ตอนที่ 1349 เดินเล่นหนึ่งวันในสุสาน (3) / ตอนที่ 1350 เดินเล่นหนึ่งวันในสุสาน (4)
ตอนที่ 1349 เดินเล่นหนึ่งวันในสุสาน (3)
“วิ่งไปทั่วอีกแล้ว วันไหนถูกขังขึ้นมาจะรู้สึก” เด็กหญิงพูดพร้อมกับลงนั่งยองๆ บนพื้น ยื่นมือออกไปอุ้มหนูนรกตัวน้อยที่โดดดึ๋งๆ เข้ามาหานาง รอยยิ้มหวานปรากฏบนใบหน้าครึ่งหนึ่งที่ไม่มีอะไรปกปิด
หนูนรกยืนบนขาหลัง ดวงตาสีดำของมันมองไปที่เจ้านาย ดูน่ารักและเชื่อฟังเป็นอย่างมาก
เด็กหญิงหัวเราะเบาๆ วางหนูนรกไว้บนไหล่ก่อนจะหมุนตัวกลับไปทางประตูหินที่เพิ่งเข้ามา
จวินอู๋เสียกำลังจะออกมาจากใต้บัลลังก์ นางก็เห็นเด็กหญิงกลับมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้นางถือถังไม้ใส่น้ำมาด้วย
จวินอู๋เสียไม่มีทางเลือกนอกจากซ่อนตัวกลับไปใต้บัลลังก์
การที่ในสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิมีเด็กหญิงตัวเล็กๆ เช่นนี้ดูจะแปลกเกินไป เมื่อมองดูเด็กหญิงแล้ว คนก็คงเดาว่านางอายุประมาณสิบสองปี แต่นางสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระภายในสุสาน และประตูหินที่จวินอู๋เสียกับภูติวิญญาณของนางรวมพลังกันยังไม่สามารถขยับได้แม้แต่นิดเดียว ก็เป็นเหมือนประตูไม้ธรรมดาสำหรับเด็กหญิงคนนี้ แค่นางผลักนิดเดียวก็เปิดออกแล้ว!
ไม่ว่าเด็กหญิงคนนั้นจะดูไม่เป็นอันตรายเพียงใด จวินอู๋เสียก็รู้ว่านางจะมองเด็กคนนั้นเป็นเด็กหญิงธรรมดาทั่วไปไม่ได้เด็ดขาด
เด็กหญิงคนนั้นถือถังไม้เข้ามากลางห้องโถง จากนั้นนางก็ม้วนแขนเสื้อขึ้น คว้าผ้าเปียกจากในถัง คุกเข่าลง แล้วก็เริ่มต้นถูกระเบื้องทุกแผ่นบนพื้น
“…” จวินอู๋เสียนิ่งเงียบขณะซ่อนตัวอยู่ใต้บัลลังก์หยกขาว เฝ้ามองเด็กหญิงคนนั้นถูพื้นด้วยผ้าผืนนั้นอย่างพิถีพิถันจนสะอาดทุกซอกมุม นางพูดอะไรไม่ออกเลยจริงๆ
สุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิถูกสร้างขึ้นเมื่อนานมาแล้ว ดูจากการกระทำของเด็กหญิง ท่าทางนางจะคุ้นชินกับการทำเช่นนี้อยู่แล้ว
จวินอู๋เสียไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ในสุสานที่มีอายุกว่าพันปี จะมีคนมาทำความสะอาดสถานที่รอบๆ ด้วย จากสิ่งที่นางเห็น เด็กหญิงคนนั้นไม่ได้ทำเหมือนสถานที่แห่งนี้เป็นสุสาน แต่เป็นเหมือนวังที่ใช้เป็นที่อยู่อาศัยมากกว่า
ที่จริง ตั้งแต่ตอนที่นางเข้ามาในสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิ นางก็สังเกตเห็นแล้วเหมือนกัน แทนที่จะเรียกมันว่าสุสาน น่าจะเรียกว่าเป็นพระราชวังขนาดใหญ่มากกว่า อาจกล่าวได้ว่า ในใจของผู้คนในดินแดนเทพมาร เทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิไม่ได้ตายและยังมีชีวิตอยู่ในใจของพวกเขา การสร้างสุสานนี้และฝังสมบัติทุกชิ้นของเขาไว้ที่นี่ก็เพื่อให้เทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิสามารถเพลิดเพลินกับทุกสิ่งที่เขามีต่อไปได้นั่นเอง
เด็กหญิงคนนั้นถูพื้นกระเบื้องอย่างขยันขันแข็งราวกับไม่รู้สึกเหนื่อยเลยแม้แต่น้อย ห้องโถงที่กว้างใหญ่ขนาดนั้น นางถูทุกจุดอย่างละเอียดพร้อมกับฮัมเพลงไปด้วย ไม่มีทีท่าไม่เต็มใจเลยสักนิดขณะที่ทำงานของตัวเองไปเรื่อยๆ
ในบางครั้งนางก็จะกระซิบกับหนูนรกบนไหล่ของนางด้วยเสียงเบาจนไม่ได้ยิน
