ตอนที่ 1227 จักรพรรดินีแห่งต้าโจว
นี่เป็นเพียงวิธีการเพิ่มยอดขายของร้านขายเสื้อผ้าเท่านั้น ทว่า ถือเป็นวิธีที่เยี่ยมยอดมาก
หากคนอ่านถึงตรงนี้ย่อมอยากอ่านเรื่องราวต่อมาเป็นธรรมดา เช่นนี้พวกเขาต้องไปสั่งตัดเสื้อผ้าเพิ่มแน่นอน
สำหรับคนสูงศักดิ์การตัดเสื้อผ้าชุดหนึ่งถือเป็นเรื่องเล็กน้อย สตรีกลางคนและคุณหนูในเรือนหลังชอบอ่านนิยายเหล่านี้เป็นการฆ่าเวลาอยู่แล้ว
ไป๋ชิงเหยียนนิ่งคิดเล็กน้อย จากนั้นกล่าวกับชุนจือ “เก็บนิยายเล่มนี้ไว้ให้ดี”
เมื่อพบหน้าเซียวหรงเหยี่ยนครั้งหน้านางจะนำออกมาให้เซียวหรงเหยี่ยนอ่าน ช่างเป็นเรื่องราวที่บิดเบือนความจริงเสียจริง
“เจ้าค่ะ” ชุนจือเห็นท่าทีนิ่งขรึมของไป๋ชิงเหยียนจึงรู้สึกปวดใจมาก นางเก็บนิยายอย่างระมัดระวัง ไม่รู้ว่าควรโกรธอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนดีหรือไม่ แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็นำทัพมาช่วยเหลือคุณหนูใหญ่ที่เมืองเจียงจือ
ทว่า ชุนจือรู้ดีว่าคุณหนูใหญ่ของตัวเองเป็นคนเช่นไร คุณหนูใหญ่รักนายท่านเขยที่เสียชีวิตไปแล้วมาก มิเช่นนั้นนางคงไม่ยอมแต่งงานกับนายท่านตอนที่เขาป่วยหนักเช่นนี้
อ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนคงกล่าวหรือสารภาพสิ่งใดกับคุณหนูใหญ่มิเช่นนั้นต่อให้เป็นผู้มีพระคุณ คุณหนูใหญ่ก็คงไม่ยอมอยู่ดูแลอย่างใกล้ชิดทั้งคืนเช่นนั้น
ทว่า จะทำเช่นไรดี นายท่านเขยเพิ่งเสียชีวิตไปได้ไม่นาน คุณหนูใหญ่กำลังตั้งครรภ์อยู่ ล้วนเป็นความผิดของอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนผู้โหดร้ายคนนั้นคนเดียว ทั้งๆ ที่เขาหมั้นหมายกับเมิ่งเจาหรงอยู่แล้วเหตุใดจึงอาศัยช่วงที่คุณหนูใหญ่กำลังเสียใจเรื่องนายท่านเขยล่อลวงให้คุณหนูใหญ่หลงรักเช่นนี้อีก!
“คุณหนูใหญ่ คนของเรายังไม่กลับมา เขาอยู่นอกเมือง ทว่า ฝากจดหมายให้แม่ทัพคุ้มกันเมืองนำกลับมามอบให้ขอรับ เขากล่าวว่าฮูหยินที่มาร้านตัดเสื้อของเราในวันนี้น่าจะไม่ใช่คนธรรมดา คนของเราตามนางออกไปจากอำเภอเฟิง เมื่อเห็นว่าประตูด่านเทียนเหมินปิดแล้วคนของเราจึงไม่กล้าเข้าใกล้ ทว่า เขามองเห็นบ่าวรับใช้ของฮูหยินผู้นั้นกล่าวสิ่งใดกับทหารคุ้มกันประตู จากนั้นประตูของด่านสำคัญอย่างเทียนเหมินก็ถูกเปิดออกทันทีขอรับ!”
เมิ่งเจาหรงที่ปล่อยผมสยายกลางหลังรับจดหมายมาอ่านคร่าวๆ นางหวนนึกถึงภาพเหตุการณ์ตอนที่พบไป๋ชิงเหยียนในวันนี้ จากนั้นนึกถึงบ่าวรับใช้ข้างกายของไป๋ชิงเหยียนที่นิ้วขาดไปหนึ่งนิ้ว
เมิ่งเจาหรงกำหมัดแน่น ขันที!
