ตอนที่ 1236 ห้ามผิดพลาดเด็ดขาด
ไป๋ชิงฉีบอกให้ไป๋ชิงเหยียนไม่ต้องเป็นห่วง เขาจะหาอาอวี๋กับเสี่ยวชีให้เจอให้ได้
ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย…
ตอนนี้ในสมองของไป๋ชิงเหยียนเต็มไปด้วยภาพความฝันในวันนั้น อาอวี๋ถูกธนูยิงนับไม่ถ้วน ร่างของเขาเต็มไปด้วยเลือด เขาร้องเรียกให้นางช่วยเขา! ในสมองของนางมีแต่ภาพตอนทที่เสี่ยวชีเงยหน้ายิ้มให้นาง
นางควรระวังตั้งแต่แรก!
สวรรค์เมตตาให้นางกลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง! ครั้งนี้สวรรค์ส่งสัญญาณเตือนนางอีกครั้ง ทว่า นางกลับคิดว่านั่นเป็นเพียงความฝัน!
คำว่าไม่รู้ว่าเป็นหรือตายทำให้หัวใจของนางปวดร้าวราวกับจะแหลกสลาย
ไป๋ชิงเหยียนเม้มปากแน่น นางเจ็บจนเหงื่อซึมไปทั่งร่าง นางกำรายงานสถานการณ์รบแน่นไม่อยากให้มารดาเห็น นางไม่อยากให้มารดาเป็นกังวลไปอีกคน
ต้าเยี่ยน…
คือต้าเยี่ยนจริงหรือ…
เซียวหรงเหยี่ยนอย่างนั้นหรือ
หากเป็นเซียวหรงเหยี่ยน…
ความเจ็บปวดถาโถมเข้ามาจนไป๋ชิงเหยียนแทบหมดสติ ทว่า นางกัดฟันไม่ยอมเปล่งเสียงใดออกมาแม้แต่น้อย
ไม่ ไม่ใช่เซียวหรงเหยี่ยน
หรือจะเป็นไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนอย่างนั้นหรือ!
ไป๋ชิงเหยียนนึกขึ้นได้ว่าไป๋จิ่นถงเขียนบอกในจดหมายว่าไทเฮาส่งคนไปยังซีเหลียงอย่างลับๆ และมีคนของซีเหลียงแอบเข้าไปพบไทเฮาในวังหลวงอย่างลับๆ เช่นเดียวกัน
เซียวหรงเหยี่ยนบอกแผนการที่ตกลงกันกับต้าโจวให้ไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนรับรู้เพื่อให้นางสบายใจ กองทัพไป๋ อาอวี๋และเสี่ยวชีจึงตกอยู่ในสภาพนี้อย่างนั้นหรือ!
ไป๋ชิงเหยียนยังไม่ทันจัดระบบความคิดในสมองที่วุ่นวายให้เข้าที่ร่างของนางก็ถูกส่งเข้าไปในห้องที่เตรียมไว้สำหรับคลอดเสียก่อน
ต่งซื่อนั่งใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดเหงื่อให้ไป๋ชิงเหยียนอยู่ปลายเตียง อาสะใภ้ของไป๋ชิงเหยียนอยู่กันครบทุกคน ทุกคนมีประสบการณ์ในการคลอดลูกมาก่อนดังนั้นก่อนที่หอมตำแยจะมาพวกนางจึงคอยอยู่ช่วยเหลือก่อน
หลิวซื่อให้หลัวหมัวมัวพาวั่งเกอกลับไปก่อน จากนั้นสั่งให้โรงครัวเตรียมทำน้ำแกงเข้มข้นไว้ให้ไป๋ชิงเหยียนดื่มเมื่อถึงคราวจำเป็น
หลี่ซื่อกล่าวกับไป๋ชิงเหยียนเสียงเบา
“อาเป่า เจ้าจะรู้สึกเจ็บเป็นระยะ หากยามใดไม่รู้สึกเจ็บก็ดื่มน้ำสักนิด อย่าร้องออกมา เจ้าต้องเก็บแรงของเจ้าเอาไว้ เมื่อหมอตำแยมาแล้วบอกให้เจ้าออกแรงเจ้าค่อยออกแรง อย่าออกแรงก่อนเด็ดขาดมิเช่นนั้นจะเป็นผลร้ายต่อตัวเจ้าเอง”
