ตอนที่ 678 ลอบสังหารยามวิกาล

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

เจียง​ซื่อ​มีความรู้สึก​ว่า​หาก​นาง​รู้เรื่อง​คำทำนาย​อีก​สอง​อย่าง​ ​บางที​อาจจะ​สามารถ​เปิดโปง​ความลับ​ที่ตั​่วห​มัว​มัว​แอบ​กระทำ​อยู่​ใน​พระราชวัง​ได้

แต่​เรื่อง​นี้​นาง​ไม่​อาจ​เอ่ย​ถาม​หัวหน้า​ผู้อาวุโส

เรื่อง​ของตั​่วห​มัว​มัว​ ​นาง​และ​อาจิ​่​นรู​้​ดี​ ​แต่​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​ไม่รู้​ว่า​ทั้งสอง​รู้

ความระมัดระวัง​จะ​ขาด​ตกไป​ไม่ได้​ ​ความรู้สึก​ที่​เจียง​ซื่อ​มีต​่อ​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​ซับซ้อน​ยิ่งนัก​ ​นาง​ทั้ง​เคารพ​ ​ทั้ง​ซาบซึ้ง​และ​ขณะเดียวกัน​ก็​ค่อนข้าง​ระแวดระวัง

กระทั่ง​นาง​เคย​คิด​ว่า​ ​เมื่อ​ชาติก่อน​ที่นาง​เคย​ร่อนเร่​มาที​่​เผ่า​อู​เหมียว​บางที​อาจ​ไม่ได้​เรียบง่าย​ดังนั้น

“​อาจิ​่น​ ​เจ้า​รู้​หรือไม่​ว่า​คำทำนาย​ทั้ง​สาม​ของ​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​ไท่ซั​่​งก​ล่าว​ไว้​ว่า​อย่างไรบ้าง​”

อวี​้​จิ​่น​เลิก​คิ้ว​ขึ้น​เล็กน้อย​ ​“​ข้า​จะ​รู้​ได้​อย่างไร​”

จู่ๆ​ ​เขา​ก็​รู้สึก​ถึง​อันตราย​ ​เกิด​อะไร​ขึ้น​กัน

“​ไม่รู้​หรือ​”​ ​เจียง​ซื่อ​หรี่​ตาล​งม​อง​ไป​ทาง​เขา​ด้วย​ท่าทาง​กึ่ง​ยิ้ม

อวี​้​จิ​่น​ถูก​นาง​มอง​ด้วย​สายตา​แปลกประหลาด​เช่นนั้น​ ​ความรู้สึก​ถึง​อันตราย​ก็​ทวีคูณ​มากยิ่งขึ้น​ ​เขา​พยายาม​ฝืนยิ้ม​ขึ้น​แล้ว​กล่าวว่า​ ​“​ข้า​จะ​ไปรู​้​ได้​อย่างไร​ ​สิ่ง​นี้​นับว่า​เป็นความลับ​ของ​ชน​เผ่า​อู​เหมียว​มิใช่​หรือ​”

“​แต่​เจ้า​รู้​วิชา​ลับ​มากมาย​ของ​เผ่า​อู​เหมียว​”

อวี​้​จิ​่น​ตกตะลึง

“​เจ้า​ยัง​รู้​อีกว่า​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​อา​ซัง​ได้​ตาย​แล้ว​”

ลำคอ​ของ​อวี​้​จิ​่​นคัน​หนักหนา​ ​เขา​อยาก​จะ​กระแอม​มัน​ออกมา​สักหน่อย

“​อีกทั้ง​เจ้า​ยัง​มีต​รา​ประทับ​ของ​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​”

อวี​้​จิ​่น​ยกมือ​ขึ้น​ลูบ​ไป​ที่​ใบหน้า​ของ​ตน​แล้ว​คว้า​มือ​ของ​เจียง​ซื่อ​เอาไว้​ ​“​อา​ซื่อ​ ​เจ้า​ฟัง​ข้า​อธิบาย​ก่อน​!​”

เจียง​ซื่อ​เผยอ​ริมฝีปาก​ขึ้น​ ​“​อืม​”

อวี​้​จิ​่น​เหม่อลอย

นาง​ตอบ​ตกลง​อย่างง่ายดาย​เช่นนี้​เชียว​?

