สตรี​นาง​หนึ่ง​ที่​เข้ามา​อยู่​ใน​วัง​หลวง​ยาวนาน​หลาย​สิบ​ปี​ ​อดทน​รอคอย​จน​จักรพรรดิ​องค์​ก่อน​และ​บรรดา​พระ​ชายา​ผู้ให้​ประสูติ​โอรส​ทั้งหลาย​สิ้นชีพ​ไป​ก่อน​ ​และ​ขึ้นไป​นั่ง​อยู่​ใน​ตำแหน่ง​ไท​เฮา​อย่าง​คงมั่น​ ​การ​ไป​ป่าวประกาศ​ต่อหน้า​ฮ่องเต้​ที่​ถูก​ชุบเลี้ยง​โดย​ไท​เฮา​ว่า​ไท​เฮา​เป็นตัว​ปลอม​มิใช่​การ​รนหาที่​ตาย​เฉกเช่น​สามัญ​ ​แต่​เป็นการ​รนหาที่​ตาย​อย่าง​ถึงที่สุด​แล้ว​!

อวี​้​จิ​่​นลู​บถ​้วย​ชา​พลาง​กล่าว​ด้วย​น้ำเสียง​ทุ้ม​ต่ำ​ ​“​และ​ที่​สำคัญ​กว่านั​้​นคือ​ ​พวกเรา​ไม่​อาจ​สืบหา​เบาะแส​จาก​ตระกูล​ฝั่ง​ไท​เฮา​ได้​เลย​”

หาก​เทียบ​การ​ป่าวประกาศ​ต่อหน้า​ฮ่องเต้​ว่า​ไท​เฮา​เป็นตัว​ปลอม​ ​การ​ป่าวประกาศ​เช่นนั้น​ต่อหน้า​วงศ์ตระกูล​ของ​ไท​เฮา​ฟัง​ดู​เหลวไหล​ยิ่งกว่า

บิดา​และ​มารดา​ของ​ไท​เฮา​จาก​โลก​นี้​ไป​นาน​แล้ว​ ​เป็นไปได้​ว่า​ใน​ตอนนั้น​แม้แต่​บิดา​และ​มารดา​อาจ​ไม่​สังเกตเห็น​ความผิดปกติ​นี้​ ​ฉะนั้น​เมื่อ​เป็น​คนนอก​ยิ่ง​ไม่ต้อง​กล่าวถึง​ ​หรือ​ต่อให้​บิดา​มารดา​ทราบ​ว่า​บุตรสาว​ของ​ตนเอง​ถูก​สลับ​ตัว​ ​แต่​เพื่อ​ผลประโยชน์​ของ​วงศ์ตระกูล​ ​พวกเขา​อาจ​ปิดปากเงียบ​ก็​เป็นได้

ไม่ว่า​พระ​ชายา​ไท่​จื่อ​ผู้​เฉียบขาด​จะ​เป็นตัว​จริง​หรือ​ตัว​ปลอม​ ​แต่​สำหรับ​วงศ์ตระกูล​แล้ว​ ​นาง​เป็นตัว​จริง​อย่างไร​้​ข้อกังขา

จนถึง​บัดนี้​ ​ตระกูล​ฝั่ง​ไท​เฮา​ยัง​ได้รับ​การ​สนับสนุน​ค้ำชู​จาก​ไท​เฮา​เป็น​อย่างดี​ ​ฉะนั้น​พวกเขา​จะ​ตั้งตัว​เป็นปฏิปักษ์​ก็ต่อเมื่อ​พวกเขา​เสียสติ​ไป​แล้ว​เท่านั้น

“​คาด​ว่า​คง​หา​ช่องโหว่​ของ​เรื่อง​นี้​ได้​จาก​อู​เหมียว​เท่านั้น​”​ ​อวี​้​จิ​่​นก​ล่าว

