บทที่ 810 อิ่นหรูอวิ๋นโดนซ้อม
บทที่ 810 อิ่นหรูอวิ๋นโดนซ้อม
อิ่นหรูอวิ๋นมีความสุขมากที่เห็นซุนเสี่ยวอวี้กำลังพุ่งเข้าไปคว้าเด็กสาวเอาไว้ เธอรู้ซูเสี่ยวเถียนเก่งมาก แต่ก็ยังอยากฉวยโอกาสนี้เอาไว้ ไม่ว่าซูเสี่ยวเถียนจะเก่งแค่ไหน แต่ยังไงเธอก็เป็นผู้หญิงอยู่ดี คงลำบากที่ต้องจัดการผู้ชายใช่ไหมล่ะ? ขอแค่คว้าตัวอีกฝ่ายไว้ได้ เธอจะเข้าไปช่วยสมทบทันที
เสี่ยวเถียนเฝ้ามองการกระทำอีกฝ่ายอย่างไม่เร่งรีบ พวกขยะแบบนี้ไม่ได้ส่งผลอะไรกับเธอทั้งนั้น
ซุนเสี่ยวอวี้พุ่งเข้าไปหมายจะจับตัวเด็กสาว แล้วกลับโดนอีกฝ่ายโต้กลับ เด็กหนุ่มที่โดนล็อคแขนไปด้านหลังร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด
“นังแม่มด แกทำอะไรของแก?”
“กำจัดขยะ!”
สิ้นเสียงนั้น เสี่ยวเถียนทั้งต่อยทั้งเตะอย่างไม่เกรงใจ เพื่อไม่ให้เกิดปัญหา เธอเลือกจุดที่ทำให้เจ็บมาก ๆ โดยไม่ทิ้งรอยแผลเอาไว้
ตำแหน่งของซุนเสี่ยวอวี้เหมาะแก่การพ่ายแพ้จริง ๆ
เสี่ยวเถียนซ้อมอีกฝ่ายอยู่นานสองนาน แม้ซุนเสี่ยวอวี้จะแหกปากลั่นแต่ก็ไม่มีใครมาดูเรื่องสนุกสักคน ขนาดอิ่นหรูอวิ๋นที่เป็นผู้ชมเพียงคนเดียวยังวิ่งหนีหางจุกตูดหลังจากได้ยินเสียงร้อง
“ยกโทษให้ฉันด้วย ยกโทษให้ฉันทีพี่สาว มันเป็นความผิดฉันเอง ฉันไม่ควรทำอะไรเธอเลย” ซุนเสี่ยวอวี้ทนไม่ไหวจนต้องร้องขอความเมตตา
เสี่ยวเถียนหัวเราะเยาะ มาอ้อนวอนขอความเมตตาตอนนี้เนี่ยนะ กระสอบทรายมาหาถึงที่จะปล่อยไปง่าย ๆ ได้ยังไง!
หมัดเล็ก ๆ ยังพุ่งเข้าใส่กระสอบทรายมนุษย์ต่อไป
คนแบบนี้สมควรต่อยให้ตายไปเลย!
ปล่อยเอาไว้ก็เป็นมลพิษต่ออากาศ
ซุนเสี่ยวอวี้เคียดแค้นอิ่นหรูอวิ๋นมากกว่า นังนั่นต้องรู้อยู่แล้วแน่ ๆ ว่าซูเสี่ยวเถียนเก่งแค่ไหนเลยเร่งเร้าให้ตนมาจัดการซูเสี่ยวเถียน
นังสารเลวนั่น!
กลับไปเมื่อไรเจอดีแน่
เสี่ยวเถียนไม่รู้เรื่องนี้ ส่วนซุนเสี่ยวอวี้ไม่กล้าขุ่นเคืองใส่เธอ จึงสาดทุกอย่างไปที่อิ่นหรูอวิ๋นแทน ด้วยนิสัยของเขาที่ไม่ว่าจะทำอะไรตัวเองย่อมถูกเสมอ!
