ตอนที่ 37 ย้อนฆ่า (4)
พรวด!
ตอนนั้นเลือดก็พุ่งกระเด็นออกมา!
“เธอ…”
เขาหายใจถี่หอบ ความรู้สึกเจ็บปวดยังไม่แผ่มา ปรมาจารย์นักรบหน้ากากผีเลยยังมีพลังยกฝ่ามือตบเจ้าคนตรงหน้าให้ตายในทีเดียว
เขายกมือหมายจะทุบกำปั้นลงกลางศีรษะหลี่ฮ่าว
และชั่ววินาทีนั้นเอง ทั้งๆ ที่หลี่ฮ่าวใช้สองมือหักคอของเขา แต่จู่ๆ ก็มีมืออีกข้างโผล่มาจากด้านล่าง ชั่ววินาทีที่ปรมาจารย์นักรบลงมือ มือข้างที่สามก็มุ่งสู่ใจกลางลำตัวของเขา!
ในเมื่อเป็นผู้ชายนี่นา…ตรงนั้น…จึงอ่อนแอมาก ทะลวงร้อยก็เหมือนกัน เกรงว่าพันยุทธ์ก็ไม่ต่าง!
“แกร๊ก!”
เหมือนมีอะไรถูกบีบจนเละ ชนิดที่แหลกละเอียด
ทันใดนั้นเองความรู้สึกเจ็บปวดมากกว่าทุกอย่างก็ถาโถมเข้าใส่ ปรมาจารย์นักรบหน้ากากผีที่เพิ่งยกมือขึ้นมาก็ไร้เรี่ยวแรงยกมือขึ้นไม่ไหวอีกต่อไปจึงวางมือลงอย่างยอมแพ้ จากนั้นเขาก็เปล่งเสียงร้องจากลำคอโหยหวนสะท้านฟ้าสะเทือนดิน!
แต่เพราะคอหักไปแล้ว!
“อ๊อก…พรวด…”
เขากำลังร้องคำรามอย่างบ้าคลั่ง น้ำตาไหลพรากไม่หยุด แม้แต่หน้ากากผียังปิดน้ำตาไม่มิด
เละแล้ว!
แหลกสลายแล้ว!
แต่เขากลับส่งเสียงร้องออกมาไม่ได้ ความเจ็บทำให้เขารู้สึกชาไปทั้งตัว หัวขาวโพลน วัยรุ่นตรงหน้าลงมือทั้งโหดทั้งอำมหิต หักคอของเขาแล้วยังบีบน้องชายของเขาชนิดที่แหลกละเอียดอีกต่างหาก!
เขายืนตัวเซไปมา วินาทีต่อมาก็คุกเข่าลง สองมือหมดแรงที่จะทำอะไรอีกต่อไปและตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบโดยปริยาย เขาเอามือมาปิดใจกลางลำตัวที่ต่อให้รู้ว่าไร้ประโยชน์แต่ก็ยังเอามือยกมาปิดโดยอัตโนมัติ
เขาเงยหน้าขึ้นพลางดิ้นพล่านไปมาพร้อมน้ำตาคลอเบ้า เลือดตรงคอพุ่งกระฉูดไม่หยุด เขามองหลี่ฮ่าวแน่นิ่ง
จบสิ้นแล้ว!
หลี่ฮ่าวยืนนิ่งไม่ขยับ หลิวเยี่ยนที่อยู่ด้านหลังถือมีดมาแทงข้างขมับของปรมาจารย์นักรบหน้ากากผีจนทะลุออกมา
หล่อนชักออกแล้วแทงลงไปซ้ำๆ ไม่หยุด!
สองตาที่น้ำตาคลอเบ้าดูล่องลอยขึ้นเรื่อยๆ
ตายแล้ว!
ปรมาจารย์นักรบทะลวงคนหนึ่ง หากต่อสู้กับพวกหลิวเยี่ยนซึ่งๆ หน้าจริงๆ โอกาสที่พวกหลิวเยี่ยนตายมีมากกว่า แต่…เขาก็จบสิ้นแล้ว
จบชีวิตในเงื้อมมือของหลี่ฮ่าว!