หลี่ซื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังกล่าวเรื่องไร้สาระ อาเป่าคือคนที่อดทนต่อความเจ็บปวดได้มากที่สุดแล้ว ก่อนหน้านี้ไม่ว่านางได้รับบาดเจ็บหนักเพียงใดก็ไม่เคยร้องออกมาสักครั้ง
คุณหนูแปดไป๋หวั่นชิงยังไม่ทันได้เข้าใกล้ตำหนักของไป๋ชิงเหยียนก็ถูกตี๋หมัวมัวพากลับไปก่อน
ไม่นานข่าวเรื่องที่ไป๋ชิงเหยียนพลัดตกจากรถม้าหลังจากได้รับรายงานสถานการณ์รบที่ซีเหลียงก็แพร่กระจายไปทั่วทันที
หลู่ไท่เว่ย เสิ่นซือคงและต่งซือถูต่างได้รับรายงานสถานการณ์รบที่ซีเหลียงแล้ว พวกเขารีบเข้าวังทันทีโดยไม่รอช้า
ตอนที่หลู่ไท่เว่ยเดินออกมาจากจวนเขาพบกับเสนาบดีกรมการคลังเว่ยปู้จิ้ง เสนาบดีกรมราชทัณฑ์หลู่จิ้น และเสนาบดีกรมทหารจางตวนหนิงซึ่งได้รับข่าวเช่นเดียวกันพอดี
“หลู่ไท่เว่ย ท่านว่าพวกเราควรเข้าวังไปพร้อมกับท่านดีหรือไม่”
เว่ยปู้จิ้งเอ่ยถามหลู่ไท่เว่ยอย่างนอบน้อม
“ตามกฎแล้วหากฝ่าบาทประชวร ขุนนางใหญ่อย่างพวกเราต้องเข้าวังทุกคน ทว่า พวกเราไม่เคยมีจักรพรรดินีมาก่อน ไม่รู้ว่าการที่ฝ่าบาททรงประสูติทายาทพวกเราควรเข้าวังหรือไม่”
การที่ไป๋ชิงเหยียนให้กำเนิดทายาทถือเป็นการยื่นเท้าข้างหนึ่งไปยังปรโลก ถือเป็นเรื่องอันตรายถึงชีวิต ขุนนางระดับพวกเขาควรเข้าไปในวังหลวง
“นั่นสิ ใต้เท้าหลิ่วเสนาบดีกรมพิธีการไปพบต่งซือถู ส่วนใต้เท้าเสิ่นเสนาบดีกรมโยธาไปพบเสิ่นซือคงแล้วขอรับ”
หลู่จิ้นเสนาบดีกรมราชทัณฑ์ทำความเคารพหลู่ไท่เว่ยอย่างนอบน้อม
“หลู่ไท่เว่ยได้โปรดตัดสินใจด้วยเถิดขอรับ”
“ที่ข้าไม่ให้พวกที่เหลือเข้าไปในวังด้วยก็เพราะกลัวว่าจะเกิดความวุ่นวายขึ้น เอาอย่างนี้แล้วกัน ใต้เท้าทุกท่านเข้าไปรอในจวนหลู่ก่อน ข้าจะเข้าวังไปทูลถามความเห็นจากไทเฮาก่อน”
หลู่ไท่เว่ยยกมือคารวะเสนาบดีทั้งสาม จากนั้นเดินตรงไปยังรถม้าของตัวเอง
หลู่จิ่นเสียนซึ่งอยู่ทางด้านหลังหลู่ไท่เว่ยผายมือเชิญเสนาบดีทั้งสามเข้าไปในจวน
“เชิญใต้เท้าทุกท่านขอรับ…”
เว่ยปู้จิ้งกำลังลังเล ทว่า เขาเห็นหลู่จิ้นทำความเคารพหลู่จิ่นเสียน “รบกวนด้วย”
ต่งซือถูมาถึงวังหลวงเป็นคนแรก ต่อมาหลู่ไท่เว่ยและเสิ่นซือคงจึงมาถึง ทว่า พวกเขาไปตำหนักของไป๋ชิงเหยียนไม่ได้จึงได้แต่รออยู่ที่ตำหนักหน้า
หลู่ไท่เว่ยตวาดฝูรั่วซีอย่างอดไม่ได้
“เหตุใดเจ้าจึงวู่วามเช่นนี้! อย่างน้อยก็ควรรอให้ฝ่าบาทเสด็จไปถึงตำหนักของพระองค์ก่อนค่อยถวายรายงานให้ทอดพระเนตร! เจ้าไม่รู้หรือว่าฝ่าบาทกำลังพระครรภ์อยู่ ถึงแม้ฝ่าบาทจะไม่ได้ตั้งครรภ์ ทว่า ผู้ที่หายไปคือน้องชายและน้องสาวแท้ๆ ของฝ่าบาท เจ้า…”
“ข้าผิดไปแล้วขอรับ!” ฝูรั่วซีก้มหน้าต่ำ ตอนนี้เขารู้สึกเสียใจมาก
เมื่อเห็นท่าทีของฝูรั่วซีหลู่ไท่เว่ยจึงไม่รู้ว่าจะระบายโทสะต่ออย่างไร
