ตอนที่ 662 กลับเผ่าอูเหมียวอีกครั้ง

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

สำหรับ​เจียง​ซื่อ​แล้ว​เด็กชาย​ผู้​เคลื่อนย้าย​ศพ​เป็น​เพียง​เรื่อง​ที่​แทรก​เข้ามา​เท่านั้น​ ​ไม่นาน​มัน​ก็​ผ่าน​ไป​ ​ซึ่ง​นาง​ได้ยิน​จาก​หลง​ต้าน​แล้ว​ว่า​เด็กชาย​คน​นั้น​ชื่อ​อวิ​๋น​ชวน

ทว่า​ตั้งแต่​ออกเดินทาง​มา​จนถึง​ตอนนี้​ ​ไม่ว่า​จะ​คน​เป่ย​ฉี​สอง​คน​นั้น​หรือว่า​เด็กชาย​ผู้​เคลื่อนย้าย​ศพ​ ​ด้าน​ผู้อาวุโสฮ​วาล​้​วน​ไม่​แสดง​ความรู้สึก​ใดๆ​ ​ออกมา​ทั้งสิ้น​ ​นาง​คิด​อยู่​ใน​ใจ​เพียง​เรื่อง​เดียว​ ​รีบ​พาตัว​เจียง​ซื่อ​กลับ​ไป​ที่​เผ่า

ในที่สุด​ทุกคน​ก็​เดินทาง​มาถึง​เมือง​เล็ก​ๆ​ ​ใน​เขต​ชายแดน

เมื่อ​เทียบ​กับ​เมืองหลวง​เมือง​ที่​เต็มไปด้วย​ความมั่งคั่ง​ ​เจริญรุ่งเรือง​ ​เมือง​เล็ก​ๆ​ ​แห่ง​นี้​เรียบง่าย​กว่า​มาก​ ​คน​ไปมาหาสู่​กัน​ขวักไขว่​ ​มีทั​้ง​ผู้​ที่​สวม​เสื้อผ้าอาภรณ์​ของ​ชาว​ต้า​โจว​ ​และ​มีส​ตรี​สวม​กระโปรง​เอว​สูง​สีสัน​สดใส​ ​เต็มไปด้วย​บรรยากาศ​ความหลากหลาย​ของ​เชื้อชาติ

หลง​ต้าน​เคย​มาที​่​เมือง​นี้​ ​จึง​เดิน​มา​ข้าง​รถม้า​แล้ว​เอ่ย​พูด​กับ​เจียง​ซื่อ​ออก​ไป​ ​“​ถึงแม้ว่า​ที่นี่​จะ​เป็น​เมือง​เล็ก​ๆ​ ​ของ​เมือง​ต้า​โจว​ ​ทว่า​ทั้งคน​ดี​และ​เลว​ต่าง​อยู่​ปะปนกัน​ไป​หมด​ ​มี​ผู้คน​ต่าง​ชน​เผ่า​มากมาย​มาค​้า​ขาย​แลกเปลี่ยน​เสบียง​กับ​คน​ต้า​โจว​ที่นี่​ขอรับ​”

เจียง​ซื่อ​มอง​ไป​ที่​ผู้อาวุโสฮ​วา​ ​“​เผ่า​อู​เหมียว​อยู่​ไม่​ไกล​จาก​นี่​แล้ว​สินะ​”

ผู้อาวุโสฮ​วา​พยักหน้า​ลง​ ​ท่าทาง​โล่งใจ​ราวกับ​ได้​ยกภูเขาออกจากอก​ ​“​อีก​ไม่​ไกล​แล้ว​ ​ข้า​จองที่​พัก​ไว้​แล้ว​ ​พวกเรา​ไป​ถึง​ค่อย​ว่า​กัน​”

เจียง​ซื่อ​ยิ้ม​ออกมา​ ​“​ดูเหมือน​ผู้อาวุโสฮ​วา​จะ​มั่นใจ​แต่ต้น​เลย​นะ​ว่า​ข้า​จะ​ตามมา​”

