อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​รู้สึก​อิจฉา​เจ้า​นกแก้ว​ตัว​ที่​เหล่า​อี๋​หนิง​โหว​ซื้อ​มา​เลี้ยง​ ​ก่อน​จะ​หันมา​เอ่ย​ถาม​ว่า​ ​“​อา​ฮวน​อ้วน​ขึ้น​บ้าง​แล้ว​หรือไม่​ ​บัดนี้​นาง​น่าจะ​นั่ง​ได้​แล้ว​ใช่​หรือไม่​”

เจียง​ซื่อ​ยิ้ม​ขึ้น​ ​“​บัดนี้​นาง​คลาน​ได้​แล้ว​เจ้าค่ะ​”

อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​ตกตะลึง​ ​“​อา​ฮวน​ยัง​อายุ​ไม่​ถึง​แปด​เดือน​ไม่ใช่​หรือ​ ​นาง​คลาน​ได้​แล้ว​งั้น​หรือ​”

ว่า​กัน​ว่า​พลิกตัว​ตอน​สาม​เดือน​ ​นั่ง​ตอน​หก​เดือน​ ​คืบ​ตอน​เจ็ด​เดือน​และ​คลาน​ได้​ตอน​แปด​เดือน​ ​นี่​คือ​พัฒนาการ​ทั่วไป​ของ​ทารก​ ​ส่วน​ทารก​ที่เกิด​ใน​ตระกูล​มั่งคั่ง​มักจะ​พัฒนาการ​ช้า​กว่า​เล็กน้อย​ ​มิใช่​อื่นใด​ ​เป็น​เพราะ​มี​คน​คอย​รับใช้​ปรนนิบัติ​เจ้านาย​น้อย​ ​จึง​ทำให้เกิด​การเคลื่อนไหว​พัฒนา​ช้า​กว่า​คนอื่น

“​เจ้าค่ะ​ ​นาง​คลาน​ได้​ไกล​ทีเดียว​”​ ​ตอนที่​เจียง​ซื่อ​กล่าวถึง​บุตรสาว​ของ​ตน​แววตา​นาง​เต็มไปด้วย​รอยยิ้ม

การ​ที่​อา​ฮวน​คลาน​เร็ว​กว่า​คนอื่น​นั้น​นาง​ไม่ได้​รู้สึก​แปลกใจ​อะไร​ ​มีอยู่​ครั้งหนึ่ง​นาง​เห็น​กับ​ตาว​่า​เอ้อร​์​หนิว​ใช้​ปาก​อัน​ใหญ่โต​ของ​มัน​ผลัก​อา​ฮวน​ไป​ข้างหน้า​ ​แต่​อา​ฮวน​ไม่​อยาก​ขยับเขยื้อน​ ​ดูเหมือนว่า​จะ​หันไป​ขู่​มัน​ด้วย

เมื่อ​เห็นภาพ​บุตรสาว​ของ​ตน​ถูก​สุนัข​ตัว​ใหญ่​ไล่​ให้​คลาน​ไป​ข้างหน้า​ด้วย​ความยากลำบาก​ ​เจียง​ซื่อ​ก็ได้แต่​รู้สึก​ขบขัน

อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​กล่าวว่า​ ​“​ดียิ่ง​นัก​ ​ช่าง​ดีเหลือ​เกิน​ ​การ​ที่​เด็ก​ๆ​ ​แข็งแรง​ดีกว่า​สิ่ง​อื่นใด​ ​ตอน​เจ้า​ยัง​เล็ก​นั้น​เจ้า​ไม่ได้​เป็น​เช่น​อา​ฮวน​ ​ทั้ง​บอบบาง​อ่อนแอ​ดุจดั่ง​ลูก​แมว​”

ดูเหมือนว่า​อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​จะ​นึกถึง​เรื่อง​บางอย่าง​ขึ้น​มา​ได้​ ​สายตา​ของ​นาง​เป็นประกาย

เจียง​ซื่อ​เม้ม​ริมฝีปาก​เบา​ๆ​ ​นาง​ดู​ลังเล​เล็กน้อย

อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​เห็น​ถึง​ความผิดปกติ​ไป​จึง​เอ่ย​ถาม​ว่า​ ​“​เป็น​อะไร​ไป​หรือ​”

“​ท่าน​ยาย​ ​หลาน​รู้สึก​ว่า​ไท​เฮา​ไม่​ค่อย​ชื่นชอบ​หลาน​เท่าไร​นัก​…​”

อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​ชะงัก​ลง​ ​จากนั้น​มือ​ของ​นาง​ที่จับ​แก้วน้ำ​ชา​เอาไว้​ก็​บีบ​แน่น

