ตอนที่ 1371 ฟังนายท่านอธิบายเรื่องสมบัติวิเศษ (1) / ตอนที่ 1372 ฟังนายท่านอธิบายเรื่องสมบัติวิเศษ (2)
ตอนที่ 1371 ฟังนายท่านอธิบายเรื่องสมบัติวิเศษ (1)
หัวใจจะไม่เปลี่ยนไปเพียงเพราะตัวตนของคนเปลี่ยนไป และจะไม่เปลี่ยนเพราะเขาแตกต่างไปจากสิ่งที่คิดเอาไว้
คนที่จวินอู๋เสียยอมรับมาตั้งแต่แรกก็คือ จวินอู๋เย่า
แค่จวินอู๋เย่าเท่านั้น
ถ้าตัวตนของเขาทำให้หัวใจของนางเปลี่ยนไป อย่างนั้นหัวใจนั่นก็คงไม่ใช่ความรู้สึกที่แท้จริงแล้ว
เมื่อคิดได้เช่นนั้น จวินอู๋เสียก็รู้สึกกระจ่างชัดในใจขึ้นมา ทำไมนางต้องสืบสาวเรื่องราวในอดีตด้วย ทำไมต้องดื้อดึงอยากเปิดเผยทุกอย่าง
อดีตของจวินอู๋เย่าจะเป็นอย่างไร นางไม่สนใจอีกแล้ว สิ่งที่นางต้องการก็คือปัจจุบันและอนาคตของพวกเขา
จวินอู๋เย่าเฝ้ามองด้านหลังของจวินอู๋เสีย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสุข
เมื่อสักครู่เขากำลังจะยอมแพ้และเลิกปกปิดแล้ว แต่เด็กน้อยของเขาก็กลับปิดมันไว้เสียเองในตอนที่นางกำลังจะเปิดเผยความลับได้แล้ว นั่นทำให้จวินอู๋เย่ารู้สึกประหลาดใจมาก ในใจของเขาพองโต รู้สึกเต็มตื้นและมีความสุข
“การล้อเล่น” แค่ครั้งเดียวของจวินอู๋เสียทำให้ทุกคนใจเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ กันไปหมด
“ข้ารู้สึกว่า น้องเสียไม่เหมาะกับการล้อเล่นเลยจริงๆ” มุมปากเฉียวฉู่กระตุกเล็กน้อย ความพยายามล้อเล่นครั้งแรกของนางก็เป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นขนาดนี้ ถ้านางทำอีกสักสองสามครั้ง หัวใจดวงน้อยๆ ของพวกเขาจะรับไหวได้อย่างไร
เฟยเยียนพยักหน้าเห็นด้วยแบบเงียบๆ
บรรยากาศผ่อนคลายขึ้น พวกผู้เยาว์ก็ฮึกเหิมกันมากขึ้น
ไม่ใช่เพราะอย่างอื่น แต่เพราะแค่ของวิเศษที่กองเป็นภูเขาอยู่ในห้องโถงนั้นอย่างเดียวก็ทำให้พวกเขาตื่นเต้นจนอยากจะกรีดร้อง!
ของวิเศษพวกนั้นแค่ชิ้นใดชิ้นหนึ่ง ถ้านำออกไปข้างนอกจะเป็นสมบัติที่ล้ำค่ามากพอจะก่อให้เกิดความปั่นป่วนได้ และตรงหน้าพวกเขาก็มีพวกมันอยู่มากมายนับไม่ถ้วน ทำให้พวกเขาตื่นเต้นจนไม่อาจอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้
มีของวิเศษอยู่หลายชนิด แต่ละชนิดก็จะให้ผลที่แตกต่างกัน
ครั้งนี้พวกจวินอู๋เสียมาที่นี่เพื่อค้นหาของวิเศษที่สามารถเพิ่มพลังวิญญาณให้พวกเขาได้ในระยะเวลาสั้นๆ ของวิเศษประเภทนั้นแม้แต่ในสามโลกชั้นกลางก็หายากมาก นอกจากสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิแล้ว จำนวนของวิเศษแบบนั้นที่มีอยู่ในสามโลกชั้นกลางตอนนี้มีไม่ถึงสิบอันเลยด้วยซ้ำ
เทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิมีของวิเศษอยู่มากที่สุด และทั้งหมดก็ถูกฝังเอาไว้ในสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดินี้
พวกเฉียวฉู่ไม่สามารถรั้งตัวเองเอาไว้ได้อีกแล้ว พวกเขาพากันเดินไปรอบๆ เพื่อค้นหาของวิเศษที่เหมาะกับตัวเอง
แต่หลังจากวนไปรอบหนึ่งแล้ว พวกเขาก็พบกับความสลดใจ…
พวกเขาจำต้นกำเนิดของสมบัติวิเศษพวกนั้นไม่ได้เลย!