สายตา​ของ​เจียง​ซื่อ​เบน​ไป​ทางทิศใต้​พลาง​รำพึง​ ​“​ท่าน​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​เคย​กล่าว​ไว้​ว่า​ ​เมื่อ​หลาย​ปีก่อน​ยาย​ของ​อา​ซัง​เคย​พา​เด็กทารก​เพศหญิง​คน​หนึ่ง​กลับมา​ ​ซึ่ง​ทารก​นั้น​คือ​มารดา​ของ​อา​ซัง​ ​นับตั้งแต่​นั้น​มายาย​ของ​อา​ซัง​ก็​อาศัย​อยู่​ที่​อู​เหมียว​จนกระทั่ง​สิ้นชีวิต​”

ยาย​ของ​อา​ซัง​ก็​คือ​ยาย​ของ​นาง

“​คนที​่​ทราบ​ความจริง​นอกจาก​ยาย​ของ​อา​ซัง​แล้ว​ ​เกรง​ว่า​คงเหลือ​แค่​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​เผ่า​อู​เหมียว​เท่านั้น​ ​แต่​ชาว​อู​เหมียว​จะ​ยอมรับ​ว่า​สลับ​ตัว​ไท​เฮา​ของ​ต้า​โจว​อย่างนั้น​หรือ​ ​หรือ​ต่อให้​คน​เหล่านั้น​ยอมรับ​ ​และ​ต่อให้​เสด็จ​พ่อ​เปี่ยม​ไป​ด้วย​ความเมตตา​เพียงใด​ก็​คง​ไม่มีทาง​ปล่อย​อู​เหมียว​ไป​ง่ายๆ​”​ ​เจียง​ซื่อ​วิเคราะห์​ก่อน​จะ​กลั้นใจ​เอ่ย​ ​“​แต่​ถึงกระนั้น​ก็​คง​ต้อง​ลองดู​”

ถึง​ตอนนี้​ ​เรื่อง​นี้​ไม่ใช่​ปัญหา​เรื่อง​ความปลอดภัย​ของ​พวกเขา​ ​แต่​เกี่ยวข้อง​กับ​ความอยู่รอด​ของ​แผ่นดิน​ต้า​โจว

เจียง​ซื่อ​หยิบ​ป้าย​อาญาสิทธิ์​ขนาดเล็ก​ออกมา​จาก​ช่อง​ลับ​ ​ซึ่ง​เป็น​ของ​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​เผ่า​อู​เหมียว​

นาง​ส่ง​ป้าย​อาญาสิทธิ์​ของ​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ให้​อาหมา​นพร​้​อม​กำชับ​เสียงต่ำ

อาหมา​นรับ​คำสั่ง​และ​จากไป​ทันที

ยัง​ไม่ทัน​ถึง​ครึ่ง​วัน​ ผอ​จื่อ​รูปลักษณ์​ธรรมดา​ผู้​หนึ่ง​ก็​เดิน​เข้ามา​ทาง​ประตู​ข้าง​ของ​จวน​เยี​่​ยน​อ๋อง

“​ถวาย​ความเคารพ​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​”​ ​เมื่อ​พบ​หน้า​เจียง​ซื่อ​ ผอ​จื่อ​ก็​รีบ​ทำความเคารพ

เจียง​ซื่อ​พิศ​มอง​ไป​ที่​หญิง​ชรา​พลาง​คลี่​ยิ้ม​จาง​ ​“​ผู้อาวุโสฮ​วา​ ​ไม่ได้​พบกัน​นาน​เลย​นะ​”

ผู้อาวุโสฮ​วา​ค้อม​หลัง​เล็กน้อย​และ​ยืดตัว​พร้อม​ส่ง​ยิ้ม​ ​“​ข้า​เอง​ก็​ไม่​คิด​ว่า​จะ​ได้​พบ​ท่าน​เร็ว​ๆ​ ​นี้​เช่นกัน​”

