ตอนที่ 673 สนทนาในห้องลับ

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

ไม่​ไป​ไหน​?

วินาที​นี้​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​คิด​ว่า​หู​ของ​นาง​เพี้ยน​ไป​แล้ว​ ​นาง​จึง​หันไป​มอง​ผู้อาวุโสฮ​วา

ผู้อาวุโสฮ​วา​พยักหน้า​อย่างมั่นใจ

ฟัง​ไม่ผิด​ไป​หรอก​ ​แม้นาง​เอง​ก็​คิด​ว่านาง​หู​ฝาด​เช่นกัน

ผู้อาวุโสฮ​วาสบ​ตากับ​หัวหน้า​ผู้อาวุโส

หาก​ไม่​ไป​ก็ดี​ยิ่งนัก​ ​เดิมที​พวก​นาง​ก็​ไม่​อยาก​ให้​นาง​จากไป

เมื่อ​พบ​กับ​แววตา​อัน​เยือกเย็น​ของ​เจียง​ซื่อ​ ​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​ก็​ใจสั่น​เล็กน้อย

อีก​ฝ่ายเสนอ​ขึ้น​ว่า​ไม่ต้องการ​เดินทาง​จากไป​ ​แต่​เหตุใด​นาง​จึง​กระสับกระส่าย​เช่นนี้

หัวหน้า​ผู้อาวุโส​ตัดสินใจ​แน่วแน่​ว่า​ ​“​พี่ชาย​ของ​ท่าน​หายตัว​ไป​ใน​ค่าย​ของ​เรา​ ​แน่นอน​ว่า​พวกเรา​จะ​ส่ง​กำลังคน​ออก​ตามหา​อย่าง​ถึงที่สุด​ ​เพียงแต่​เรื่อง​นี้​เกิดขึ้น​โดย​ไม่​คาดคิด​ ​ประกอบกับ​เป็น​เทศกาล​ซินหั​่ว​มี​ผู้คน​มากมาย​ที่​เข้าออก​ค่าย​แห่ง​นี้​ ​เกรง​ว่า​ระยะเวลา​อัน​สั้น​คงจะ​ตามตัว​ได้​ยาก​…​”

เจียง​ซื่อ​เผยอ​ริมฝีปาก​ขึ้น​ ​นาง​กล่าว​อย่าง​ไม่รีบร้อน​ว่า​ ​“​ข้า​บอก​แล้ว​ว่า​หาก​หา​พี่ชาย​ข้า​ไม่​พบ​ ​ข้า​ก็​จะ​อยู่​ที่นี่​ไม่​ไป​ไหน​”

ผู้อาวุโสฮ​วา​อด​ไม่ได้​ที่จะ​กล่าวว่า​ ​“​หาก​พระ​ชายา​อ๋อง​ประสงค์​อยู่​ที่นี่​จริงๆ​ ​เผ่า​อู​เหมียว​ของ​เรา​ก็​ยินดี​ยิ่งนัก​”

หาก​สามารถ​รั้ง​นาง​ให้​อยู่​ต่อ​ได้​โดย​ไม่ต้อง​ผิดสัญญา​ ​แน่นอน​ว่า​เป็นเรื่อง​ดี

หัวหน้า​ผู้อาวุโส​เหลือบมอง​ไป​ทาง​ผู้อาวุโสฮ​วา​ ​แววตา​นั้น​ไม่เห็น​ถึง​ความยินดี

ใน​โลก​นี้​จะ​มีสิ​่ง​ใด​ได้มา​โดย​ไม่มีเงื่อนไข​ ​ผู้อาวุโสฮ​วาช​่าง​ไม่​อาจ​ระงับ​ความรู้สึก​ตน​เอาไว้​ได้​เลย​เชียว

เป็นจริง​ดังนั้น​ ​เจียง​ซื่อ​ยิ้ม​ขึ้น​ว่า​ ​“​ผู้อาวุโสฮ​วา​อย่า​เพิ่ง​รีบร้อน​ไป​ ​ข้า​ยัง​กล่าว​ไม่​จบ​”

