บทที่ 1217 เก่ง
บทที่ 1217 เก่ง
หลังเดินออกจากห้อง ซูเสี่ยวเถียนก็ตรงไปยังห้องรัฐมนตรีต้วนเพื่อปรึกษาหารือต่อ
หน้าที่หลักในวันนี้คือติดต่อกับผู้ผลิตรายใหญ่และพยายามบรรลุข้อตกลงขั้นเบื้องต้นให้ได้
ส่วนหัวหน้าล่ามอย่างเสี่ยวเถียนก็ต้องตามไปเช่นกัน
ก่อนหมดวันเด็กสาวก็หมดแรงกินข้าวต้ม
แต่เมื่อกลับถึงโรงแรม เธอยังต้องวาดแบบร่างต่อ
ทว่าจิตใจในวันนี้ไม่เอื้อต่อการทำงานเลย
พรุ่งนี้งานนิทรรศการจะเริ่มแล้ว
ถึงเวลาแล้วที่ดีไซเนอร์จะได้สำแดงความมหัศจรรย์ของตนเองในงานนี้
ซูเสี่ยวเถียนกลัวว่าหากไม่มีช่างตัดเสื้อ จะทำชุดสวย ๆ ออกมาไม่ได้
ไม่รู้รัฐมนตรีต้วนกับรองหัวหน้าเหวยเจอคนเหมาะ ๆ หรือเปล่า
เธอรู้ดีว่าในคณะผู้แทนมีคนทำได้ ทว่าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นจะไว้ใจได้หรือเปล่า
เราลองหาคนนอกดีกว่าไหมนะ?
เรื่องติดต่อกับช่างไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับเธออยู่แล้ว
‘หรือต้องคุยกับรัฐมนตรีต้วนก่อนนะ?’
เธอคิดไปด้วยวาดไปด้วย
ระหว่างนั้นก็ได้ยินเสียงเคาะที่ประตู
‘ดึกดื่นป่านนี้แล้วยังมีใครมาหาอีก?’
แม้คิดเช่นนั้น แต่ก็ยังเดินไปเปิดประตู
หน้าห้องมีคนอยู่สามคน คือรัฐมนตรีต้วน รองหัวหน้าเหวย และผู้อาวุโสเฟิงอวี้ซู
สีหน้าคนหลังดูไม่พอใจเท่าไร เอาแต่ขมวดคิ้ว
รู้สึกได้ว่าเขากำลังโมโหมาก
“มีเรื่องอะไรถึงมาหาดึกขนาดนี้คะ?”
เจ้าของห้องเชิญแขกเข้าไปก่อนหยิบแก้วเตรียมเสิร์ฟน้ำ ทว่าก็โดนปฏิเสธกลับมา
“วันนี้เรามาเพื่อปรึกษาหารือน่ะ เสี่ยวเถียน” รัฐมนตรีต้วนเข้าประเด็นทันที
หลังจากผู้อาวุโสเฟิงอวี้ซูทราบเรื่องว่าการแบบออกของเขาจะไม่ถูกนำมาใช้ในงานนี้ก็โกรธจัด ทว่าอีกสองท่านได้ขอให้เขาสงบสติอารมณ์ก่อน
สุดท้ายเลยยอมตามน้ำและตามมาที่ห้องซูเสี่ยวเถียนยังไงละ
แม้ไม่รู้ว่าทำไมต้องมาที่นี่เพราะซูเสี่ยวเถียนเป็นล่าม แต่เขาไม่มีความตั้งใจจะระบายอารมณ์ใส่อยู่แล้ว
แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมาปรึกษากับล่าม มันเป็นเรื่องของทางเราไม่ใช่หรือ
มีแต่ภาษาจีน ไม่ต้องให้คนแปลด้วยซ้ำ
“ว่ามาได้เลยค่ะรัฐมนตรีต้วน” ซูเสี่ยวเถียนนั่งลงอย่างสงบ
รัฐมนตรีต้วนมองผู้อาวุโสเฟิงอวี้ซูก่อนอธิบายเรื่องราว
“ท่านกำลังบอกว่าข้อมูลผ้าและแบบของเรารั่วไหลหรือครับ?” ผู้อาวุโสเฟิงอวี้ซูถึงกับลุกขึ้นยืน
จะเป็นไปได้ยังไงกัน?
เพราะหลังจากที่เราออกแบบเสื้อผ้าทั้งสามชุด รวมถึงเก็บไว้อย่างมิดชิด มันจึงมีโอกาสที่คนรู้น้อยมาก แล้วข้อมูลมันหลุดไปได้ยังไง?
เราเลือกเนื้อผ้า และคัดเลือกบุคลากรเฉพาะทางไว้เรียบร้อยแล้ว ไม่น่ามีปัญหาเรื่องความปลอดภัยนะ
ทั้งที่ดูแลอย่างคุมเข้มขนาดนี้ทำไมข้อมูลยังรั่วไหลไปอีกล่ะ?