“เจ้าจี๊ด อย่าวิ่งไปทั่วคนเดียวอีกนะ ถ้าเกิดไปเจอคนไม่ดีพวกนั้นอีก แล้วพวกเขาจับเจ้าขึ้นมาจะทำอย่างไร” เด็กหญิงอาจจะเริ่มเหนื่อย นางหยุดงานในมือครู่หนึ่ง แล้วจับหนูนรกตัวกลมขึ้นมาพร้อมกับนั่งลงบนพื้นกระเบื้องที่สะอาด
หนูนรกดูเหมือนจะรับรู้ได้ถึงการตักเตือนในน้ำเสียงของเจ้านายมัน มันส่งเสียงจี๊ดออกมาอย่างไม่พอใจ ส่ายบั้นท้ายอ้วนกลมไปมา พร้อมกับวิ่งไปรอบๆ บนฝ่ามือของเด็กหญิง เรียกเสียงหัวเราะคิกคักจากนาง
“โวยวายตามสบายเลย แต่เจ้าห้ามออกไปวิ่งตามใจแล้วนะ ไม่อย่างนั้นถ้าวันหลังเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิรู้เข้า เจ้าโดนลงโทษแน่” เด็กหญิงพูดพร้อมกับเอานิ้วจิ้มพุงนุ่มๆ ของหนูนรก
จวินอู๋เสียที่ยังซ่อนตัวอยู่ตลอดก็รู้สึกตกใจขึ้นมาทันที
ถ้าวันหลังเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิรู้เข้าอย่างนั้นหรือ
หมายความว่าอย่างไร!
เทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิยังมีชีวิตอยู่อย่างนั้นหรือ
ทันใดนั้นความคิดแปลกๆ ก็ผุดขึ้นมาในใจของจวินอู๋เสีย เด็กหญิงไม่รู้ว่านางอยู่ในห้องโถงนั่นด้วย และคำพูดนั้นก็พูดกับหนูนรกตัวจิ๋วนั่น ดังนั้นก็ไม่น่าเป็นไปได้ที่คำพูดของนางจะไม่เป็นความจริง!
ตอนที่ 1350 เดินเล่นหนึ่งวันในสุสาน (4)
เทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิยังไม่ตาย! ตอนที่ความคิดนั้นผุดขึ้นในใจของจวินอู๋เสีย นางก็รู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว
แต่หลังจากนั้นครู่หนึ่ง นางก็สลัดความคิดนั้นทิ้งไปอย่างรวดเร็ว ด้วยพลังอันแข็งแกร่งเหนือใครของเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิและความเย่อหยิ่งจองหองของเขา หากเขายังมีชีวิตอยู่จริงๆ เขาจะไม่มีวันยอมให้คนร้ายที่น่ารังเกียจจากสิบสองตำหนักพวกนั้นเกิดความโลภอยากยึดครองสมบัติของเขาหรอก และเขาจะไม่มีวันปล่อยให้สามโลกชั้นกลางตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายเช่นนี้
ในขณะที่จวินอู๋เสียจมอยู่กับความคิดของตัวเอง เด็กหญิงคนนั้นก็เริ่มคุยกับหนูนรกอีกครั้ง
นางชี้ไปที่ภาพจิตรกรรมฝาผนังภายในห้องโถง และเริ่มอธิบายเรื่องราวเบื้องหลังภาพพวกนั้นเป็นเวลานาน
ภาพจิตรกรรมฝาผนังในห้องโถงมีความซับซ้อนและประณีตงดงาม เสียงของเด็กหญิงเต็มไปด้วยความเคารพบูชาที่ออกมาจากใจ นางคุกเข่าอยู่บนพื้นขณะถือหนูนรกเอาไว้บนฝ่ามือ สายตาของนางจ้องมองไปยังร่างสูงลึกลับที่ปรากฏอยู่บนภาพ
หนูนรกชินแล้วกับพฤติกรรมที่ผิดปกติของเด็กหญิงที่แทบจะเป็นการพูดกับตัวเอง มันนอนแผ่อยู่บนฝ่ามือของเด็กหญิงโดยไม่สนใจว่านางจะพูดอะไร
หลังจากพูดอยู่ยืดยาว ในที่สุดเด็กหญิงก็ระงับความเคารพบูชาในสายตาของนาง และหยิบผ้าเปียกขึ้นมาทำงานต่ออีกครั้ง หลังจากทำความสะอาดทุกจุดภายในห้องโถงเสร็จแล้ว นางก็ลุกขึ้นด้วยความพอใจ เด็กหญิงถือถังน้ำกลับไปที่ประตูบานที่นางเข้ามาและเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก
ในขณะที่จวินอู๋เสียกำลังคิดว่าได้เวลาที่เด็กหญิงผู้ขยันขันแข็งจะไปหาที่พักผ่อนแล้ว เด็กหญิงคนนั้นก็พูดกับหนูนรกว่า
“ข้าทำความสะอาดเสร็จแล้ว รีบเอาของทุกอย่างกลับที่เดิมเร็วเข้า”
พูดจบ นางก็ก้มตัวลง และวางหนูนรกตัวจิ๋วลงบนพื้น
หนูนรกขยับอุ้งเท้าเล็กๆ ของมัน เดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ ทีละก้าว
และสิ่งที่เกิดต่อมาก็ทำให้จวินอู๋เสียตกตะลึงอย่างมาก!