นั่นไง

หัวหน้า​ผู้อาวุโส​หันไป​สบตา​กับ​ผู้อาวุโสฮ​วา​ ​ทั้งสอง​พากัน​หันมา​มอง​เจียง​ซื่อ

“​ใน​วันนี้​เป็นเกียรติ​ยิ่งนัก​ที่​ได้​เข้าร่วม​พิธี​ซินหั​่ว​ใน​ฐานะ​ของ​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ ​ข้า​จึง​ได้​รู้​ว่า​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ของ​เผ่า​ท่าน​ ​ใน​สายตา​ของ​ชน​เผ่า​อื่นๆ​ ​นั้น​สำคัญ​และ​น่าเกรงขาม​เพียงไร​ ​ไม่รู้​ว่า​หาก​ข้า​รู้สึก​ชื่นชอบ​หัวหน้า​เผ่า​เสวี​่ย​เหมียว​ ​แล้ว​จะ​เป็น​เช่นไร​”

“​ไร้สาระ​!​”​ ​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​สบถ​ออกมา

เผ่า​อู​เหมียว​และ​เสวี​่ย​เหมียว​เป็น​ปรปักษ์​กัน​มา​เนิ่นนาน​ ​ทั้งสอง​หาก​ไม่ใช่​ฝั่ง​ซ้าย​กดดัน​ฝั่ง​ขวา​ ​ก็​เป็น​ฝั่ง​ขวา​ที่มา​เหยียบย่ำ​ฝั่ง​ซ้าย​ ​หาก​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​อู​เหมียว​แสดง​ความรู้สึก​รักใคร่​ต่อหัว​หน้า​เผ่า​เสวี​่ย​เหมียว​ ​คาด​ว่า​คงจะ​เกิด​ความโกลาหล​ของ​คนใน​เผ่า

เจียง​ซื่อ​ไม่​แม้แต่​จะ​เงยหน้า​ขึ้น​มอง

นาง​ไม่ใช่​อา​ซัง​ตัวจริง​สักหน่อย​ ​นาง​จำเป็นต้อง​กลัว​คำ​ตวาด​ของ​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​ด้วย​หรือ

ท่าทาง​ของ​เจียง​ซื่อ​ทำให้​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​สงบ​สติลง​ ​จากนั้น​กล่าว​ขึ้น​ช้าๆ​ ​“​ข้า​ได้ยิน​ผู้อาวุโสฮ​วาก​ล่า​วว​่า​เจ้า​เป็น​พระ​ชายา​อ๋อง​แห่ง​ต้า​โจว​ ​คำ​เช่นนี้​เหตุใด​จึง​กล้า​กล่าว​ออกมา​ได้​”

ว่า​กัน​ว่า​สตรี​ใน​ต้า​โจว​ล้วน​หน้าบาง​ไม่ใช่​หรือ

เจียง​ซื่อ​กะพริบตา​ปริบๆ​ ​นาง​กล่าว​อย่างไร​้​เดียงสา​ว่า​ ​“​ข้า​คือ​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​แห่ง​เผ่า​อู​เหมียว​ไม่ใช่​หรือ​”

หัวหน้า​ผู้อาวุโส​ตกตะลึง

“​ในเมื่อ​ข้า​คือ​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ ​เช่นนั้น​ข้า​จะ​ชื่นชอบ​ใคร​ก็​ย่อม​ได้​ ​เกี่ยวข้อง​อัน​ใด​กับ​พระ​ชายา​อ๋อง​แห่ง​ต้า​โจว​?​”