หลังจากลงไม้ลงมือไม่ยั้งแล้ว เสี่ยวเถียนรู้สึกกระปรี้กระเปร่ามาก หลังจากนั้นก็เดินจากไปอย่างสบายตัว เป็นความรู้สึกที่ไม่อยากให้ดีขนาดนี้เลยจริง ๆ
ซุนเสี่ยวอวี้อดทนต่อความเจ็บปวด แล้วเดินกะโผลกกะเผลกไปที่บ้านเช่าของอิ่นหรูอวิ๋น และไม่คาดคิดว่าจะได้เจอเจ้าตัวขณะเดินเข้าซอยมา
หญิงสาวถือกระเป๋าใบใหญ่ เห็นแวบแรกก็รู้ได้เลยว่าเธอต้องการจะหนีไป
“นังสารเลว แกคิดจะหนีสินะ!” ซุนเสี่ยวอวี้กัดฟันด่ากรอด พุ่งเข้าไปกระชากผมหญิงสาวแล้วลากกลับบ้าน
“นังชั่ว แกหลอกเหลาจื่อแล้วยังคิดจะหนีอีก แกรอโดนกระทืบตายได้เลย!”
ถึงจะเอาชนะซูเสี่ยวเถียนไม่ได้ แต่ไม่ใช่กับอิ่นหรูอวิ๋น
อิ่นหรูอวิ๋นภูมิใจกับนิสัยละเอียดอ่อนของเธอเสมอ และคิดว่าผู้หญิงใช้ความรุนแรงแบบซูเสี่ยวเถียนนั้นไม่ดี
แต่ตอนนี้ตนเองกำลังซุนเสี่ยวอวี้ซ้อมอยู่ จึงหวังว่าจะเป็นแบบซูเสี่ยวเถียนได้บ้าง
“แกมันก็แค่ผู้ชายไร้ค่า ตัวเองไม่มีความสามารถเองแต่กลับมาโทษฉัน!”
ถึงจะโดนทุบตีอย่างรุนแรงแต่เธอไม่ยินดีที่จะยอมแพ้ เลยใช้คำพูดคำจาสู้กลับ
ซุนเสี่ยวอวี้โมโหมากกว่าเก่า มากพอให้ลงแรงมือเหี้ยมโหดกว่าเดิม
อิ่นหรูอวิ๋นร้องลั่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนคนข้างห้องได้ยินกันหมด แต่พวกเขาก็ไม่ได้สนใจ ตลอดระยะเวลาไม่มีการเคลื่อนไหวจากพวกเขาเลย
อินหรูอวิ๋นโดนซ้อมจนหมดสติ
ซุนเสี่ยวอวี้ที่ระบายความโกรธใกล้เสร็จเพิ่งตระหนักได้ว่าคนที่ตนทำร้ายไม่ส่งเสียงแล้ว
“ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้ แกคิดจะแกล้งตายหรือไง?”
ซุนเสี่ยวอวี้เตะซ้ำอีกครั้ง แต่อีกฝ่ายไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เลย เด็กหนุ่มก้มลงมองใกล้ ๆ พลันกลัวจับจิต และเขาก็เห็นกองเลือดใต้ร่างหญิงสาว
เลือดสีแดงสดย้อมกระโปรงสีขาวของเธอจนแดงฉาน
ซุนเสี่ยวอวี้คุกเข่าลงแล้วเขย่าตัวอีกฝ่าย แต่ยังไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ เลย สีหน้าของเขาซีดเผือดลงด้วยความหวาดกลัว ลำตัวสั่นเทิ้ม
พอลองเอามืออังแถวจมูก กลับไม่รู้สึกถึงลมหายใจ
“ฉันฆ่าคน? ฉันเหรอ?” ซุนเสี่ยวอวี้ตะโกนลั่น
เขาลุกพรวดหมุนตัววิ่งออกไปพลางพึมพำ “ฉันไม่ได้ทำ ๆ ฉันไม่ได้ฆ่าใครทั้งนั้น”
