บทที่ 1207 ความขัดแย้ง
Content Warning: ตัวละครมีความผิดปกติทางความคิด
บทที่ 1207 ความขัดแย้ง
เมื่อเสี่ยวเถียนกลับมาถึงโรงแรมก็ผ่านมาสองชั่วโมงแล้ว ตอนนั้นก็ใกล้จะถึงเวลาอาหารเย็น
ตอนนี้ที่โรงแรมกำลังวุ่นวายเพราะเธอ
เพราะคิดว่าเจ้าตัวกำลังหลับอยู่
ก่อนถึงเวลากินข้าว เหล่าผู้ที่มากับเด็กสาวไม่เห็นเธอมาเสียทีจึงไปเคาะที่ห้อง
แต่หลังจากเคาะอยู่นานยังไม่มีใครเปิดเสียที เลยวานให้พนักงานช่วยก่อนจะพบว่าในห้องมีแค่สัมภาระเท่านั้น แต่ไร้เงาคน
ตอนที่ถามพนักงานต้อนรับก็ทราบว่าเธอออกไปข้างนอก
ก่อนไปยังถามถึงที่ตั้งของห้างสรรพสินค้าด้วย
ทุกคนเห็นว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอเดินทางมาต่างประเทศเลยไปเดินเที่ยว
แต่ในไม่ช้าก็ทราบข่าวว่าที่นั่นเกิดเหตุปล้นและยิงกันในวันนี้
รัฐมนตรีต้วน ผู้นำคณะผู้แทนจึงไม่สบายใจเอามาก ๆ
เขากับเสี่ยวเถียนไม่ได้สนิทกัน
แต่เธอคือบุคคลที่ได้รับมอบหมายให้ดูแลเป็นพิเศษ
ได้ยินว่าเป็นสมบัติล้ำค่า นอกจากรู้ภาษาต่างประเทศหลากหลายภาษา ยังมีความสำเร็จด้านอื่น ๆ อีกด้วย
ผู้นำของพวกเขาถึงกับเคยพูดไว้ว่าเสียดายที่กระทรวงต่างประเทศได้ตัวไปก่อน และเสียใจที่ไม่ดำเนินการขอตัวให้เร็วกว่านี้
แถมกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ก็ดูอยากจะได้ตัวเด็กสาวไปเหมือนกัน
“รีบส่งคนไปสอบถามว่ามีผู้เสียชีวิตจากเหตุกราดยิงที่ห้างไหม ถ้ามีต้องรู้ให้ได้ว่าเป็นใคร!” รัฐมนตรีต้วนออกคำสั่งด้วยความกังวลใจ
แต่ในใจกลับพร่ำบ่นเธอ
เพิ่งจะมาถึงวันแรก ทำไมต้องวิ่งไปนู่นไปนี่ด้วยเล่า?
ไปเฉย ๆ ก็ว่าไปอย่าง นี่ดวงซวยเจอโจรอีก?
“รัฐมนตรีต้วนไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ หากมีอะไรเกิดขึ้นจริงน่าจะมีคนส่งข่าวมาแล้วครับ”
“ใช่ครับ ซูเสี่ยวเถียนเป็นสมาชิกของคณะผู้แทน หากเกิดอะไรขึ้นจะต้องมีข่าวแน่นอนครับ”
“เธออาจจะออกไปเดินเล่นก็ได้นะ เลยกลับมาช้า”
ทุกคนต่างแสดงความคิดเห็น พยายามปลอบใจ
แม้รัฐมนตรีต้วนจะส่งคนไปสอบถาม แต่ไม่มีใครคุ้นเคยกับพื้นที่เลย
ซึ่งไม่เหมือนกับซูเสี่ยวเถียน
ตัวเธอไม่มีอุปสรรคด้านภาษา แต่พวกเราไม่มีทักษะขั้นพื้นฐานของภาษาประเทศนี้สักนิด
หลังจากได้ฟังคำปลอบ รัฐมนตรีต้วนจึงรู้สึกมั่นคงขึ้นมานิดหน่อย
ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ๆ จะต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับทางการทูตแน่
“ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ว่าทำไมจะต้องมีพวกไม่เข้าใจกฎเกณฑ์ด้วย!”