ต่อให้​ต้อง​ขายหน้า​ ​ก็​ขายหน้า​คน​เผ่า​อู​เหมียว​ต่างหาก​เล่า

“​หัวหน้า​เผ่า​เสวี​่ย​เหมียว​อายุ​ปา​เข้าไป​สี่​สิบ​ปี​แล้ว​ ​บุตรธิดา​ของ​เขา​ล้วน​อายุ​ไม่น้อย​กว่า​พระ​ชายา​อ๋อง​”​ ​ผู้อาวุโสฮ​วาก​ล่าว​ขึ้น​อย่างไร​้​ความอดทน

เจียง​ซื่อ​ยิ้ม​ขึ้น​ ​“​ไม่เป็นไร​ ​สิ่ง​ที่​สำคัญ​ที่สุด​คือ​ข้า​ชื่นชอบ​ ​หาก​ต่อไป​ข้า​ไม่​ชอบแล้ว​ ​ค่อย​เปลี่ยนคน​ใหม่​ก็​ย่อม​ได้​”

หัวหน้า​ผู้อาวุโส​หน้า​ดำ​คร่ำ​เครียด​ดุจ​ก้น​หม้อ​ ​“​เจ้า​ทำ​เช่นนี้​ ​เคย​คำนึงถึง​ชื่อเสียง​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ของ​เผ่า​เรา​หรือไม่​”

เจียง​ซื่อ​สบตา​กับ​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​ ​นาง​หุบ​รอยยิ้ม​นั้น​ลง​แล้ว​กล่าว​อย่าง​เยือกเย็น​ว่า​ ​“​ดูเหมือน​ท่าน​จะ​ลืม​ไป​แล้ว​ว่า​ข้า​ไม่ใช่​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​อู​เหมียว​ ​ชื่อเสียง​เหล่านั้น​เกี่ยวข้อง​อัน​ใด​กับ​ข้า​เล่า​ ​หาก​ข้า​อยู่​ที่​เผ่า​อู​เหมียว​ต่อไป​ล่ะ​ก็​ ​ยาม​ข้า​อารมณ์ไม่ดี​ข้า​จะ​ทำ​เช่นไร​ก็ได้​ ​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​หาก​ไม่พอใจ​จะ​ตำหนิติเตียน​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​อา​ซัง​ก็​ย่อม​ได้​เช่นกัน​ ​และ​หาก​ข้า​ไม่​พึงพอใจ​ ​ข้า​เพียงแค่​หนี​กลับ​ไป​ที่​ต้า​โจว​ก็​เท่านั้น​”

คำ​นี้​ของ​เจียง​ซื่อ​ทำให้​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​โมโห​แต่​ไม่​อาจ​กล่าว​สิ่งใด​ได้

แม่นาง​ผู้​นี้​กล่าว​ได้​มีเหตุผล​ยิ่งนัก​!

เจียง​ซื่อ​ริน​น้ำชา​ให้​ตนเอง​แก้ว​หนึ่ง​ ​ดื่ม​เข้าไป​สอง​อึก​แล้ว​กล่าวว่า​ ​“​ข้า​พอ​จะ​มองออก​ตั้งแต่แรก​แล้ว​ว่า​พวก​เจ้า​นำ​พี่ชาย​ข้า​ไป​ซ่อน​ก็​เพื่อให้​ข้า​อยู่​ต่อ​ที่นี่​ ​แท้จริง​แล้ว​ไม่จำเป็น​ต้อง​ทำ​เช่นนี้​หรอก​ ​หากว่า​ข้า​ไม่​อยาก​ทำ​ ​ต้องการ​ไล่​ข้า​ไป​ข้า​ก็​ไม่​ไป​ ​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​พวก​ท่าน​แน่ใจ​หรือว่า​ต้องการ​ให้​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ที่​อารมณ์ไม่ดี​อยู่​ใน​เผ่า​อู​เหมียว​ของ​ท่าน​ต่อไป​”

สีหน้า​ของ​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​มืดมน​ลง​ ​ดูเหมือน​การข่มขู่​จะ​เป็นผล

เหตุใด​เรื่องราว​จึง​กลาย​มา​เป็น​เช่นนี้​ได้​ ​ทั้งๆ​ ​ที่​พวก​นาง​พยายาม​อย่างยิ่ง​ใน​การ​ให้​อีก​ฝ่าย​อยู่​ต่อ​ที่นี่​ ​แต่​บัดนี้​กลับเป็น​อีก​ฝ่าย​ที่​กุม​พวก​นาง​ไว้​ใน​กำมือ​?