เจียง​ซื่อ​ผลัก​เขา​แล้ว​ตะคอก​ว่า​ ​“​เจ้า​รีบ​อธิบาย​สิ​!​”

เจ้าบ้านี​่​ ​นาง​ให้โอกาส​ใน​การอธิบาย​ต่อ​เขา​ ​ยัง​ทำ​เหม่อลอย​อยู่​อีก​ ​หรือ​ต้องการ​จะ​ให้​กรรไกร​ของ​นาง​มาดู​แล​เขา​แทน​?

“​ข้า​จะ​อธิบาย​…​”​ ​อวี​้​จิ​่น​ได้สติ​กลับคืน​มา​ ​แต่​เขา​ไม่รู้​ว่า​ควรจะ​กล่าว​จาก​สิ่งใด​ก่อน​ดี​ ​“​เรื่อง​นี้​จะ​ว่า​ไป​แล้วก็​ยาว​…​”

เจียง​ซื่อ​ใช้​มือ​ถูไถ​กัน​ไปมา​ ​“​เล่า​ให้​สั้น​”

การ​ที่นาง​ไม่ได้​พก​กรรไกร​ติดตัว​ไว้​ตลอดเวลา​ดูเหมือน​จะ​ทำให้​ควบคุม​ลำบาก​ขึ้น

“​หลังจากที่​ข้า​เดินทาง​มายัง​หนาน​เจียง​ใน​ครั้งแรก​ ​มีอยู่​ครั้งหนึ่ง​ข้า​หลงทาง​อยู่​ใน​ป่า​จั้ง​ชี่​ ​และ​ได้​ช่วย​อา​ซัง​เอาไว้​โดยบังเอิญ​”

เมื่อ​เงยหน้า​ขึ้น​พบ​กับ​ดวงตา​อัน​มืดมน​ของ​เจียง​ซื่อ​ ​อวี​้​จิ​่​นก​็​ได้​แต่​ยกมือ​ขึ้น​ลูบคลำ​ไป​ที่​จมูก​ของ​ตนเอง​แล้ว​ยิ้ม​ว่า​ ​“​เอาเถิด​ ​ข้าม​อง​จาก​ระยะไกล​และ​เห็น​ว่า​สตรี​ผู้​นั้น​มี​รูปร่างหน้าตา​เหมือนกับ​เจ้า​ ​จึง​คิด​ว่า​เป็น​เจ้า​ ​ดังนั้น​ข้า​จึง​ได้​รีบเร่ง​เข้าไป​ช่วย​ไว้​…​”

เจียง​ซื่อ​เงยหน้า​ขึ้น​มอง

คำ​ว่า​ ​‘​รีบเร่ง​’​ ​อาจิ​่น​ใช้ได้​อย่างดี​ยิ่งนัก

เขา​เหลือบมอง​เจียง​ซื่อ​ ​อวี​้​จิ​่​นรี​บก​ล่าว​ขึ้น​อีกว่า​ ​“​หลังจากที่​ช่วย​เอาไว้​จึง​ได้​รู้​ว่า​ไม่ใช่​เจ้า​”

เจียง​ซื่อ​ยกมือ​ขึ้น​เท้าคาง​ ​จากนั้น​เอ่ย​ถาม​ด้วย​ความแปลกใจ​ว่า​ ​“​ใน​ตอนนั้น​พวกเรา​เคย​พบกัน​เพียงแค่​ครั้งหนึ่ง​ ​ข้า​กับ​อา​ซัง​หน้าตา​เหมือนกัน​อย่าง​กับ​แกะ​ ​เจ้า​รู้​ได้​อย่างไร​ว่า​ไม่ใช่​ข้า​”

อวี​้​จิ​่น​หู​แดง​เรื่อ​ ​ก่อน​จะ​กล่าว​ขึ้น​อย่าง​เขินอาย​ว่า​ ​“​เอาเป็นว่า​ข้า​รู้​ก็แล้วกัน​”

