ตอนที่ 701 หาทางรอดให้โอรส

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

อวี​้​จิ​่​นมั​่น​ใจมา​กว่า​คราวนี้​เขา​จะ​ชนะ​เสียน​เฟย

เนื่องจาก​เขา​รู้จัก​นิสัย​ของเสียน​เฟย​เป็น​อย่างดี​จึง​รู้​ว่า​หาก​เสียน​เฟย​ทราบ​ว่า​เขา​กลับมา​ถึง​เมื่อวาน​ ​แต่​ไม่ได้​มาที​่​ตำหนัก​อวี​้​เฉวียน​ ​นาง​จะ​ต้อง​ไม่พอใจ

ความไม่พอใจ​นี้​หาก​เป็น​เมื่อก่อน​นาง​คง​ไม่​แสดงออก​ ​แต่​หลังจากที่​เสียน​เฟย​วางแผน​กำจัด​เจียง​ซื่อ​แล้ว​ ​เรื่อง​นี้​คง​ต่าง​ออก​ไป

มี​ความเป็นไปได้​สูง​ว่า​เสียน​เฟย​จะ​ฟ้อง​เรื่อง​นี้​แก่​ฮ่องเต้​ ​แต่​คน​กตัญญู​อย่าง​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​จะ​ต้อง​มาคิ​ดบัญ​ชี​กับ​เขา​แน่นอน

ฉะนั้น​แล้ว​อวี​้​จิ​่น​จึง​กะ​เวลา​ไว้​เสร็จสรรพ​ ​และ​เป็น​ฝ่าย​เข้ามา​เยี่ยม​เสียน​เฟ​ยก​่อน

นี่​คือ​บทเรียน​แรก​ที่​เขามอบ​ให้​เสียน​เฟย

หลังจากที่​เสียน​เฟย​ฟ้อง​เรื่อง​นี้​แก่​ฮ่องเต้​แล้ว​ ​อวี​้​จิ​่​นก​็​เข้ามา​หานาง​ ​ไม่ว่า​เป็น​ใคร​ก็​คง​คิด​ว่า​เขา​คง​เข้ามา​เยี่ยม​เสียน​เฟย​เพราะ​เป็น​รับสั่ง​ของ​ฮ่องเต้

เมื่อ​เป็น​เช่นนี้​ ​ยาม​ที่​เสียน​เฟ​ยก​ล่าว​หา​เขา​ต่อหน้า​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​จะ​เป็นการ​ทิ้ง​ภาพ​จำ​ที่​ไม่ดี​ให้​แก่​ฮ่องเต้​

เขา​วางแผน​ไว้​ว่า​ ​ขณะที่​เขา​จะ​พูดจา​ยั่วยุ​ให้​เสียน​เฟย​โกรธแค้น​จะ​ให้​มีบุ​คคล​ที่สาม​อยู่​ใน​เหตุการณ์​ไม่ได้

ไม่ว่า​เรื่อง​อะไร​ ​หลักฐาน​ถือเป็น​สิ่ง​ที่​สำคัญ​ที่สุด​ ​โดยเฉพาะ​พยานบุคคล

เมื่อ​ไม่มี​ผู้ใด​แก้ต่าง​ให้​เสียน​เฟย​ได้​ ​ฉะนั้น​แล้ว​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​จะ​เชื่อ​คำกล่าว​ของเสียน​เฟย​ได้​อย่างไร​ ​โดยเฉพาะอย่างยิ่ง​หลังจากที่​ติด​ภาพ​จำ​ที่​ไม่ดี​ก่อนหน้านี้

เรียก​ได้​ว่า​ ​อวี​้​จิ​่​นคำ​นวณ​เหตุการณ์​ทั้งหมด​ไว้​อย่างละเอียดถี่ถ้วน

ตอนนี้​เขา​มีทั​้ง​ภรรยา​และ​ลูก​น้อย​ ​ฉะนั้น​จะ​ประมาท​ไม่ได้​ ​ต่อให้​มี​ความกล้า​ชาญชัย​เพียงใด​ก็​ต้อง​ใช้​ควบคู่​ไป​กับ​ปัญญา

“​ที่​เหนียง​เหนียง​พิโรธ​ถึง​เพียงนี้​เป็นความ​ผิด​ของ​กระหม่อม​เอง​ ​ขอ​เสด็จ​พ่อ​ลงโทษ​ลูก​ด้วย​เถิด​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