ไม่ผิดแน่! แม้ชายผู้นั้นจะพยายามปกปิดมากเพียงใด ทว่า มารยาทของเขาคล้ายกับขันทีที่ได้รับการอบรมมาอย่างดีในวังหลวง
เช่นนั้นฮูหยินที่มีรัศมีไม่ธรรมดาและกำลังตั้งครรภ์ผู้นั้นคือจักรพรรดินีแห่งต้าโจวอย่างนั้นสินะ!
เมิ่งเจาหรงเงยหน้าขึ้นทันทีอย่างนึกสิ่งใดขึ้นมาได้
นางคำนวณไว้แล้วว่าจักรพรรดินีแห่งต้าโจวต้องเดินทางกลับเมืองหลวงก่อนการสอบหน้าท้องพระโรงแน่นอน เมื่อนางเดินทางมาถึงอำเภอเฟิง นางพยายามหาทางสลัดคนของชุยเฟิ่งเหนียนทิ้งเพื่อจะไปดักพบไป๋ชิงเหยียนที่ด่านเทียนเหมิน จากนั้นค่อยไปหาเซียวหรงเหยี่ยน ทว่า นึกไม่ถึงเลยว่าไป๋ชิงเหยียนจะแต่งกายปลอมตัวมายังอำเภอเฟิงเช่นนี้
เดือนที่แล้วนางโกหกชุยเฟิ่งเหนียนว่าอีกไม่นานไทเฮาจะพระราชทานสมรสให้นางกับอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยน นางไม่อยากแต่งงานกับอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยน มารดาของนางก็ไม่อยากให้นางแต่งงานกับบุรุษไร้หัวใจและเย็นชาเช่นนั้นดังนั้นนางจะให้องครักษ์ลับของมารดาพานางหนีการแต่งงาน นางขอร้องให้ชุยเฟิ่งเหนียนช่วยหาทางหนีให้นาง
ไม่น่าเชื่อว่าชุยเฟิ่งเหนียนจะใส่ใจนางมากถึงเพียงนี้ เขาไม่เพียงใช้เส้นสายทางการค้าของเขาช่วยให้นางเดินทางมายังอำเภอเฟิง เขายังมอบร้านค้าให้นางอีกด้วย อย่างน้อยตอนนี้นางก็มั่นใจว่านางจะมีเงินใช้ตลอดเวลา
หากชุยเฟิ่งเหนียนไม่ได้เป็นเพียงพ่อค้าบางทีเมิ่งเจาหรงอาจยอมพิจารณาเขา
ทว่า น่าเสียดายที่ฐานะของพ่อค้าในใต้หล้าแห่งนี้ต่ำต้อยเกินไป ที่สำคัญนางตัดสินใจไว้นานแล้วว่าจะพิชิตใจอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนให้ได้ ตอนนี้ใจของนางไม่มีที่เหลือให้ชายอื่นอีกแล้ว
ไทเฮากล่าวว่าที่อ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนยอมขัดคำสั่งของพี่ชายที่เขารักและเคารพมากที่สุดเป็นเพราะจักรพรรดินีแห่งต้าโจวผู้นี้ เพราะนางงดงามจนผู้คนไม่อาจลืมเลือนนางได้
ตอนนั้นเมิ่งเจาหรงที่มั่นใจในความงามของตัวเองไม่อยากยอมแพ้ นางคือสาวงามอันดับหนึ่งของต้าเยี่ยน นางงามกว่าหลิ่วรั่วฟูจวิ้นจู่สาวงามอันดับหนึ่งของต้าจิ้นเสียอีก จักรพรรดินีแห่งต้าโจวผู้นั้นจะงามสักเท่าใดกันเชียว
ทว่า ต่อมาไทเฮาบอกว่าจักรพรรดินีแห่งต้าโจวงดงามกว่านาง กล่าวว่านอกจากจีโฮ่วและจักรพรรดิองค์ก่อนของต้าเยี่ยนจักรพรรดินีแห่งต้าโจวคือคนที่งดงามที่สุดตั้งแต่ไทเฮาเคยพบมา ความงามของนางไม่เหมือนกับจีโฮ่วหรือจักรพรรดิองค์ก่อน ความงามของจักรพรรดินีแห่งต้าโจวเป็นความงามที่งดงามและแข็งแกร่งเหมือนดั่งที่เหยียนอ๋องแห่งซีเหลียงเคยเอ่ยชมไว้ไม่มีผิด
