บทที่ 983 ไม่ต้องใช้ความพยายาม
บทที่ 983 ไม่ต้องใช้ความพยายาม
ในตอนที่กำลังครุ่นคิดอยู่นั้น สายตาพลันเหลือบไปเห็นร่างที่คุ้นเคย
คนคนนั้นคือผู้หญิงที่วิ่งอุ้มลูกนั่นเอง
หลังสาวเจ้าออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทางลับ ๆ ล่อ ๆ ก็เดินเข้าไปรวมในกลุ่มคนที่ยืนหน้าประตู
เธออุ้มแค่เด็ก ไม่มีกระเป๋าติดตัวเลยด้วยซ้ำ ดูก็รู้แล้วว่าไม่ได้กำลังเดินทางเหมือนคนทั่วไป
ไม่ว่าคนเป็นแม่จะเดินทางไปไหนมาไหนกับลูก พวกเธอจะพกของไปด้วยเสมอ
นี่คือจุดที่ทำให้เธอไม่เข้าใจ
รถไฟเริ่มชะลอความเร็วลง ใกล้เทียบท่าแล้ว
เสี่ยวเถียนทนไม่ไหวจึงต้องแหวกเข้าไปในฝูงชน
ถ้าเด็กคนนี้ถูกพวกค้ามนุษย์ลักพาตัวหรือขโมยมา ก็คงยากจะพากลับไปหาครอบครัวได้
การเคลื่อนไหวของเสี่ยวเถียนส่งผลกระทบต่อคนรอบข้าง
“ไอ้หนู ที่บ้านไม่ได้สอนมาหรือยังไง? คนยืนกันเยอะแยะ จะมาเบียดทำไม?”
ผู้โดยสารส่วนใหญ่มีสัมภาระเยอะ
การที่เสี่ยวเถียนแทรกเข้ามาทำให้คนอื่น ๆ พลอยลำบากจึงต้องเอ่ยตำหนิ
“จะรีบอะไรขนาดนั้น? รีบไปเกิดหรือไง?”
“เด็กเดี๋ยวนี้พูดไม่รู้เรื่องเลยจริง ๆ”
เสี่ยวเถียนกำลังร้อนรน แต่อดห่วงความรู้สึกคนอื่นไม่ได้เหมือนกัน
“ขอโทษค่ะ หนูขอโทษนะคะ หนูรีบ ขอรบกวนหน่อยนะคะ!”
เธอเอ่ยอย่างจริงใจ คนบางส่วนจึงยอมถอยให้
ไม่มีใครรู้ว่าเป้าหมายของเธอคือผู้หญิงอุ้มลูกคนนั้น
ด้วยความที่อีกฝ่ายอุ้มเด็กจึงได้รับความเห็นอกเห็นใจมากกว่า และเดินเข้ามาได้อย่างราบรื่น
เวลาเริ่มกระชั้นชิด เสี่ยวเถียนจึงทำตัวไม่ถูก
รถไฟกำลังแล่นช้าลง
แต่ตนยังยืนห่างจากผู้หญิงคนนั้นสองสามเมตร
เธอไปถึงประตูแล้ว
เสี่ยวเถียนแทรกตัวเข้าไปอีก
คนรอบข้างเริ่มหงุดหงิดมากกว่าเก่า
เสี่ยวเถียนหันไปขอโทษไม่หยุด
“ขอโทษค่ะ ขอทางหน่อยค่ะ”
“ขอโทษนะคะ ขอบคุณมากค่ะ”
“ขอโทษที่เบียดนะคะ!”
เด็กสาวก้าวต่อไป
จนกระทั่งรถไฟหยุดลง ในที่สุดเด็กสาวก็มายืนอยู่ข้าง ๆ เธอคนนั้น
ด้วยความที่เวลามีไม่มาก ตนจึงแย่งเด็กไปจากมือทันที
แม้จะรู้ว่ามีความเสี่ยงมากก็ตาม
ถ้าเธอคาดการณ์ผิดและเด็กคนนี้เป็นลูกของผู้หญิงจริง ๆ ก็คงอธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟังได้ยาก
แต่เธอยินดีขอโทษและชดเชยด้วยเงิน
อีกฟากของตู้รถนอน แม่ของเด็กเพิ่งรู้ตัวว่าลูกหายไป
ทางฝั่งเสี่ยวเถียนที่เพิ่งแย่งเด็กมาได้นั้น คนอุ้มกลับไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองเลย
คนรอบข้างสับสนกับเหตุการณ์ตรงหน้า
เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง?
“แกทำอะไร? ขโมยลูกฉันไปทำไม?”
