เมื่อออกมาจากโรงหนัง ก็เพิ่งจะหนึ่งทุ่มกว่า ทั้งสองคนยื่นอยู่หน้าโรงหนัง พลางมองกัน สุดท้ายลี่จุนซินก็ใจเย็นลง และไม่กลั้นขำแล้ว
ตอนนี้เธออดไม่ได้ที่จะอยากกลับไปที่โรงแรมแล้ว เพื่อไปแบ่งปันกับพวกลี่จุนถิงและเจียงหยุนเอ๋อสักหน่อย แต่ว่าเธอเห็นว่าเวียร์ยังไม่อยากจะกลับไปเท่าไหร่ เธอเลยไม่สามารถเร่งเขาให้กลับไป
ถ้าเวียร์รู้เหตุผลที่เธออยากเร่งเขาเพื่อกลับไป เพียงเพราะอยากจะแบ่งปันเรื่องของเขาในโรงหนัง เวียร์จะต้องแกล้งเธอบนเตียงไม่หยุดแน่นอน
ลี่จุนซินนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ก็อยากจะหัวเราะขึ้นมา แต่ว่าเวียร์ห่างเธอเพียงไม่เท่าไหร่ ถ้าเธอขำในตอนนี้ ไม่รู้ว่าเวียร์จะทำอย่างไรกับเธอ ลี่จุนซินเลยรีบยกมือขึ้นมา เพื่อตบหน้าตัวเองเล็กน้อย
เวียร์คิดว่าภาพยนตร์นั้นมันไม่เหมือนกับที่ตัวเองคิดเอาไว้ เขาคิดโปรเจคอะไรดีๆ ไม่ออกเท่าไหร่ ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงตบมือขึ้นมา เลยก้มหน้ามอง
“คุณกำลังทำอะไร？”
ลี่จุนซินคิดไม่ถึงว่าเมื่อตัวเองตีเบาๆ แบบนั้นแล้ว เวียร์จะได้ยิน เลยหัวเราะให้เวียร์แบบแห้งๆ
“ไม่มีอะไร ไม่มีอะไร แค่คันหน้านิดหน่อยน่ะ”
เวียร์มองความคิดของลี่จุนซินออกในทันที ก่อนจะยื่นมือไปจิ้มที่หัวของเธอหนึ่งที
ลี่จุนซินรีบปิดหน้าผากของตัวเองเอาไว้ ก่อนจะเบะปาก ด้วยความไม่มีความสุขสักเท่าไหร่
เมื่อเวียร์เห็นท่าทีของเธอแบบนั้น ก็คิดว่าน่ารักเป็นอย่างมาก ตอนที่กำลังจะจุ๊บ ก็นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นมาในโรงหนัง เลยรู้สึกสะอิดสะเอียนไม่น้อย เลยล้มเลิกความคิดนี้ไป
“เราจะไปทำอะไรกันต่อดี？” เวียร์ที่มีใบหน้ามึนงงถามลี่จุนซินที่มีใบหน้ามึนงงเหมือนกัน
ลี่จุนซินเงยหน้ามองเวียร์ ก่อนจะตอบ： “อะไรก็ได้……”
“งั้นคุณบอกอะไรก็ได้มาสักที่หนึ่งสิ” เวียร์ผลักคำถามนี้กลับไปที่ลี่จุนซิน
ลี่จุนซินแอบเบะปากใส่เวียร์ ก่อนจะเห็นซุปเปอมาร์เก็ต สะท้อนเข้ามาในตาของเธอ
“งั้นไปเดินเล่นที่ซุปเปอมาร์เก็ตเถอะ โรงแรมนั้นไม่มีขนมแล้ว ถ้ากลับไปแล้ว ฉันอารมณ์ดี ฉันจะทำอาหารให้คุณกินนะ แต่ถ้าอารมณ์ไม่ดี คุณก็ทำให้ฉันกิน” ลี่จุนซินเสนอ
ซุปเปอมาร์เก็ตงั้นเหรอ？เวียร์เบ้หน้าเล็กน้อย เขาเคยทำมากที่สุดก็คือการไปซื้อของที่ข้างล่างที่พักของตัวเองเท่านั้น ซุปเปอมาร์เก็ตใหญ่ๆ นั้นถือเป็นสิ่งที่แปลกใหม่สำหรับ
