บทที่ 1005 นั่นใครน่ะ
บทที่ 1005 นั่นใครน่ะ
ไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย!
เขารู้เรื่องเกี่ยวกับต่างประเทศนิดหน่อยนะ เห็นคนไปกันเพียบ แม้จะไม่ได้ดีอย่างที่เขาเล่าขาน แต่ก็ไม่น่าจะทุรกันดารหรือเปล่า?
แถมรู้ด้วยว่าตระกูลฉือมีความเกี่ยวข้องกับต่างประเทศ เหมือนว่าลูก ๆ เขาจะอยู่ต่างประเทศกันหมด
ถ้าชายคนนี้ไปก็ต้องมีครอบครัวดูแลสิ!
ถึงฉืออี้หย่วนจะดูเด็กไปหน่อย แต่เขาเป็นคนฉลาด การใช้ชีวิตในต่างประเทศไม่ใช่เรื่องยากแน่นอน
ทว่านั่นไม่ใช่เรื่องที่ควรสนใจเสียหน่อย ตอนนี้กำลังสงสัยว่าเสี่ยวเฉ่าไปไหน?
สาวเจ้าไม่ค่อยมีเวลาว่าง ปกติจะไปกลับโรงเรียนทุกวันเลย
วันนี้ก็คงไปโรงเรียนเหมือนกัน
“คุณป้า เสี่ยวเฉ่าล่ะครับ? ยังไม่เลิกเรียนหรือ? ให้ผมไปรับเธอไหม?”
กู้เฉิงเซวียนถามเหลียงซิ่ว
จากนั้นคนอื่น ๆ ก็เพิ่งจะนึกได้ว่าลืมแขกคนนี้ไปเสียเลย
เขาอุตส่าห์พาเด็ก ๆ กลับบ้านมาด้วย แถมยังแวะรับฉือเก๋ออีก ทำไมถึงลืมกันได้ล่ะเนี่ย?
“เสี่ยวเฉ่าออกไปข้างนอกน่ะเห็นว่าจะกลับเย็นจ้ะ ก่อนหน้านี้เธอเป็นคนไปรับพวกเสี่ยวเถียนกลับมาใช่ไหม? ขอบคุณมากเลยนะ อยู่กินข้าวเย็นกับเราก่อนสิ อี้หย่วนเพิ่งกลับมาเหมือนกัน”
เหลียงซิ่วยิ้ม และดูแลเขาด้วยความจริงใจ
ชายหนุ่มได้ยินก็ไม่มีความตั้งใจจะอยู่ต่อ
เขามาบ้านซูด้วยจุดประสงค์เดียวคือมาหาซูเสี่ยวเฉ่า
เพราะสนใจเธอมากจริง ๆ นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีเลยนะที่ตกหลุมรักใครสักคน
แต่ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะไม่ชอบกัน
เรื่องนี้ทำให้เขาหงุดหงิดมาก
ด้วยนิสัย ความสามารถ รูปร่างหน้าตาและภูมิหลังครอบครัว ต่อให้ไม่ใช่คนที่เขาชอบก็มั่นใจได้ว่าตนไม่มีทางโดนปฏิเสธแน่นอน
กู้เฉิงเซวียนเอ่ยเศร้า ๆ “ไม่ดีกว่าครับ ถ้าเสี่ยวเฉ่าไม่อยู่ งั้นเดี๋ยวผมมาวันหลังดีกว่า”
ถึงจะเคยมาบ้านซูหลายครั้งแต่ไม่ได้สนิทอะไร แถมวันนี้เหมือนจะรวมญาติด้วย เขิน ๆ นิดหน่อยถ้าต้องอยู่ตัวคนเดียว
เหลียงซิ่วไม่ได้บังคับอะไร เธอประทับใจชายหนุ่มคนนี้ แต่ไม่ได้สนิทชิดเชื้อเหมือนกัน
“ได้จ้ะ งั้นเดี๋ยวป้าบอกเสี่ยวเฉ่าให้แล้วกันว่าเธอมาหานะ”
ว่าจบชายหนุ่มก็จากไป
เหลียงซิ่วส่งเขากลับ มองอีกฝ่ายขึ้นรถจากไปแล้วส่ายหัว
ทำไมเสี่ยวเฉ่าถึงไม่ชอบผู้ชายแบบนี้กันนะ? จนต้องหลบหน้าเขาตลอดเลย
ไว้คุยกับหลานดีไหมนะ บางทีอาจจะสำเร็จก็ได้
ทุกอย่างล้วนแก้ไขได้
หลังจากขบคิดก็นึกไปถึงซูซานกง
จนป่านนี้แล้วทำไมเด็กนั่นถึงยังไม่กลับมาอีกนะ?
