บทที่ 695 หญิงงามปรากฏกาย
บทที่ 695 หญิงงามปรากฏกาย
“เจ้า!” การถูกวิพากษ์วิจารณ์ต่อหน้าภรรยาเช่นนี้ทำให้ซ่างเชียนโกรธจัด เขาลุกขึ้นอย่างเหลืออด ตั้งใจจะต่อสู้กับซูอันให้ตายกันไปข้างหนึ่ง
—
ท่านยั่วยุซ่างเชียนสำเร็จ
ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 999!
—
โชคร้ายที่เขาถูกพ่อห้ามไว้ “พอแล้ว! คำนึงถึงสถานการณ์ตอนนี้บ้างหยุดสร้างปัญหา! ผู้บัญชาการหวง…เราอยู่ในช่วงวิกฤตเช่นนี้แล้ว ท่านยังไม่คิดจะปลดผนึกให้เราอีกเหรอ? ตอนนี้ทุกคนต้องช่วยกันแล้ว!”
การแสดงออกของหวงฮุ่ยฮงสั่นไหว เห็นได้ชัดว่าเขากำลังรู้สึกขัดแย้งในใจอย่างรุนแรง
เขารู้ดีว่าซ่างหงจะช่วยได้มาก เมื่อพิจารณาถึงระดับการบ่มเพาะของอีกฝ่าย ทว่า เมื่อปลดผนึก มีเพียงสวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าพวกนักโทษจะช่วยได้จริงหรือว่าจะพากันวิ่งหนีไปก่อน! เขาจะไม่สามารถควบคุมอะไรได้เลยในตอนนั้น
หากพ่อลูกตระกูลซ่างจะหนีไปก็เรื่องหนึ่ง แต่ถ้าพวกเขาพาซูอันไปด้วยล่ะ?
และยิ่งไปกว่านั้น เมื่อพิจารณาถึงความเป็นปฏิปักษ์ระหว่างซูอันและซ่างเชียนซึ่งมากขึ้นทุกทีระหว่างการเดินทาง พวกเขาอาจจะฆ่าซูอันทันทีที่ผนึกถูกปลด ซึ่งนั่นจะเป็นผลลัพธ์ที่เลวร้ายที่สุดอย่างแท้จริง
ทันใดนั้น ลูกธนูสีดำวาววับพุ่งเข้าหาพวกเขา และหวงฮุ่ยฮงก็หลบไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว แม้ว่าเขาจะหลีกเลี่ยงไม่ให้โดนในบริเวณที่สำคัญ แต่มันก็ยังเฉี่ยวไหล่ของเขาจนเลือดสาดกระเซ็น
ไม่ถึงอึดใจบริเวณปากแผลมีหมอกสีดำเล็ดลอดออกมา ลูกธนูนั้นมีพิษ!
หวงฮุ่ยฮงรีบหาขวดยาแก้พิษ เนื่องจากเขามาจากเมืองหลวง จึงไม่ขาดแคลนเสบียงและเวชภัณฑ์
ภูตดำทั้งแปดล้อมเข้ามาอย่างรวดเร็ว พวกมันได้เรียนรู้บทเรียนจากการเผชิญหน้าครั้งล่าสุด แต่ละคนล้อมเป้าหมายของตัวเองอย่างรอบคอบ ตัดโอกาสในการหลบหนีทั้งหมด
หัวหน้าภูตดำพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา “คิดหนีงั้นเหรอ? มาดูกันว่าตอนนี้เจ้าจะหนีไปไหนได้อีก!”
ดวงตาของหวงฮุ่ยฮงลุกโชนด้วยความโกรธ การปรากฏตัวของภูตดำเหล่านี้หมายความว่าสหายทั้งสามของเขาตายไปแล้ว
ซูอันกวาดสายตามองไปรอบ ๆ อย่างงุนงง “หืม? ผู้เฒ่ามังกรผู้นั้นไปไหนแล้ว?”