ผู้อาวุโสฮ​วา​เลิก​คิ้ว​ขึ้น​ ​เอ่ย​เตือน​ ​“​มาถึง​ที่นี่​แล้ว​ ​เรียก​ข้าว​่าฮ​วาวั​่ว​เช่น​เดิม​เถอะ​ ​ป้องกัน​ไม่​ให้​ตัวตน​ถูก​เปิดเผย​”

เมื่อ​เห็น​ผู้อาวุโสฮ​วา​เลี่ยง​ตอบคำถาม​ ​เจียง​ซื่อ​ก็​ไม่ได้​ใส่ใจ​ ​ได้​แต่​พยักหน้า​รับ

ภายใต้​การ​บอกทาง​ของ​ผู้อาวุโสฮ​วา​ ​รถม้า​เคลื่อนตัว​ไป​ได้​สักพัก​ก็​หยุด​ลง​ที่​หน้า​โรง​เตี​๊​ยม​แห่งหนึ​่ง

“​ที่นี่​แหละ​”​ ​ผู้อาวุโสฮ​วาลง​จาก​รถม้า​ไป​ก่อน

ทั้ง​สี่​เข้าไป​ยัง​ห้อง​ที่​จอง​ไว้​ ​ผู้อาวุโสฮ​วาชำ​เลือง​มอง​หลง​ต้าน​และ​เหล่า​ฉิน​แวบ​หนึ่ง​ ​เอ่ย​ขึ้น​ ​“​ข้า​จะ​กลับ​ไป​ที่​เผ่า​ก่อน​ ​พวก​เจ้า​รอสั​กค​รึ​่ง​วัน​”

“​ครึ่ง​วัน​ก็​พอแล้ว​หรือ​”​ ​หลง​ต้าน​ถาม

“​พอแล้ว​ ​ก่อนหน้า​ที่​ข้า​จะ​กลับมา​ ​พวก​เจ้า​อย่า​ได้​เดิน​เพ่นพ่าน​ออก​ไป​ไหน​จะ​ดีที​่​สุด​ ​โดยเฉพาะ​พระ​ชายา​อ๋อง​จำเป็น​จะ​ต้อง​รอ​อยู่​ใน​ห้อง​”

เจียง​ซื่อ​ตอบรับ​ด้วย​ท่าที​สงบเงียบ​ ​“ฮ​วาวั​่​วรีบ​ไปรี​บก​ลับ​เถอะ​”

หลังจากที่​ผู้อาวุโสฮ​วา​เดิน​จากไป​ ​เจียง​ซื่อ​ก็​เอ่ย​พูด​กับ​หลง​ต้าน​ ​“​รอ​ผู้อาวุโสฮ​วาก​ลับ​มา​พา​ข้า​ไป​ที่​เผ่า​อู​เหมียว​ ​เจ้า​กับ​เหล่า​ฉิน​จะ​ต้อง​ถูก​ปล่อยทิ้ง​ไว้​ที่นี่​แน่นอน​…​”

หลง​ต้าน​พูดแทรก​เจียง​ซื่อ​ออกมา​ ​“​ไม่ได้​นะ​ขอรับ​!​”

เหล่า​ฉิน​ขมวดคิ้ว​แน่น​ ​พูด​ออกมา​สั้น​ๆ​ ​ได้ใจ​ความ​ ​“​มัน​เสี่ยงอันตราย​นะ​ขอรับ​”

เจียง​ซื่อ​ยิ้ม​ออกมา​ ​“​ไม่​ถือว่า​เสี่ยงอันตราย​หรอก​ ​อีก​ฝ่าย​เป็น​คน​ขอร้อง​ข้า​ ​แน่นอน​ว่า​จะ​ต้อง​รักษา​ความปลอดภัย​ของ​ข้า​”​