แม้เมิ่งเจาหรงจะไม่ชอบที่ไทเฮาเป็นคนกำหนดการแต่งงานของนาง ทว่า นางก็ไม่ชอบที่อ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนปฏิเสธนางทั้งๆ ที่ยังไม่เคยได้พบหน้ากันเช่นนี้เหมือนกัน
นางชอบอ๋องเก้ามาก แม้ผู้อื่นจะบอกว่าเขาโหดร้าย ไม่เคยไว้หน้าผู้ใด ทว่า เมิ่งเจาหรงรู้สึกว่าบุรุษเช่นนี้มีเสน่ห์สมชายชาตรี ดูดีกว่าบุรุษอ่อนโยนและมีเมตตาพวกนั้นหลายเท่านัก นางคิดว่าหากนางได้ใจของบุรุษเช่นนี้มาครอบครองบุรุษคนนี้ต้องดูแลเอาใจใส่นางอย่างดีตลอดชีวิตแน่นอน เขาไม่มีทางมีอนุอย่างที่บิดาของนางทำ
ดังนั้นเมิ่งเจาหรงไม่อยากปล่อยอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนไป
ในเมื่อยอมแพ้ไม่ได้นางจึงหนีออกมา หากนางโชคดีได้พบจักรพรรดินีแห่งต้าโจวสักครั้ง หากนางทำให้จักรพรรดินีแห่งต้าโจวยอมถอยให้นางได้ จากนั้นค่อยไปพบอ๋องเก้า อ๋องเก้าต้องมองนางใหม่แน่นอน
“ฮูหยินผู้นั้นไม่ใช่สตรีธรรมดา นางคือจักรพรรดินีแห่งต้าโจว!” เมิ่งเจาหรงกล่าว
สาวใช้ข้างกายของเมิ่งเจาหรงเบิกตาโพลงด้วยสีหน้าตกตะลึง นางรู้แผนการของเมิ่งเจาหรงดี หากพวกนางได้พบจักรพรรดินีแห่งต้าโจวก็ถือว่าโชคดีไป หากไม่พบพวกนางจะเดินทางไปหาอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนเลย
สาวใช้รีบกล่าวขึ้น “คุณหนู จักรพรรดินีแห่งต้าโจวเข้าไปในด่านเทียนเหมินแล้ว ต่อไปคงตรงกลับเมืองหลวงเลย พวกเราจะไปหานางอีกหรือไม่เจ้าคะ ในเมื่อจักรพรรดินีแห่งต้าโจวปลอมตัวเช่นนี้พวกเราคงเข้าถึงนางได้ง่ายกว่าที่คิดไว้ คุณหนูจะไปพบนางวันพรุ่งนี้หรือรออีกสองสามวันเพื่อสลัดคนของคุณชายชุยให้ได้ก่อนแล้วตรงไปพบอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนเลยเจ้าคะ”
“ถึงแม้พวกเราจะอยากออกเดินทางตอนนี้ ทว่า ประตูอำเภอเฟิงและด่านเทียนเหมินปิดแล้ว ข้าไม่ใช่จักรพรรดินีแห่งต้าโจว ทหารไม่มีทางเปิดประตูเมืองให้ข้าแน่” เมิ่งเจาหรงเงยหน้ามองสาวใช้ของตัวเอง “ทว่า พวกเราเตรียมพร้อมไว้ก่อนได้ พรุ่งนี้เช้าเมื่อประตูเมืองเปิดเราจะออกเดินทางทันที คืนนี้เจ้าและองครักษ์ลับของท่านแม่ข้าจงจัดการเรื่องทุกอย่างอย่างรอบคอบ”
“เจ้าค่ะ” สาวใช้รับคำ นางนึกถึงชุยเฟิ่งเหนียนขึ้นมาได้จึงเอ่ยถามเสียงเบา “คุณหนู คุณชายชุยทำเพื่อคุณหนูมากมายเช่นนี้ ไหนจะยังมีร้านค้าอีก หากเราจากไปเช่นนี้คุณชายชุยจะร้อนใจหรือไม่เจ้าคะ”
“เจ้าไม่ต้องห่วง ข้าจะทิ้งจดหมายไว้ฉบับหนึ่งเพื่อบอกเขาว่าข้าไม่อยากทำให้เขาเดือดร้อนไปด้วย” เมิ่งเจาหรงจ้องเปลวเทียนที่ส่องแสงอย่างริบหรี่พลางพึมพำเสียงเบา “ข้าไม่อยากทำให้เขาเดือดร้อนจริงๆ ข้ารู้ว่าเขาจริงใจต่อข้าจริงๆ…”