บทที่ 628 แผนการเล็กๆ แก้แค้นครั้งใหญ่ (1)
เหตุใดกัน?
โลกบรรพกาลใบนี้จะกลายเป็นบางสิ่งที่เขาไม่รู้จักเลย…
ตี้จั้งขดตัวอยู่บนหลังของสัตว์เทพตี้ทิง และกดปกเสื้อของเขาเอาไว้ ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาซีดเซียว
“เขา…เขาไปแล้วหรือ?”
ตี้จั้งถามเสียงเบาในขณะที่ตัวสั่นเล็กน้อย
นี่ไม่ใช่ความกลัว แต่เป็นความโกรธ โกรธจนเย็นยะเยือกไปทั่วทั้งร่าง!
เกิดอันใดขึ้นกับโลกบรรพกาล?
โลกบรรพกาลยังดีอยู่หรือไม่?
เขากำลังศึกษาการวางอุบายร้ายอย่างเปิดเผย การสมคบคิดวางแผนร้าย แผนการ และแผนต่างๆ มาเป็นเวลาหลายปี ทว่าในท้ายที่สุด เขาก็ทำอะไรไม่ถูกกับปรมาจารย์ผู้หนึ่งที่ร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้าและกระอักเลือด เขาตกลงมาต่อหน้าพวกเขา แล้วกระโดดขึ้น และใช้สมบัติวิญญาณเซียนเทียนเพื่อกักขังพวกเขา จากนั้นปรมาจารย์ผู้นั้นก็เริ่มตบทรัพย์ผู้คน!
นี่คืออันใดกัน? !
เขากำลังใช้พลังข่มเหงผู้อื่น! หากตอนนี้ข้าไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองเร็วพอและต่อสู้ด้วยชีวิตของข้า ตอนนี้ บางที…
ตี้จั้งกระชับปกเสื้อและมองดูศิษย์สองคนที่ล้มลงไปกับพื้น ดวงตาของเขาสั่นไหว เกิดอันใดขึ้นกับปรมาจารย์แห่งสำนักบำเพ็ญเต๋า?
อี้ป๋ออวิ๋นเทียน[1] จ้าวกงหมิง เทพธิดาฉยงเซียวผู้เด็ดขาด[2]…
พวกเขาเป็นปรมาจารย์แห่งสำนักบำเพ็ญเต๋าที่มีชื่อเสียงมาตั้งแต่สมัยโบราณ!
เหตุใดคนหนึ่งจึงนอนลง และไม่ลุกขึ้น ส่วนอีกคนหนึ่งก็ร้องตะโกนว่า “อ๊าย!” และถามตรงๆว่า เจ้าอยากรอมชอมเรื่องนี้แล้วปล่อยให้มันหายไป หรือต้องการทำให้มันระเบิด กลายเป็นเรื่องใหญ่!?!
ตี้ทิงถอนหายใจเบาๆ และส่งข้อความเสียงเข้าไปในใจของตี้จั้ง
“นายท่าน…
หยุดเสแสร้งได้แล้ว พวกเขาจากไปไกลแล้ว”
“พวกเราออกไปจากที่นี่ก่อน แล้วค่อยคุยกันว่า เราควรดำเนินการต่อไปอย่างไรในภายหน้า”
ตี้จั้งกล่าวแผ่วเบา ดวงตาของเขาฉายแววเย็นชาในขณะที่มุมปากของเขายังคงสั่นเล็กน้อย
เขาใช้พลังเซียนห่อหุ้มร่างของนักพรตเต๋าชราสองคนที่อยู่บนพื้นเอาไว้ และโยนลงไปบนหลังของตี้ทิง
ในขณะนั้น ม่านควันสีเขียวก็ปรากฏขึ้นรอบๆ ตี้ทิง มันแบกทั้งสามคนไป แล้วค่อยๆ หายไปจากเกาะ จากนั้นมันก็กลายเป็นลำแสงสีเขียวอ่อนบนท้องฟ้า แล้วพุ่งลึกเข้าไปในทะเลทักษิณ…
ไม่นานนัก ใบหน้าที่เคยหวาดกลัวก่อนหน้านี้ของตี้จั้ง ก็กลับคืนสู่ความสงบตามปกติและไม่ได้มีท่าทีดูวิตกกังวลอีกต่อไป โนเวล-พีดีเอฟ
เมื่อเขามองไปที่นักพรตเต๋าชราทั้งสองคน สายตาของเขาก็เต็มไปด้วยแววรังเกียจเหยียดหยาม…
“นายท่าน แผนการนี้จะสำเร็จหรือไม่?” ตี้ทิงเอ่ยถาม