เขา​จะ​ไม่​บอก​กับ​อา​ซื่อ​อย่างเด็ดขาด​ ​แม้ว่า​ทั้งสอง​จะ​ได้​พบกัน​น้อย​ครั้ง​นัก​ ​แต่​นาง​ปรากฏ​ขึ้น​ใน​ฝัน​ของ​เขา​นับ​ครั้ง​ไม่​ถ้วน​ ​โดยเฉพาะอย่างยิ่ง​เมื่อ​วัน​เวลา​นาน​ขึ้น​ ​ความฝัน​นั้น​ก็​ยิ่ง​ชัดเจน​มากยิ่งขึ้น

ภรรยา​ที่​เขา​เฝ้าคอย​มาทั​้ง​ชีวิต​ ​จะ​จำ​ผิด​ได้​อย่างไร

“​แล้ว​ต่อจากนั้น​เล่า​”

อวี​้​จิ​่น​ชะงัก​ลง​เล็กน้อย​ ​จากนั้น​กล่าวว่า​ ​“​หลังจากที่​ช่วย​อา​ซัง​เอาไว้​แล้ว​ ​เดิมที​ข้า​ไม่​คิด​ว่า​จะ​มี​การติด​ต่อกัน​อีก​ ​คาดไม่ถึง​ว่า​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​กลับเป็น​คน​อบอุ่น​ยิ่งนัก​ ​นาง​ส่ง​คน​มา​ขอบคุณ​ข้า​ ​จากนั้น​ต่อมา​ใน​ทุกๆ​ ​ปีก​็​มักจะ​ได้รับ​ของขวัญ​จาก​พวก​นาง​ ​มีอยู่​ครั้งหนึ่ง​ข้า​ตั้งใจ​ว่า​กำลัง​เตรียมตัว​จะ​ไป​ออกรบ​ ​แต่​ต้อง​แก้ไข​ความยุ่งยาก​ที่เกิด​จาก​โรค​ท้องถิ่น​ก่อน​ ​จึง​ได้​เดินทาง​ไป​ขอความช่วยเหลือ​จาก​เผ่า​อู​เหมียว​ ​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​ให้การ​ช่วยเหลือ​ข้า​โดย​ไม่​ลังเล​แม้แต่น้อย​ ​ไป​ๆ​ ​มา​ๆ​ ​จึง​คุ้นเคย​กัน​…​”

เขา​เหลือบมอง​ไป​ทาง​เจียง​ซื่อ​แล้ว​รู้สึก​ว่า​ตน​ควร​ที่จะ​กล่าว​ต่อไป​อีก​ ​“​ประมาณ​เมื่อ​สาม​ปีก่อน​ ​บ่าว​รับใช้​ของ​อา​ซัง​เดินทาง​มาหา​ข้า​เพื่อ​ขอความช่วยเหลือ​ด้วย​ท่าทาง​กระวนกระวายใจ​ ​กล่าวว่า​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​มีเรื่อง​ด่วน​ต้องการ​ให้​ข้า​เดินทาง​ไป​พบ​ ​และ​เมื่อ​ข้า​เดินทาง​ไป​ถึง​จึง​ได้​รู้​ว่าที่​แท้​เกิดเรื่อง​ขึ้นกับ​อา​ซัง​”

“​อา​ซัง​เป็น​อะไร​งั้น​หรือ​”​ ​เจียง​ซื่อ​เม้ม​ริมฝีปาก​ถาม

สำหรับ​เหตุผล​การตาย​อัน​แท้จริง​ของ​อา​ซัง​นั้น​นาง​ไม่รู้​ชัด

อวี​้​จิ​่​นขมวด​คิ้ว​ขึ้น​เล็กน้อย​ ​“​ดู​ไม่​เหมือนกับ​มี​อาการ​เจ็บป่วย​ ​ดูเหมือน​กับ​ว่า​…​”