เสียน​เฟย​เห็นภาพ​ตรงหน้า​ก็​โกรธ​จน​ตัวสั่น​ ​อก​ของ​นาง​กระเพื่อม​ขึ้น​ลง​เร็ว​รี่​ ​“​ไอ้​คนชั่ว​…​โกหก​หน้าด้าน​ๆ​…​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ไม่​ใคร่​จะ​ฟัง​ถ้อยคำ​หยาบคาย​จึง​เอ่ย​เตือน​ ​“​เสียน​เฟย​ ​อย่างไร​เจ้า​เจ็ด​ก็​เป็น​ถึง​ชิน​อ๋อง​ ​หาก​เขา​ทำผิด​เรื่อง​ใด​ ​เจ้า​ก็​ชี้แจง​แถลงไข​ไป​ตามเรื่อง​ ​อย่า​ทำให้​บ่าว​รับใช้​ต้อง​มา​หัวเราะเยาะ​เลย​”

เสียน​เฟย​โกรธขึ้ง​แทบ​กระอัก​เลือด

ก็​นาง​บอก​ไป​ตั้งแต่แรก​แล้ว​ว่า​คนชั่ว​นี่​ไม่เห็น​นาง​เป็นมา​รดา​ ​แต่​ฝ่า​บาท​ไม่​ทรง​เชื่อ​!

เดี๋ยว​นะ​ ​ฝ่า​บาท​ไม่เชื่อ​…

เสียน​เฟย​หน้าซีด​ทันใด​ราวกับว่า​ร่างกาย​สูญเสีย​การควบ​คุม​ ​นางใน​ตอนนี้​พร้อม​จะ​พังทลาย​ลง​ทุกเมื่อ

แต่​ใน​ชั่วพริบตา​ ​นาง​ก็​ค่อยๆ​ ​สงบ​ลง

จาก​ที่​เห็น​ ​ฝ่า​บาท​ไม่เชื่อ​ใน​สิ่ง​ที่นาง​พูด​ ​ฉะนั้น​หาก​นาง​ยัง​กัด​ไอ้​ลูก​ชั่ว​ไม่ยอม​ปล่อย​จะ​เป็นการ​ขุด​หลุม​ฝังตัว​เอง​เปล่าๆ

“​หม่อมฉัน​ควบคุม​อารมณ์​ไม่ได้​ ​เป็น​เพราะ​เสียใจ​เรื่อง​เจ้า​เจ็ด​…​”​ ​เสียน​เฟย​ฝืนยิ้ม

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​จ้องหน้า​อวี​้​จิ​่​นพ​ลาง​เอ่ย​เสียง​เข้ม​ ​“​ยัง​นิ่ง​อยู่​ไย​ ​ยัง​ไม่​รีบ​ขอโทษ​มารดา​ของ​เจ้า​อีก​!​”

อวี​้​จิ​่น​หันมา​ทำความเคารพ​เสียน​เฟ​ยพร​้​อม​เอ่ย​เสียงดัง​ฟัง​ชัด​ ​“​ที่​เหนียง​เหนียง​พิโรธ​เป็นความ​ผิด​ของ​กระหม่อม​เอง​ ​เหนียง​เหนียง​โปรด​อย่า​ได้​ถือสา​กระหม่อม​เลย​ ​เกรง​ว่า​พระวรกาย​ของ​พระองค์​จะ​แย่​เอา​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ยิ้ม​ได้​ ​“​สายใย​แม่​ลูก​มิ​อาจ​ตัดขาด​ได้​ใน​ชั่ว​ข้ามคืน​ ​เสียน​เฟย​ ​เจ้า​เจ็ด​ออกจาก​วัง​ไป​ตั้งแต่​ยัง​เล็ก​ ​เขา​ยัง​ไม่เข้าใจ​เรื่อง​ธรรมเนียม​ปฏิบัติ​ ​เจ้า​ก็​อภัย​ให้​เขา​หน่อย​ ​หาก​เก็บ​มาคิ​ดก​็​มี​แต่​จะ​ทำให้​ร่างกาย​ของ​เจ้า​แย่​ลง​”

เสียน​เฟย​หมด​คำ​จะ​พูด​จึง​ได้​แต่​พยักหน้า​รับ

“​เจ้า​ยัง​มีเรื่อง​อะไร​อีก​หรือไม่​”​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ชำเลือง​ไป​ที่​อวี​้​จิ​่น