“จู่ๆ จ้าวกงหมิงก็มาก่อกวน สร้างปัญหาวุ่นวายอยู่พักหนึ่ง นี่เป็นสิ่งที่ข้าไม่ได้คาดคิดมาก่อนและ มันก็ยากที่จะคาดเดาได้
เรามารอดูกันต่อไปว่าจะเกิดอะไรขึ้น สิ่งที่เราอยากเห็นในตอนนี้คือ ให้อีกฝ่ายเคลื่อนไหวและจับข้อบกพร่องให้ได้
ครั้งนี้ มันเป็นเพียงแผนเล็กๆ เรามาทดสอบความสามารถลึกๆ ของอีกฝ่ายกันเถิด”
ตี้ทิงเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวว่า “นายท่าน เหตุใดท่านไม่กลับไปฝึกบำเพ็ญยังตรีสหัสโลกธาตุ? หัวใจของปรมาจารย์แห่งสำนักบำเพ็ญเต๋า เหล่านี้ได้กลายเป็นบ่อน้ำพุเก้าชั้น[3]
เมื่อพิจารณาจากสองครั้งนี้ ดูท่าทางแล้ว ท่านไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา”
ตี้จั้งก้มศีรษะลงและมองไปที่เส้นลายมือบนฝ่ามือของเขา เขาคิดกับตัวเองว่า หากข้าต้องการบรรลุสิ่งที่ยิ่งใหญ่ ข้าก็ไม่ควรย่อท้อกับความพ่ายแพ้ และควรละอายที่จะกลัวและถอยหนี
ตามข้อมูลที่ได้รับจากสำนัก การเปลี่ยนแปลงของจ้าวกงหมิงนั้น เกิดขึ้นหลังจากที่เขาได้ติดต่อกับเทพวารีแห่งศาลสวรรค์ และนับจากนั้นเป็นต้นมามันก็ไม่อาจควบคุมได้หลังจากที่เขา
ในช่วงที่เทพวารีผงาดขึ้น จ้าวกงหมิงได้ให้ความช่วยเหลือเขามากมาย
ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ยังมีข่าวที่แน่นอนจากสำนักบำเพ็ญเต๋าเจี๋ยว่า เทพธิดาอวิ๋นเซียวและเทพวารีกำลังจะกลายเป็นคู่บำเพ็ญเต๋ากัน และจอมปราชญ์ก็ได้ตกลงในการแต่งงานครั้งนี้แล้ว…
ทั้งสองฝ่าย สำนักบำเพ็ญเต๋าเจี๋ย และศาลสวรรค์ย่อมจะค่อยๆ เกี่ยวดองกันอย่างช้าๆ
ตี้ทิงแนะนำว่า “นายท่าน เพียงแค่สำนักบำเพ็ญเต๋าเจี๋ยอย่างเดียวก็สามารถกวาดล้างภูเขาวิญญาณของท่านได้ นอกจากนี้ บรรดาเซียนจากสำนักบำเพ็ญเต๋าเจี๋ยก็ทำสิ่งต่างๆ อย่างเร่งร้อนโดยไม่สนใจถึงผลที่ตามมา”
“ก่อนหน้านี้ เมื่อบรรดาเซียนของทั้งสามสำนักไปที่ภูเขาวิญญาณเพื่อเผยพลัง หัวใจของเหล่าเซียนแห่งสำนักบำเพ็ญเต๋าฉาน ก็เต็มไปด้วยความคิด พวกเขากำลังคิดว่าจะจัดการกับสถานการณ์อย่างไรเพื่อให้สำนักบำเพ็ญเต๋าฉาน และพวกเขาได้รับทั้งโชคและชื่อเสียง”
“ในขณะที่บรรดาเซียนแห่งสำนักบำเพ็ญเต๋าเจี๋ย ไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้มากนัก พวกเขาเพียงแค่ต้องการต่อสู้บนภูเขาวิญญาณและต่อสู้เพื่อทุกผู้คนที่พวกเขารัก… ย่อมจะเป็นการดีที่สุด หากเราไม่ยั่วยุสำนักใหญ่เช่นนี้”
ตี้จั้งหรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า “ไม่ต้องกังวล ข้าได้หยั่งรู้มานานนับพันปี ข้าแน่ใจว่าจะต้องมีการต่อสู้เกิดขึ้นระหว่างสำนักบำเพ็ญเต๋าฉาน และสำนักบำเพ็ญเต๋าเจี๋ย และสำนักบำเพ็ญเต๋าประจิมของเราจะเป็นผู้ชนะคนสุดท้าย!”
