ตอนที่ 801 ป้าฝูถูกหลอก
อู๋เสี่ยวเจี๋ยนวางยาในเหล้าของป้าฝูเมื่อคืนนี้
เอ้อร์กัวโถวเป็นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ชนิดแรง การดื่มเหล้าชนิดนี้จะทำให้คนดื่มไม่สามารถควบคุมสติได้
หลังจากที่ป้าฝูดื่มเข้าไปไม่นาน นางก็วิงเวียนศีรษะ
อู๋เสี่ยวเจี๋ยนลากนางไปที่เตียงของเขา ถอดเสื้อผ้าของนางออก แล้วโยนนางลงในผ้านวม จากนั้นก็ถอดเสื้อผ้าของตนและนอนในผ้านวมเช่นกัน
สิ่งที่เขาให้ป้าฝูไปไม่ใช่ยาอันตรายผิดกฎหมาย
ยานั้นมีเฉพาะในตลาดมืดเท่านั้น
อู๋เสี่ยวเจี๋ยนไม่มีช่องทางซื้อและไม่มีเงิน เขาไม่สามารถหาซื้อยาพรรค์นั้นมาได้
ยาที่เขาให้ป้าฝูคือยานอนหลับทั่วไปที่มีราคากล่องละหนึ่งหรือสองเหมา
อู๋เสี่ยวเจี๋ยนยังไม่ได้หลับนอนกับหลินเพ่ย เพราะอยากจะให้หลินเพ่ยเป็นหญิงคนแรกของเขา
ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะมีความสัมพันธ์กับหญิงชราฝู
เพียงสร้างภาพลวงตาระหว่างความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาสองคน
แผนเดิมของเขาคือการแบล็กเมล์
ให้หลินเพ่ยถ่ายภาพเขาและป้าฝูบนเตียงไว้ เพื่อพวกเขาจะได้แบล็กเมล์ป้าฝูได้ตามต้องการ
แต่เขากังวลว่าการทำเช่นนั้นจะทำให้ป้าฝูตื่นตระหนกและแจ้งตำรวจ
จากนั้นทั้งเขาและหลินเพ่ยจะต้องถูกคุมขัง
สำหรับเขา การเข้าคุกเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย แต่เขาไม่อาจปล่อยให้หลินเพ่ยทนทุกข์ทรมานจากการอยู่ในคุกได้อีกต่อไป
ในที่สุดเขาก็ล้มเลิกแผนนี้และทำตามคำแนะนำของหลินเพ่ย
อู๋เสี่ยวเจี๋ยนเห็นป้าฝูยืนอยู่หน้าประตู หันหลังให้เขาโดยไม่ขยับเขยื้อน จึงพูดซ้ำในสิ่งที่เขาเพิ่งพูดไป “คุณป้า จะปล่อยผมไว้แบบนี้เหรอครับ?”
ป้าฝูเป็นหญิงชราที่มีประสบการณ์มากมาย
แต่นางกลับคิดว่าตัวเองดื่มมากเกินไปและล้มลงบนเตียงและหมดสติ
ผู้หญิงในวัยห้าสิบยังมีความต้องการทางร่างกายและจิตใจ โดยเฉพาะหญิงชราเช่นนางที่สามีเสียชีวิตและต้องอยู่คนเดียว
แต่นางไม่เคยเชื่อว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ ขณะที่นางกำลังจะหนีไปได้พ้น อู๋เสี่ยวเจี๋ยนก็ตื่นขึ้นมาทันเวลาพอดี
นางจึงสงสัยว่าทุกอย่างเป็นแผนการของอู๋เสี่ยวเจี๋ยน
ป้าฝูกัดฟันด้วยความเกลียดชัง นางปล่อยให้หมาป่าตาขาวกินและดื่มในบ้าน แต่ เขากลับวางแผนทำลายนาง!
ฝูโช่วกุ้ยใส่เสื้อผ้าโดยและหันกลับมาด้วยใบหน้าเย็นชา จ้องมองเขาด้วยความรังเกียจ “บอกฉันมาสิ แกต้องการจะแบล็กเมล์ฉันเพื่อแลกกับเงินเท่าไหร่?”
อู๋เสี่ยวเจี๋ยนลุกขึ้นนั่งจากเตียงและพูดอย่างเสียใจ “คุณป้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไรครับ? ผม… ผมแค่อยากจะบอกคุณป้าว่า… ผมรักคุณป้า ตอนนี้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นแล้ว ทำไม… ทำไมเราไม่แต่งงาน จดทะเบียนสมรส และจัดงานเลี้ยงครั้งใหญ่เลยล่ะครับ?”
ป้าฝูตะลึงงัน
หากเสี่ยวเจี๋ยนแค่บอกว่าเขาชอบนาง นางคงสงสัยว่าเขามีแผนการบางอย่าง
เขาชอบอะไรในตัวนาง? เขาชอบคนสูงอายุเหรอ? หรือเขาเพียงต้องการอาศัยอยู่ที่นี่ตลอดไป?
