บทที่ 556 ข้ายินดีดูแลปวงประชา! (4)
แม่ทัพตงมู่ร้องตะโกนออกมาเบาๆ แล้วร่อนลงมาจากท้องฟ้า พลังเซียนในร่างของเขาพุ่งพล่านเพิ่มขึ้นและเขาก็กดฝ่ามือลงไปบนท่อนเหล็กนั้น
ทันใดนั้นเข็มสงบเทพทะเลก็ถูกกดลึกลงไปร้อยจั้งอีกครั้ง
ท่อนเหล็กนั้น…สั่นเล็กน้อยเป็นเชิงสัญลักษณ์…
“ข้าจะทำด้วย!”
“ข้าก็จะทำด้วยเช่นกัน!”
เปี้ยนจวงขว้างคราดเก้าฟันออกไปแล้วฟาดมันลงไปที่ปลายเข็มสงบเทพทะเล!
“ข้าจะทำมัน!”
“ไปช่วยเทพวารีกัน!”
จากนั้นก็มีร่างจำนวนมากร่อนลงมาจากท้องฟ้า เหล่าแม่ทัพสวรรค์และทหารสวรรค์ต่างวางอาวุธแล้วโคจรพลังเซียนของพวกเขาเพื่อผลักดันเข็มเทพเล่มนี้ลงจากด้านบน
ในขณะนั้น มังกรในทะเลระเบิดเสียงร้องคำรามมาจากทะเล และมังกรครามก็แหวกโผล่พ้นน้ำ แล้วโผนทะยานลอยขึ้นไปและบินเป็นครึ่งวงกลมในบนท้องฟ้า จากนั้นก็พุ่งกระโดดขึ้นไปบนท่อนเหล็กอย่างรวดเร็ว แล้วมังกรครามหลายร้อยตัวบินขึ้นไปบนท้องฟ้าและกดหัวลงมา
บัดนั้นมังกรครามหลายร้อยตัวเหล่านั้นก็กระโดดไปรอบๆ ท่อนเหล็กเพื่อรักษาสมดุลของท่อนเหล็กให้เสถียรมั่นคง และดึงมันลงมาด้านล่างอย่างแรง
ทันใดนั้นเข็มเทพสงบทะเลก็จมดิ่งลงไปอย่างรวดเร็ว และความจริงแล้ว กระแสน้ำทะเลปั่นป่วนที่พุ่งพล่านทะลักไหลออกมาจากดวงตาแห่งท้องทะเล ก็ถูกท่อนเหล็กแยกออกจากกัน!
คลื่นพลังบุญหมุนวนไปรอบๆ ท่อนเหล็กนั้น
จู่ๆ ก็มีลำแสงสีทองพุ่งออกมาจากประตูสวรรค์บูรพาแล้วเข้าไปในท่อนเหล็ก ทันใดนั้นท่อนเหล็กก็เปล่งแสงเรืองรองออกมาทันที!
จากนั้นมังกรครามจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ก็บินออกมาจากทะเลและกระโจนเข้าใส่ท่อนเหล็กในขณะที่ราชามังกรทะเลบูรพา ซึ่งเต็มไปด้วยเลือดแล้ว ก็โผผินออกมาจากน้ำทะเลด้วยร่างกายขนาดมหึมาของเขา ทว่าเขาก็หมดเรี่ยวแรงและเป็นลมหมดสติไปก่อนจะจมดิ่งลงสู่ทะเลลึก…
หลี่ฉางโซ่วมอบโอกาสรอดชีวิตนั้นมาให้ และเผ่ามังกรก็ต้องต่อสู้เพื่อมัน!
ในขณะนั้น มีลำแสงกระบี่ฉายวาบออกมาและก่อตัวเป็นลำแสงกระบี่ยาวหนึ่งหมื่นจั้งพุ่งตรงไปผ่าท่อนเหล็กนั้นทันที
หลี่ฉางโซ่วแค่นเสียงเบาในขณะที่เจดีย์เสวียนหวงเหนือศีรษะของเขากำลังจะเคลื่อนไหวเมื่อมีแสงสีทองสาดประกายออกมา แล้วจู่ๆ ก็มีถังทองคำใบหนึ่งที่ดูคล้ายเครื่องวัดแผ่นดินไหวได้ปรากฏขึ้นและปิดกั้นลำแสงกระบี่นั้น
ถังทองฮุ่นหยวน!