หญิงวัยกลางคนเพิ่งจะโต้ตอบ แล้วตะโกนเสียงดังลั่น
แต่ถือว่าไวนะ
เสี่ยวเถียนรีบแกะห่อผ้าออก
อากาศร้อนขนาดนี้ ห่อเด็กจนแน่น แน่นอนว่าเหงื่อไหลท่วมตัวเขาเลย
แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเป็นเด็กที่หน้าตาดีจริง ๆ
เด็กน้อยผิวเนียนละเอียดกำลังนอนหลับอย่างสบายใจ แม้เสียงรอบข้างจะดัง แต่ไม่ได้ปลุกเขาให้ตื่นเลย
เด็กในอ้อมแขนเธอเป็นผู้ชาย ผิวขาวเนียนมาก
เสื้อผ้าหรูหรา เหมือนมาจากครอบครัวร่ำรวย
แต่ดูยัยผู้หญิงตรงหน้านี่สิ แต่งตัวธรรมดามาก
ผิวหนังแห้งกร้าน เหมือนตากลมตากฝนมา
ต่อให้ตอนนี้จะแหกปากว่าโดนขโมยลูกไป แต่แววตากลับล่อกแล่กไม่กล้ามองมาที่เสี่ยวเถียน
อย่างที่คิดจริง ๆ ด้วย
เสี่ยวเถียนยังแอบเห็นอีกว่าอีกฝ่ายกำลังเหลือบมองไปทางประตู ราวกับว่าจะพุ่งออกไปเมื่อไรก็ได้
นี่ไม่ใช่ปฏิกิริยาของคนเป็นแม่หรอกนะ
ถ้าลูกโดนขโมย เธอจะพยายามอย่างมากเพื่อเอาเขากลับมา
เสี่ยวเถียนมั่นใจมากเลยว่าเธอไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเด็กคนนี้สักนิด
เสี่ยวเถียนเอ่ยขึ้น “แกเป็นกลุ่มค้ามนุษย์!”
อีกฝ่ายไม่คิดเลยว่าจะได้ยินเด็กสาวเอ่ยออกมาโต้ง ๆ
จึงได้แต่ยืนตกใจ
แต่หลังจากนั้นก็โต้กลับทันที
เธอปรบมือบนต้นขาและน้ำตาไหล
“ต้องแจ้งความคนชั่ว ลูกฉันโดนขโมยไม่พอ ยังโดนกล่าวหาว่าเป็นพวกค้ามนุษย์อีก บนโลกใบนี้ยังมีความยุติธรรมหลงเหลืออยู่บ้างไหม?”
“พวกคุณก็คงเห็นว่าฉันยืนอุ้มลูกอยู่ดี ๆ แต่โดนยัยเด็กนี่มันมาแย่งไป”
คนรอบข้างเพิ่งได้สติ
เราเห็นแบบนั้นจริง ๆ
ตาชั่งในใจอดเอนเอียงไปฝั่งคนเป็นแม่ไม่ได้
และไม่คิดว่าสิ่งที่เสี่ยวเถียนพูดจะน่าเชื่อถือด้วย
เมื่อเทียบกับเด็กผู้หญิงแต่งตัวดีอย่างเสี่ยวเถียนแล้ว หญิงวัยกลางคนที่แต่งตัวเรียบ ๆ ดูซื่อสัตย์มากกว่าอีก
ดูไม่เหมือนกลุ่มค้ามนุษย์สักนิด
“ไอ้หนู อายุเพิ่งจะเท่านี้ คิดทำเรื่องไม่ดีแล้วหรือไง?”
บางคนเอ่ยตำหนิ
“เป็นเด็กเป็นเล็กไม่รู้จักตั้งใจเรียน จับมันไปเลย”
“เจ้าหน้าที่ไปไหนแล้ว ทำไมยังไม่มาอีก”
บางคนพร้อมจะแย่งเด็กไปจากเสี่ยวเถียนแล้ว
เธอต้องคอยระวังผู้โดยสาร และเด็กคนนี้ไปด้วย
เธอไม่สนใจข้อกล่าวหา แต่ยิ้มเยาะแล้วจ้องเขม็งไปยังผู้หญิงคนนั้น
รถไฟเทียบท่าแล้ว
เสี่ยวเถียนพร้อมที่จะรั้งผู้หญิงคนนั้นไว้เสมอ
และในขณะนั้นก็เห็นชายอุ้มลูกเบียดฝ่าฝูงชนเข้ามา
เธอดีใจมาก กลัวว่าเขาจะลงไปพร้อมกับเด็กแล้ว
เธอเพียงรอโดยที่ไม่ต้องใช้ความพยายามเลยด้วยซ้ำ!
“เธอทำอะไร? เอาลูกฉันมานะ!”
ฝ่ายชายเป็นกังวลตอนเห็นเด็กในอ้อมแขนเสี่ยวเถียน
สินค้าชั้นดีโดนคนอื่นแย่งไปได้ยังไงกัน?
เขาไม่ได้คิดจริงจังกับเด็กสาว
เพราะคิดว่าจะเอาชนะได้อย่างแน่นอน