เจียง​ซื่อ​รู้ดี​ว่า​หาก​นาง​เอ่ย​เพียงแค่​ประโยค​นี้​คง​ไม่ดี​นัก​ ​จึง​ได้​กล่าว​เสริม​ขึ้น​ช้าๆ​ ​ว่า​ ​“​อาจิ​่น​ได้​กลาย​ไป​เป็น​โอรส​ของ​ฮองเฮา​ ​ไม่รู้​ว่า​เป็นเรื่อง​ดี​หรือ​เรื่อง​ร้าย​กัน​แน่​…​”

มือ​ของ​อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​ขยับเขยื้อน​เล็กน้อย​ ​นาง​ดู​เงียบ​มากขึ้น

เจียง​ซื่อ​เอื้อมมือ​ไป​จับ​แขน​ของ​อี๋​หนิง​เหล่าฮู​หยิน​เอาไว้​ ​กระซิบ​เบา​ๆ​ ​ว่า​ ​“​ท่าน​ยาย​ ​การ​ที่​ไท​เฮา​ไม่​ชื่นชอบ​หลาน​ ​เป็น​เพราะ​เรื่อง​ใน​ครานั้น​ของ​ท่าน​แม่​และ​องค์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​หรือไม่​”

อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​ส่งสายตา​มอง​ไป​ทาง​เจียง​ซื่อ​ ​อารมณ์​ของ​นาง​ดู​หนักอึ้ง

“​ท่าน​ยาย​…​”

อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​ยกมือ​ขึ้น​ลูบ​ศีรษะ​ของ​เจียง​ซื่อ​ราวกับว่า​นาง​ยัง​เป็น​เด็กน้อย​ ​น้ำเสียง​ดู​แหบแห้ง​กล่าว​ขึ้น​ว่า​ ​“​บางที​เจ้า​อาจจะ​คิดมาก​จน​เกินไป​ ​ไท​เฮา​จะ​ไม่​ชื่นชอบ​หลาน​ได้​อย่างไร​ ​เรื่อง​ของ​แม่เจ้า​และ​องค์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​ ​แท้จริง​แล้ว​เป็นความ​ผิด​ของ​แม่ทัพ​ชุย​ ​ไม่ได้​เป็นความ​ผิด​ของ​แม่เจ้า​ ​ไท​เฮา​เป็น​คนฉลาด​มีเหตุมีผล​ ​นาง​จะ​ไม่​ชื่นชอบ​เจ้า​ด้วยเหตุนี้​ได้​อย่างไร​…​”​

เจียง​ซื่อ​กะพริบตา​ด้วย​สายตา​อัน​เจ้าเล่ห์​ ​“​เช่นนั้น​หมายความว่า​การ​ที่​ไท​เฮา​ไม่​ชื่นชอบ​หลาน​ยัง​มีเหตุผล​อื่น​งั้น​หรือ​”

อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​หยุด​ลง​ชั่วครู่​ก่อน​จะ​ยิ้ม​แล้ว​ส่ายหน้า​ ​“​เจ้า​เด็ก​คน​นี้​ ​เหตุใด​เจ้า​จึง​มั่นใจ​หนักหนา​ว่า​ไท​เฮา​ไม่​ชื่นชอบ​เจ้า​”

เจียง​ซื่อ​ผิดหวัง​เล็กน้อย​อยู่​ใน​ใจ

ท่าน​ยาย​ไม่ยอม​กล่าว​สิ่งใด​ออกมา​เลย​ ​ดูเหมือน​ใน​วันนี้​นาง​จะ​กลับบ้าน​มือเปล่า​อีกแล้ว

โชคดี​ที่นาง​เตรียมตัว​มา​แล้ว​ก่อนหน้า​จึง​ได้​ยิ้ม​ด้วย​ความขมขื่น​ ​“​จะ​ชื่นชอบ​หรือไม่​นั้น​หลาน​สัมผัส​ได้​ ​หาก​เป็น​คนอื่น​ก็​ไม่เท่าไหร่​ ​แต่​นี่​กลับเป็น​ไท​เฮา​ ​หลาน​เกรง​ว่า​ในอนาคต​อาจจะ​เดือดร้อน​ด้วยเหตุนี้​…​”

เมื่อ​รู้​ว่านาง​ไม่​อาจ​เอ่ย​ถาม​สิ่งใด​จาก​ปากขอ​งอี​๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​ได้​ ​เจียง​ซื่อ​จึง​ได้​เปลี่ยน​เรื่อง​สนทนา​ ​ขณะเดียวกัน​อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​แสดงอาการ​เหม่อลอย​ออกมา