อวี​้​จิ​่น​สั่นหัว​ ​“​ทีแรก​มีเรื่อง​จะ​คุย​กับ​เหนียง​เหนียง​ ​ทว่า​ตอนนี้​ไม่มี​แล้ว​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

“​ไม่มี​ก็​รีบ​ๆ​ ​ออก​ไป​ ​แล้ว​อย่า​ทำให้​มารดา​ของ​เจ้า​ต้อง​โกรธ​อีก​”

อวี​้​จิ​่​นลุก​ขึ้น​ในขณะที่​ยังคง​ก้มหน้า​แล้วจึง​ตอบรับ​แผ่วเบา

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​กวาดตา​มอง​เหล่า​นางใน​ด้วย​สายตา​เย็นชา​ก่อน​จะ​หันไป​พยักหน้า​ให้​เสียน​เฟย​ ​“​ข้ามี​ธุระ​กับ​ขุนนาง​ต้อง​ขอก​ลับ​ก่อน​ ​อ้าย​เฟ​ยก​็​พัก​รักษาตัว​ให้​ดี​ ​อย่า​หงุดหงิด​ร้อนใจ​อีก​เลย​”

เชิญ​เขา​มาที​่​ตำหนัก​ใน​วันเดียวกัน​ถึง​สองครั​้ง​ ​หาก​เป็น​เช่นนี้​ต่อไป​ ​คงมี​แต่​เสียน​เฟย​ที่​เป็นสุข​ ​ส่วน​เขา​คง​เป็นทุกข์​จน​อาหาร​ไม่​ย่อย​แน่ๆ

เสียน​เฟย​ขยับ​ริมฝีปาก​อยาก​จะ​บอก​ให้​ฮ่องเต้​อยู่​ต่อ​ ​แต่​พูดไม่ออก​ ​จึง​ทำได้​เพียง​นิ่ง​มอง​ฮ่องเต้​เดิน​จากไป​ ​แต่​ในขณะนั้น​เอง​ ​นาง​ได้ยิน​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ตะโกนเรียก​ ​“​เจ้า​เจ็ด​ ​ช้าก่อน​”

เพียง​ไม่นาน​ ​ใน​ตำหนัก​อวี​้​เฉวียน​ก็​เหลือ​เฉพาะคน​ของ​ตำหนัก​ ​เสียน​เฟ​ยดึง​หน้า​เครียด​ขมึง​ก่อน​จะ​คว้าง​ถ้วย​ชาล​งบ​นพื​้น​ ​นาง​กัดฟัน​กรอด​พลาง​หันไป​สั่ง​แม่นม​คนสนิท​ ​“​เรียก​ฉี​อ๋อง​เข้า​วัง​มา​เดี๋ยวนี้​”

แม้​เมื่อ​ครู่​ปากของ​ฮ่องเต้​จะ​ตำหนิ​ลูก​ทรพี​ ​แต่​ความจริง​คน​แพ้​คือ​นาง​เอง

ฝ่า​บาท​ให้ความสำคัญ​กับ​ความกตัญญู​ขนาด​นั้น​ ​แต่​การ​ที่​ทำเป็น​ต่อว่า​บุตรชาย​ของ​นาง​แต่​หลับ​หลัง​กลับ​ไป​พูดดี​ด้วย​ ​แบบนี้​ไม่​เรียก​ตบหน้า​นาง​แล้ว​จะ​เรียกว่า​อะไร

อีก​อย่าง​ไอ้​ลูก​ทรพี​ตั้งใจ​มาหา​เรื่อง​นาง​ถึง​ตำหนัก​อวี​้​เฉวียน​เพื่อให้​นาง​เสียหน้า​ต่อหน้า​ฝ่า​บาท​!

เสียน​เฟย​ทราบ​ดี​ว่า​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เริ่ม​หมด​ความอดทน​กับ​นาง

แต่​เรื่อง​นี้​จะ​โทษ​ฝ่า​บาท​คง​ไม่ได้​ ​ต่อให้​เป็น​ฮองเฮา​ ​การ​เรียก​ฝ่า​บาท​ให้​มาหา​ถึงที่​สองครั​้ง​ติดกัน​ ​ฝ่า​บาท​ย่อม​หมด​ความอดทน​เป็นธรรมดา

หาก​จะ​โทษ​ก็​ต้องโทษ​คน​สามานย์​นั่น​!