ซ่างหงตอบว่า “สมาชิกของเผ่ามังกรดึกดำบรรพ์มักจะไม่สนใจเรื่องทางโลก ข้าเชื่อว่าพวกเขาไม่ต้องการที่จะยุ่งเกี่ยวมากเกินไป”
ซูอันพยักหน้า “ถ้าเป็นอย่างนี้หวงฮุ่ยฮงจะอัญเชิญพระราชโองการได้หรือยังล่ะ? ไอ้มังกรตัวนั้นไม่อยู่แล้วนี่”
ซ่างหงยิ้มอย่างขมขื่นและกล่าวว่า “มันไม่ง่ายขนาดนั้น เขายังคงได้รับผลกระทบจากวิญญาณประกาศิตของมังกรเฒ่านั่น ต้องใช้เวลาอย่างน้อยอีกหนึ่งชั่วยามก่อนที่ผลจะหมดลง แต่นั่นก็น่าจะเพียงพอแล้วที่เราจะตายมากกว่าแปดร้อยครั้ง”
“โอ้” ซูอันมีสีหน้าครุ่นคิด ทักษะ ‘วิญญาณประกาศิต’ สามารถใช้ได้ในลักษณะนี้ เช่นนั้นมันไม่เท่ากับว่าข้าไม่ต้องกลัวทั้งวิญญาณประกาศิต หรือพระราชโองการอีกต่อไปไม่ใช่เหรอ?
ซ่างหงมองซูอันอย่างสงสัย “ทำไมเจ้าดูไม่กังวลใจเลย?”
“หืม?” ซูอันรู้สึกสับสนชั่วครู่
ซ่างหงกล่าวต่อว่า “ข้าเฝ้าดูเจ้าอยู่ตลอดเวลา แต่ข้าไม่เห็นร่องรอยของความกลัวของเจ้า ไม่ต้องพูดถึงหวงฮุ่ยฮง แม้แต่ข้าซึ่งแก่ชราผ่านร้อนผ่านหนาวมามากมายจนมั่นใจว่าตัวเองมีจิตที่เข้มแข็ง ยังรู้สึกตื่นตระหนก แต่ข้ากลับไม่รู้สึกเลยแม้แต่น้อยว่าเจ้ากำลังกังวลใจ”
เจิ้งตาน ซ่างเชียน และแม้แต่หวงฮุ่ยฮงมองซูอันด้วยความสงสัยเมื่อพวกเขาได้ยินเรื่องนี้
ซูอันหัวเราะ “นี่เรียกว่าพระเอกยังไงล่ะ! แม้ภูเขาจะพังทลาย แต่ข้าก็ไม่สะทกสะท้าน! ขออภัย นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกท่านสามารถเรียนรู้ได้”
ซ่างหงและคนอื่น ๆ จ้องมาที่เขาพลางเบ้ปากเล็กน้อย
เห็นได้ชัดว่าภูตดำไม่ต้องการเสียเวลาอีกต่อไป หัวหน้าของพวกเขาสั่งด้วยเสียงต่ำ “ฆ่าทุกคนยกเว้น ซูอัน…โอ้ ให้ผู้หญิงคนนั้นมีชีวิตอยู่ด้วย”
เจิ้งตานเป็นคนสวย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในชุดเจ้าสาว นางยิ่งสวยงามมากกว่าเดิม แม้แต่ภูตดำเหล่านี้ก็ยังถูกอกถูกใจ
เมื่อเล่นสนุกกับสาวสวยนางนี้จนพอแล้ว พวกเขาก็จะขายนางให้กับหอคณิกาเอาเงินเข้ากระเป๋าทีหลัง
แม้ว่าเจิ้งตานจะไม่รู้ว่าพวกเขากำลังคิดอะไรอยู่ แต่สายตาของพวกเขาก็ทำให้นางรู้สึกไม่สบายใจอย่างไม่น่าเชื่อ นางเอนตัวพิงซูอันโดยไม่รู้ตัว การได้อยู่เคียงข้างเขาทำให้นางรู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อย
แม้ว่าการเคลื่อนไหวของนางจะเล็กน้อย แต่ก็ไม่พ้นจากความสนใจของซ่างหง คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน
ซ่างเชียนยังคงนิ่งเงียบ ตอนนี้ข้ากำลังปลอมตัวเป็นซูอัน ดังนั้นข้าคงไม่ต้องตาย ดูเหมือนว่าเจิ้งตานจะรอดเช่นกัน ทั้งหมดที่ข้าต้องทำคือรอให้ซ่างเฉี่ยนมาช่วย ว่าแต่ น้องสาวของเขาจะแข็งแกร่งพอที่จะเอาชนะภูตดำพวกนี้ได้หรือไม่…?