“​หลังจาก​เสร็จ​เรื่อง​ที่​ขอ​ไว้​ล่ะ​ขอรับ​”​ ​หลง​ต้าน​เอ่ย​ถาม

“​หลังจาก​เสร็จ​แล้ว​…​”​ ​เจียง​ซื่อ​มองออก​ไป​ด้านนอก​หน้าต่าง

ที่นี่​แตกต่าง​จาก​เมืองหลวง​ที่​อากาศ​หนาวเย็น​โดยสิ้นเชิง​ ​อากาศ​อุ่น​กว่า​มาก​ ​เป็นเรื่อง​น่ายินดี​อย่างยิ่ง​ที่​เมื่อ​ชำเลือง​มองออก​ไปนอก​หน้าต่าง​แล้ว​ได้​เห็น​สีเขียว​ชะอุ่ม​ละลานตา

เจียง​ซื่อ​หยิบ​จดหมาย​ออกมา​จาก​แขน​เสื้อ​ฉบับ​หนึ่ง​ ​ยัด​ใส่​มือ​หลง​ต้าน​ ​“​หลังจาก​เสร็จ​เรื่อง​ ​บางที​อาจจะ​ยุ่งยาก​เล็กน้อย​ ​แต่ว่า​ข้า​จะ​พยายาม​จัดการ​อย่างเต็มที่​ ​เจ้า​ไม่ต้อง​กังวล​เรื่อง​เหล่านี้​ ​รอ​หลังจากที่​ข้า​ตาม​ผู้อาวุโสฮ​วา​ไป​แล้ว​ ​ให้​ไปหา​ท่าน​อ๋อง​แล้ว​นำ​จดหมาย​ฉบับ​นี้​ให้​เขา​”

อวี​้​จิ​่​นล​งมา​ทางใต้​เพื่อ​ตามหา​ศพ​ของ​เจียง​จั้น​ ​ดูเหมือนว่า​สอง​สามีภรรยา​จะ​อยู่​ไม่​ไกล​กัน​นัก

แน่นอน​ว่า​เจียง​ซื่อ​ไม่มีทาง​ปิดบัง​การ​เดินทาง​ของ​นาง​กับ​อวี​้​จิ​่น​ ​สำหรับ​นาง​แล้ว​อวี​้​จิ​่น​เป็น​คนที​่​ใกล้ชิด​กับ​นาง​มาก​ที่สุด

หลง​ต้าน​มอง​จดหมาย​ใน​มือ​ ​พูดไม่ออก​เลย​ว่า​อยาก​จะ​ตาม​เจียง​ซื่อ​เข้าไป​ใน​เผ่า​อู​เหมียว​ด้วย​คน

เขา​ก็​เคย​อาศัย​อยู่​ที่ดิน​แดน​ทางใต้​มาก​่อน​ ​เนื่องจาก​เขา​ติดตาม​อวี​้​จิ​่น​ไป​ทุกที่​ ​จึง​เคย​พูดคุย​เจรจา​กับ​คนใน​เผ่า​อู​เหมียว​ ​และ​ทราบ​กฎ​ที่​แปลกประหลาด​เหล่านั้น​ของ​เผ่า​อู​เหมียว​อย่างดี

แทนที่จะ​ตาม​พระ​ชายา​อ๋อง​ไป​เผ่า​อู​เหมียว​แล้ว​ถูก​ขัดขวาง​ ​เขา​ไป​จัดการ​เรื่อง​ที่​พระ​ชายา​อ๋อง​ฝากฝัง​ไว้​ให้​เสร็จ​ดีกว่า​ ​ให้​เจ้านาย​ได้​ทราบ​ว่า​พระ​ชายา​อ๋อง​มาถึง​แล้ว

“​แล้ว​เหล่า​ฉิน​ล่ะ​ขอรับ​”​ ​อย่างไรก็ตาม​เขา​ไม่​วางใจ​ให้​เจียง​ซื่อ​ไป​เผ่า​อู​เหมียว​คนเดียว​อยู่ดี​ ​หลง​ต้าน​จึง​ถาม​ออก​ไป

