ทุกคนต่างหัวเราะกัน ทำให้บรรยากาศดูผ่อนคลาย แต่หลังจากหัวเราะไปได้สักพัก ได้ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง
“เห้อ ถ้าตอนนี้หยุนเอ๋ออยู่ก็คงจะดี พวกเราครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้าก็คงจะดี แต่น่าเสียดาย……ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอจะเป็นยังไงบ้าง?ไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดียังไง?”
“ไอ้อาเธอร์คนนั้นสมควรตายจริงๆ ภรรยาตัวเองไม่รอด ก็จะทำลายคนอื่นไปด้วย คนคนนี้ทำไมมันเลวเหลือเกิน”
ลี่จุนซินขมวดคิ้ว สีหน้าเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
โม่เสี่ยวฮุ่ยหันไปมองถวนจื่อ เห็นถวนจื่อก้มหน้าลง มองอาการของเขาไม่ชัดเจนนัก จึงรีบดึงตัวลี่จุนซิน
“พอแล้ว ถวนจื่อยังอยู่ที่นี่อยู่เลย พูดน้อยๆ หน่อย จุนถิงไปช่วยหยุนเอ๋อแล้ว น่าจะไม่มีปัญหาอะไร”
ลี่จุนซินเก็บความเกลียดชังบนใบหน้าลงทันที นั่งลง และมองถวนจื่อด้วยความขอโทษ
“ถวนจื่อ เมื่อกี้ป้าพูดไปเรื่อยเปื่อย พ่อของนายต้องช่วยเหลือคุณแม่กลับมาได้อย่างปลอดภัยแน่นอน”
“ผมรู้ คุณป้า ผมเชื่อใจผ่อของผม” ถวนจื่อพยักหน้า
ลี่จุนซินเห็นดวงตาที่ใสซื่อบริสุทธิ์ของถวนจื่อแล้ว ร่างกายไม่สามารถทำตามความคิดได้ ดึงถวนจื่อเข้ามากอดไว้ในอก
ในประเทศ เมื่อลี่จุนซินถอนตัวออกจากบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปแล้ว ตอนที่เดินทางออกจากเมืองนั้น ลี่หุยก็ได้รับข่าวแล้ว และได้ใจเป็นอย่างยิ่ง นึกว่าวิธีการของตัวเองที่ทำให้ลี่จุนซินกลัว เลยหลบหนีไปที่ต่างประเทศ
“คุณพูดสิ ถ้าพวกคุณเห็นความสามารถผมตั้งแต่แรก และมอบบริษัทให้ผมดูแล ก็ไม่ต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้ ฮ่าๆๆๆ …”
ลี่หุยหัวเราะเสียงดัง ท่าทางเหมือนผู้ร้ายได้ใจ
ณ ตอนนี้ บริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปเปลี่ยนมือผู้บริหารใหม่ ลี่หุยแทบจะรอไม่ไหวในการกระจายข่าวนี้ออกไป เขาต้องการให้คนทั้งโลกรู้ว่าตอนนี้บริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปเป็นของเขาลี่หุย ซึ่งเมื่อข่าวนี้กระจายไปถึงวงการค้าตลาด ทำให้วงการธุรกิจต่างพากันตกใจกับข่าวนี้
หลังจากที่สำนักพิมพ์ได้รับข่าวนี้ ก็รู้สึกตกใจมากเช่นเดียวกัน เริ่มรายงานเรื่องนี้กันอย่างกว้างขวาง ไม่ว่าเรื่องอะไร ขอแค่มีความเกี่ยวข้องกับบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปก็รายงานออกมาทั้งหมด
“หลังจากที่บริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปเปลี่ยนผู้บริหารแล้ว ยังมีราคาสูงเหมือนเมื่อก่อนไหม?”
“ลูกนอกสมรสแค่ข้ามคืนเดียวสามารถขึ้นนั่งตำแหน่งประธานของบริษัทลี่ซื่อได้อย่างไร?”
“บริษัทที่ลี่จุนถิงก่อตั้งสู้สร้างขึ้น ลูกนอกสมรสของตระกูลลี่จะดูแลไหวเหรอ?”