หลังจากที่​เจียง​ซื่อ​กลับมา​จาก​อู​เหมียว​ครั้งนั้น​ ​ผู้อาวุโสฮ​วา​ได้รับ​คำสั่ง​จาก​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​ให้​เดินทาง​มาที​่​เมืองหลวง​อีกครั้ง​ ​โดย​กำชับ​ให้​ปรากฏตัว​ใน​รูปลักษณ์​ใหม่เอี่ยม​ ​เพื่อ​สะดวก​แก่​การติด​ต่อ​กับ​เจียง​ซื่อ

สำหรับ​ชาว​อู​เหมียว​แล้ว​ ​เจียง​ซื่อ​สำคัญ​อย่าง​ไม่ต้องสงสัย

เจียง​ซื่อ​ตอบรับ​ ​“​ข้า​ก็​คิด​เช่นนั้น​”

แม้นาง​จะ​รู้​ว่า​ใน​ร่าง​ของ​นาง​มีสาย​เลือด​อัน​บางเบา​ของ​อู​เหมียว​ไหลเวียน​อยู่​ ​แต่​สำหรับ​นาง​แล้ว​ ​นาง​เป็น​ชาว​ต้า​โจว

“​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​เรียก​ข้ามา​พบ​ ​ไม่ทราบ​ว่า​มีธุระ​ใด​รึ​”

เจียง​ซื่อ​ส่ง​ป้าย​อาญาสิทธิ์​ของ​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ให้​หญิง​ชรา​ ​ครั้น​เห็น​ว่านา​งมี​อาการ​ตื่นกลัว​ ​เจียง​ซื่อ​จึง​เข้า​ประเด็น​ทันที​ ​“​ข้า​อยากรู้​ว่า​ไท​เฮา​เป็น​ชาว​อู​เหมียว​ใช่​หรือไม่​”

รูม่านตา​ของ​ผู้อาวุโสฮ​วาห​รี่​แคบ​ฉับพลัน​ ​ใบหน้า​ของ​นาง​สั่นสะท้าน​มิ​อาจ​ควบคุม

เจียง​ซื่อ​เฝ้า​พิจารณา​อาการ​ของ​หญิง​ชรา​ ​แอบ​ลงความเห็น​ใน​ใจ​ว่าการ​คาดเดา​ของ​นาง​และ​อวี​้​จิ​่​นคง​จะ​ถูกต้อง

เอ๋​ ​แต่​จาก​ที่​อาจิ​่​นก​ล่าว​มา​ ​คง​มิได้​เรียกว่า​การคาด​เดา​ ​แต่​เป็นการ​อนุมาน​ตาม​หลักฐาน​ข้อมูล​ที่​มีมาก​กว่า

แต่​ไม่ว่า​จะ​เรียกว่า​อะไร​ ​ไท​เฮา​คือ​ชาว​อู​เหมียว​อย่างแน่นอน

“​ผู้อาวุโสฮ​วา​?​”

ผู้อาวุโสฮ​วาห​ลุด​จาก​ภวังค์​ ​นาง​กะพริบตา​ ​“​คำกล่าว​ของ​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ทำให้​ข้า​ประหลาดใจ​เกิน​จะ​กล่าว​ ​ไท​เฮา​แห่ง​ต้า​โจว​จะ​เป็น​ชาว​อู​เหมียว​ได้​อย่างไร​”

“​ประหลาดใจ​งั้น​รึ​”​ ​เจียง​ซื่อ​หัวเราะ​ ​“​หาก​ผู้อาวุโสฮ​วายั​งบิด​พลิ้ว​กับ​ข้า​ ​ข้า​จะ​เลิก​เป็น​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​”

สีหน้า​ผู้อาวุโสฮ​วา​เปลี่ยนไป​ทันใด​ ​“​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ ​ท่าน​จะ​ทำ​เช่นนั้น​มิได้​นะ​…​”

ตำแหน่ง​สตรี​ศักดิ์​ใช่​การ​เล่นขายของ​อย่างนั้น​หรือ​ ​นึก​จะ​เป็น​ก็​เป็น​ ​ไม่​อยาก​เป็น​ก็​ไม่​เป็น​ ​แบบนี้​ไม่เห็น​หัว​อู​เหมียว​ชัดๆ​!