เมื่อ​เห็น​อวี​้​จิ​่น​ชะงัก​ลง​ ​เจียง​ซื่อ​จึง​เอ่ย​ถาม​ว่า​ ​“​เหมือนกับ​สิ่งใด​”

“​เหมือนกับ​ใน​หนังสือ​ละคร​ที่​กล่าวว่า​ธาตุ​ไฟ​เข้า​แทรก​”

ทั้งๆ​ ​ที่​กำลัง​สนทนา​ถึง​เรื่องจริง​จัง​ดังนี้​ ​แต่​เจียง​ซื่อ​แทบจะ​หลุด​หัวเราะ​ออกมา​ ​นาง​พยายาม​เม้ม​ริมฝีปาก​แล้ว​สงบสติอารมณ์

อวี​้​จิ​่น​เกรง​ว่า​เจียง​ซื่อ​จะ​ไม่เข้าใจ​จึง​อธิบาย​อย่าง​อดทน​ว่า​ ​“​ผู้​ที่​ฝึก​วิทยา​ยุทธ์​เช่น​พวกเรา​ ​การฝึกฝน​อย่าง​ไม่เหมาะสม​อาจ​ทำให้​ร่างกาย​ได้รับบาดเจ็บ​จาก​ภายใน​ได้​ ​แต่​อาการ​ธาตุ​ไฟ​เข้า​แทรก​มีอยู่​เพียง​ใน​บทละคร​ ​ใน​โลก​นี้​ไม่มี​อยู่​จริง​”

เจียง​ซื่อ​กล่าว​ขึ้น​ว่า​ ​“​ข้า​เพียงแต่​สงสัย​ว่า​เจ้า​อ่าน​บทละคร​กับ​เขา​ตั้งแต่​เมื่อไหร่​กัน​”

อวี​้​จิ​่น​ชะงัก​ลง​ ​เขา​ยิ้ม​แล้ว​ตอบ​ว่า​ ​“​เจ้า​หลง​ต้าน​ชอบ​อ่าน​ ​ข้า​ก็​เพียง​อ่าน​เป็นครั้งคราว​ ​เปิด​ผ่านๆ​ ​เท่านั้น​”

บุรุษ​ผู้​เคร่งขรึม​และ​เฉลียวฉลาด​เช่น​เขา​ ​จะ​มัว​เอา​เวลา​ไป​นั่ง​อ่านหนังสือ​ละคร​ได้​อย่างไร

“​ก่อน​จะ​สิ้นใจ​ ​อา​ซัง​กล่าว​สิ่งใด​กับ​เจ้า​หรือไม่​”​ ​เจียง​ซื่อ​ไม่สน​ใจ​เรื่อง​ที่​อวี​้​จิ​่​นก​ล่าว​ถึง​หลง​ต้าน​ ​นาง​เอ่ย​ถามถึง​หัวข้อ​สนทนา​ก่อนหน้า

อวี​้​จิ​่น​ตะลึง​เล็กน้อย​ ​“​นาง​ไม่ได้​กล่าว​สิ่งใด​กับ​ข้า​ ​เพียงแค่​นำ​ตราประทับ​ของ​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​มา​ให้​ข้า​ ​ข้า​คิด​ว่า​ใน​เผ่า​อู​เหมียว​มีสิ​่ง​แปลกประหลาด​มากมาย​ ​ในอนาคต​คาด​ว่า​คงจะ​ใช้ได้​ใน​ยาม​จำเป็น​ ​จึง​ได้รับ​เอาไว้​”

“​ตราประทับ​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​นั้น​มีประโยชน์​ยิ่งนัก​ ​เจ้า​นำ​มัน​มาคืน​เช่นนี้​ไม่​เสียดาย​หรือ​”​ ​เจียง​ซื่อ​พึมพำ​ออกมา

อวี​้​จิ​่น​ดึง​ร่าง​ของ​นาง​เข้ามา​ไว้​ใน​อ้อมกอด​ ​พยายาม​ทำความ​คุ้นเคย​กับ​ใบหน้า​ของ​เด็กหนุ่ม​ ​เขา​ยิ้ม​แล้ว​กล่าวว่า​ ​“​เทียบ​กับ​การ​ที่จะ​ได้​พา​เจ้า​กลับบ้าน​แล้ว​ ​ไม่มี​สิ่งใด​น่าเสียดาย​หรอก​”