“หึ นายท่าน ท่านกำลังทำให้ดูเหมือนว่าทุกคนในสำนักบำเพ็ญเต๋าล้วนโง่เขลานัก…”
ตี้จั้งร้องตะโกนอยู่ในใจว่า “นี่คือแนวโน้มสถานการณ์ทั่วไป! เจ้าเข้าใจแนวโน้มสถานการณ์ทั่วไปหรือไม่!?!”
“เข้าใจ เข้าใจ เข้าใจแล้ว นายท่านเก่งกาจสุดยอดมาก เราไปค้นหาพวกคนทรยศบนภูเขาวิญญาณก่อน นี่คือ ภารกิจที่ท่านอาจารย์มอบหมายให้ท่านเพื่อชดเชยความผิดพลาดของท่าน…”
“หึ” ตี้จั้งกอดอกและนั่งขัดสมาธิบนหลังของตี้ทิง และทำหน้าบึ้งตึง ทว่าในไม่ช้า เขาก็เริ่มคิดได้
เวลาเดียวกันนั้น บนยอดเขาพิชิตสวรรค์ของสำนักตู้เซียน หลี่ฉางโซ่วและจิ่วอูได้บินไปที่ป่าเล็กๆ ทางด้านหลังของยอดเขาพิชิตสวรรค์
ในสำนัก มีผู้ฝึกบำเพ็ญมากที่สุดบนยอดเขาพิชิตสวรรค์ ที่นั่นจึงดูเหมือนว่าจะแออัดเล็กน้อย ราวกับว่าที่ดินทุกชุ่นล้วนล้ำค่าดุจดั่งทองคำ
หลังจากที่หลี่จิ้งได้กราบเป็นศิษย์และเข้าสู่สำนักตู้เซียน เขาก็ได้รับการยอมรับให้เป็นศิษย์ในนามของตู้เอ้อร์เจินเหริน และจากนั้นเขาก็ถูกกำหนดให้ฝึกบำเพ็ญอยู่ที่นั่น
คู่สามีภรรยาในขอบเขตเซียนเสิ่นคู่หนึ่ง ซึ่งมีอายุขัยเหลืออยู่ไม่มากนัก มีหน้าที่ชี้แนะการฝึกบำเพ็ญเบื้องต้นให้กับหลี่จิ้ง และคอยดูแลเรื่องอาหารและความต้องการในชีวิตประจำวันของเขา
เพราะอย่างไรเสีย เขาก็เป็นศิษย์น้องของเจ้าสำนัก สิ่งที่สำนักเสนอและมอบกับให้หลี่จิ้งนั้น มีจำนวนมากกว่าที่เหล่าเมล็ดพันธุ์อมตะทั่วไปได้รับหลายเท่า การปฏิบัติดูแลที่เขาได้รับในทุกๆ ด้านนั้น ล้วนไร้ที่ติ
แน่นอนว่า หลี่ฉางโซ่วได้ดึงแผนการเล็กๆ ออกมาผ่านเจ้าสำนัก …
เขาต้องการให้หลี่จิ้งได้สัมผัสถึงความอบอุ่นของการมีครอบครัวเหมือนอยู่บ้านมากขึ้น
หลี่ฉางโซ่วและจิ่วอูไม่ได้ไปเยี่ยมเขาผ่านประตูโดยตรง แต่พวกเขาได้มาผ่านยันต์ที่สามารถปกปิดร่องรอยของพวกเขาได้แทน
หลังจากที่แอบทักทายผู้เป็นเซียนเสิ่นชราอย่างลับๆ แล้ว พวกเขาก็ร่อนลงมา แอบอยู่ด้านหลังศาลาเพื่อลอบสังเกตการณ์อยู่ลับๆ…
………………………………………………………………..
[1] เป็นฉายาของจ้าวกงหมิง หมายถึงผู้ทรงคุณธรรมสูงเทียมฟ้า
[2] มีความสามารถในการตัดสินใจจัดการกับสิ่งต่างๆ
[3] คือ น้ำพุเหลือง น้ำพุเก้าชั้น หมายถึงบ่อน้ำลึกเก้าชั้น ใช้สื่อถึงว่าอยู่ลึกมากๆ และในตำนานของจีนนั้น ทางเดินสู่น้ำพุเหลืองหมายถึงเส้นทางที่วิญญาณเดินไปยังปรโลกเพื่อรายงานตัวหลังจากที่เสียชีวิตแล้ว
—————————————-