เจียง​ซื่อ​ดึง​หน้า​พลาง​กล่าว​อย่าง​ไม่​กลัวเกรง​ ​“​หาก​คนที​่​อยู่​ต่อหน้า​ผู้อาวุโสฮ​วา​ในขณะนี้​คือ​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​เผ่า​อู​เหมียว​ตัวจริง​ ​ผู้อาวุโสฮ​วา​จะ​กล้า​อมพะนำ​ไม่​พูดความจริง​เช่นนี้​หรือ​”

ผู้อาวุโสฮ​วา​จน​ด้วย​คำถาม

เจียง​ซื่อ​ส่ง​ยิ้ม​เย็นเยียบ​ ​“​อู​เหมียว​มิได้​จริงใจ​ต่อ​ข้า​ ​แล้ว​เหตุใด​ข้า​ถึง​ต้อง​กล้ำกลืน​ฝืน​เป็น​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ด้วย​เล่า​”

ครั้น​เห็น​ว่า​คำถาม​นั้น​ทำให้​เส้นเลือด​ที่​ขมับ​ผู้อาวุโสฮ​วา​ปูด​โบน​ ​เจียง​ซื่อ​ก็​ผุด​หัวเราะ​เย้ยหยัน​ ​“​ที่นี่​คือ​จวน​เยี​่​ยน​อ๋อง​ ​เมืองหลวง​ของ​ต้า​โจว​ ​หาก​ข้า​คิด​จะ​เลิก​เป็น​ ​ผู้อาวุโสฮ​วา​จะ​ฉุดกระชาก​ลาก​ถู​ข้า​กลับ​ไป​ที่​อู​เหมียว​ได้​หรือ​ ​อย่า​ลืม​สิว​่า​ ​พี่ชาย​ของ​ข้า​ก็​มิได้​อยู่​ที่​อู​เหมียว​แล้ว​”

“​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​จะ​ผิดสัญญา​งั้น​รึ​”​ ​ใบหน้า​ผู้อาวุโสฮ​วาย​่ำ​แย่​เข้าขั้น

ท่าที​ของ​เจียง​ซื่อ​ยังคง​นิ่ง​เรียบ​ ​“​เงื่อนไข​แรก​ใน​การรักษา​สัญญา​คือ​ความจริงใจ​ ​ข้า​จะ​ถาม​ผู้อาวุโสฮ​วา​อีกครั้ง​ ​ไท​เฮา​คือ​ชาว​อู​เหมียว​ที่​สวมรอย​มา​ใช่​หรือไม่​”