ในขณะนั้น ร่างสีขาวได้ปรากฏขึ้นจากด้านหลังถังทองคำ ใบหน้างดงามของนางดูเย็นชาและดวงตาอิ่มน้ำดูเฉลียวฉลาดฉับไวของนางก็ดุจดั่งสายฟ้า ขณะที่นางโบกมือ ถังทองคำก็ยิงลำแสงสีทองออกมาแล้วฟันเข้าไปในความว่างเปล่า
เทพธิดาอวิ๋นเซียว!
พร้อมด้วยเสียงพึมพำในลำคอเบาๆ เต๋าใหญ่ก็สั่นสะเทือนสูงขึ้นไปบนท้องฟ้า แล้วร่างวิญญาณหนึ่งก็ลดศีรษะลงและกระอักเลือดออกมาก่อนจะหนีไปด้วยความอับอาย
อวิ๋นเซียวจะไล่ตามไปในทันที แต่จู่ๆ นางก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงหยุดร่างเอาไว้แล้วเก็บถังทองคำฮุ่นหยวน และในพริบตานั้น ร่างของนางก็ไปปรากฏขึ้นอยู่ข้างๆ หลี่ฉางโซ่ว
จากนั้นนางก็กดมือเปล่าลงไปเบาๆ และเข็มเทพสงบทะเล ซึ่งหยุดนิ่งก็จมลึกลงไปอย่างมากอีกครั้งในขณะนี้!
ทว่ายิ่งเข้าใกล้ดวงตาแห่งท้องทะเลมากเท่าใด กระแสน้ำในทะเลก็ยิ่งเชี่ยวกรากรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น เวลานี้ ปลายด้านล่างของเข็มสงบเทพทะเลอยู่ห่างจากดวงตาแห่งท้องทะเลไปเพียงไม่กี่สิบจั้ง แต่ก็ยากที่เขาจะหยุดได้
เหล่ามังกรและทหารสวรรค์ที่มีพลังไม่แข็งแกร่งพอได้เริ่มใช้พลังเซียนของพวกเขาไปจนหมดสิ้น…
ทันใดนั้นท้องฟ้าที่เดิมทีมืดครึ้ม ก็สว่างเจิดจ้าขึ้น! หลี่ฉางโซ่วมองขึ้นไปและเห็นดวงดาวสีฟ้าครามยี่สิบสี่ดวงบนท้องฟ้า พวกมันสร้างแนวค่ายกลลึกลับ ล้อมรอบเข็มสงบเทพทะเล และพวกมันก็ลงไปในทะเลอย่างรวดเร็ว
ในขณะนี้ นักพรตเต๋าในชุดเกราะพร้อมด้วยหนวดเครางาม ใบหน้าเคร่งขรึมและหน้าผากที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ กำลังยืนเอามือไพล่หลังอยู่ในขณะที่มีพลังเวทมากมายมหาศาล แผ่พุ่งพล่านออกมาจากรอบกายของเขาอย่างต่อเนื่อง
ไข่มุกเทพทะเล!
อาจารย์ลุงจ้าว!
“หยุด!”
ทันใดนั้นจ้าวกงหมิงก็ร้องตะโกน และไข่มุกเทพทะเลทั้งยี่สิบสี่เม็ดก็เปล่งแสงเจิดจ้า แล้วทั่วจักรวาลในรัศมีพันลี้ ก็ดูเหมือนจะกลายเป็นน้ำแข็งในขณะที่ดวงตาแห่งท้องทะเลด้านล่างก็หยุดนิ่งลงเช่นกัน
หลี่ฉางโซ่วรู้สึกว่าเท้าของเขาเบาลง แล้วจู่ๆ เข็มสงบเทพทะเลก็จมลงและถูกยัดเข้าไปในดวงตาแห่งท้องทะเล! และพร้อมด้วยเสียงดังพรึ่ด จ้าวกงหมิงได้กระอักเลือดออกมาและนั่งขัดสมาธิบนท้องฟ้าสูงในทันที
ถูกสกัดกั้น?