“มันเป็นความผิดของอิ่นหรูอวิ๋น ความผิดของมัน ความผิดของมันทั้งนั้น”
เขาพึมพำสติแตกแล้วหนีหัวซุกหัวซุนออกไปโดยไม่ห่วงกระทั่งข้าวของ
เพื่อนบ้านได้ยินน้ำเสียงรนรานจากข้างนอกจึงอดอยากรู้อยากเห็นไม่ได้ ช่วงนี้ผู้ชายคนนี้มาที่นี่ตลอด ส่วนสาวน้อยคนนี้ก็ไม่คิดหวงเนื้อหวงตัวเลยสักนิด
โชคดีที่ลูกสาวบ้านเราไม่ทำตัวแบบนี้ ไม่งั้นคงถูกพวกเขาตีขาหักไปนานแล้ว จนกระทั่งเวลาผ่านไปสักพัก ป้าข้างบ้านกลับไม่ได้ยินเสียงอะไรจากบ้านถัดไปอีก พลันรู้สึกสับสนขึ้นมา
“ตาแก่ คุณว่าเกิดอะไรขึ้น?” ป้าถาม
“ไม่ต้องไปยุ่งหรอกน่า ผู้หญิงแบบนั้นทำตัวเองก็ต้องรับโทษเอง บางทีไอ้หนุ่มนั้นคงจะเจอว่าเธอมีปัญหาตรงไหนก็ได้” ชายชราพูดอย่างรังเกียจ
แต่อีกสิบนาทีต่อหญิงชราก็ยังรู้สึกแปลก ๆ
“ตาแก่ ฉันไปดูหน่อยดีกว่า คงไม่ได้โดนซ้อมจนตายแล้วหรือนั่น?”
ว่าจบก็สวมรองเท้าแล้วออกไปดู
พอไปถึงก็ต้องตกใจกับภาพเบื้องหน้า
“ตาแก่ ตาแก่ มานี่เร็วเข้า เธอโดนซ้อมจนตายแล้ว!”
เมื่อได้ยินเสียงตกใจของภรรยา ชายชราพรวดพราดลงจากเตียงจนแทบล้มคะมำ พอไปถึงก็เห็นอิ่นหรูอวิ๋นนอนจมกองเลือด ไม่รู้ว่าหญิงสาวคนนี้เสียเลือดไปมากเท่าไร
“โหดร้ายจริง ๆ เลย ตาแก่ ไปตามคนมาช่วยพาไปโรงพยาบาลที แล้วก็หาคนไปแจ้งตำรวจด้วยนะ”
เราเป็นเพื่อนบ้าน อาจจะโดนหางเลขไปด้วยก็ได้…
ซวยจริง ๆ
ครึ่งชั่วโมงต่อมา อิ่นหรูอวิ๋นถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดเพื่อรับการรักษาฉุกเฉิน ยังดีที่มีคนดีอยู่ หากไม่ได้รับความช่วยเหลือป่านนี้หญิงสาวคงยังนอนอยู่ในสภาพนั้นก็ได้
ทางตำรวจเริ่มสืบสวน จากคำอธิบายของคู่สามีภรรยา และการสืบสวนบริเวณมหาวิทยาลัยทำให้ได้ทราบว่าผู้ต้องสงสัยคือซุนเสี่ยวอวี้
หลังจากเด็กหนุ่มวิ่งออกไปได้ แต่ไม่รู้จะไปที่ไหนเลยตรงไปยังสถานีรถไฟ
เขาไปถึงที่นั่นก่อนจะพบว่าการเดินทางลงใต้ต้องใช้เวลาสี่ห้าชั่วโมง จึงซื้อรอบที่ใกล้ที่สุดแล้วเดินทางออกจากเมืองหลวงในสิบนาทีต่อมา
ตำรวจมาถึงสถานีตามเบาะแสที่ได้รับ ก่อนจะพบว่าอีกฝ่ายมาถึงก่อนแล้ว
เขาไม่ได้ใช้ชื่อจริงซื้อตั๋วรถไฟ การตรวจสอบจึงยากยิ่งขึ้นไปอีก
แต่เหตุการณ์นี้มันร้ายแรงมาก ๆ จึงต้องตามหาเขาให้เจอ