นางเห็นหนูนรกนั่งลงกับพื้น อุ้งเท้าหน้าเล็กๆ ของมันเริ่มดึงสิ่งของออกจากปากอย่างรวดเร็ว!
เสียงกระทบกันหลากหลายเสียงดังกึกก้องห้องโถงขนาดมหึมา!
สมบัติมากมายนับไม่ถ้วน ทองคำ เงิน อัญมณีล้ำค่า และไข่มุก ยังคงหลั่งไหลออกจากปากของหนูนรกไม่หยุด กองเต็มพื้นกระเบื้องตรงหน้าหนูนรกในชั่วพริบตา!
แต่ทั้งหมดนั่นก็ยังไม่จบ ปากของหนูนรกเป็นเหมือนหลุมที่ไร้ก้นบึ้ง สมบัติยังคงไหลออกมาจากปากของมันไม่หยุด แม้แต่สิ่งที่เห็นได้ชัดว่าใหญ่กว่าหนูนรกหลายสิบหรือหลายร้อยเท่าก็ยังออกมาจากปากของมันได้อย่างง่ายดาย!
นับตั้งแต่ที่จวินอู๋เสียได้รับถุงเอกภพจากเยี่ยนปู้กุย จวินอู๋เสียก็ได้รู้ว่าในโลกนี้มีช่องว่างมิติพิเศษที่ผู้คนสามารถเก็บสิ่งของต่างๆ ได้ แต่นางไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าพื้นที่เก็บของพวกนี้จะมีอยู่ในรูปแบบของ…สิ่งมีชีวิตได้ด้วย!
และในชั่วพริบตา สมบัติที่หนูนรกพ่นออกมาก็เต็มเกือบครึ่งห้องโถงแล้ว!
ความจุในการเก็บของของมันเหนือกว่าถุงเอกภพของนางเสียอีก!
ในตอนนั้นจวินอู๋เสียก็ได้รู้ว่า คำอธิบายของอิงซู่เกี่ยวกับหนูนรกนั้นถูกต้องแม่นยำมาก
หนูนรกขนาดครึ่งฝ่ามือสามารถกลืนภูเขาทองคำและเงินได้ทั้งภูเขา!
ห้องโถงที่ว่างเปล่าในตอนแรก ไม่นานก็เต็มไปด้วยสมบัติล้ำค่าทุกชนิด พื้นทั้งหมดเต็มไปด้วยทองและเงิน อัญมณีมีค่าและไข่มุก อัญมณีแต่ละเม็ดใหญ่เท่าไข่นกพิราบ กระจัดกระจายไปทั่ว รวมตัวกันหนาแน่นเหมือนเป็นก้อนหินปูถนน
หนูนรกยังคงคายสิ่งของต่างๆ ออกมา แล้วจู่ๆ ก็มีวัตถุสีขาวอย่างหนึ่งออกมาจากปากของมัน กลิ้งกุกกักมากระแทกเข้ากับบัลลังก์หยกที่จวินอู๋เสียซ่อนตัวอยู่
จวินอู๋เสียมองผ่านรอยแตกที่ด้านล่างของบัลลังก์ และเห็นวัตถุสีขาวที่กลิ้งมา หัวใจของนางเต้นรัวทันที!
สิ่งที่กลิ้งมาหานางไม่ใช่สมบัติล้ำค่า แต่เป็นกะโหลกศีรษะ!