เมื่อ​เจียง​ซื่อ​กล่าว​อำลา​และ​จากไป​ ​อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​ก็​นั่ง​อยู่​ภายใน​ห้อง​เพียงลำพัง​เป็นเวลา​เนิ่นนาน​ ​ดูเหมือน​นาง​จะ​มีเรื่อง​ทุกข์ใจ

เหล่า​อี๋​หนิง​โหว​เดิน​ถือ​กรงนก​เข้ามา​ด้านใน​ ​เห็น​ดังนั้น​ก็​ตกตะลึง​ ​“​เป็น​อะไร​หรือ​”

อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​ได้สติ​กลับคืน​มา​ ​“​ไม่มี​อะไร​”

เหล่า​อี๋​หนิง​โหว​วาง​กรงนก​แขวน​ไว้​ด้าน​ข้าง​แล้ว​เดิน​ตรง​เข้าไป​ ​“​ซื่อ​เอ๋อร​์​เดินทาง​มาหา​เรา​เป็นเรื่อง​ที่​น่ายินดี​ ​เหตุใด​ข้าม​อง​ไป​จึง​รู้สึก​ว่า​เจ้า​มีเรื่อง​ทุกข์ใจ​กัน​”

อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​เงยหน้า​มองดู​เหล่า​อี๋​หนิง​โหว​แล้ว​ถอนหายใจ​ออกมา​ ​“​ข้า​เพียง​รู้สึก​ว่า​บัดนี้​ซื่อ​เอ๋อร​์​เติบใหญ่​แล้ว​ ​นาง​มี​ความคิด​เป็น​ของ​ตัวเอง​มากมาย​ทีเดียว​”

เหล่า​อี๋​หนิง​โหว​ยิ้ม​ขึ้น​อย่าง​ไม่ได้​ใส่ใจ​ ​“​บัดนี้​ซื่อ​เอ๋อร​์​เอง​ก็​กลายเป็น​แม่​คน​แล้ว​ ​แน่นอน​ว่านาง​ต้อง​โต​ขึ้น​ ​อีก​อย่าง​เจ้า​ไม่เห็น​หรือว่า​ซื่อ​เอ๋อร​์​แต่งงาน​ไป​ยัง​สถานที่​แห่งใด​ ​ใน​ราชวงศ์​เดิมที​ก็​ไม่ได้​เป็น​ที่​สบายใจ​นัก​ ​ประกอบกับ​บัดนี้​เยี​่​ยน​อ๋อง​ยัง​กลายเป็น​โอรส​ของ​ฮองเฮา​ ​ยิ่ง​ไม่​ต่าง​อัน​ใด​กับ​เดิน​บน​น้ำแข็ง​บาง​ๆ​ ​…​”

อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​ชะงัก​ลง​เล็กน้อย​ ​ผ่าน​ไป​เนิ่นนาน​นาง​จึง​ได้​กล่าว​ขึ้น​ว่า​ ​“​วันนี้​ซื่อ​เอ๋อร​์ร​์​กล่าว​กับข้าว​่า​ไท​เฮา​ไม่​ชื่นชอบ​นาง​”

ดวงตา​ของ​อี๋​หนิง​โหว​มืด​หม่น​ลง​เล็กน้อย​ ​“หืม​ ​มีเรื่อง​เช่นนี้​ด้วย​หรือ​”

อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​พยักหน้า

เหล่า​อี๋​หนิง​โหว​เอา​มือ​ตบ​ลง​ไป​ที่​โต๊ะ​แล้ว​กล่าว​ด้วย​ความโมโห​ว่า​ ​“​ช่าง​รังแก​กัน​เกินไป​แล้ว​ ​ใน​ตอนนั้น​ที่​องค์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​แย่ง​สามี​ของ​อา​เคอ​ไป​ ​ท้ายที่สุด​แล้ว​นาง​ก็ได้​รับ​ผลกรรม​ที่​ตน​ก่อ​ ​ไท​เฮา​จะ​ขุ่นเคือง​และ​ไม่​ชื่นชอบ​ซื่อ​เอ๋อร​์​เพียง​ด้วย​เหตุผล​เช่นนี้​ ​ช่าง​ไร้ยางอาย​ยิ่งนัก​”

อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​พึมพำ​ว่า​ ​“​ข้า​เกรง​ว่า​จะ​ไม่ใช่​เพราะ​เรื่อง​นี้​”

“​เจ้า​หมายความว่า​อย่างไร​”

อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​ได้สติ​กลับคืน​มา​แล้ว​ส่ายหน้า​ ​“​ข้า​ไม่ได้​หมายความว่า​อย่างไร​”

เหล่า​อี๋​หนิง​โหวก​ลับ​นึก​ขึ้น​มา​ได้​ถึง​เรื่อง​บางอย่าง​ ​เขา​ขมวดคิ้ว​ขึ้น​ ​“​ข้า​จำได้​ว่า​เจ้า​กับ​ไท​เฮา​เมื่อ​ครั้น​เยาว์วัย​เคย​สนิทสนม​กัน​ ​เหตุใด​ภายหลัง​จึง​ขาดการติดต่อ​เล่า​”

ใน​สมัย​นั้น​ที่​ไท​เฮา​ยัง​ไม่ได้​ออกเรือน​ ​นาง​มักจะ​มาที​่​จวน​อี๋​หนิง​โหว​เป็นประจำ​ ​ไม่รู้​ว่า​เหตุใด​จึง​ได้​ตัดความสัมพันธ์​และ​ไม่ได้​ติดต่อกัน​อีก​ ​บางครั้ง​เขา​เอ่ยถึง​เรื่อง​นี้​ ​หญิง​ชรา​ก็​เลิก​คิ้ว​จ้องมอง​เขา​ ​ดังนั้น​หลังจาก​เอ่ย​ถาม​อยู่​สอง​สาม​หน​ ​ในที่สุด​เขา​ก็​ไม่ได้​เอ่ยถึง​อีก

“​ตอนที่​สนิทสนม​กัน​นั้น​ยัง​เล็ก​หนักหนา​ ​เมื่อ​เติบใหญ่​ต่าง​มี​ความคิดเห็น​เป็น​ของ​ตนเอง​จึง​ไม่​อาจ​เข้ากันได้​”​ ​อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​กล่าว​ด้วย​ท่าทาง​เย็นชา​ ​แววตา​ของ​นาง​ดุจดั่ง​มีน​้ำ​แข็ง​ปกคลุม​ช่าง​หนาวเหน็บ​ยิ่งนัก

เหล่า​อี๋​หนิง​โหว​รู้อยู่​ใน​ใจ​ว่า​คง​ต้อง​มีเรื่อง​บางอย่าง​ผิดปกติ​ไป​อย่างแน่นอน​ ​แต่​ในเมื่อ​นาง​ไม่​อยาก​บอก​ ​เขา​เอง​ก็​จนปัญญา​ ​ดังนั้น​เขา​จึง​หันไป​เปิด​ประตู​กรงนก​แล้ว​ถอนหายใจ​ว่า​ ​“​ไม่ว่า​พวก​เจ้า​เคย​ขัดแย้ง​กัน​เช่นไร​ ​หากว่า​เรื่อง​นี้​ส่งผล​กระทบ​ต่อ​ซื่อ​เอ๋อร​์​ ​ทาง​ที่​ดีเจ​้า​ควรจะ​บอก​หลาน​สักนิด​ ​อย่า​ให้​ซื่อ​เอ๋อร​์​ถูก​คนอื่น​จัดการ​โดยที่​นาง​ไม่รู้​เรื่องราว​ใด​เลย​…​ข้า​ออก​ไป​ข้างนอก​ก่อน​”

เหล่า​อี๋​หนิง​โหว​เดิน​ถือ​กรงนก​ตรง​ออก​ไป​ข้างนอก​ ​ก่อน​จะ​มี​อีก​น้ำเสียง​หนึ่ง​ดัง​ขึ้น​ว่า​ ​“​ข้า​ออก​ไป​ข้างนอก​ก่อน​”

เหล่า​อี๋​หนิง​โหว​หยุดชะงัก​ลง​ทันที​แล้ว​ก้มลง​มอง

นกแก้ว​ใน​กรง​เงยหน้า​ขึ้น​ ​มองดู​ช่าง​ไร้เดียงสา

เหล่า​อี๋​หนิง​โหวตื​่น​เต้น​ยิ่งนัก​ ​เขา​ชี้​ไป​ที่​กรงนก​แล้ว​กล่าวว่า​ ​“​นี่​ยาย​เฒ่า​ ​เจ้า​ได้ยิน​หรือไม่​ ​นกแก้ว​ตัว​นี้​พูด​ได้​แล้ว​!​”

อี๋​หนิง​โหวฮู​หยิน​มอง​นกแก้ว​ที่​ดู​ซื่อบื้อ​ตัว​นั้น​ด้วย​ท่าทาง​อัน​สงสัย

“​เจ้า​ลอง​ว่า​มา​อีก​ประโยค​สิ​”