……
ตอนแรกลี่หุยยังรู้สึกดีใจ แต่เมื่อเห็นหัวข้อของหนังสือพิมพ์แล้ว โกรธจนต้องโยนหนังสือพิมพ์ไปไว้อีกข้าง
“นายดูสิ พวกมันเขียนอะไรกัน คำก็ลูกนอกสมรสสองคำก็ลูกนอกสมรส ฉันก็เป็นสายเลือดโดยตรงของตระกูลลี่เหมือนกัน อีกอย่างฉันครอบครองบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปด้วยฝีมือของฉันเอง ไอ้คนพวกนี้ช่างเลือกปฏิบัติเหลือเกิน”
ลี่หุยยิ่งคิดยิ่งโกรธ ให้เลขาไปแจ้งเว็บไซต์ของหนังสือพิมพ์ให้จัดการกับข่าวนี้ แล้วให้พวกเขาแก้ไขหัวข้อข่าวให้ด้วย
คืนนั้นเลขาของลี่หุยได้ไปที่สำนักพิมพ์ ทั้งใช้วิธีบังคับและหลอกล่อเป็นเวลานาน กว่าสำนักพิมพ์จะยินยอมแก้ไขหัวข้อข่าวให้
“บริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปได้มีประธานคนใหม่แล้ว ยุคสมัยของลี่จุนถิงได้จบสิ้นลงแล้ว”
“ทำไมคุณไม่ตอบโต้เหมือนลี่หุย?นี่ก็คือสาเหตุ”
……
วันรุ่งขึ้นลี่หุยเห็นสำนักพิมพ์ต่างๆ ต่างพากันชื่นชมเขา ทำให้เขารู้สึกดีใจมาก
เนื่องจากการเปลี่ยนผู้บริหารใหม่ของบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ป มีข่าวลือปรากฏขึ้นมามากมาย อย่างเช่น “ลี่จุนถิงได้ตายที่ต่างประเทศแล้วลี่จุนถิงถูกรัฐนำตัวไป” ข่าวคราวต่างๆ ปรากฏขึ้นมา
หลังจากที่ลี่หุยเห็นข่าวพวกนี้แล้ว ยิ่งรู้สึกดีใจมากขึ้นอีก
คืนนั้น ลี่หุยถือโอกาสนี้ เชิญบุคคลต่างๆ ที่ดูถูกก่อนหน้านี้มาในงาน และมีคุณชายไม่น้อยที่เปลี่ยนทิศทางลม
“ไอ้หยา ประธานลี่ ยินดีด้วย!ในที่สุดก็ครอบครองบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปได้ ช่างเก่งและมีความสามารถจริงๆ ”
“นั่นสิ ความสามารถของประธานลี่ไม่แพ้ลี่จุนถิงเลย ผมขอโทษประธานลี่มา ณ ที่นี้ด้วย เมื่อก่อนมองคุณผิดไป ต้องขอโทษจริงๆ ที่ผมมีตาแต่ไร้แวว”
“ประธานลี่ ความสามารถของคุณไม่น้อยเลย ไม่แพ้ลี่จุนถิงเลยแม้แต่น้อย ในอนาคตต้องพึ่งพาคุณอีกเยอะเลย”
ลี่หุยฟังคำพูดประจบประแจงนี้ ในปากนั้นถึงแม้จะพูดแต่คำถ่อมตัวออกมา แต่แท้จริงแล้วเขาได้ใจเป็นอย่างยิ่ง
หลังจากงานเลี้ยงจบลง ลี่หุยกับลี่หยูนห่วนเปลี่ยนสถานที่แห่งใหม่ แล้วดื่มกันต่อ
ถึงแม้ บริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปจะตกอยู่ในกำมือของพวกเขาแล้ว ถึงแม้พวกเขาจะรู้สึกดีใจมาก็ตาม แต่ลี่หยูนห่วนก็ยังมีข้อสงสัยอยู่เล็กน้อย
“ทำไมครั้งนี้ลี่จุนซินถึงยอมถอยออกไปอย่างง่ายดาย?หรือว่าทางด้านลี่จุนถิงจะเกิดอะไรขึ้นจริงๆ?หรือว่าพวกเขามีแผนสำรองไว้แล้วเหรอ?”
