ตอนที่ 702 ไม่ฟัง ไม่ฟัง

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

“​จี๋​เสียง​?​”​ ​อวี​้​จิ​่น​ทำ​หน้า​พิลึกพิลั่น

หาก​เขา​จำ​ไม่ผิด​ ​จี๋​เสียง​คือ​แมว​ตัว​สีขาว​ที่อยู่​ใน​ห้อง​ทรงพระ​อักษร​ที่​ตำหนัก​หย่าง​ซิน​ที่​ชอบ​เมิน​ฝ่า​บาท

เจ้า​แมว​ที่​หุ่น​เหมือน​เอ้อร​์​หนิว​ตัว​นั้น

ข้าหลวง​สังเกตเห็น​ว่า​จี๋​เสียง​มักจะ​เมิน​ใส่​ฮ่องเต้​ ​พวกเขา​จึง​หา​แมว​ตัวใหม่​มา​อีก​สอง​ตัว​ ​แต่​ที่​น่าแปลก​คือ​ไม่ว่า​อย่างไร​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ก็​ติดใจ​เจ้า​แมว​สีขาว​ตัว​นั้น​ ​เขา​มักจะ​ป้อน​เนื้อ​เส้น​กับ​ปลา​ตากแห้ง​ตัวเล็ก​ๆ​ ​แก่​เจ้า​แมว

แม้​จี๋​เสียง​จะ​ชอบ​เมิน​เจ้าของ​ ​แต่​นั่น​ไม่ได้​กระทบ​ต่อ​การกิน​ปลา​แห้ง​ของ​มัน​ ​นาน​วัน​เข้าเจ้า​แมว​รูปร่าง​ปราดเปรียว​ก็​กลายร่าง​เป็น​แมว​ตัว​อ้วน​ตุ๊ต๊ะ

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เห็น​อวี​้​จิ​่น​ทำท่า​ทาง​แปลก​ๆ​ ​เขา​จึง​ปั้นหน้า​เคร่งขรึม​พลาง​เอ่ย​เนิบนาบ​ ​“​ข้า​แค่​บังเอิญ​นึก​ขึ้น​มา​ได้​ ​ไป​เถอะ​”

ล้อเล่น​หน่า​ก็​แค่​แมว​ตัว​หนึ่ง​ ​เขา​จะ​รีบร้อน​ไป​ตามหา​มัน​อย่างนั้น​หรือ​ ​ก็​ใช่​น่ะ​สิ​ ​เพียงแต่​ต้อง​ไล่​ไอ้​ลูกชาย​กลับ​ไป​ก่อน​ ​ไม่งั้น​เขา​จะ​ดู​ไม่น่า​เกรงขาม

ใน​ใจ​ก็​กลัว​ว่า​จี๋​เสียง​จะ​วิ่ง​หาย​ไป​และ​ไป​ถูก​ใคร​รังแก​เข้า​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​จึง​รีบ​ส่งสายตา​ให้​พาน​ไห่

แม้​พาน​ไห่​จะ​รับรู้​ได้​ถึง​สัญญาณ​จาก​ฮ่องเต้​ ​และ​เข้าใจ​ความหมาย​ทั้งหมด​ ​แต่​เขา​ยัง​แกล้งทำ​เป็น​ไม่รู้ไม่ชี้

เขา​ไม่​ไปหา​ให้​หรอก​!

ไอ้​เจ้า​แมว​ขาว​จอม​เจ้าเล่ห์​ตัว​นั้น​คง​กำลัง​เฝ้าดู​เสียน​เฟย​คว้าง​ถ้วย​ระบาย​อารมณ์​อยู่​ที่​ตำหนัก​อวี​้​เฉวียน​ก็​เป็นได้​ ​หาก​เขา​ไป​ตอนนี้​มี​แต่​จะ​หาเรื่อง​ให้​ตัวเอง​ต้อง​อารมณ์เสีย​เปล่าๆ​ ​อีก​อย่าง​จี๋​เสียง​เล่น​นึก​จะ​วิ่ง​ไป​ไหน​ก็​วิ่ง​ ​ไม่รู้​จัก​กฎระเบียบ​เลย​สักนิด​ ​เวลา​เขา​ถูก​มัน​ข่วน​ ​ฝ่า​บาท​ก็​ไม่ได้​ลงโทษ​เจ้า​แมว​ ​เขา​เลย​ต้อง​มานั​่ง​ปลอบใจ​ตัวเอง