ของวิเศษทั้งหมดนี้ถูกกักตุนไว้ในดินแดนเทพมารตอนที่เทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิยังครองราชย์อยู่ และในช่วงหลายปีที่ผ่านมาพวกมันก็ถูกปิดผนึกเอาไว้ในสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิ ข้อมูลเกี่ยวกับต้นกำเนิดและข่าวลือของสมบัติวิเศษพวกนี้จึงแทบไม่มี ไม่จำเป็นต้องพูดถึงการระบุตัวตนพวกมันเลย มากกว่าครึ่งพวกเขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับพวกมันด้วยซ้ำ ให้พวกเขาเลือกของจากในนี้ พวกเขาก็ทำได้แค่จ้องมองอย่างหมดหนทาง
ความรู้สึกเหมือนพวกเขาถือตำราเคล็ดทักษะที่ไร้เทียมทานเอาไว้ในมือ แต่กลับไม่รู้ว่าจะอ่านมันได้อย่างไร
ในตอนนั้นแม้แต่จวินอู๋เสียก็จนปัญญา เมื่อไม่รู้ว่าของวิเศษพวกนี้ใช้อย่างไร ต่อให้สวมพวกมันเอาไว้จนเต็มตัว ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย
ในทันทีที่จวินอู๋เสียตระหนักถึงเรื่องนี้ นางก็เงยหน้าขึ้นมองไปที่จวินอู๋เย่า
สายตานั้นเห็นได้ชัดว่ามันกำลังพูดว่า
ท่านยังไม่สอนเราอีกหรือ
จวินอู๋เย่าเดินไปข้างหน้าพร้อมหัวเราะอย่างช่วยไม่ได้ สายตาของจวินอู๋เสียชัดเจนมาก แล้วเขาจะทำเป็นยืนอยู่เฉยๆ ได้อย่างไร
เยี่ยเม่ยกับเยี่ยซาค่อนข้างมั่นใจแล้ว ท่าทางที่คุณหนูใหญ่มีต่อนายท่านนั้น คุณหนูใหญ่ต้องรู้ตัวจริงของนายท่านแล้วแน่!
“สิ่งที่พวกเจ้าทุกคนกำลังหากันก็คือ ของวิเศษที่จะช่วยเพิ่มพลังวิญญาณของพวกเจ้าได้เร็วๆ ใช่หรือไม่เล่า” อย่างที่คาด จวินอู๋เย่าเดินมาอยู่ข้างๆ จวินอู๋เสีย พร้อมกับมองใบหน้าเล็กๆ ของนาง
จวินอู๋เสียพยักหน้า และก่อนที่นางจะได้พูดอะไร เฉียวฉู่ก็โดดเข้ามาพร้อมด้วยเสียงโห่ร้องดีใจ!
ตอนที่ 1372 ฟังนายท่านอธิบายเรื่องสมบัติวิเศษ (2)
“พี่ใหญ่อู๋เย่า! ข้ารู้ว่าไม่มีอะไรที่ท่านไม่รู้! ท่านช่วยพวกเราได้!” เฉียวฉู่แทบร้องไห้ ดวงตาที่เป็นประกายของเขาจับจ้องไปที่จวินอู๋เย่า ราวกับกำลังคิดว่าจะคุกเข่าลงกอดขาของจวินอู๋เย่าดีหรือไม่
เยี่ยซากับเยี่ยเม่ยยืนพูดไม่ออกอยู่ข้างๆ พร้อมกับกลอกตาไปมา
เมื่อไรเจ้าเด็กโง่คนนี้จะฉลาดขึ้นมาบ้าง
“ได้เลย” จวินอู๋เย่ายิ้มสดใส รอยยิ้มนั้นเหมือนกับสายลมอันสดชื่นของฤดูใบไม้ผลิแฝงด้วยกลิ่นอายที่ชั่วร้ายเล็กน้อย เป็นภาพที่ทำให้คนรู้สึกสดชื่นจริงๆ
เฉียวฉู่กำลังคิดว่า ถ้าตัวเขาเป็นสตรี เขาอาจจะกลายเป็นคู่แข่งทางความรักของจวินอู๋เสียก็ได้
จวินอู๋เย่าหยิบกระถางธูปปิดทองข้างตัวเขาขึ้นมา กระถางธูปมีขนาดเท่าฝ่ามือของเขาเท่านั้น ตัวกระถางเปล่งแสงสีทองจางๆ