กลับกลายเป็นว่าเขาต้องการที่จะแต่งงานกับนางและจดทะเบียนสมรส
สิ่งนี้ทำให้ป้าฝูคลายความสงสัยและรู้สึกประทับใจ
หากชายหนุ่มคนนี้ไม่ได้ตกหลุมรักนางจริง ๆ เขาคงไม่ขอนางแต่งงาน นับประสาอะไรกับการขอทะเบียนสมรส
หากชายหนุ่มในวัยยี่สิบจะแต่งงานกับหญิงที่แก่ขนาดเป็นมารดาของเขาได้ก็คงต้องก้าวผ่านคำตัดสินของสังคม หากไม่รักนางจริง เขาจะทำแบบนั้นทำไม?
หัวใจของป้าฝูเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น ไม่เคยคิดมาก่อนว่าตนจะได้พบกับความรักในวัยนี้!
นางระงับความตื่นเต้นไว้ ก่อนจะเดินไปที่เตียงและนั่งลง เผชิญหน้ากับอู๋เสี่ยวเจี๋ยนพลางกล่าว
“เสี่ยวอู๋ เธอก็เห็นแล้วว่าช่องว่างอายุของฉันกับเธอมันมากเกินกว่าที่จะแต่งงานกันได้ เธอควรจะหาผู้หญิงดี ๆ สักคนมาแต่งงานด้วย”
อู๋เสี่ยวเจี๋ยนส่ายศีรษะ ดวงตาของเขาแน่วแน่ “ไม่ ผมรักคุณป้า”
ป้าฝูดีใจที่ได้ยินคำสารภาพของเขา
เมื่อยังเด็ก นางไม่เคยมีความรัก และได้แต่งงานจากการถูกคลุมถุงชน แต่เมื่อชราภาพกลับมีชายหนุ่มมาสารภาพรัก
แต่ป้าฝูยังมีจิตสำนึกอยู่ นางจึงยิ้มอย่างแห้งแล้ง “ชอบอะไรในตัวฉันหรือ? ฉันแก่มากแล้วนะ”
อู๋เสี่ยวเจี๋ยนพูดอย่างจริงจัง “ผมชอบความอ่อนโยน ความเอาใจใส่ และความเข้าใจของคุณ ซึ่งไม่มีในหญิงสาววัยรุ่น พวกผู้หญิงวัยรุ่นไม่มีดีอะไรเลย พวกหล่อนเพียงต้องการเงินและสิ่งของจากผมเท่านั้น”
ป้าฝูนึกถึงหลินม่ายที่สวมใส่เสื้อผ้ามีราคา
แม้ว่านางอยากจะปฏิเสธอู๋เสี่ยวเจี๋ยน แต่วาจาของเขาก็ยอดเยี่ยม
อีกทั้งป้าฝูก็รู้สึกแบบเดียวกันกับอู๋เสี่ยวเจี๋ยน
สามีของนางที่เสียชีวิตไปแล้วมีค่านิยมชายเป็นใหญ่สูงมาก
เมื่อมีชีวิตอยู่ เขาไม่เกรงใจใครและไม่เคยทำงานบ้าน
หากป้าฝูทำอะไรไม่ได้ดั้งใจ เขาจะทุบตีและต่อว่านาง
แต่อู๋เสี่ยวเจี๋ยนทำให้นางรู้ว่าผู้ชายก็อ่อนโยนได้เช่นเดียวกัน
เขาลงมือทำอาหาร รินชาและน้ำ อีกทั้งยังดูแลนางทุกอย่าง
ป้าฝูเอ่ยถาม “ชอบฉันจริง ๆ เหรอ? อยากอยู่กับฉันไหม?”
อู๋เสี่ยวเจี๋ยนพยักหน้า “แน่นอนครับ ไม่อย่างนั้นเมื่อคืนที่คุณเมามายเรียกผมว่าที่รักและพาผมมาบนเตียงนี้ ผมก็คงปฏิเสธและขับไล่คุณไปแล้ว แต่ผมไม่ได้ทำแบบนั้นเลย เท่านั้นยังพิสูจน์ไม่ได้อีกเหรอคนับว่าผมรักคุณขนาดไหน?”