ขันที​สูงวัย​ที่​รู้สึก​ว่าความ​สำคัญ​ของ​ตัวเอง​ตกอันดับ​รั้งท้าย​เจ้า​แมว​หรี่​ตา​เดินดุ่ม​ๆ​ ​กลับ​ตำหนัก

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เห็น​ว่า​ขันที​ไร้​ซึ่ง​การ​ตอบสนอง​ก็​ร้อนใจ

ปกติ​พาน​ไห่​มิใช่​คน​เช่นนี้​ ​วันนี้​เป็น​อะไร​ไป​เล่า​ ​ไม่ยอม​ไป​ทำตาม​คำสั่ง​ก็​ว่า​หนัก​แล้ว​ ​เหตุใด​ถึง​ได้​ทำท่า​ที​แสนงอน​เช่นนั้น

เป็น​ท่าที​เดียวกัน​กับ​ที่​เหล่า​นางสนม​ชอบ​ทำ​ใส่​เขา

เมื่อ​ความคิด​นี้​ผ่าน​เข้ามา​ใน​หัว​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ก็​หวั่นใจ​เล็กน้อย

เขา​ต้อง​คิดมาก​ไป​เอง​แน่​!

เมื่อ​เห็น​ว่า​ใกล้​จะ​ถึง​ตำหนัก​หย่าง​ซิน​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ที่​ร้อนใจ​อยาก​ไป​ตามหา​จี๋​เสียง​ก็​ชะงัก​ฝีเท้า​พลาง​กระแอม​ไอ​แผ่วเบา​ ​“​อะ​แฮ่ม​ ​เจ้า​เจ็ด​ ​เจ้า​กลับ​ไป​เถอะ​”

เดิน​มา​จน​จะ​ถึง​ตำหนัก​หย่าง​ซิน​แล้ว​ ​เจ้า​คน​นี้​ไม่เห็น​รึ

“​ลูก​ทูล​ลา​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”​ ​อวี​้​จิ​่น​ถวาย​ความเคารพ​อย่างนอบน้อม​ ​ก่อน​จะ​หันไป​ผงกศีรษะ​ให้​พาน​ไห่​เล็กน้อย​ ​ขันที​ผู้น้อย​อีก​คน​เดิน​พา​เขา​ออก​ไป​ส่ง

เมื่อ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เห็น​ว่า​อวี​้​จิ​่น​เดิน​ห่าง​ไป​ไกล​แล้วก็​รีบ​กลับ​หลัง​หัน​เดิน​กลับ​ไป​ทาง​เก่า

พาน​ไห่​เอ่ย​เตือน​ ​“​ฝ่า​บาท​ ​ผู้บัญชาการ​หัน​รอ​พระองค์​อยู่​นะ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ปราด​ตาม​อง​ไป​ที่​พาน​ไห่​และ​ตอบ​อย่าง​ไม่สบอารมณ์​ ​“​ทำไม​ ​หัน​หราน​จะ​รอนิ​ดรอ​หน่อย​ไม่ได้​เลย​รึ​”

เหอะ​ ​รู้เรื่อง​ส่วนตัว​ของ​ข้า​ตั้ง​มาก​ตั้ง​มาย​ ​ไม่​สั่ง​หวัด​หัว​ตาแก่​หัน​หรา​นก​็​ดี​แค่ไหน​แล้ว​ ​ยัง​ไม่​สำนึก​บุญคุณ

พาน​ไห่​ตี​ตัวเอง​ ​“​บ่าว​พูดมาก​ไป​เอง​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​ว่าแต่​พระองค์​กำลัง​เสด็จ​ไป​…​”

“​ก็​ต้อง​กลับ​ไปหา​จี๋​เสียง​น่ะ​สิ​!​”​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​กระแทกกระทั้น​ก่อน​จะ​หันหลัง​กลับ​ไป

เขา​มั่นใจ​แล้ว​ว่าวั​นนี​้​พาน​ไห่​ไม่ได้​พก​สมอง​มาด​้วย​ ​ถึง​ได้​ดู​เอื่อย​เฉื่อย​ไม่รู้​งาน​เหมือน​ทุกที​ ​หาก​เขา​ไม่ได้​กลับ​ไปหา​จี๋​เสียง​แล้ว​จะ​ให้​เข้า​กลับ​ไปดู​เสียน​เฟย​หรือ​อย่างไร