เมื่อถูกลี่หยูนห่วนถามออกมาอย่างนี้ ลี่หุยจึงเริ่มสงบลง เขารู้สึกเหมือนกันว่าครั้งนี้ลี่จุนซินยอมถอยออกง่ายเกินไป
“เดี๋ยวกลับไปให้คนไปสืบดูหน่อย ในเมื่อลี่จุนซินพวกเขาได้ถอยออกไปแล้ว ถ้าอย่างนั้นลี่ซื่อ หลังจากนี้ห้ามให้พวกเขามีโอกาสกลับมาแย่งชิงได้อีกเป็นอันขาด ต้องจัดคนค่อยสังเกตความเคลื่อนไหวของฝ่ายนั้นตลอดเวลา”
“จะได้ไม่ต้องมาฉวยโอกาสแย่งชิงผลงานของฉัน หลังจากที่ฉันบริหารบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปจนใหญ่โตแล้ว ต้องวางแผนให้อย่างรอบคอบหน่อย
เมื่อลี่หุยนึกถึงบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปที่ใหญ่โตขนาดนี้ ได้กลายเป็นของเขาไปแล้ว ถึงแม้จะมีความสงสัยเล็กน้อย แต่ความดีใจมีมากยิ่งกว่า จึงชวนลี่หยูนห่วนดื่มเหล้าต่ออีก
ช่วงกลางดึก ลี่หุยดื่มเมากลับบ้าน หลังจากเข้ามาในบ้าน ก็เห็นลี่เจี้ยนหวานั่งอยู่ห้องรับแขก สีหน้าเคร่งขรึม
ลี่เจี้ยนหวาเห็นอาการเมาของลี่หุย แถมถูกพนักงานสาวในคลับเฮาส์ส่งตัวกลับมาอีกด้วย คิดในใจว่าลูกชายคนนี้ยังไม่หนักแน่นเท่าไหร่ ความโกรธที่มีอยู่ในตอนแรกแล้ว จึงยิ่งทวีโกรธขึ้นไปอีก
“แก มานี่ พวกเรามาคุยกันก่อน” ลี่เจี้ยนหวาจ้องมองไปที่ลี่หุยแล้วพูดออกมา
ลี่หุยหัวเราะเย้ยหยันออกมา แล้วสั่งให้แม่ครัวไปต้มน้ำซุปสร่างเมามาให้ จากนั้นค่อยๆ นั่งลงตรงข้ามโซฟาที่ลี่เจี้ยนหวานั่งอยู่
“ท่านพ่อ มีอะไรเหรอ?ดึกขนาดนี้แล้วยังไม่นอนอีก มีเรื่องสำคัญอะไรเหรอ ถึงจำเป็นต้องรอผมกลับมาแล้วคุยกับผม ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร พรุ่งนี้ค่อยคุยกัน ตอนนี้ผมปวดหัวจะตายอยู่แล้ว”
หลังจากที่ลี่หุยพูดจบ ก็เตรียมลุกขึ้นจากโซฟา
“แกให้ฉันนั่งลงเดี๋ยวนี้!” ลี่เจี้ยนหวาตบลงไปที่โต๊ะ พูดเสียงดุออกมา
“แกไม่รู้จริงๆ เหรอว่าฉันจะคุยเรื่องอะไรกับแก?แกดูสิช่วงนี้แกทำเรื่องอะไรไปบ้าง ไม่ได้คำนึงถึงผลที่จะตามมาเลย”
“พ่อจะพูดอะไรกันแน่?” ลี่หุยไม่พอใจกับท่าทางนี้ของลี่เจี้ยนหวา จึงพูดแทรกเขาขึ้นมา
“ลี่หุย แกทำเกินไปหรือเปล่า ก่อนหน้านั้นที่ลี่จุนถิงอยู่ในบริษัท ยังมีตำแหน่งเหลือไว้ให้แก ทำไม่เมื่อบริษัทตกอยู่ในมือของแกแล้ว แกก็รอไม่ไหวที่จะไล่จุนถิงกับจุนซินออกไปจากบริษัทเลยเหรอ?”
“พวกเขาเป็นพี่ชายกับพี่สาวแท้ๆ ของแกเลยนะ แกทำแบบนี้เกินไปหรือเปล่า?อีกอย่างตอนที่แกขึ้นเป็นตัวแทนประธานช่วงนั้น หาเรื่องพี่สาวแกทุกอย่าง แกนึกว่าฉันไม่รู้เรื่องเลยเหรอ?”
“ฉันรู้สึกผิดต่อแกและแม่ของแก ฉะนั้นทุกอย่างที่แกทำฉันจึงปิดตาข้างเดียว แต่ว่าตอนนี้ดูเหมือนฉันจะปล่อยปละละเลยแกมากเกินไปแล้ว ตอนนี้แกถึงทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้”
ลี่หุยโกรธมาก จึงเตะโต๊ะไปทีหนึ่ง ทำให้โต๊ะลื่นไหลออกไปเสียงดังแสบหู