หรือจะถามดีว่าวันนี้กลับหรือเปล่า
ระหว่างนั้นเธอเอ่ยไหว้วานให้เสี่ยวชีไปตามสองสามีภรรยาตู้มาที่บ้าน
ฉืออี้หย่วนกลับมาแล้ว ทุกคนต้องมารวมตัวกันไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ถ้าครอบครัวเสิ่นจื่อเจินไม่ได้อยู่ไกลคงจะชวนมาแล้วละ
หลังจากฉืออี้หย่วนล้างหน้าล้างตา และเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ดูสดใสขึ้น
ตอนแรกเขาสิ้นหวังมากเลยนะ แต่ชีวิตเริ่มดีขึ้นหลังจากทำงานพาร์ตไทม์
ที่คนอื่น ๆ เห็นสภาพดูไม่ดีเพราะต้องเดินทางไกลน่ะ พอลงเครื่องได้ก็ตรงดิ่งไปหาเสี่ยวเถียนทันที ไม่ทันได้แต่งองค์ทรงเครื่องหรอก
พอได้พบกับเสี่ยวเถียนก็โดนเจ้าตัวทำเสื้อเปื้อนเสียได้
ยิ่งเพิ่มความอนาถเข้าไปอีก
เสี่ยวเถียนเห็นพี่เขาดูดีขึ้นมาถึงค่อยรู้สึกดีหน่อย
ตอนนั้นเองที่นึกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ ทำไมอยู่ ๆ เขาถึงกลับมาล่ะ?
ไม่ได้เรียนแล้วหรือ?
“พี่อี้หย่วน ทำไมจู่ ๆ ถึงกลับมาล่ะ? เรียนจบแล้วหรือคะ?”
ชายหนุ่มยิ้ม
“ยังหรอก พี่น่าจะใช้เวลาสองปีถึงจะจบน่ะ แล้วค่อยกลับมา”
เขามั่นใจเรื่องนี้มาก
แค่ปีเดียวก็เรียนหลักสูตรสองปีจบแล้ว หากตั้งใจให้จบภายในสองปีก็ไม่ใช่แค่ความฝันแล้วละ
“พอดีพี่หางานพาร์ตไทม์ทำ เลยกลับมาพร้อมกับทางเจ้าของร้านน่ะ”
เสี่ยวเถียนเสียใจเล็กน้อยที่ฉืออี้หย่วนกลับมาได้ไม่นาน
ไม่กลับมาแต่แรกก็ดีอยู่แล้ว เกือบปีที่คิดถึงเขาอยู่เสมอ
แล้วทำไมต้องกลับไปอีกล่ะ?
แต่สุดท้ายเด็กสาวก็ไม่ได้พูดอะไร
ในเมื่อไปเรียนที่ต่างประเทศยังไงก็ต้องเรียนให้จบ
เสี่ยวเถียนรู้ว่าคนที่มีประสบการณ์ไปเรียนต่างประเทศได้รับความนิยมมาก
ดูจากฮั่วซือเหนียนก็รู้
ทุกคนดีใจมากที่ได้ยินว่าฉืออี้หย่วนตั้งใจทำงาน
แต่เจ้าตัวกลับขมวดคิ้ว
คนเยอะไปหน่อยเลยไม่ได้พูดอะไรมาก
ถึงจะสนิทกันแต่ไม่อยากให้คนรู้เรื่องในครอบครัวเลย
อย่าเปิดเผยเรื่องอื้อฉาวต่อคนอื่น ๆ จะดีกว่า
ปู่เข้มแข็งมาตลอด ไม่อยากสูญเสียเขาไปเลย
บ้านซูเตรียมของอร่อยไว้เพียบเพราะเห็นว่าเสี่ยวเถียนปิดเทอมแล้ว
แต่พอมีฉืออี้หย่วนมาอีกคน เหลียงซิ่วจึงเตรียมของโปรดไว้ให้เขาเป็นพิเศษ
อาหารบนโต๊ะละลานตามาก
พอเห็นฉากที่คุ้นเคย ชายหนุ่มก็อดเศร้าไม่ได้
นานเหลือเกินที่ไม่ได้สัมผัสบรรยากาศเช่นนี้
วันนี้สมาชิกมาไม่ครบ มีแต่เสี่ยวลิ่วไล่ลงไปถึงเสี่ยวจิ่วและเสี่ยวเถียนที่อยู่ นอกนั้นไม่ได้มาร่วมมื้ออาหารด้วยกัน
ซูเสี่ยวเฉ่าก็ไม่กลับมา
…
ฝั่งหนึ่งกำลังคึกคัก ส่วนฝั่งกู้เฉิงเซวียนขับรถไปตามทางอย่างเบื่อหน่าย ตอนนั้นเองที่พบคนที่กำลังนึกถึง
เขารีบจอดรถเตรียมลงไปหา
ตอนนั้นเองที่สายตาเห็นชายอีกคนเดินเข้าไปหาหญิงสาว แล้วยื่นไอศกรีม พร้อมทั้งชูถังป๊อปคอร์นให้ดู
เพราะอีกฝ่ายหันหลัง ตนจึงมองไม่เห็นหน้าฝ่ายชาย
แต่เขาเห็นใบหน้าเขินอายของหญิงสาวได้ชัดเจน
ต่อให้ยืนไกลจากกัน กู้เฉิงเซวียนก็เห็นความสว่างไสวในแววตาคู่นั้น
สายตาเหลือบขึ้นมอง ทางเข้าโรงหนัง
ที่ปากทางเข้ามีชายหนุ่มหญิงสาวกำลังคึกคัก
พวกเขามาดูหนังด้วยกัน!
กู้เฉิงเซวียนรู้สึกว่าความพยายามที่ผ่านมากลายเป็นเรื่องตลกไปเลย
ที่แท้ก็มีคนในใจแล้ว
เข้าใจแล้วละว่าทำไมเขาถึงไม่อยู่ในสายตาเธอ
ซูเสี่ยวเฉ่าปฏิเสธเขาเพราะมีตัวเลือกที่ดีกว่าแล้ว
แต่ผู้ชายคนนี้เป็นใครกัน? เป็นคนเมืองหรือ?