ไป๋ชิงเหยียนให้ความสำคัญกับรายงานสถานการณ์รบมาโดยตลอดเขาจึงรีบนำรายงานไปให้นาง หากเขารู้ว่าเมื่อไป๋ชิงเหยียนอ่านจบจะพลัดตกลงมาจากรถม้าเช่นนี้ต่อให้เขาต้องถูกตัดศีรษะก็คงไม่รีบนำรายงานไปให้หญิงสาวเช่นนี้แน่นอน
ตอนนี้หมอหลวงไปยังตำหนักของไป๋ชิงเหยียนทั้งหมด หลู่ไท่เว่ยเดินไปเดินมาด้วยความร้อนใจ
เขาเงยหน้ามองท้องฟ้า ได้แต่ลอบภาวนาขอให้สวรรค์ช่วยคุ้มครองไป๋ชิงเหยียนให้ปลอดภัยอยู่ในใจ ทั่วทั้งแคว้นนี้แทบไม่มีจักรพรรดิที่ปรีชาชาญและทรงคุณธรรมอย่างไป๋ชิงเหยียนอีกแล้ว
เมื่อไป๋ชิงเหยียนขึ้นครองราชย์เขาได้เห็นราชสำนักที่โปร่งใสอย่างที่เขาอยากเห็นมาตลอดชีวิต เขาเพิ่งเห็นความหวังในการรวบรวมใต้หล้าให้เป็นหนึ่งได้สำเร็จ
เขาไม่อยากให้ไป๋ชิงเหยียนเป็นอันใดไปตอนนี้!
ต่อให้เขาต้องอายุน้อยลงสิบปีหรือยี่สิบปี แม้เขาต้องแลกชีวิตของตัวเองตอนนี้เขาก็อยากให้สวรรค์ช่วยคุ้มครองให้ไป๋ชิงเหยียนปลอดภัย!
หลู่ไท่เว่ยเป็นขุนนางมาทั้งชีวิต เขารู้ดีที่สุดว่าจักรพรรดิที่ดีมีความสำคัญต่อแคว้นเพียงไร จักรพรรดิที่ดีองค์เดียวสำคัญกว่าหลู่ไท่เว่ยอย่างเขาเป็นร้อยคน จักรพรรดินีคือรากฐานของแคว้น
ตำหนักของไป๋ชิงเหยียน
หมอหลวงจ่ายยาเพิ่มแรงให้ไป๋ชิงเหยียน เขาสั่งให้ถงหมัวมัวไปต้มยาให้หญิงสาว
แขนเสื้อของต่งซื่อม้วนไปกองรวมกันอยู่ที่ต้นแขน นางนั่งเฝ้าบุตรสาวอยู่บนเตียง เมื่อเห็นท่าทีเจ็บปวดของบุตรสาว ทว่า กัดปากแน่นไม่ยอมเปล่งเสียงร้องออกมานางก็รู้สึกปวดใจมาก
“เว่ยจง!” ไป๋ชิงเหยียนเอ่ยเรียก
เว่ยจงรีบก้าวไปด้านหน้าเล็กน้อย เขารับคำผ่านฉากกั้น “ฝ่าบาท!”
“สั่งให้ฝูรั่วสีนำตราทัพไปยังค่ายทหารอันผิง จัดทัพทหารสองหมื่นนายมุ่งหน้าไปทำลายซีเหลียงเดี๋ยวนี้!” ไป๋ชิงเหยียนเจ็บจนปากสั่น สมองขาวโพลนไปหมด ใบหน้าที่ขาวซีดเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ นางใช้ศอกยันกายลุกขึ้นเล็กน้อย ลมหายใจติดขัด ผมที่เปี้ยกชื้นไปด้วยเหงื่อคลอเคลียอยู่ที่ลำคอเพรียวระหงของนาง นางยังคงออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงที่ชัดเจน
“สั่งให้หลู่ไท่เว่ยออกราชโองการให้กองทัพคุ้มกันเมืองหานมุ่งหน้าไปยังชายแดนต้าเยี่ยน ให้แม่ทัพซือพานซานและเจินเจ๋อผิงตั้งค่ายทหารอยู่ที่เมืองกว่างหลิงซึ่งเป็นเขตแดนระหว่างต้าโจวกับต้าเยี่ยน หากต้าเยี่ยนมีความเคลื่อนไหวใดจงบุกโจมตีทันทีโดยไม่ต้องรายงาน ให้แม่ทัพเจียงหรูไห่นำทัพไปเตรียมพร้อมรบกับต้าเยี่ยนที่เมืองผิงหยาง ห้ามมีข้อผิดพลาดเด็ดขาด!”
ไป๋ชิงเหยียนเชื่อว่าเซียวหรงเหยี่ยนไม่มีทางทรยศต้าโจว ทว่า นางไม่เชื่อใจไทเฮาของต้าเยี่ยน!