นกแก้ว​ตัว​นั้น​เอียง​ศีรษะ​ ​มัน​ไม่​ส่งเสียง​อัน​ใด

เหล่า​อี๋​หนิง​โหว​ครุ่นคิด​แล้ว​ลอง​กล่าว​ขึ้น​ว่า​ ​“​ข้า​ออก​ไป​ข้างนอก​ก่อน​”

“​ข้า​ออก​ไป​ข้างนอก​ก่อน​”​ ​นกแก้ว​ตอบรับ

เหล่า​อี๋​หนิง​โหว​รู้สึก​มีความสุข​ยิ่ง​ ​เขา​ยิ้ม​เสีย​จน​แทบ​มองไม่เห็น​ดวงตา​ ​“​นกแก้ว​ตัว​นี้​เฉลียวฉลาด​ยิ่งนัก​ ​ไม่​เสียแรง​ที่​ข้า​ซื้อ​มัน​มาด​้วย​เงิน​ถึง​สาม​ร้อย​ตำลึง​!​”

“หืม​ ​สาม​ร้อย​ตำลึง​หรือ​”​ ​สีหน้าท่าทาง​อัน​อยากรู้​ของ​อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​จางหาย​ไป​ทันที​ ​แทนที่​ด้วย​ไอ​สังหาร

แย่​ล่ะ​สิ​ ​เผลอ​หลุดปาก​ไป​เสีย​ได้​!

“​อ้อ​ ​ข้ามี​ธุระ​ด่วน​ ​กลับมา​ค่อย​ว่า​กัน​”

เหล่า​อี๋​หนิง​โหว​วิ่ง​ออก​ไป​ข้างนอก​พร้อมกับ​กรงนก​แก้ว​ ​เหลือ​ไว้​เพียง​อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​ที่​ริมฝีปาก​สั่นเทา

เรื่องราว​ของ​ซื่อ​เอ๋อร​์​ทำให้​นาง​เป็นกังวล​มาก​พอแล้ว​ ​ยัง​ต้อง​มากัง​วล​เรื่อง​ตา​เฒ่า​เผา​ทรัพย์​ผู้​นี้​อีก​!

เมื่อ​คิดได้​ดังนั้น​ ​อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​ก็​รู้สึก​อยาก​จะ​ทุบ​หาย​ทำลาย​กล่อง​ความลับ​นั้น​ทิ้ง​แล้ว​ไขความลับ​ทั้งหมด​ออกมา

เจียง​ซื่อ​ไม่​พบ​ข้อมูล​ใด​จาก​อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​เลย​ ​แต่​นาง​ก็​ไม่​ท้อใจ​และ​แอบ​คิด​อยู่​ใน​ใจ​ว่า​อีก​สอง​สาม​วันนาง​จะ​ไป​อีก​ ​น้ำ​หยด​ลงหิน​ทุกวัน​หิน​มัน​ยัง​กร่อน​ ​ไม่แน่​ว่า​สักวัน​ท่าน​ยาย​ของ​ตน​อาจจะ​ใจอ่อน

……

กาลเวลา​หมุนเวียน​เปลี่ยนไป​ ​ในที่สุด​วัน​คล้าย​วันคล้ายวันพระราชสมภพ​ของ​ไท​เฮา​ก็​ใกล้​เข้ามา​ถึง

ใน​วันนี้​ฉี​อ๋อง​ได้​เชิญ​เซียง​อ๋อง​มาดื​่​มน​้ำ​ชา​ใน​จวน

“​วันคล้ายวันพระราชสมภพ​ของ​ท่าน​ย่า​ ​น้อง​แปด​เตรียม​ของขวัญ​เอาไว้​แล้ว​หรือ​”

เซียง​อ๋อง​ยิ้ม​ขึ้น​ ​“​ของขวัญ​ไม่​แตกต่าง​อัน​ใด​กับ​เมื่อ​ปี​ที่แล้ว​นัก​ ​ของขวัญ​ที่​ข้ามัก​จะ​มอบให้​ก็​มี​เพียง​ไม่​กี่​อย่าง​”

เมื่อ​นึกถึง​เรื่อง​โอรส​ของ​ฮองเฮา​ ​หลาย​วัน​มานี​้​เซียง​อ๋อง​อารมณ์ไม่ดี​เอา​เสีย​เลย​ ​จะ​มี​เวลา​ครุ่นคิด​เกี่ยวกับ​ของขวัญ​ใน​วันคล้ายวันพระราชสมภพ​ของ​ไท​เฮา​ได้​อย่างไร​กัน​เล่า