หวงฮุ่ยฮงรู้ว่าพวกเขากำลังตกอยู่ในอันตรายร้ายแรง และกำลังจะปลดผนึกให้ซ่างหง แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงผู้หญิงที่หวานและเปี่ยมเสน่ห์ดังมาจากท้องฟ้า “ไม่คิดเลยว่าจะมีเรื่องน่าสนุกขนาดนี้”
หวงฮุ่ยฮงตกใจจนตัวแข็ง เขารีบหยุดมือและตัดสินใจที่จะดูก่อนว่าหญิงสาวผู้มาใหม่ต้องการจะทำอะไรกันแน่
หัวใจของซูอันเต้นผิดจังหวะ เสียงนี้ช่างคุ้นเคยยิ่งนัก
ซ่างเชียนตื่นเต้นมาก เขาจ้องมองไปที่ร่างที่ค่อย ๆ ลอยลงมาจากท้องฟ้า “แม่นางชิว! เป็นแม่นางชิวคนงามจริง ๆ ด้วย!”
นางมีดวงตาที่เปล่งประกายสวยงาม ริมฝีปากที่นุ่มชุ่มชื่นของนางดูราวกับถูกจุมพิตด้วยหยดน้ำค้างที่ส่องประกายระยิบระยับ ดึงดูดผู้คนให้จ้องมองนางโดยไม่อาจละสายตาได้
ริมฝีปากของนางมีรอยยิ้มบาง ๆ จากนั้นผู้ชายรอบตัวนางก็เริ่มหายใจเร็วขึ้น จะเป็นใครไปได้อีกนอกจากชิวฮัวเล่ย?
เมื่อหอสุขนิรันดร์ของเมืองจันทร์กระจ่างสูญเสียคณิกาอันดับหนึ่งอย่างนางไป ชื่อเสียงก็ลดลงอย่างมาก ย้อนกลับไปคิดดูแล้วตอนนั้นซ่างเชียนรู้สึกหงุดหงิดอย่างไม่น่าเชื่อเมื่อคิดว่าจะไม่มีวันได้พบนางอีก แต่วันนี้กลับได้เจอโดยไม่คาดคิด!
สวรรค์ช่างใจดีกับข้าจริง ๆ
นัยน์ตาของภูติดำก็เบิกกว้างเช่นกัน ทุกคนจ้องมองไปที่นาง ในโลกนี้จะมีผู้หญิงที่สวยงามเช่นนี้ได้อย่างไร?
ความคิดแรกของพวกเขาคือต้องพานางขึ้นเตียงให้ได้
ภูตดำแตกต่างจากภูตทั่วไปที่รักสันติอย่างมาก พวกเขาสนุกสนานกับการเข่นฆ่าและไม่ปิดบังความปรารถนา
นัยน์ตาของภูตดำหญิงสองสามคนเป็นประกายอย่างอิจฉาริษยา ผู้หญิงคนนี้มีเสน่ห์และเต็มไปด้วยความเย้ายวนตามธรรมชาติโดยไม่จำเป็นต้องเสริมแต่ง