แต่ว่าก่อนหน้านี้ไม่เคยได้มีประสบการณ์ได้เดินในซุปเปอมาร์เก็ตกับลี่จุนซินเลย ดีที่ได้ลองเล็กน้อย ถึงอย่างไรเดี๋ยวถ้าได้แต่งงานกัน คงต้องมาเดินซุปเปอมาร์เก็ตกับเธอเป็นปกติอยู่แล้ว
เวียร์มองเข้าไปในทางเข้าของซุปเปอมาร์เก็ต ก็พบว่านอกจากสามีกับภรรยาที่พอจะมีอายุ ก็ยังมีคนหนุ่มสาว เดินกันเป็นคู่ๆ หรือว่าในนั้นเป็นที่ที่เหมาะสำหรับการเดตงั้นเหรอ？ดูๆ ไปแล้วจากนี้จะต้องมาเดตกับจุนซินที่นี่แล้วล่ะ
“ไปกันเถอะ……” เวียร์พูดพลางโอบไหล่ของลี่จุนซินแล้วเดินเข้าไปในซุปเปอมาร์เก็ต
ลี่จุนซินบิดไหล่ ก่อนจะพูด： “คุณอย่าทำแบบนี้……”
เวียร์มองลี่จุนซินที่ดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของเขาก่อนจะถาม “เป็นอะไรเหรอ？”
“แน่นเกินไปแล้ว แถมยังมีคนเยอะขนาดนี้ด้วย……”
อันที่จริงลี่จุนซินเองก็ไม่ค่อยได้ไปซุปเปอมาร์เก็ตเท่าไหร่ ไม่เคยมีเพื่อนผู้ชายด้วย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงแผนเลยล่ะ ก่อนหน้านี้ที่มาซุปเปอมาร์เก็ตก็เพราะมากับโม่เสี่ยวฮุ่ยทั้งนั้น ดังนั้นการที่เวียร์โอบไหล่ของเธอ เธอเลยคิดว่ามันน่าอึดอัด
เวียร์มองซ้ายขวา ไม่มีใครมีท่าทีหวานๆ ใส่กัน เขาเลยถอนหายใจเล็กน้อย ในเมื่อมาถึงที่ที่คนมากขนาดนี้ ก็ต้องทำตามคนอื่นสักหน่อย
“อยากกินอะไร？” ทั้งสองคนมาที่โซนของสด ลี่จุนซินก็เดินมาที่โซนเนื้อหมู
“ชอบก็ซื้อมาสักหน่อยเถอะ เอาไปใส่ในตู้เย็นก็ได้” เวียร์เดินออกมาตอนที่ยังไม่พะอืดพะอม เมื่อเห็นเนื้อสีแดงสด เขากินไม่ลงจริงๆ
ถึงลี่จุนซินจะสังเกตเห็น แต่เธอก็เลือกเนื้อก่อนจะให้พนักงานหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ ให้
ก่อนจะเดินเข้าไปข้างหน้า ซุปเปอมาร์เก็ตทำเทศกาลฮ็อตพอต เพื่อดึงดูดลูกค้า ก่อนจะเอาของสำหรับทำฮ็อตพอตมาจัดวางมากมาย มันดูน่ากินเป็นอย่างมาก
ลี่จุนซินคิดขึ้นมาได้ทันที ว่าตัวเองไม่ได้กินฮ็อตพอตมานานแล้ว ก่อนหน้านี้เธอกินฮ็อตพอตคนเดียว การกินฮ็อตพอตคนเดียวมันน่าเบื่อจริงๆ เมื่อมีเวียร์มาด้วย ก็น่าจะน่าสนใจมากขึ้นไม่น้อย！
“พวกเรากินฮ็อตพอตกันเถอะ……” ลี่จุนซินเดินเข้าไปดูโซนฮ็อตพอตด้วยความสนใจ ก่อนจะเลือกอาหาร……
เวียร์ดูเนื้อเหล่านั้น ก็ยังรู้สึกไม่ได้อยากกินอะไรอยู่ดี แต่เมื่อเห็นใบหน้าของลี่จุนซินที่มีความสุขนั้น เขาเองก็คิดว่ามันน่าสบายใจขึ้นมากมาย
เขาตอบรับ ก่อนจะเข็นรถเข็นตามลี่จุนซินไป