เจียง​ซื่อ​จับ​แก้ว​ชา​เล่น​ด้วย​ท่าทาง​สบาย​อารมณ์

เผ่า​อู​เหมียว​ขาด​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ ​ส่วน​นาง​รูปร่างหน้าตา​เช่นเดียวกับ​อา​ซัง​ ​ด้วยเหตุนี้​เอง​ ​เผ่า​อู​เหมียว​คง​ไม่​อาจ​ใช้ชีวิต​ราบรื่น​ได้​หาก​มีนา​งคอ​ยก​่​อก​วน​ปั่นป่วน

แทนที่จะ​ป้องกัน​ไม่​ให้​อีก​ฝ่าย​ใช้​วิธีการ​ต่างๆ​ ​จัดการ​เป็นประจำ​ ​คงดี​กว่า​ที่จะ​เป็น​ผู้กระทำ​เสีย​เอง​ ​และ​ให้​อีก​ฝ่าย​รู้​ว่า​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ที่​ไม่เต็มใจ​เป็น​นั้น​ย่ำแย่​มาก​เพียงใด

หัวหน้า​ผู้อาวุโส​เงียบ​ไป​เนิ่นนาน​ ​ทันใดนั้น​นาง​ก็​ถอนหายใจ​ออกมา​ ​“​พี่ชาย​ของ​เจ้า​ถูก​คน​ของ​เจ้า​พาตั​วอ​อก​ไป​แล้ว​กระมัง​”

คิ้ว​ของ​เจียง​ซื่อ​เลิก​ขึ้น​เล็กน้อย​แล้ว​มอง​ไป​ทางหัว​หน้า​ผู้อาวุโส

หัวหน้า​ผู้อาวุโส​ยิ้ม​ขึ้น​ ​“​ถึง​ข้า​ไม่รู้​ว่า​เจ้า​ทำได้​อย่างไร​ ​แต่​ด้วย​ความห่วงใย​ของ​พระ​ชายา​อ๋อง​ที่​มีต​่​อพี​่​ชาย​ ​เหตุผล​ที่​เจ้า​สงบเงียบ​ได้​ในเวลานี้​ ​แท้จริง​นั้น​ง่าย​มาก​ ​นั่น​คือ​พี่ชาย​ของ​เจ้า​ถูก​พาตั​วอ​อก​ไป​แล้ว​โดย​คน​ของ​เจ้า​ ​เจ้า​จึง​แน่ใจ​ว่า​พี่ชาย​ของ​เจ้า​ไม่​ตกอยู่ในอันตราย​”

เจียง​ซื่อ​ไม่ได้​กล่าว​สิ่งใด​ออกมา​ ​ได้​แต่​ยิ้ม​ขึ้น

หัวหน้า​ผู้อาวุโส​เป็น​ผู้นำ​ชน​เผ่า​ ​แน่นอน​ว่า​ไม่มี​เรื่อง​ใด​ที่นา​งคิด​ไม่​ถึง​ ​จึง​ไม่น่า​แปลกใจ​ที่นา​งคาด​เดา​ได้

แต่​เจียง​ซื่อ​ไม่​กลัว​การคาด​เดา​ของ​อีก​ฝ่าย​ ​สิ่ง​สำคัญ​คือ​ต้อง​ให้​อีก​ฝ่าย​รู้​ว่านาง​ไม่ใช่​ตัวละคร​ที่​อีก​ฝ่าย​จะ​บงการ​ได้​ตามใจ​นึก​ ​นาง​ทำท่า​ทาง​จริงจัง​เพื่อ​สนทนา​สร้าง​ความร่วมมือ