เจียง​ซื่อ​เหลือบมอง​เหล่า​ฉิน​ ​ยิ้ม​พูด​ขึ้น​ ​“​เหล่า​ฉิน​ต้อง​ช่วย​ข้า​จับตาดู​คน​คน​หนึ่ง​ไว้​”

“​ผู้ใด​ขอรับ​”​ ​ครั้งนี้​ ​เหล่า​ฉิน​กับ​หลง​ต้าน​ล้วน​พูด​ออกมา​พร้อมกัน

เจียง​ซื่อ​ชี้​มาที​่​หน้า​ของ​ตัวเอง​ ​เอ่ย​อย่าง​ชัดถ้อยชัดคำ​ ​“​อาฮ​วาตั​วจ​ริง​”

จาก​ท่าทาง​ที่​ระมัดระวัง​และ​แทบ​อดใจ​รอ​ไม่ไหว​ที่จะ​พานา​งก​ลับ​ไป​ยัง​เผ่า​อู​เหมียว​ ​แต่​ตอนนี้​กลับ​ปล่อย​นาง​ไว้​ที่​โรง​เตี​๊​ยม​แล้ว​กลับ​ไป​คนเดียว​ ​เจียง​ซื่อ​เดา​เจตนา​ของ​นาง​ออก​ทันที

รอ​ถึง​ตอน​ผู้อาวุโสฮ​วาก​ลับ​มา​ ​คงจะ​ไม่​มาคน​เดียว​แน่

หลง​ต้าน​ยัง​ไม่เข้าใจ​ ​จึง​เอ่ย​ทวน​ซ้ำ​ออก​ไป​ ​“​อาฮ​วาตั​วจ​ริง​งั้น​หรือ​”

เจียง​ซื่อ​ชายตามอง​ ​แสยะ​ยิ้ม​พูด​ออกมา​ ​“​ใช่​ ​แม่นาง​อาฮ​วาตั​วจ​ริง​”

หลง​ต้าน​ยิ้มแห้ง​พูด​อธิบาย​ ​“​นี่​เป็น​ชื่อ​ที่​ไม่​ควร​เรียก​ท่าน​ต่อหน้า​คนอื่น​ไม่ใช่​หรือ​ขอรับ​”

พระ​ชายา​อ๋อง​ยัง​เรียก​เขา​ว่า​อา​หลง​เลย​ ​ได้​คำนึงถึง​ความปลอดภัย​ของ​เขา​บ้าง​ไหม​นะ

เจียง​ซื่อ​ทำ​หน้า​ขรึม​ ​“​เหล่า​ฉิน​ ​ถ้าหากว่า​ผู้อาวุโสฮ​วา​พา​อาฮ​วาก​ลับ​มาด​้วย​ ​เจ้า​กับ​หลง​ต้าน​ก็​แสร้งทำ​เป็น​กลับ​ไป​ด้วยกัน​แล้ว​ซุ่ม​จับตาดู​อาฮ​วา​ไว้​”

เหล่า​ฉิน​พยักหน้า​ลง​อย่างเอาจริงเอาจัง

ทั้ง​สาม​รอ​จนถึง​พลบค่ำ​ ​ในที่สุด​ผู้อาวุโสฮ​วาก​็​กลับมา

หลง​ต้าน​ชำเลือง​มอง​ด้านหลัง​ผู้อาวุโสฮ​วา​ ​แต่กลับ​พบ​ว่า​ไม่มีใคร​สัก​คน

เขา​หันไป​มอง​เจียง​ซื่อ​อย่าง​อด​ไม่ได้

เจียง​ซื่อ​รอ​ผู้อาวุโสฮ​วา​เอ่ยปาก​พูด​ออกมา​ก่อน​ด้วย​ท่าทาง​นิ่งเฉย

“​ขอ​ท่าน​ทั้งสอง​หลีก​ไป​ก่อน​ ​ข้ามี​เรื่อง​ต้อง​คุย​กับ​พระ​ชายา​อ๋อง​เป็นการ​ส่วนตัว​”