เมื่อ​กล่าวถึง​ตรงนี้​ ​ก็​นึกถึง​ท่าทาง​ของ​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​อู​เหมียว​ที่​อยาก​จะ​ให้​ตน​พานา​งก​ลับ​ไป​เสียที​ ​เขา​รู้สึก​เคอะเขิน​เสีย​จน​เผยอ​ยิ้ม​ขึ้น​ที่​มุม​ปาก

เขา​วางแผน​มา​อย่าง​ดุเดือด​ใน​การ​ไป​ช่วยเหลือ​นาง​ ​และ​ตัดสินใจ​อย่างเด็ดขาด​แน่วแน่​ ​ท้ายที่สุด​กลับกลาย​เป็น​ว่า​อีก​ฝ่าย​หนึ่ง​อยาก​จะ​ส่งตัว​นาง​ออก​ไป​ยิ่งนัก​ ​เรื่อง​เหล่านี้​จะ​ให้​คนภายนอก​รับรู้​ไม่ได้

“​อาจิ​่น​ ​ใน​วันนี้​เรา​พักผ่อน​กัน​สัก​คืน​เถิด​ ​รอ​วันพรุ่งนี้​พวกเรา​ควรจะ​แยกกัน​เดินทาง​ ​ข้า​กับ​เหล่า​ฉิน​และ​หลง​ต้าน​ไป​ด้วยกัน​ ​ส่วน​เจ้า​ไป​กับ​พี่​รอง​ของ​ข้า​”

เจียง​ซื่อ​แอบหนี​ออกมา​ ​การ​เดินทาง​กลับ​ไป​เมืองหลวง​พร้อมกับ​อาจิ​่น​ ​หาก​ถูก​พบ​เข้า​คงจะ​แย่

อวี​้​จิ​่น​ไม่ได้​คัดค้าน​ ​เขา​พยายาม​อดทน​แล้ว​กล่าวว่า​ ​“​เรื่อง​ช่วยเหลือ​ผู้อื่น​ ​ในอนาคต​ให้​พวก​หลง​ต้าน​ลงมือ​ก็​พอ​ ​เจ้า​ไม่จำเป็น​ต้อง​ทำ​ด้วย​ตนเอง​”

ใน​วันนี้​นาง​ช่วย​เด็กหนุ่ม​ที่​เป็น​คน​แบกหาม​ศพ​ ​วันพรุ่งนี้​อาจ​ช่วย​เด็กหนุ่ม​ที่​ขี่ม้า​ ​ใน​โลก​นี้​มี​เด็กหนุ่ม​มากมาย​ ​นาง​จะ​ช่วย​ได้​หมด​หรือ

ใน​ฐานะ​ชายหนุ่ม​ที่​เอา​ตัว​ของ​เขา​เข้า​แลก​กับ​บุญคุณ​การ​ช่วยชีวิต​ ​เขา​เข้าใจ​ดี​ว่า​อันตราย​ใน​การ​เข้าไป​ช่วย​คน​โดย​ไม่​คิดหน้าคิดหลัง​เป็น​เช่นไร

ส่วน​เรื่อง​หัวหน้า​เผ่า​เสวี​่ย​เหมียว​ ​ชายตา​เท่า​ถั่ว​ ​น่ารังเกียจ​ดัง​คางคก​ผู้​นั้น​เขา​ไม่ได้​สนใจ​แม้แต่น้อย​ ​เพราะ​ถึงอย่างไร​ก็​จะ​ฆ่า​ให้​ตาย​อยู่ดี

เจียง​ซื่อ​พยักหน้า​ตอบรับ​ ​และ​ไม่ได้​กล่าวว่า​ใคร​บางคน​ช่าง​ใจแคบ​เหลือเกิน

ใน​ตอนนั้น​หาก​ไม่ใช่​เพราะ​นาง​ใจดี​เข้าไป​ช่วย​คนโง่เง่า​บางคน​ ​ก็​คงจะ​ไม่มีวัน​นี้​อย่างแน่นอน