ใช่​แล้ว​ ​ครั้งนี้​ที่นาง​เข้ามา​ใน​เผ่า​อู​เหมียว​ ​เจียง​ซื่อ​มี​ความตั้งใจ​จะ​ทำความ​ร่วมมือ​กับ​ที่นี่

เมื่อ​ชาติที่แล้ว​จวบจน​ปัจจุบัน​ ​มีบาง​สิ่ง​ไม่​อาจ​หลีกเลี่ยง​ได้​ ​เช่นนั้น​ก็​ควร​ริเริ่ม​ที่จะ​ควบคุม​มัน​ด้วย​ตนเอง

ด้วย​แรง​สนับสนุน​ของ​อู​เหมียว​ ​นาง​และ​อาจิ​่​นอาจ​จะ​มี​ฐานะ​มั่นคง​มากขึ้น​ได้​ในอนาคต

หัวหน้า​ผู้อาวุโส​ไม่ได้​แก่​เพียงแค่​อายุ​เท่านั้น​ ​เมื่อ​นาง​เห็น​รอยยิ้ม​เจ้าเล่ห์​ของ​เจียง​ซื่อ​ก็​เข้าใจ​สิ่ง​ที่​กล่าวถึง​ทันที

นาง​ลุกขึ้น​เดิน​ไป​ยัง​หน้าต่าง​ ​สายตา​มองดู​ดอกไม้​สีแดง​และ​หญ้า​สีเขียว​นอก​หน้าต่าง​ครู่หนึ่ง​ ​จากนั้น​หันกลับ​มา​เดิน​ไป​ที่​ชั้น​หนังสือ

มีโต​๊ะ​สูง​ที่​มี​ไม้​แกะสลัก​คดเคี้ยว​ดุจ​งู​อยู่​เหนือ​โต๊ะ​นั้น

รูป​งู​แลบลิ้น​ ​ช่าง​เหมือน​จริง​ยิ่งนัก

หัวหน้า​ผู้อาวุโส​บิด​ไป​ที่​หัว​ของ​งู​ ​เกิด​เป็น​เสียงดัง​แกร​๊ก​ ​จากนั้น​ชั้น​หนังสือ​ก็​ถูก​เปิด​ออก​ ​เผย​บันได​ทางลับ​ออกมา

“​พวก​เจ้า​จง​เข้ามา​เถิด​”​ ​ดูเหมือน​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​จะ​ตัดสินใจ​บางอย่าง​ ​นาง​กล่าว​ออกมา​อย่าง​เงียบงัน

เจียง​ซื่อ​เลิก​คิ้ว​ขึ้น​เล็กน้อย​แล้ว​เดิน​เข้าไป​อย่าง​ช้าๆ​

อืม​ ​ดูเหมือน​การ​ที่​ทำตัว​หนัง​หนา​หน้าด้าน​นั้น​มีประโยชน์​จริงๆ​ ​นาง​อาศัย​อยู่​ที่​เผ่า​อู​เหมียว​ประมาณ​สาม​ปี​ใน​ชาติที่แล้ว​ ​แต่​นาง​กลับ​ไม่รู้​ว่า​มี​ห้อง​ลับ​อยู่​ที่นี่

ผู้อาวุโสฮ​วาลัง​เล​เล็กน้อย

ด้วย​ตัวตน​ของ​นาง​ ​จาก​เหตุผล​แล้ว​ไม่​ควร​รับรู้​เรื่องราว​เหล่านี้​ให้​มาก​ไป

แต่​เมื่อ​คิดไปคิดมา​ ​ก็​พอ​จะเข้า​ใจ​ได้

เป็น​นาง​ที่​นำ​ตัวพระ​ชยา​อ๋อง​มาจาก​ราชวงศ์​ต้า​โจว​ ​ความลับ​บางอย่าง​เดิมที​แม้นาง​ไม่​ควร​รู้​ ​แต่​เกรง​ว่า​คง​ไม่​อาจ​ปิดบัง​ได้