ภายใต้​การแสดงเจตนา​ที่​ชัดเจน​ ​หลง​ต้าน​กับ​เหล่า​ฉิน​จึง​ย้าย​ไป​อยู่​ห้อง​ข้างๆ

เจียง​ซื่อ​ดื่ม​ชา​ไป​หนึ่ง​อึก​ ​ท่าทาง​สงบเสงี่ยม​ ​“ฮ​วาวั​่ว​ ​พวกเรา​ไป​ได้​หรือยัง​”

ผู้อาวุโสฮ​วานั​่ง​ลง​ ​ริน​ชา​ให้​ตัวเอง​ ​ดื่ม​ไป​อึก​หนึ่ง​แล้ว​เอ่ย​ขึ้น​ ​“​ข้า​พา​อาฮ​วามา​แล้ว​”

เจียง​ซื่อ​เลิก​คิ้ว​ขึ้น​ ​ไม่พูดไม่จา

ผู้อาวุโสฮ​วา​พูด​ต่อ​ ​“​แต่​อาฮ​วา​ไม่ทราบ​เรื่อง​ที่​ข้ามา​หา​เจ้า​เพื่อให้​สวมรอย​เป็น​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ของ​เผ่า​”

เจียง​ซื่อ​ประหลาดใจ​ ​“​ผู้อาวุโสฮ​วา​จะ​ปิดบัง​อาฮ​วา​เรื่อง​นี้​หรือ​”

ผู้อาวุโสฮ​วา​เผย​รอยยิ้ม​จนปัญญา​ออกมา​ ​“​พระ​ชายา​คง​ยัง​ไม่ทราบ​ตำแหน่ง​ของ​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ใน​ใจ​ของ​ชน​เผ่า​ข้า​ ​หาก​ให้​อาฮ​วารู​้​ว่า​มี​คน​สวมรอย​เป็น​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ ​อาจ​ก่อให้เกิด​ความโกลาหล​ได้​ง่าย​”

“​เป็น​เช่นนี้​นี่เอง​”​ ​เจียง​ซื่อ​แสดง​สีหน้า​คลับคล้ายคลับคลา​ว่า​เข้าใจ

ผู้อาวุโสฮ​วา​เอ่ย​กำชับ​ออกมา​ ​“​เช่นนั้น​พระ​ชายา​อ๋อง​อย่า​ได้​ไป​พบ​อาฮ​วา​เลย​ ​ข้า​จะ​พาท​่าน​แอบ​ออก​ไป​เงียบๆ​”

“​อาฮ​วาที​่​ไม่รู้​เรื่อง​อะไร​เลย​ ​จะ​อยู่​ที่​โรง​เตี​๊​ยม​คนเดียว​ได้​หรือ​”

“​พระ​ชายา​อ๋อง​ไม่ต้อง​กังวล​เรื่อง​นี้​ไป​”​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​ผู้อาวุโสฮ​วา​ไม่ยอม​ให้​เจียง​ซื่อ​รู้มาก​เกินไป

เจียง​ซื่อ​ยิ้ม​ไม่ถือสา​ ​“​เช่นนั้น​หลง​ต้าน​กับ​เหล่า​ฉิน​…​”

ผู้อาวุโสฮ​วา​พูด​ขัด​ออกมา​ด้วย​สีหน้า​เคร่งขรึม​ ​“​พวกเขา​ไป​ด้วย​ไม่ได้​”

ถึงแม้​เจียง​ซื่อ​จะ​เดา​ได้​แต่แรก​และ​วางแผน​ไว้​แล้ว​ ​ทว่า​ตอนนี้​กลับ​แสดง​สีหน้า​ไม่พอใจ​ออกมา​ ​“​ผู้อาวุโสฮ​วา​ไม่ยอม​ให้​ข้า​พา​คน​ของ​ข้า​ไป​ด้วย​ ​แล้ว​จะ​รับประกัน​ความปลอดภัย​ของ​ข้า​ได้​อย่างไร​”