ขณะที่​เสียน​เฟ​ยกำ​ลัง​กระฟัดกระเฟียด​นาง​ก็ได้​ยิน​เสียง​แมว​ร้อง

“​เหมียว​…​”

นาง​หันไป​หา​ต้นตอ​ของเสียง​และ​พบ​ว่า​มี​แมว​สีขาว​ตัว​หนึ่ง​กำลัง​ก้มหัว​ดม​น้ำชา​ที่หก​อยู่​ที่​พื้น​ท่ามกลาง​เศษ​ถ้วย​กระเบื้อง​ที่​แตก​ละเอียด

“​สัตว์​หน้า​ขน​นี้​มาจาก​ไหน​”​ ​เสียน​เฟย​ไม่​ชอบ​แมว​และ​สุนัข​ ​สีหน้า​ของ​นาง​เปลี่ยนไป​ในทันที

แม่นม​คนสนิท​รีบ​บอก​ ​“​เหนียง​เหนียง​ ​นี่​คือ​จี๋​เสียง​ที่​ฝ่า​บาท​ทรง​เลี้ยง​ไว้​เพ​คะ​!​”

เสียน​เฟย​ชะงัก​ก่อน​จะ​ฉุกคิด​ขึ้น​มา​ได้

จู่ๆ​ ​หมู่นี้​ใน​วัง​หลวง​ก็​เกิด​กระแส​เลี้ยง​แมว​บ้าบอคอแตก​ ​ที่แท้​ก็​เป็น​เพราะ​ฝ่า​บาท​ทรง​เลี้ยง​แมว​ ​เหล่า​ข้าราชบริพาร​ก็​เลย​พากัน​เลี้ยง​ตาม​นี่เอง

เมื่อ​แมว​สีขาว​ตัว​นี้​เป็น​ของ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ ​คนใน​วัง​ก็​ไม่กล้า​ไล่​มัน​ไป​ ​ได้​แต่​รอ​ว่า​เสียน​เฟย​จะ​ตัดสินใจ​เช่นไร

เสียน​เฟย​ไม่​ชอบ​แมว​ที่สุด​ ​นาง​ไม่รู้​ว่า​ควร​จัดการ​กับ​มัน​อย่างไร​จึง​ได้​แต่​มอง​เจ้า​แมว​ตา​ปริบๆ

เจ้า​แมว​ส่งเสียง​ร้อง​แผ่วเบา​หน​หนึ่ง​พลาง​ชำเลือง​มาที​่​เสียน​เฟ​ยก​่อน​จะ​เดิน​นวยนาด​ไป​ตาม​ทาง​ของ​มัน

เสียน​เฟย​เห็น​สายตา​เหยียดหยาม​จาก​แววตา​ของ​เจ้า​แมว​ตัว​อ้วน​กลม​ ​แต่​ก็​ไม่​อาจ​ตาม​ไป​ไล่​ตี​ ​ได้​แต่​ถอนหายใจ​อยู่​อย่างนั้น​ ​พลาง​คิด​ว่าวั​นนี​้​คง​เป็น​วัน​แห่ง​ความ​โชคร้าย​ของ​นาง

…..

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เรียก​อวี​้​จิ​่น​ให้​หยุด​รอ​ ​ก่อนที่​ตนเอง​จะ​เดินตาม​มาด​้ว​ยสี​หน้าบึ้ง​ตึง​ ​ฮ่องเต้​เดิน​ไป​พลาง​ด่า​โอรส​พลาง​ ​“​ไอ้​ลูก​ตัวดี​ ​ที่​เจ้า​บอกว่า​จะ​มาหา​เสียน​เฟย​ ​นี่​คือ​วิธี​เยี่ยม​ของ​เจ้า​งั้น​รึ​”

อวี​้​จิ​่น​ทำ​หน้าเศร้า​ ​“​ลูก​ไม่​คิด​ว่า​จะ​เป็น​เช่นนี้​…​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​หันมา​มอง​บุตรชาย​ ​“​สรุป​แล้ว​เจ้า​พูด​อะไร​กับ​หมู่​เฟย​ของ​เจ้า​กัน​แน่​ ​ข้า​รู้จัก​เสียน​เฟ​ยดี​ ​ปกติ​แล้ว​นาง​มิใช่​คนที​่​จะ​ระเบิดอารมณ์​ออกมา​ง่ายๆ​”