มุม​ปาก​หญิง​ชรา​กระตุก​วูบ​ ​ห้วง​ความคิด​สับสน​อล​ม่าน

เจียง​ซื่อ​เอ่ย​เตือน​เสียงเย็น​ ​“​ผู้อาวุโสฮ​วา​อย่า​คิด​ว่า​จะ​ใช้​ข้ออ้าง​ว่า​ไม่รู้​ความลับ​ของ​เผ่า​มา​หลอก​ข้า​ ​ท่าน​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​ก็​อายุ​ปูน​นี้​แล้ว​ ​และ​นอกจาก​อา​หลาน​ ​ก็​มี​ผู้อาวุโสฮ​วา​เท่านั้น​ที่​ทราบ​ความจริง​เกี่ยวกับ​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ ​และ​บัดนี้​ตัว​เจ้า​ถูก​ส่ง​มา​อยู่​ที่​เมืองหลวง​เพื่อ​คอย​ติดต่อ​กับ​ข้า​ ​ฉะนั้น​เป็นไปไม่ได้​เลย​ที่​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​จะ​ปิดบัง​ความจริง​จาก​เจ้า​ ​มิฉะนั้น​ตอนนี้​ข้า​ก็​คง​เป็น​คนนอก​สำหรับ​อู​เหมียว​ ​อา​หลาน​ซึ่ง​เป็น​เพียง​สาว​รับใช้​ตัวเล็ก​ๆ​ ​จะ​แบกรับ​ความรับผิดชอบ​ใหญ่โต​เช่นนี้​ได้​อย่างไร​ ​หาก​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​เป็น​อะไร​ขึ้น​มา​ ​นาง​จะ​ตาย​จากไป​พร้อม​หอบหิ้ว​ความลับ​ของ​อู​เหมียว​ติดตัว​ไป​ด้วย​ ​และ​ทิ้ง​ให้​คนใน​เผ่า​อยู่​กับ​ความคลุมเครือ​อย่างนั้น​หรือ​”

ผู้อาวุโสฮ​วาทน​ต่อไป​ไม่ไหว​ ​“​เหตุใด​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ถึง​ได้​แช่ง​ท่าน​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​เช่นนั้น​”

เจียง​ซื่อ​ชำเลือง​มอง​ผู้อาวุโสฮ​วาด​้วย​แววตา​เย็นชา​ ​“​มีพ​บก​็​ต้อง​มี​จาก​ ​ดีร้าย​เป็นธรรมดา​ของ​ชีวิต​ ​จะ​บอกว่า​ข้า​แช่ง​ได้​อย่างไร​ ​หาก​ทุกสิ่ง​เป็นไปตาม​ใจ​มนุษย์​ปรารถนา​ ​อู​เหมียว​จะ​ต้อง​พะวง​เรื่อง​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ทำไม​กัน​ ​จริง​ไหม​”

ผู้อาวุโสฮ​วา​พูดไม่ออก​เป็น​ครั้ง​ที่สอง

เจียง​ซื่อ​ริน​ชา​ใส่​ถ้วย​ส่ง​ให้​ ​รอยยิ้ม​กลับมา​ปรากฏ​บน​หน้า​อีกครั้ง​ ​“​ฉะนั้น​แล้ว​ผู้อาวุโสฮ​วา​เล่า​ความจริง​ให้​ข้า​ฟัง​เถิด​ ​ข้า​จะ​ได้​ทุ่มเท​เพื่อ​อู​เหมียว​ได้​อย่างสบายใจ​เสียที​”

ผู้อาวุโสฮ​วา​เงียบงัน​เนิ่นนาน​ ​ไอ​ขาว​ขุ่น​ลอย​ฟุ้ง​จาก​ชาร้อน​บดบัง​ใบหน้า​นิ่ง​เรียบ​ให้พร​่า​มัว

เจียง​ซื่อ​อยาก​จะ​หยิบ​ผ้าเช็ดหน้า​ออกมา​เช็ดหน้า​ของ​ผู้อาวุโสฮ​วา​ให้​ไม่​เหลือ​เค้า​ของ​การปลอม​แปลง

เพราะ​การ​แปลงกาย​มักจะ​แฝง​มา​พร้อมกับ​ประสบการณ์​ไม่น่า​พิสมัย​ ​นาง​ไม่ต้องการ​เห็น​ใบหน้า​แปลกปลอม​ใน​เรือน​ของ​นาง

แต่​แน่นอน​ว่า​สัมปชัญญะ​เหนี่ยวรั้ง​มิ​ให้​นาง​ทำ​เช่นนั้น

ในที่สุด​ผู้​อาวุ​โฮก​็​ยอม​อ้า​ปาก​ ​“​เหตุใด​ท่าน​ถึง​สงสัย​ใน​ตัว​ไท​เฮา​แห่ง​ต้า​โจว​”