หลังจากที่เลือกเนื้อแพะและเนื้อวัวกับผักแล้ว ทั้งสองเลือกจนเสร็จก็กลับ เมื่อคิดเงินเสร็จ ก็มาที่ลานจอดรถ เวียร์เอาของมาวางที่เก็บของด้านหลัง
เมื่อเขากลับไปที่ที่นั่งคนขับ ลี่จุนซินก็นั่งรออยู่ที่นั่งข้างคนขับแล้ว
เวียร์ไม่ได้รู้สึกอะไร เรื่องในคืนนี้มันธรรมดามากจริงๆ มากเสียจนไม่รู้สึกตื่นเต้นอะไรเลย แต่ก็รู้สึกถึงอะไรที่ไม่ปกติเหมือนกัน
เรื่องที่เหมือนจะปกติ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาได้ลองอะไรใหม่ๆ การไปดูหนังกับลี่จุนซิน เดินซุปเปอมาร์เก็ต ก็คิดว่ามันแปลกใหม่มากแล้ว
“ครอกๆ ……” เสียงท้องมันทำให้บรรยากาศเงียบๆ ในรถพังลง
ลี่จุนซินจ้องเวียร์ไม่ห่าง
เวียร์รู้ว่าเสียงนี้ไม่ใช่เสียงที่เขาทำขึ้นมา เขาจ้องหน้าลี่จุนซินพลางถาม： “มองฉันทำไม ท้องคุณร้องเองนะ คุณอย่ามาใส่ร้ายฉัน……”
“รีบขับรถหน่อย คุณเหม่อไปห้านาทีแล้ว” ลี่จุนซินที่เหนื่อยจะพูดแล้ว แต่ท้องของเธอนั้นไม่ไว้หน้าเธอเลย เธอเองก็ทำอะไรไม่ได้จริงๆ
เวียร์อดไม่ได้ที่จะหัวร้อนขึ้นมา เขาขับรถ ออกจากลานจอดรถอย่างนิ่มๆ
จู่ๆ ลี่จุนซินก็พบว่า จู่ๆ ใบหน้าก็แดงขึ้นมา……อือ……น่ารัก…… คำอธิบายนี้มันดูไม่ค่อยถูกเท่าไหร่ น่ารัก……มันเหมือนจะไม่ใช่คำที่ดีเท่าไหร่ เวียร์ไม่อยากจะฟัง คนที่ดูโง่อย่าง……ลี่จุนซินหาคำที่อธิบายที่ตรงกับความในใจ แต่ว่าคำนี้มันจะให้เวียร์รู้ไม่ได้
เธอหันไปมองด้านนอก ก่อนจะยิ้มขึ้นเล็กน้อย ฟ้านั้นมืดแล้ว ไฟก็สาดส่องอยู่ตามข้างถนน
บางคำพูดเมื่อพูดออกมา จะมีความสุขเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจากนี้จะได้อยู่กับเวียร์ไปจนแก่หรือไม่ แต่ว่าตอนนี้เธอมีความสุขเป็นอย่างมาก การอยู่กับปัจจุบันนั้นสำคัญที่สุด
ลี่จุนซินคิด ก่อนจะหันไปมองเวียร์ ด้วยความอ่อนโยนเป็นอย่างมาก เวียร์รับรู้ได้ถึงสายตาของลี่จุนซิน เลยหันไปมองเธอบ้าง แล้วก็ยิ้มให้เธอ
ลี่จุนซินเห็นรอยยิ้มของเขา คิดว่าในใจของตัวเองนั้น มันเต็มไปด้วยความคิดที่อยากใช้ชีวิตกับเขา ถ้าในตอนนี้ เวียร์อยากแต่งงานกับเธอ เธอจะต้องตอบรับแน่นอน
แต่ว่า หลังจากที่มีความคิดอบอุ่นขนาดนั้น เธอก็คิดเรื่องในโรงหนังเมื่อครู่ขึ้นมาได้ หลังจากที่กลับมาจะไม่ลืมที่จะบอกกับพวกเจียงหยุนเอ๋อแน่นอน
ถ้าเกิดว่าเวียร์รู้ความคิดของลี่จุนซิน จะต้องด่าตัวเองที่ไม่รีบขอเธอแต่งงาน แต่กลับเสียโอกาสนั้นไปอย่างเปล่าประโยชน์
แต่ว่า ถ้าเขารู้ความคิดด้านหลังของเธอ คงจะแทบบ้าไปได้เลยล่ะ