แถมเรื่องนี้เป็นปัญหาที่ร้ายแรงเสียด้วย
“ใช่ครับ ถึงจะยังไม่ได้ตรวจสอบแน่ชัดว่ามันรั่วไหลได้ยังไง แต่มันเกิดขึ้นแล้วจริง ๆ!” รัฐมนตรีต้วนพยักหน้า
“แล้วเราจะทำยังไงกันดีล่ะ? งานนิทรรศการเริ่มพรุ่งนี้แล้วนะ”
ผู้อาวุโสเฟิงอวี้ซูเป็นกังวล
เราเดินทางมาด้วยความยากลำบาก คงไม่ปล่อยให้สูญเสียโอกาสเพียงเพราะข้อมูลรั่วไหลใช่ไหม?
ไม่สิ ข้อมูลรั่วไม่ได้ทำให้การเดินทางมันสูญเปล่า ที่แย่กว่านั้นคือมันส่งผลต่อภาพลักษณ์ของประเทศด้วย
“ใช่ครับ เราเลยเชิญคุณมาร่วมหารือกัน”
“ท่านรัฐมนตรี เราเองก็พาคนจากโรงงานผลิตเสื้อผ้ามาเยอะอยู่นะ คงเอาพวกผ้ามาด้วย ส่วนเรื่องแบบ ผมจะจัดการให้คืนนี้เลย”
ผู้อาวุโสเฟิงอวี้ซูรักชาติมาก เขาจะไม่ยอมให้ปัญหาพวกนี้ส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์ของประเทศแน่
“ผู้อาวุโส ตอนเสี่ยวเถียนเดินทางมา เธอเอาพวกผ้ามาด้วยครับ รองหัวหน้าเหวยกับผมเห็นผ้าแล้ว สามารถนำไปจัดแสดงไว้ที่งานนิทรรศการได้ครับ”
ผู้อาวุโสเฟิงอวี้ซูดีใจทันที
“จริงหรือ?”
“ครับ แต่เนื่องด้วยปัญหาเรื่องตัวผ้า งานออกแบบของคุณคงไม่ได้ใช้นะครับ”
ใบหน้ายิ้มแย้มของผู้อาวุโสเฟิงอวี้ซูพลันจางหาย
ใช้ไม่ได้หรือ?
แต่ถ้าเปลี่ยนสักหน่อยอาจจะทำเสร็จในคืนนี้ก็ได้นะ
ปัญหาคือมันใช้ไม่ได้ทุกชิ้นนี้แหละ ต่อให้โต้รุ่งจนถึงเช้าก็ไม่อาจวาดใหม่ได้ทัน
“แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะ? มันไม่มีทางทำได้สำเร็จเลยนะ!”
เฟิงอวี้ซูดูเป็นกังวลมากกว่าอีกสองคนเสียอีก
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาลงสนามในนามของประเทศจีน และอาจเป็นครั้งสุดท้าย
พออายุมากขึ้นกว่านี้โอกาสที่จะได้ไปต่างประเทศก็น้อยลง
เขาหวังความสมบูรณ์แบบในครั้งนี้มาก ๆ
แต่ตอนนี้เห็นเลยว่ามันมีโอกาสที่จะไม่เป็นดั่งที่หวัง
“ผู้อาวุโสครับ นี่เป็นแบบที่ซูเสี่ยวเถียนกำลังวาดอยู่ครับ!” รองหัวหน้าเหวยบังเอิญเห็นงานบนโต๊ะพอดีจึงหยิบมาให้เขาดู
ทีแรกผู้อาวุโสไม่ได้สังเกตข้าวของพวกนั้นเลย แต่เพราะเหวยจวิ้นอู๋หยิบกระดาษมาจากบนนั้นจึงหันไปมองโดยไม่รู้ตัว
แวบเดียวก็ทำให้แววตาเขาเป็นประกาย
“นี่มัน…”
ซูเสี่ยวเถียนเอ่ยขึ้น “นี่เป็นร่างภาพที่ฉันกำลังวาดค่ะ แต่เพิ่งเริ่มเท่านั้นเอง”
ผู้อาวุโสเฟิงอวี้ซูมองอยู่นาน สีหน้าเปลี่ยนไปครั้งแล้วครั้งเล่า
“ร่างชุดดีมากนะ แต่น่าเสียดายที่เรามีเวลาน้อยเกินไป…”
เหลืออยู่คืนเดียว ไม่ว่าเจ้าตัวจะทำได้ดีแค่ไหนก็ไม่อาจเสร็จทันการ
คงจะดีกว่านี้ถ้าทำไว้ก่อนหน้านั้น
“เด็กคนนี้เก่งมากนะครับ เมื่อคืนเธอออกแบบไว้สองชุดเลย เหลือชุดที่กำลังวาดตอนนี้ก็ครบสามแล้วครับ”
รองหัวหน้าเหวยรีบบอก
เฟิงอวี้ซูประหลาดใจไม่น้อยเมื่อได้ยินเช่นนั้น
ถึงจะยังไม่เห็นอีกสองชิ้น แต่จากงานที่เห็นอยู่ตอนนี้บอกได้เลยว่าเธอเก่งมาก