หลี่ฉางโซ่วรู้สึกงงงวยในใจ และเหล่ามังกรทุกตัวก็ก้มหัวลง มองดูทะเล ในเวลานี้ พวกเขาไม่กล้าใช้กำลังและยังไม่กล้าหยุด
ในขณะนั้น แสงของไข่มุกเทพทะเลสงบลงอย่างรวดเร็วและกลายเป็นไข่มุกยี่สิบสี่เม็ด พวกมันบินกลับมา แล้ววนรอบร่างจ้าวกงหมิง
เข็มสงบเทพทะเลสั่นเล็กน้อย เหล่ามังกรปล่อยพลังและต่อต้านอย่างสุดกำลังทันที
ดูเหมือนว่า… ดวงตาแห่งท้องทะเลจะถูกผนึกไว้เช่นนั้น
ทว่าน้ำหนักของเข็มสงบเทพทะเลก็ไม่อาจยับยั้งดวงตาแห่งท้องทะเลได้ หรือว่า เขาจะต้องอยู่ที่นั่นและยึดมันเอาไว้ตลอดเวลา?
ทันใดนั้น หลี่ฉางโซ่วก็ตระหนักได้ถึงบางสิ่ง
บัดนี้ บุญของไข่มุกเทพทะเลกำลังถูกใช้หมดไปอย่างรวดเร็ว!
หนึ่งส่วน สองส่วน สามส่วน …
เข็มสงบเทพทะเลยังคงหดตัวลงเรื่อยๆ และหลุมลึกของดวงตาแห่งท้องทะเลด้านล่างก็หดตัวลงไปพร้อมๆ กัน!
ในพริบตาเดียว พื้นที่ผิวของดวงตาแห่งท้องทะเลก็ลดลงไปราวหนึ่งในสิบส่วน และพลังบุญของเข็มสงบเทพทะเลก็หมดลงแล้ว
ทะเลบูรพาเงียบงันไปครู่หนึ่ง
ตูม!
ทันใดนั้นก็มีพลังที่แข็งแกร่งยิ่งกว่านั้นสายหนึ่ง พุ่งออกมาจากใต้เข็มสงบเทพทะเลจนเข็มสงบเทพทะเลเกือบถูกผลักออกไปจากดวงตาแห่งท้องทะเล!
บุญ!
เพื่อปิดกั้นดวงตาแห่งท้องทะเล เขาต้องการบุญมหาศาล!
หลี่ฉางโซ่วมองไปที่มือซ้ายของเขาและลังเล แต่เขาก็ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว แล้วหากเขาคืนกลับบุญมหาศาลที่เผ่ามังกรมอบให้เขาเล่า?
ในภายภาคหน้า เขาย่อมจะได้รับผลบุญเป็นสองเท่าจากการได้รับการถวายเครื่องสักการะของเผ่ามังกร!
หากเป็นเช่นนั้น เขาก็ไม่ได้เป็นหนี้อะไรกับเผ่ามังกรเลย!
แต่แม้เขาจะเติมเต็มด้วยบุญทั้งหมดของเขา เขาก็ผนึกดวงตาแห่งท้องทะเลได้เพียงครึ่งหนึ่งเท่านั้น และในเวลานั้น พลังสะท้อนกลับของดวงตาแห่งท้องทะเลก็จะยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้น…
“ฉางเกิง มันยากสำหรับเจ้า ส่วนที่เหลือปล่อยให้ข้าจัดการเอง”
เมื่อมีเสียงดังเข้ามาในหู ทันใดนั้น หลี่ฉางโซ่วก็เงยหน้าขึ้นมองหมู่เมฆในระยะไกล และพบว่าจอมทัพฮวารี่เทียนแห่งศาลสวรรค์ยืนอยู่ที่นั่นอย่างสง่าผ่าเผยพร้อมด้วยรอยยิ้มบางอยู่บนใบหน้าหล่อเหลาของเขา ร่างของเขาเปล่งแสงสีทองออกมารอบกาย และเสื้อคลุมของเขาก็สว่างไสวไปด้วยแสงสีทอง
หลี่ฉางโซ่วตะลึงงันทันที “ฝ่าบาท…”
ฮวารี่เทียนยิ้มและพยักหน้า แล้วก้มศีรษะลงมองไปที่น้ำทะเลเบื้องล่าง
ทันใดนั้น เขาก็กระโดดขึ้นแล้วกลายเป็นลำแสงสีทอง พุ่งตรงไปที่ดวงตาแห่งท้องทะเล!