ป้าฝูหน้าแดงระเรื่อ
เมื่อคิดถึงการที่นางสูญเสียความเป็นกุลสตรีและลากอู๋เสี่ยวเจี๋ยนขึ้นเตียง นางก็รู้สึกละอายใจ
อู๋เสี่ยวเจี๋ยนดึงนางเข้ามาในอ้อมแขนของเขา ลูบผมของนางเบา ๆ พลางกล่าว “เก๋อเก๋อ แต่งงานกันนะครับ”
คำว่า ‘เก๋อเก๋อ’ ทำให้ป้าฝูประทับใจไปถึงก้นบึ้ง สติสัมปชัญญะที่เหลืออยู่ของนางพังทลายลง รู้สึกราวกับไม่สามารถควบคุมตัวเองได้
นางอึกอักไปชั่วขณะพลางกล่าว “ไม่จำเป็นต้องมีทะเบียนสมรสหรอก มันน่าอาย ไม่ต้องพูดถึงงานเลี้ยงแต่งงาน กินอาหารเย็นกับครอบครัวเพื่อเฉลิมฉลองกันก็พอ”
อู๋เสี่ยวเจี๋ยนทำเป็นแสดงท่าทางผิดหวัง จากนั้นก็ตกลงอย่างไม่เต็มใจ
ป้าฝูเห็นว่าอู๋เสี่ยวเจี๋ยนกำลังเศร้าเพราะนางไม่ต้องการจดทะเบียนสมรสและจัดงานเลี้ยง นางก็ยิ่งแน่ใจว่าเขาจริงใจกับตน
เพื่อเอาใจว่าที่สามีของนาง ป้าฝูเสนอเงินให้เขาหนึ่งร้อยหยวนเพื่อซื้อเสื้อผ้าใหม่ เพราะเสื้อผ้าของเขาเก่าโทรมเกินไป
แต่อู๋เสี่ยวเจี๋ยนปฏิเสธอย่างจริงจัง
เขาไม่เพียงไม่ขอเงินป้าฝูเท่านั้น แต่ยังบอกว่าต้องหางานทำเพื่อเลี้ยงดูป้าฝู ซึ่งทำให้ป้าฝูประทับใจมาก
เมื่อตระหนักได้ว่าอู๋เสี่ยวเจี๋ยนยังไม่ได้กินข้าวเช้า นางจึงออกไปจัดเตรียมให้เขา
ป้าฝูให้เงินเขาสิบหยวน โดยบอกเขาว่าให้ใช้กินดื่มเมื่อนางไม่อยู่ ไม่จำเป็นต้องเก็บไว้ และหากเงินหมดก็สามารถขอนางได้ทุกเมื่อ
อู๋เสี่ยวเจี๋ยนต้องการเพียงสองหยวน
เขาบอกว่าเงินสองหยวนก็เพียงพอแล้วสำหรับกินข้าวเช้าและอาหารจีนข้างนอกก่นออกไปหางานทำ
เขารีบไปยังบริษัทพร้อมกับเงินสองหยวนที่ป้าฝู โชคดีที่เขาไม่สาย
ผู้จัดการธุรกิจรวบรวมพนักงานใหม่ทั้งหมดเข้าด้วยกัน บอกพวกเขาถึงวิธีการดำเนินธุรกิจ จากนั้นก็ปล่อยให้พวกเขาทำหน้าที่ด้วยตัวเอง
เมื่อถึงเวลาเลิกงาน อู๋เสี่ยวเจี๋ยนไม่อาจทำงานตามที่ได้รับมอบหมาย และแน่นอนว่าเขาหาลูกค้าไม่ได้เลยสักคน
เขาเพิ่งรู้ว่าการทำธุรกิจนั้นยากมาก!
หลักจากอดทนเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ เขาก็เริ่มมองหางานใหม่
ในระหว่างการทำงาน พนักงานขายต้องเดินทางไปนอกสถานที่บ่อยครั้ง เขาจะทำงานหรือไม่ระหว่างออกไป ผู้จัดการธุรกิจก็จะไม่รู้เลย
ดังนั้นเมื่ออู๋เสี่ยวเจี๋ยนอยู่ที่ทำงาน เขามักจะแอบออกหาหลินเพ่ย หรือไม่ก็แอบกลับบ้านเพื่อค้นหาสมุดบัญชีเงินฝากของป้าฝูในขณะที่ป้าฝูไม่อยู่บ้าน
เขาอยากรู้ว่าป้าฝูมีเงินเท่าไร
หากมีเงินหลายหมื่นหยวน เขาจะขโมยตราประทับส่วนตัวของนางและแอบไปที่ธนาคารเพื่อถอนเงินทั้งหมด
จากนั้นก็จะพาหลินเพ่ยหนีไปยังฮ่องกงเพื่อทำศัลยกรรมพลาสติก
แต่เมื่อเขาพบสมุดบัญชีเงินฝากสองเล่มของป้าฝูบวกกับสมุดบัญชีปัจจุบัน ทุกบัญชีกลับมีเงินรวมกันน้อยกว่าหนึ่งหมื่นหยวน ทำให้เขาต้องผิดหวังอย่างมาก
หนึ่งหมื่นหยวนจะพอให้หลินเพ่ยไปทำศัลยกรรมที่ฮ่องกงได้ยังไง?
อู๋เสี่ยวเจี๋ยนไปที่บ้านเช่าของหลินเพ่ยด้วยใบหน้าเศร้าหมอง
……………………………………………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
สวะแซ่อู๋นี่มันต้องคารมดีพอตัวเลย สาวแก่ที่กำลังเหงาถึงตกหลุมพรางได้
ไหหม่า(海馬)