เมื่อ​เวลา​ผ่าน​ไป​จนถึง​กลางดึก​ ​เขา​พบ​ว่า​เจียง​ซื่อ​ไม่มี​ทีท่า​จะ​ลบ​หน้า​ออก​ให้​เป็น​ดังเดิม​ ​อวี​้​จิ​่​นอด​ไม่ได้​จึง​เอ่ย​เตือน​ว่า​ ​“​ควร​นอน​แล้ว​”

เจียง​ซื่อ​ยิ้ม​ขึ้น​แล้ว​ขยิบตา​ให้​อวี​้​จิ​่น​ ​“​อืม​ ​นอน​เถิด​”

“​เอ่อ​…​เป็น​เช่นนี้​ข้า​ไม่​คุ้นชิน​…​”

แม้​จะ​รู้​ว่า​เป็น​เจียง​ซื่อ​ ​แต่​หาก​นาง​ยัง​มี​ใบหน้า​เป็น​เด็กหนุ่ม​ ​ยาม​กอด​นาง​เอาไว้​รู้สึก​ขัดใจ​ยิ่งนัก

เจียง​ซื่อ​ผลัก​มือ​ของ​เขา​ออก​ ​“​นอน​เสียเถิด​ ​ข้ามั​กรู​้​สึก​ว่า​ทุกอย่าง​จะ​ไม่​ราบรื่น​เช่นนี้​ ​เรา​ควรระวัง​เอาไว้​ก่อน​”

ชน​เผ่า​ทั้งหลาย​นับ​สิบ​ชน​เผ่า​นำ​โดย​เผ่า​อู​เหมียว​ล้วน​มี​วิธี​จัดการ​เป็น​เอกลักษณ์​ของ​ตน​มากมาย​ ​การ​ที่​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ออกจาก​การฝึกฝน​ตน​ได้​อย่างราบรื่น​ ​คาด​ว่า​จะ​เปลี่ยนแปลง​สถานการณ์​ของ​หลาย​ปี​มานี​้​ ​ตราบใดที่​พวกเขา​ยัง​ไม่ได้​เดินทางออก​ไป​จาก​หนาน​เจียง​จะ​วางใจ​ไม่ได้​เด็ดขาด

อวี​้​จิ​่น​ทำได้​เพียง​พยักหน้า​ตอบรับ​โดย​ไม่พอใจ​เท่าไร​นัก

หาก​เทียบ​กับ​ความปลอดภัย​แล้ว​นั้น​ ​เรื่อง​อื่น​ควร​ที่จะ​ละทิ้ง​ไว้​ก่อน

แค่ก​ๆ​ ​ที่จริง​แล้ว​เขา​คิด​ว่า​ไม่จำเป็น​ต้อง​ทำ​เช่นนั้น​ ​แต่​ทาง​ที่​ดี​ควร​ฟัง​อา​ซื่อ​เอาไว้​ ​ใคร​บางคน​จึง​จำเป็นต้อง​กด​ความต้องการ​ลง​ไป

ในไม่ช้า​ราตรี​อัน​มืดมิด​ก็​มา​เยือน​ ​ทุกสิ่งทุกอย่าง​อยู่​ใน​ความ​เงียบสงัด​ราวกับว่า​แม้แต่​เสียง​ลม​ก็​หยุดนิ่ง​ ​มี​เพียง​เงา​ของ​ใบไม้​ที่​นอก​หน้าต่าง​ไหว​เอน​ไปมา​เป็นครั้งคราว

หนอน​สีดำ​ตัว​หนึ่ง​มอง​ไป​คล้าย​กับ​งู​แทรก​เข้าไป​ด้านใน​จาก​ตรง​รอยแยก​ของ​ประตู​อย่างไร​้​สุ่ม​ไร้​เสียง​ ​มัน​กำลัง​คืบคลาน​ขึ้นไป​บน​เตียง​…