คนที​่​ชอบ​ระเบิดอารมณ์​กับ​คนที​่​โมโห​ง่าย​ก็​ต่างกัน​ ​ไม่ว่า​เสียน​เฟย​จะ​โมโห​เพียงใด​ ​นาง​ก็​จะ​ไม่ยอม​พูด​ออกมา​ ​แต่​เหตุใด​ถึง​ถูก​เจ้า​เจ็ด​ยั่วโมโห​ได้​ถึงขั้น​ด่าทอ​เจ้า​เจ็ด​ว่า​เป็น​ลูก​อกตัญญู​ต่อหน้า​คนใน​ตำหนัก​ตั้ง​มากมาย

คำ​ว่า​อกตัญญู​ถือเป็น​บาป​ร้ายแรง​ ​หาก​เจ้า​เจ็ด​ถูกตราหน้า​ว่า​เป็น​ลูก​อกตัญญู​เมื่อไหร่​ ​เขา​แย่​แน่

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ไม่ได้​ออกตัว​ปกป้อง​อวี​้​จิ​่น​ ​เพียงแต่​การ​ที่​บุตร​มีปากเสียง​กับ​มารดา​ใหญ่โต​เพียงนี้​ก็​ไม่​คุ้มกัน

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​มอง​โอรส​ที่​ชอบ​ก่อเรื่อง​ด้วย​ความรู้สึก​ไม่พอใจ​ ​แต่​เมื่อ​คิดถึง​เสียน​เฟย​ ​เขา​กลับ​รู้สึก​ไม่พอใจ​ยิ่งกว่า

เหตุใด​คนที​่​เป็นมา​รดา​ถึง​ได้ใจ​ร้าย​ใจดำ​กับ​บุตร​ถึง​เพียงนี้​ ​หาก​เป็น​เจ้า​สี่​…

เมื่อ​คิด​เช่นนี้​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ก็​ยิ่ง​รู้สึก​ไม่พอใจ​เสียน​เฟ​ยมาก​ขึ้นไป​อีก​ ​เพียงแต่​ไม่ได้​แสดงออก​มาทาง​สีหน้า

แต่​ถึงอย่างไร​ ​การ​ทำให้​มารดา​ต้อง​เร้า​โทสะ​ก็​เป็นความ​ผิด​ของ​บุตร​อย่าง​ไม่ต้องสงสัย

“​กระหม่อม​…​”​ ​อวี​้​จิ​่​นลัง​เลชั​่​วอึด​ใจ​แล้ว​ใบหน้า​ของ​ชายหนุ่ม​ก็​เรื่อ​สี​เล็กน้อย​ ​“​กระหม่อม​ก็​แค่​เอ่ยถึง​ท่าที​ของ​เหนียง​เหนียง​ยาม​ที่​ปฏิบัติ​ต่อกระ​หม่อม​และ​พี่​สี่​เท่านั้น​…​ไม่​คิด​ว่า​เหนียง​เหนียง​…​”

กล่าว​ไป​เพียงเท่านี้​ ​ชายหนุ่ม​ก็​หัวเราะเยาะ​กับ​ตัวเอง​ ​“​ลูก​ไม่​ควร​เอ่ย​เช่นนั้น​ ​เสด็จ​พ่อ​วาง​พระทัย​ได้​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​ต่อไปนี้​ลูก​จะ​ไม่​เอ่ยถึง​เรื่อง​นี้​อีก​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

เดิมที​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​อยาก​จะ​ตำหนิ​บุตรชาย​ต่อ​อีกหน่อย​ ​แต่​เมื่อ​ได้ยิน​เช่นนี้​ก็​ว่า​ไม่​ลง

หาก​จะ​ว่า​กันตาม​จริง​ ​เสียน​เฟ​ยก​็​ลำเอียง​…

“​เอาเถอะ​ ​เรื่อง​ไหน​ที่​ไม่​ควร​พูด​ ​เจ้า​ก็​อย่า​พูด​ ​การถู​กมา​รดา​ตราหน้า​ว่า​อกตัญญู​ต่อหน้า​คนอื่น​ไม่น่า​ภูมิใจ​นัก​หรอก​”

“​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ชะงัก​ฝีเท้า

อวี​้​จิ​่น​หันไป​มอง​ด้วย​ความสงสัย

“​ข้า​ลืม​จี๋​เสียง​ไป​เลย​”