ระหว่างนั้นก็มีน้ำเสียงไม่พอใจดังขึ้น
เจ้าตัวเป็นเด็กสาวสูงโปร่ง เป็นนางแบบที่เดินทางมาด้วยในครั้งนี้ ชื่ออู๋เมิ่งหลาน
ทีแรกคิดว่าตัวเองจะเป็นที่สนใจมากที่สุด
เพราะสมาชิกในคณะมีแต่ผู้ชาย จึงเป็นข้อได้เปรียบของเธอ
เธอเป็นคนที่สวยมาก หุ่นดี
ทว่าตั้งแต่วินาทีที่ขึ้นเครื่องบินกลับไม่ได้รับการดูแลเป็นพิเศษ แต่เป็นซูเสี่ยวเถียนเด็กนั่นที่มีแต่คนเอาอกเอาใจ
ความอิจฉาของอู๋เมิ่งหลานรุนแรงมาก
ซูเสี่ยวเถียนไม่สนิทกับคนในทีมเท่าไร พูดคุยเล็กน้อยระหว่างเดินทางเท่านั้น
ซึ่งความจริงคือพวกเขาเห็นซูเสี่ยวเถียนยังเป็นเด็ก และนี่เป็นครั้งแรกที่เจ้าตัวเดินทางไปต่างประเทศ เลยคอยดูแลเป็นปกติ
แต่อู๋เมิ่งหลานไม่คิดเช่นนั้น เธออุตส่าห์วางแผนไว้แล้วว่าครั้งนี้จะเฝ้ารอการดูแลเอาใจของคนในทีม
และก็เป็นเพราะเด็กสาวที่อายุน้อยกว่าและสวยกว่า นั่นจึงทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป
หลังจากที่เจ้าตัวกล่าวออกไปก็มีคนที่เห็นด้วย
“ซูเสี่ยวเถียนเป็นคนที่รั้นจริง ๆ นะ ลืมหรือไงว่าเป็นล่ามของเรา เดินทางมาเพื่อดูแลเราไม่ใช่เพื่อเที่ยวเล่น”
ผู้พูดคือชายหนุ่มที่คอยดูแลเอาใจใส่อู๋เมิ่งหลานมาตลอดทาง
ถ้าหญิงสาวว่าเช่นนั้น เขาย่อมสนับสนุนอยู่แล้ว
“เด็ก ๆ มีความอยากรู้อยากเห็นเป็นธรรมดา แถมช่วงบ่ายก็ว่างด้วย ไม่ได้มีการนัดหมายอะไร หรือคุณไม่ได้ออกไปนู่นนี่เลยหรือ?”
บางคนทนคนนิสัยเสียที่เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยไม่ไหวจึงช่วยพูดแทนเสี่ยวเถียน
ช่วงบ่ายมีคนออกไปข้างนอกน้อย และจะกลับมาอย่างรวดเร็วเพราะปัญหาด้านภาษา
รวมถึงหลี่เจี้ยนจวินชายที่พูดช่วยอู๋เมิ่งหลานด้วย
“แต่หลังจากที่ผมออกไปก็รีบกลับมาทันที ก็ไม่ได้ปล่อยให้ทุกคนต้องมาตามหาเสียหน่อย!” ชายหนุ่มโต้กลับ
“ให้ฉันพูดนะ ซูเสี่ยวเถียนเก่งจะตายค่ะ พวกเราไม่ต้องไปช่วยด้วยซ้ำ เดี๋ยวก็กลับแล้ว” อู๋เมิ่งหลานตะไบเล็บขณะพูดจาประชดประชัน
ให้ไปตามหาเจ้าตัวหรือ?
เธอไม่ไปหรอก
รัฐมนตรีต้วนไม่นึกว่าแค่วันแรกจะเกิดเรื่องขึ้น แถมคนในทีมยังเกือบทะเลาะกันอีกเลยอารมณ์เสียขึ้นมา
“เราไปขอความช่วยเหลือจากสถานทูตดีไหมครับ?” มีคนเสนอความคิด
แต่ก็โดนปัดตกไป “ไม่ได้หรอก เธอน่าจะออกไปเดินเที่ยวเฉย ๆ นะ คงไม่ตกอยู่ในอันตรายหรอก”
“อาจจะหลงทางก็ได้” อู๋เมิ่งหลานกล่าว
“พอได้แล้วอู๋เมิ่งหลาน ถ้าไม่อยากช่วยก็กลับห้องไป!”
สุดท้ายก็มีคนทนไม่ไหวตอกกลับไป
ใบหน้าที่ยกยิ้มพราวเสน่ห์พลันบิดเบี้ยว
เหวยจวิ้นอู๋น่ารำคาญจริง ๆ
เขาเป็นรองหัวหน้าของคณะผู้แทนครั้งนี้ และเป็นคนที่กรมการค้าต่างประเทศส่งมาเพื่อให้ความร่วมมือกับรัฐมนตรีต้วน
เขาเป็นคนที่พูดถึงซูเสี่ยวเถียนมากที่สุด และเป็นหนึ่งในคนที่อู๋เมิ่งหลานไม่ชอบขี้หน้าด้วย
ที่เขาพูดบ่อย ๆ เพราะเห็นว่าเด็กคนนั้นเพิ่งเคยมาต่างประเทศ อาจจะมีอะไรหลายอย่างที่ไม่รู้
แต่ไม่คิดว่าจะมีใครบางคนตั้งตัวเป็นศัตรูด้วยเรื่องนี้
ตอนนี้ห่วงมากกว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ
เขาเป็นรองหัวหน้าทีม และรู้ดีว่าแม้เด็กสาวจะเป็นแค่ล่าม แต่เบื้องบนแจ้งมาเป็นพิเศษว่าให้ดูแลเธอดี ๆ
“รัฐมนตรีต้วนครับ เดี๋ยวผมพาคนออกมาไปตามหาดูดีกว่า แต่ว่าเราต้องการล่ามด้วยครับ”
โชคดีที่พาล่ามมาหลายคน
เพื่อช่วยในการเจรจา แต่ละคนจึงพาล่ามกันมาด้วย
โชคดีที่มันมีประโยชน์
“ไม่ได้ค่ะ ถ้าล่ามไปกันหมดแล้วพวกเราล่ะ?” อู๋เมิ่งหลานคัดค้าน
ตอนนี้เธออยากให้ซูเสี่ยวเถียนมันนอนตายอยู่ข้างนอกนั้น เลยพยายามทำทุกวิถีทาง
ระหว่างนั้นเองที่บริกรคนหนึ่งสาวเท้าเข้ามาหาด้วยความรวดเร็ว