แค่ก​ๆ​ ​ไม่ใช่​ว่า​เขา​หมดใจ​กับ​เสียน​เฟย​หรอก​นะ​ ​แต่​วันนี้​ก็​ไปหา​แล้ว​ตั้ง​สองครั​้ง​ ​ไป​เยี่ยม​ไท​เฮา​ยัง​ไม่​ถี่​ขนาด​นี้

ข้าหลวง​ที่​กำลัง​ออกจาก​วัง​ไป​เชิญ​ฉี​อ๋อง​บังเอิญ​เจอ​ฉี​อ๋อง​ที่​กำลัง​เข้ามา​น้อม​ทัก​เสียน​เฟย

เมื่อ​เห็น​ข้าหลวง​จาก​ตำหนัก​อวี​้​เฉวียน​ ​ฉี​อ๋อง​ก็​ขมวดคิ้ว​ทันใด​ ​“​นี่​เจ้า​กำลังจะ​ไป​ไหน​”

ข้าหลวง​รีบ​ตอบ​ ​“​ท่าน​อ๋อง​เสด็จ​มา​ได้เวลา​พอดี​ ​เหนียง​เหนียง​ให้​มา​เชิญ​พระองค์​ไป​ที่​ตำหนัก​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

“​เหนียง​เหนียง​เป็น​อะไร​งั้น​หรือ​”

“​เหนียง​เหนียง​กริ้ว​เยี​่​ยน​อ๋อง​เมื่อ​ครู่​ ​ขนาด​ฝ่า​บาท​ยัง​เสด็จ​มาท​อด​พระ​เนตร​เลย​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

สีหน้า​ของ​ฉี​อ๋อง​เปลี่ยนไป​เล็กน้อย​ ​“​มีเรื่อง​แบบนี้​ด้วย​รึ​”

เขา​ไม่ได้​ต่อความยาวสาวความยืด​กับ​ขันที​เพียงแต่​รีบ​เดิน​ไป​ให้​ถึง​ตำหนัก​อวี​้​เฉวียน​โดยเร็ว​ที่สุด

ใน​ตำหนัก​อวี​้​เฉวียน​ ​แม้​ความ​สกปรก​และ​ไม่เป็นระเบียบ​บน​พื้น​ถูก​ทำความสะอาด​จน​เรี่ยม​แล้ว​ ​แต่​ถึงกระนั้น​ใน​ใจ​ของเสียน​เฟ​ยก​ลับ​มี​ความคิด​ตี​พัน​กัน​ยุ่งเหยิง

นาง​มิได้​สนิทสนม​กับ​เจ้า​เจ็ด​ ​แล้ว​เจ้า​เจ็ด​ก็​มิได้​เห็น​นาง​เป็น​คนใกล้ชิด​ ​เพียงแต่​คิดไม่ถึง​ว่า​เจ้า​เจ็ด​จะ​แสดงท่าที​ห่างเหิน​ถึงขั้น​ลืม​ไป​ว่า​ตัวเอง​มีส​ถานะ​เป็น​ลูก

ตอนนี้​นาง​มั่นใจ​แล้ว​ว่า​ ​ต่อให้​วันที่​นาง​เสียชีวิต​ ​ลูก​ทรพี​คน​นี้​ก็​คง​ไม่มี​น้ำตา​สัก​หยด​ให้​เห็น​ ​หรือ​หนัก​กว่านั​้​นคือ​เขา​อาจ​ปรบมือ​เฉลิมฉลอง​อยู่​ก็​เป็นได้

ยิ่ง​คิด​ ​เสียน​เฟ​ยก​็​ยิ่ง​แค้น

โชคดี​ที่​ไม่นาน​ข้าหลวง​ก็​เข้ามา​รายงาน​ว่า​ฉี​อ๋อง​มาถึง​แล้ว​ ​การ​มาถึง​ของ​ฉี​อ๋อง​ทำลาย​บรรยากาศ​อึมครึม​ใน​ตำหนัก​อวี​้​เฉวียน​ไป​จน​หมด