หลี่ฉางโซ่วร้องตะโกนว่า “ร่างทองแห่งบุญของท่านสมบูรณ์แล้ว! ไยท่านไม่ถ่ายโอนบุญของศาลสวรรค์เล่า!?”
สิ่งที่เขาได้รับมีเพียงการส่งข้อความเสียงระยะไกล
“หากมัวแต่ลังเล สิ่งมีชีวิตจะต้องดับดิ้นไปจำนวนมากและตกอยู่ในทุกขเวทนาไปทั่วทุกหย่อมหญ้า ข้า ห้าวเทียน เป็นจักรพรรดิแห่งสวรรค์ ข้ายินดีดูแลปวงประชา”
หลังจากนั้นไม่นาน แสงสีทองก็แผ่กระจายออกไป อาบย้อมทั่วหล้าให้เป็นสีทองในขณะที่เข็มสงบเทพทะเลกำลังหดตัวลงด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า และดวงตาแห่งท้องทะเลด้านล่างก็หดตัวลงในเวลาเดียวกัน
ครึ่งชั่วยามต่อมา…
หลี่ฉางโซ่ว อวิ๋นเซียว จ้าวกงหมิงและแม่ทัพตงมู่พร้อมกับบรรดาทหารสวรรค์ แม่ทัพสวรรค์ และมังกรครามนับหมื่นที่พุ่งเข้ามาทีละคน ต่างรายล้อมรอบก้นทะเล
เข็มสงบเทพทะเล กลายกลับเป็นขนาดของท่อนเหล็กเดิม และตั้งอยู่เงียบๆ ใน ‘ตาน้ำพุ’ ขนาดเล็ก และมีกระแสน้ำใสไหลออกมาจากตาน้ำพุนั้น
กระแสน้ำนั้นนุ่มนวลยิ่ง และช่วยเติมเต็มการใช้น้ำในทะเลบูรพา มันมั่นคงยิ่งและมีบุญอยู่ในนั้น
ผู้อาวุโสหัวมังกรเอ่ยถามด้วยเสียงสั่นเครือว่า “ท่านเทพวารี ร่างนั้น…”
“เขาคือแม่ทัพที่องค์เง็กเซียน…ทรงให้ความสำคัญ” หลี่ฉางโซ่วยืนเอามือไพล่หลังและกล่าวอย่างสงบว่า “เขามีนามว่า ฮวารี่เทียน เขาเป็นจอมทัพแห่งศาลสวรรค์”
อ๋าวกว่างที่มีเลือดปกคลุมไปทั่วร่างของเขา เพิ่งได้รับการช่วยเหลือ พยุงขึ้นมา ในขณะนั้นเขาไม่ได้เอ่ยวาจาใดสักคำ
เขาค่อยๆ คุกเข่าลงโดยหันหน้าตรงไปยังน้ำพุและหมอบกราบต่ำอย่างสุดซึ้งในขณะที่เหล่ามังกรครามทั้งหมดที่อยู่รายรอบได้กลายร่างเป็นร่างมนุษย์และร่อนลงสู่ก้นทะเลไปทีละคน และเมื่อเผชิญหน้ากับตาน้ำพุ เข็มสงบเทพทะเลและจอมทัพแห่งศาลสวรรค์ที่หายตัวไป ก็ได้คุกเข่าและหมอบกราบต่ำลง
ในขณะนั้นจ้าวกงหมิงก็เดินมาจากด้านหลังและสะกิดหลี่ฉางโซ่วด้วยไหล่ของเขาพลางกล่าวว่า “ท่านอาทหารน้อยผู้นี้ทำให้ข้าประทับใจจริงๆ”
หลี่ฉางโซ่วพยักหน้า ในยามนี้ ไม่เหมาะที่เขาจะยิ้ม เขาจึงเพียงกล่าวว่า “ศาลสวรรค์ไม่เลวเลยจริงๆ”
เทพธิดาอวิ๋นเซียวกะพริบตาและครุ่นคิด
………………………………………………………………..