เจียง​ซื่อ​ยก​ชา​ขึ้น​มา​จิบ​พลาง​เอ่ย​ ​“​เพราะ​เรื่องราว​ชีวิต​ของ​ข้ามัน​ฟ้อง​น่ะ​สิ​”

หาก​นาง​ต้องการ​เค้น​ความจริง​จาก​ปาก​ผู้อาวุโสฮ​วา​ ​นาง​จำเป็นต้อง​สารภาพ​ออกมา​ตามตรง​ ​ถึง​จะ​คุย​กัน​รู้เรื่อง

“​เรื่องราว​ชีวิต​?​”​ ​ผู้อาวุโสฮ​วาชะ​งัก​ไป

เจียง​ซื่อ​วาง​ถ้วย​ชาลง​พร้อม​กล่าว​อย่าง​ไม่รีบร้อน​ ​“​ข้า​เพิ่ง​ทราบ​ว่า​ท่าน​ยาย​ของ​ข้า​เป็น​ชาว​อู​เหมียว​ ​และ​ข้า​กับ​อา​ซัง​ก็​เป็น​ลูกพี่ลูกน้อง​กัน​”

ผู้อาวุโสฮ​วา​ไม่เชื่อ​ใน​สิ่ง​ที่​หู​ได้ยิน​ ​“​เป็นไปไม่ได้​ ​ท่าน​ยาย​ของ​อา​ซัง​กลับมา​ที่​เผ่า​พร้อม​เด็กทารก​หญิง​คนเดียว​ ​และ​ตั้งแต่นั้นมา​ ​นาง​ก็​ไม่เคย​ออกจาก​อู​เหมียว​อีก​เลย​ ​แล้ว​อา​ซัง​จะ​มีลูก​พี่​ลูกน้อง​ได้​อย่างไร​”

“​เพราะ​นาง​ทิ้ง​ทารก​หญิง​อีก​คนไว​้​ที่​ต้า​โจว​ ​ซึ่ง​ก็​คือ​ซู​ซื่อ​ ​มารดา​ของ​ข้า​”

ริมฝีปาก​ของ​ผู้อาวุโสฮ​วาสั​่​นระ​ริก​ ​เนิ่นนาน​กว่า​ถ้อยคำ​จะ​หลุด​ออกจาก​ปาก​ ​“​ท่าน​ ​ท่าน​คือ​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​!​”

สำหรับ​ชาว​อู​เหมียว​แล้ว​ ​ความสนใจ​ทั้งหมด​อยู่​ที่​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์

พระ​ชายา​ไท่​จื่อ​แห่ง​ต้า​โจว​ที่อยู่​ต่อหน้า​นาง​ตอนนี้​มีสาย​เลือด​ของ​อู​เหมียว​ ​อีกทั้ง​นาง​ยัง​ใช้​วิชา​สกัด​หนอน​พิษ​กู่​ได้​ ​หมายความว่า​ ​นาง​คือ​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ ​มิใช่​อา​ซัง

หรือ​ต่อให้​สายโลหิต​อู​เหมียว​ที่​ไหลเวียน​อยู่​ใน​ตัว​อา​ซัง​จะ​มากกว่า​เจียง​ซื่อ​ก็ตามที

เจียง​ซื่อ​รับรู้​ได้​ว่า​สายตา​ที่​ผู้อาวุโสฮ​วาม​อง​มาที​่​นาง​เปลี่ยนไป​แล้ว

นี่​คือ​สาเหตุ​ที่นาง​สารภาพ​ตามตรง​ ​เพราะ​ถึงอย่างไร​ใน​สายตา​ผู้อาวุโสฮ​วา​ ​การ​เป็น​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ตัวจริง​ย่อม​มีส​ถานะ​ใน​ใจ​ต่าง​ไป​อย่างแน่นอน

“​ทีนี้​ผู้อาวุโสฮ​วา​จะ​บอก​ได้​หรือยัง​”