เสียน​เฟ​ยนั​่​งอยู​่​บน​เก้าอี้ยาว​ ​เมื่อ​เงยหน้า​ขึ้น​ก็​เห็น​ฉี​อ๋อง​กำลัง​เดิน​เข้ามา​ ​ความรู้สึก​อบอุ่น​ก่อตัว​ขึ้น​ภายในใจ​ ​“​เหตุใด​ถึง​มา​เร็ว​เช่นนี้​”

ฉี​อ๋อง​ยินดี​ที่​ได้รับ​ความ​โปรดปราน​ ​เขา​กล่าว​ ​“​ลูก​เห็น​ว่าน​้​อง​เจ็ด​เพิ่ง​กลับมา​ถึง​เมื่อวาน​ ​คิด​ว่า​เขา​น่าจะ​เข้ามา​เยี่ยม​เสด็จ​แม่​วันนี้​ ​ลูก​เลย​มาด​้วย​ ​เรา​ทั้ง​สาม​จะ​ได้​อยู่​พร้อมหน้าพร้อมตา​ ​โอกาสดี​ๆ​ ​เช่นนี้​หา​ได้​ยาก​นัก​”

เขา​กล่าว​พลาง​เดิน​เข้ามา​ใกล้​พร้อม​ใบหน้า​ที่​แสดง​ความเป็นห่วง​เป็น​ใย​ ​“​เหตุใด​สี​พระพักตร์​ถึง​ได้​หมอง​หม่น​เพียงนี้​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

เสียน​เฟ​ยส​่ง​สัญญาณ​ให้​นางใน​ทั้งหมด​ออก​ไป​ก่อน​จะ​เอ่ย​วาจา​เย้ยหยัน​ ​“​ไม่​ถูก​เจ้า​เจ็ด​ลูก​อกตัญญู​ทำให้​โกรธ​จน​สิ้นลม​ไป​ก็ดี​แค่ไหน​แล้ว​”

“​เสด็จ​แม่​ ​เกิดเรื่อง​อะไร​ขึ้น​หรือ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

เสียน​เฟย​เล่าเรื่อง​ทั้งหมด​ให้​ฉี​อ๋อง​ฟัง​ ​แต่​เพราะ​ภาพ​เหตุการณ์​เมื่อ​ครู่​ถูก​ฉาย​ซ้ำ​อีกครั้ง​ทำให้​อารมณ์​เกรี้ยวกราด​ของ​นาง​ปะทุ​ขึ้น​อีก​ ​นาง​เอ่ย​ด้วย​น้ำเสียง​เย็นชา​ ​“​เจ้า​นี่​ช่าง​ไม่รู้​อะไร​เลย​ ​ยัง​จะ​ไป​ทำตัว​สนิทสนม​กับ​คนชั่ว​เช่นนั้น​อยู่​ได้​ ​ที่​ข้า​เห็น​ ​เขา​คง​เกลียด​เรา​สอง​คน​แม่​ลูก​เข้ากระดูกดำ​ ​ถึง​ได้​ทำตัว​ร้ายกาจ​เช่นนั้น​!​”

“​เสด็จ​แม่​ ​น้อง​เจ็ด​คง​ไม่​ทำ​ถึงขนาด​นั้น​…​”

เสียน​เฟย​เลิก​คิ้ว​สูง​ ​“​เจ้า​สี่​ ​การ​จะ​ทำดี​กับ​ใคร​สัก​คน​ก็​ต้อง​ดูด​้วย​ว่า​อีก​ฝ่าย​เป็น​ใคร​ ​ส่วน​เจ้า​เจ็ด​ ​เจ้า​เลิก​หวัง​เสียเถิด​ ​อย่า​ไป​เพ้อฝัน​เรื่อง​สายใย​พี่ชาย​น้องชาย​อีก​เลย​ ​ขนาด​กับ​มารดา​ที่​คลอด​เขา​ออกมา​ ​เขา​ยัง​ทำ​เหมือน​เป็น​คนอื่น​คน​ไกล​ ​แล้ว​เขา​จะ​ดี​กับ​พี่น้อง​ได้​อย่างไร​”

ฉี​อ๋อง​ถอนหายใจ​พลาง​เอ่ย​แผ่วเบา​ ​“​ลูก​ไม่​คิด​เลย​ว่าน​้​อง​เจ็ด​จะ​เป็น​คน​เช่นนี้​ ​คิด​ว่า​มีพี​่​น้อง​จะ​ช่วยกัน​สนับสนุน​เกื้อกูล​ ​จะ​ได้​…​”