“สำหรับพวกเจ้าทุกคน พลังวิญญาณแบ่งออกแค่เจ็ดระดับ คือ แดง ส้ม เหลือง เขียว ฟ้า คราม และม่วง แต่จริงๆ แล้วการแบ่งแยกพลังวิญญาณไม่ได้มีแค่นั้น แกนกลางของพลังวิญญาณเป็นสิ่งที่สะท้อนจากวิญญาณของเจ้าเองกับภูติวิญญาณของเจ้า พวกเจ้าเคยคิดบ้างหรือไม่ว่าการหาเจ้านายของภูติวิญญาณนั้นขึ้นอยู่กับอะไร”
คำถามของจวินอู๋เย่าทำให้ทุกคนพากันคิดหนัก
ไม่มีใครรู้กฎที่ภูติวิญญาณใช้เวลาเลือกเจ้านาย นอกจากรู้ว่าพวกเผ่าพิเศษจะมีภูติชนิดพิเศษแล้ว พวกเขาก็ไม่รู้อะไรเลย
“โดยปกติแล้ว ภูติวิญญาณแบ่งออกเป็นสามประเภท ประเภทอาวุธ สัตว์วิญญาณ และพฤกษา ในสามประเภทนี้ ประเภทอาวุธและสัตว์วิญญาณยังแบ่งออกไปอีกเจ็ดธาตุ คือ ความมืด แสง โลหะ สายฟ้า น้ำ ไฟ และดิน เวลาภูติวิญญาณหาเจ้านาย พวกมันจะเลือกตามธาตุของวิญญาณคน ธาตุทั้งเจ็ดนี้ซ่อนอยู่ในจิตวิญญาณของทุกคน และภูติวิญญาณที่มีธาตุตรงกันเท่านั้นที่จะเลือกส่งตัวเองมาที่พวกเจ้าทุกคน”
นี่เป็นครั้งแรกที่พวกของเฉียวฉู่ได้ยินเรื่องคุณสมบัติพวกนี้แม้ว่าพวกเขาจะมาจากสามโลกชั้นกลางก็ตาม พวกเขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าจิตวิญญาณของคนและภูติวิญญาณจะมีกฎแบบนี้ซ่อนอยู่
จวินอู๋เย่ามองพวกผู้เยาว์ที่กำลังตกตะลึงและพูดต่อช้าๆ ว่า “พลังวิญญาณที่พวกเจ้าฝึกกันอยู่ทุกวันก็แบ่งตามประเภทที่เจ้าเป็นอยู่ ของวิเศษพวกนี้ก็เช่นกัน การที่พวกเจ้าจะยืมพลังจากพวกมันเพื่อเพิ่มพลังวิญญาณของตัวเองในช่วงสั้นๆ ไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย เจ้าก็แค่ต้องหาของวิเศษที่สอดคล้องกับธาตุของตัวเองก็เท่านั้น”
“แต่…แต่เราไม่รู้ว่า…พวกเรามีธาตุแบบไหน…” เฟยเยียนเครียดเล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเรื่องธาตุพวกนี้ ก่อนหน้านี้เขาจึงไม่เคยคิดถึงมันเลยสักครั้ง
จวินอู๋เย่ายิ้มเล็กน้อย มือข้างที่ว่างของเขายกขึ้นดีดนิ้วเสียงดัง แสงสีทองลอยออกมาจากปลายนิ้วของเขาและขึ้นไปลอยอยู่เหนือหัวของพวกเฉียวฉู่ ก่อตัวเป็นลูกบอลแสงขนาดเท่าเล็บมือ ประกายแสงสีทองโปรยปรายจากลูกบอลแสงเล็กๆ นั้นเข้าห่อหุ้มร่างของพวกผู้เยาว์ทั้งตัว
ไม่ช้า พวกเขาก็ค้นพบว่าลูกบอลแสงเหนือหัวของพวกเขาเปลี่ยนไปในชั่วพริบตา!
สีของพวกเขาไม่ใช่สีเดิมที่เป็นสีทองอีกแล้ว แต่เปลี่ยนไปเป็นสีต่างๆ กัน
ลูกบอลแสงบนหัวของเฉียวฉู่เปลี่ยนเป็นสีแดงเพลิง ขณะที่บอลแสงบนหัวของเฟยเยียนยังคงเป็นสีทองเหมือนเดิม บอลแสงบนหัวของฮวาเหยากลายเป็นสีน้ำเงินเข้ม และของฟ่านจัวเป็นสีฟ้าน้ำแข็ง มีเพียงบอลแสงบนหัวของหรงรั่วเท่านั้นที่กะพริบไม่หยุดระหว่างสีทองและสีเทา แต่สุดท้ายมันก็กลายเป็นสีเทา
ทุกคนมองไปรอบๆ ดูลูกบอลแสงเหนือหัวของทุกคนเปลี่ยนสีไปด้วยความสงสัย