​ต้าน​หลบ​อย่างรวดเร็ว​ ​แล้ว​พูดโพล่ง​ออก​ไป​ ​“​อย่า​มาคุก​เข่า​เคารพ​ข้า​เลย​ ​คนที​่​ช่วย​เจ้า​คือ​พระ​ชา​…​เป็น​ประสงค์​ของ​แม่นาง​อาฮ​วา​”

เด็กชาย​เบน​สายตา​มอง​ไประ​หว่าง​เจียง​ซื่อ​กับ​ผู้อาวุโสฮ​วา​ ​สุดท้าย​ก็​หยุด​ลง​ที่​เจียง​ซื่อ

เจียง​ซื่อ​อมยิ้ม​ออกมา​เล็กน้อย​ ​เอ่ย​ขึ้น​ ​“​แค่​เรื่อง​ง่ายๆ​ ​เหมือน​ปอกกล้วยเข้าปาก​ ​เจ้า​อย่า​ได้​ใส่ใจ​ ​เพียงแต่ว่า​เจ้า​ไม่ต้องการ​ให้​พวกเรา​พา​เจ้า​ไป​ต่อ​จริง​หรือ​”

เด็กชาย​ส่ายหน้า​ด้วย​ความแน่วแน่​ ​โน้ม​ศีรษะ​ลง​แนบ​พื้น​เคารพ​เจียง​ซื่อ​ ​จากนั้น​ก็​คำนับ​เหล่า​ฉิน​อีกครั้ง​ ​แล้ว​เดิน​ไป​นั่งยองๆ​ ​ข้าง​ศพ​ของ​ท่าน​ปู่​เงียบๆ

เห็น​ได้​อย่างชัดเจน​ว่า​หาก​เจียง​ซื่อ​และ​พวก​ยัง​ไม่​ไป​ ​เขา​ก็​จะ​เฝ้า​ศพ​ของ​ท่าน​ปู่​อยู่​อย่างนั้น

เจียง​ซื่อ​กับ​หลง​ต้าน​สบตา​กัน​ ​เอ่ย​พูด​อย่าง​จนปัญญา​ ​“​เช่นนั้น​พวกเรา​ไป​กัน​เถอะ​”

พอ​ขึ้นรถ​ม้า​อีกครั้ง​ ​รถม้า​ก็​ค่อยๆ​ ​เคลื่อนตัว​ออก​ไป

เด็กชาย​เหม่อมอง​รถม้า​ที่​ค่อยๆ​ ​เคลื่อนตัว​ออก​ไป​อย่าง​เชื่องช้า

จู่ๆ​ ​บุรุษ​หนุ่ม​ที่​เดิน​อยู่​ข้าง​รถม้า​ก็​วิ่ง​เข้ามา​ ​พร้อมกับ​ส่ง​กระเป๋า​กระดาษ​น้ำมัน​ให้​เด็กชาย​หนึ่ง​ใบ

“​ด้านใน​มี​อาหารแห้ง​ ​แม่นาง​อาฮ​วา​ให้​ข้า​นำมา​ให้​เจ้า​”

เด็กชาย​รับ​กระเป๋า​กระดาษ​น้ำมัน​มา​ ​เอ่ย​พูดเสี​ยง​เบา​ ​“​ข้า​ชื่อ​อวิ​๋น​ชวน​”

อวิ​๋น​ชวน​งั้น​หรือ

หลง​ต้าน​ยิ้ม​มุม​ปาก

ช่าง​เป็น​ชื่อ​ที่​สง่างาม​เสียนี​่​กระไร​ ​เขา​นึก​ว่า​เด็ก​ขี้เหร่​คน​นี้​จะ​ชื่อ​เจ้า​ทึ่ม​อะไร​ทำนอง​นั้น​เสียอีก

“​เจ้า​หนู​ ​อยู่​กับ​ปัจจุบัน​เถอะ​ ​คนตาย​ไป​แล้ว​ไม่มีทาง​ฟื้น​ขึ้น​มา​ได้​หรอก​ ​คนที​่​ยัง​มีชีวิต​อยู่​ต่างหาก​สำคัญ​ที่สุด​”​ ​หลง​ต้าน​เอ่ย​เตือน​ครั้งสุดท้าย​แล้ว​วิ่ง​ตาม​รถม้า​ไป

เด็กชาย​เห็น​ว่า​หลง​ต้าน​ตาม​ขึ้นไป​นั่ง​บน​รถม้า​แล้ว​ ​ถึง​ได้​กอด​กระเป๋า​กระดาษ​น้ำมัน​ไว้​พลาง​ลุกขึ้น​ ​หยิบ​กระดิ่ง​ทองแดง​ที่​ห้อย​คอ​ไว้​ขึ้น​มา​เขย่า​เบา​ๆ

เสียง​กระดิ่ง​ประหลาด​ดัง​ขึ้น​ ​จู่ๆ​ ​ร่าง​ท่าน​ปู่​ของ​เด็กชาย​ ​รวมไปถึง​ร่าง​อื่น​ ​ทั้ง​สาม​ศพ​ยืน​ขึ้น​ ​เดินตาม​หลัง​เด็กชาย​ไป​ตาม​ทางเข้า​ป่า​ด้วย​ร่าง​อัน​แข็งทื่อ

ห้าม​ออกเดินทาง​ตอน​ฟ้า​สว่าง​เป็น​กฎ​ที่​พวกเขา​ต้อง​ทำตาม​ ​ถ้าหาก​เช้า​วันนี้​พวกเขา​ไม่​รีบ​ออกเดินทาง​ ​บางที​ท่าน​ปู่​อาจจะ​ไม่​ตาย​ก็ได้

นี่​ต้อง​เป็น​บทลงโทษ​แน่ๆ

ขณะที่​เด็กชาย​กำลัง​เคลื่อนย้าย​ศพ​ทั้ง​สาม​เดิน​ไป​ทางป่า​หิมะ​ ​จึง​ไม่เห็น​ว่า​หลง​ต้าน​ที่อยู่​ใน​รถม้า​ที่​เคลื่อนตัว​ออก​ไป​ไกล​หันกลับ​มาม​อง​ด้วย​ความสงสัย

“​เหล่า​ฉิน​ ​เจ้า​รีบ​ดู​เร็ว​เข้า​ ​ศพ​พวก​นั้น​ขยับ​แล้ว​จริงๆ​ ​ด้วย​!​”

เหล่า​ฉิน​หันไป​มอง​แวบ​หนึ่ง​ ​ข่ม​สีหน้า​ประหลาดใจ​ไว้​ ​พลาง​สะบัด​แส้​ม้า