เสียน​เฟย​ยกมือ​ขึ้น​ปราม​พลาง​กำชับ​ ​“​นี่​คือ​ช่วงเวลา​สำคัญ​ ​สู่​อ๋อง​คือ​คู่แข่ง​ที่​น่ากลัว​ที่สุด​สำหรับ​เจ้า​ ​ที่จะ​กลัว​ก็​กลัว​ว่า​เจ้า​เจ็ด​จะ​ฉุด​รั้ง​ความเจริญ​ของ​เจ้า​ ​ฉะนั้น​เจ้า​ต้อง​ระวังตัว​ให้​ดี​”

ฉี​อ๋อง​พยักหน้า​จริงจัง​ ​“​ลูก​เข้าใจ​แล้ว​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

เสียน​เฟย​โล่งใจ​กว่า​เดิม​เล็กน้อย

ลูก​ตัวดี​กล้า​ทำ​กับ​นาง​ถึงขนาด​นี้​เพราะ​คิด​ว่า​ฮ่องเต้​ให้ท้าย​ ​คอย​ดูเถอะ​ ​หาก​เจ้า​สี่​ประสบความสำเร็จ​เมื่อไหร่​ ​เขา​ก็​เตรียมตัว​ได้​เลย

“​ฝ่า​บาท​เสด็จ​…​”

เสียง​รายงาน​ทำให้​เสียน​เฟย​และ​ฉี​อ๋อง​ชะงักงัน​ก่อนที่จะ​หันมา​มองหน้า​กัน

ในขณะที่​ทั้งสอง​ยังคง​งงงัน​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ก็​เดิน​เข้ามา​ ​เขา​ชำเลือง​ไป​ที่​ฉี​อ๋อง​แวบ​หนึ่ง​และ​เผลอ​ขมวดคิ้ว​ ​“​เจ้า​สี่​ ​เจ้า​มาที​่​นี่​ตั้งแต่​เมื่อไหร่​”

เขา​เพิ่งจะ​กลับ​ออก​ไป​ไม่นาน​ ​แล้ว​เจ้า​สี่​มา​อยู่​ที่​ตำหนัก​อวี​้​เฉวียน​ตั้งแต่​เมื่อไหร่​กัน

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เก็บความ​รู้สึก​ไม่พอใจ​ไว้​ใน​ใจ​และ​มอง​ไป​ที่​ฉี​อ๋อง

ฉี​อ๋อง​รำพึงรำพัน​ว่า​ซวย​แล้ว​ก่อน​จะ​รีบ​ถวาย​ความเคารพ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ ​“​ลูก​เข้ามา​เยี่ยม​หมู่​เฟ​ยพ​่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​มอง​เสียน​เฟ​ยพ​ลาง​เอ่ย​นิ่ง​ๆ​ ​“​เอ๋​ ​เสียน​เฟ​ยกำ​ลัง​ป่วย​ ​เจ้า​สี่​ก็​มาหา​รวดเร็ว​ปานนี้​ ​ช่าง​เป็น​เด็ก​กตัญญู​จริงๆ​”

ข่าวลือ​ไป​ถึง​จวน​ฉี​อ๋อง​ไม่​ไว​ไป​หน่อย​หรือ

​ฉี​อ๋อง​นิ่วหน้า​เพราะ​รู้​ว่า​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​กำลัง​เข้าใจผิด​จึง​รีบ​อธิบาย​ ​“​ตอนแรก​ลูก​ไม่ทราบ​ว่า​เสด็จ​แม่​กำลัง​ประชวร​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​แต่​เห็น​ว่า​มิได้​เข้ามา​เยี่ยม​เสด็จ​แม่​หลาย​วัน​แล้ว​ ​วันนี้​จึง​เข้ามา​ที่​วัง​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​…​”

ใบหน้า​ของ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ยัง​คน​เย็นชา​ ​“​อืม​ ​เยี่ยม​เสร็จ​แล้วก็​กลับ​จวน​เจ้า​ไป​สิ​”

ให้​เขา​เชื่อ​เรื่อง​บังเอิญ​ขนาด​นี้​น่ะ​หรือ

เหอะ​ ​พูด​เพื่อ​เอาตัวรอด​ ​เขา​คร้าน​จะ​ฟัง​เต็มทน​ ​สู้​เอา​เวลา​ไปหา​จี๋​เสียงดี​กว่า