“​ข้า​เข้าใจ​ว่า​พระ​ชายา​อ๋อง​กังวล​ ​แต่​หาก​พวกเขา​ไป​มัน​ก็​จะ​ดึงดูด​ความสนใจ​จาก​ผู้คน​ ​หาก​อธิบาย​ไม่ชัด​เจน​เรื่อง​ที่มา​ที่​ไป​ของ​พวกเขา​อาจจะ​ทำให้เกิด​เหตุการณ์​ที่​ไม่​คาดคิด​ได้​ง่าย​ ​พระ​ชายา​อ๋อง​ก็​คง​ไม่​อยาก​ให้​เกิด​อุปสรรค​หรอก​ใช่​หรือไม่​”

เจียง​ซื่อ​เงียบ​ไป​นาน​ ​พยักหน้า​ลง​ ​“​ก็ได้​ ​ทิ้ง​พวกเขา​ไว้​ที่นี่​ ​หวัง​ว่า​ผู้อาวุโสฮ​วา​จะ​ไม่ลืม​คำสาบาน​ที่​ให้​ไว้​”

ผู้อาวุโสฮ​วา​เผย​รอยยิ้ม​ออกมา​ ​“​แน่นอน​ ​พระ​ชายา​อ๋อง​วางใจ​ได้​เลย​ ​ท่าน​บอก​พวกเขา​เอง​แล้วกัน​”

หลังจากนั้น​ไม่นาน​ ​เจียง​ซื่อ​กับ​ผู้อาวุโสฮ​วาก​็​ออก​ไป​จา​โรง​เตี​๊​ยม​เงียบๆ​ ​มุ่งหน้า​ไป​ยัง​เผ่า​อู​เหมียว

เผ่า​อู​เหมียว​อยู่​ไม่​ไกล​จาก​เมือง​เล็ก​ๆ​ ​แห่ง​นี้​มาก​นัก​ ​เมื่อ​ตะวันตกดิน​ ​เหลือ​เพียง​แสงสี​แดง​เรืองรอง​สาดส่อง​อยู่​ที่​ขอบฟ้า​ทาง​ทิศตะวันตก​ ​ทั้งสอง​มาถึง​ปากทาง​เข้า​หมู่บ้าน​แล้ว​

เมื่อยื​นอยู​่​ตรงหน้า​หมู่บ้าน​ที่​คุ้นเคย​ ​ความรู้สึก​คิดถึง​ฉาย​ผ่าน​ขึ้น​มายัง​นัยน์ตา​ของ​เจียง​ซื่อ

นาง​เคย​อยู่​ที่นี่​ ​รู้จัก​กับ​อวี​้​ชี​ ​จากนั้น​ก็​กลาย​มา​เป็น​พระ​ชายา​ของ​เขา

ทว่า​ชีวิต​นั้น​ไม่เที่ยง​ ​ชาติ​ภพ​ที่แล้ว​และ​ชาติ​ภพ​นี้​ ​นาง​กลับมา​ที่นี่​อีกครั้ง​ใน​ฐานะ​สตรี​อีก​ท่าน​หนึ่ง​นาม​ว่า​อาฮ​วา

ขณะที่​ประตู​หมู่บ้าน​กำลังจะ​ปิด​ลง​ ​พอคน​เฝ้า​ประตู​เห็น​ผู้อาวุโสฮ​วาก​็​ยิ้ม​พร้อมกับ​เอ่ย​ทักทาย​ ​“​ทำไม​ท่าน​ถึง​กลับมา​เร็ว​จัง​ ​ไม่​พา​อาฮ​วา​ไป​เดินเล่น​ใน​เมือง​นาน​กว่านี​้​หน่อย​ล่ะ​”

“​ซื้อของ​เสร็จ​แล้ว​”​ ​ผู้อาวุโสฮ​วาต​อบ​ออก​ไป​ลวกๆ​ ​แล้ว​พา​เจียง​ซื่อ​เดิน​เข้าไป