ผู้อาวุโสฮ​วา​เดินตาม​เจียง​ซื่อ​เข้าไป​ด้านใน​ห้อง​ลับ

หัวหน้า​ผู้อาวุโส​สัมผัส​ไป​ที่​ศีรษะ​ของ​งู​อีก​ฝั่ง​ใน​ห้อง​ลับ​ ​จากนั้น​ประตู​ก็​ถูก​ปิด​ลง​ ​ภายใน​ห้อง​ลับ​มี​เพียง​แสง​สลัว​ ​ทำให้​มอง​ไป​ใบหน้า​ดู​มืดมน​อย่าง​บอก​ไม่​ถูก

เจียง​ซื่อ​รอ​ให้​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​กล่าว​ออกมา​ก่อน​ ​ท่าที​ของ​นาง​ค่อนข้าง​พอใจ

แต่​ท่าที​ของ​ผู้อาวุโสฮ​วาก​ลับ​ต่าง​ออก​ไป​ ​บัดนี้​นาง​เริ่ม​เกิด​ความ​ตระหนก​กังวล

หาก​ไม่ใช่​เรื่องจริง​จัง​เป็น​ที่สุด​ ​คาด​ว่า​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​คง​ไม่จำเป็น​ต้อง​มาก​ล่าว​ใน​ห้อง​ลับ​เช่นนี้

ด้วย​บรรยากาศ​อัน​อึดอัด​ ​ในที่สุด​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​ก็ได้​เอ่ยปาก​กล่าวว่า​ ​“​ข้า​ได้ยิน​ผู้อาวุโสฮ​วาก​ล่าว​ ​ใน​ครานั้น​ที่​พบ​เจ้า​ครั้งแรก​ ​เจ้า​ก็​รู้​ว่า​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ของ​เผ่า​เรา​นาม​ว่า​อา​ซัง​?​”

เจียง​ซื่อ​พยักหน้า

“​พระ​ชายา​อ๋อง​ ​บอก​ได้​หรือไม่​ว่า​ท่าน​รู้เรื่อง​นี้​มาจาก​ที่ใด​”

เจียง​ซื่อ​ยิ้ม​ขึ้น​ ​“​ท่าน​อ๋อง​บอก​ข้า​”

“​พระ​ชายา​อ๋อง​ท่าน​สามารถ​พูด​ภาษา​อู​เหมียว​ได้​อย่าง​คล่องแคล่ว​”

“​ท่าน​อ๋อง​สอน​ข้า​”

“​แล้ว​เหตุใด​พระ​ชายา​อ๋อง​จึง​ได้​มีวิชา​สกัด​หนอน​กู่​ ​ที่​แม้แต่​อา​ซัง​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​อู​เหมียว​ของ​ข้า​ยัง​ไม่​อาจ​บรรลุ​ได้​”​ ​แววตา​ของ​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​มอง​มาทาง​เจียง​ซื่อ​อย่าง​รุก​ร้อน

ใน​ใจ​ของ​เจียง​ซื่อ​ตกตะลึง​เล็กน้อย

หัวหน้า​ผู้อาวุโส​ยอมรับ​ออกมา​ตามตรง​ว่า​อา​ซัง​ไม่​สามารถ​บรรลุ​วิชา​สกัด​หนอน​กู่​ได้​ออกมา​ ​แล้ว​ต่อจากนั้น​จะ​มีคำ​ที่​น่า​ตกใจ​กว่านี​้​อีก​หรือไม่

หัวหน้า​ผู้อาวุโส​ไม่​รอ​ให้​เจียง​ซื่อ​ตอบกลับ​มา​ ​นาง​ได้​เอ่ย​ขึ้น​อีกว่า​ ​“​ข้า​ขอบ​อก​ตามจริง​ว่า​ ​อา​ซัง​ ​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ของ​เผ่า​อู​เหมียว​ได้​จาก​โลก​นี้​ไป​แล้ว​”