ทุกอย่างนี้เกิดขึ้นฉุกละหุกเกินไป
ส่วนหลี่ฮ่าวยังดูลนลานทำตัวไม่ถูกอยู่บ้าง
เมื่อกี้เขายังยืนประจันหน้ากับปรมาจารย์นักรบหน้ากากผีอยู่เลย ตอนนี้เขาถือโอกาสตอนที่ปรมาจารย์นักรบหน้ากากผีเพิ่งตายใช้เท้าเตะพื้นแล้วเด้งตัวออกไป จากนั้นก็กระโจนไปด้านหลังพร้อมปากที่ร้องบอกว่า “รับผมไว้ ปกป้องผม…”
เมื่อกี้ปรมาจารย์นักรบสิบสังหารเหล่านั้นที่อยู่ด้านหลังได้รับคำสั่งจากปรมาจารย์นักรบหน้ากากผีมาว่าให้ปกป้องหลี่ฮ่าว
แม้จู่ๆ ปรมาจารย์นักรบหน้ากากผีจะนั่งคุกเข่าลงพื้น แต่พวกเขายังมึนงงอยู่
คนที่อยู่ด้านหน้ายื่นแขนรับตัวหลี่ฮ่าวที่ลอยมาทางนี้ตามสัญชาตญาณ
ปกป้องหลี่ฮ่าว!
ตัวหลี่ฮ่าวค่อยๆ ร่วงลงแล้วเอาตัวแนบร่างอีกฝ่ายไว้ สองมือโอบคออีกฝ่ายแหวเสียงอย่างตกใจว่า “ปกป้องผม!”
คนๆ นั้นยังไม่ทันได้คิดอะไร อยู่ดีๆ ก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดรุนแรงเหมือนถูกหลี่ฮ่าวล็อกคอหักไปแล้ว!
หลี่ฮ่าวในตอนนี้ปล่อยพลังภายในออกมา ทำให้สองแขนแข็งแรงดุจเหล็ก
แกร๊ก!
เสียงใสดังกังวาน เขาเลือกที่จะใช้แขนกอดรัดอีกฝ่ายไว้แน่น แล้วใช้เคล็ดวิชาหมีหักคออีกฝ่ายโดยตรง!
มือขวาชักปืนยิงจ่อศีรษะปรมาจารย์นักรบสิบสังหารข้างๆ ทันทีโดยไม่ลังเลใจสักนิด ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว โดยมือหนึ่งยังกอดคนที่คอหักไว้ ส่วนมือหนึ่งก็ลั่นไกยิงศีรษะอีกคน
ทั้งคู่อยู่ห่างกันไม่ถึงหนึ่งเมตร!
ใกล้ขนาดนี้ ถ้ายิงไม่โดนก็โง่แล้ว
ปัง!
เสียงปืนดังขึ้นแต่หลบไม่ทัน!
เลือดจากศีรษะสาดกระจาย แค่นัดเดียวก็ยิงทะลุกะโหลกอีกฝ่ายแล้ว!
ปรมาจารย์นักรบสิบสังหารสองคนถูกเขาฆ่าตายในพริบตา
หลิวเยี่ยนรีบกระโจนเข้ามาจากด้านหลัง จู่ๆ ก็มีมีดแทงลงที่ลำคอของคนๆ หนึ่งภายใต้สายตาตื่นตกใจของทุกคน ในขณะเดียวกันมือซ้ายก็ชักมีดออกมาก่อนจะแทงลงกลางหัวใจของอีกคนพร้อมกันไปด้วย!
มีดสองเล่มปลิดชีพ!
แวบเดียวก็มีปรมาจารย์นักรบทะลวงร้อยหนึ่งคนกับสิบสังหารสามคนถูกพวกเขาฆ่าทิ้งแล้ว!
“ระวัง เขา…”
ปรมาจารย์นักรบสิบสังหารมีถึงเก้าคน กับปรมาจารย์นักรบทะลวงร้อยอีกหนึ่งคน ทั้งทีมมีสิบคนเช่นกัน
แต่ตายไปสี่คนในทีเดียว อีกอย่างคนที่แข็งแกร่งที่สุดก็ตายไปแล้วด้วย
ปรมาจารย์นักรบสิบสังหารอีกหกคนที่เหลือ บางคนตื่นตระหนก ส่วนบางคนลนลานจนทำตัวไม่ถูก
แบบนี้มันเร็วเกินไปแล้ว!
ขณะนั้นเองหลี่ฮ่าวก็ลั่นไกอีกครั้ง ด้วยระยะที่ใกล้กันเกินไปเขาเองก็ไม่อยากจะกระโจนใส่ เพราะอันตรายเกินไป ฉะนั้นชิงยิงปืนใส่ก่อนค่อยว่ากัน!
ปัง!
อีกครั้งกับการยิงปืนโดนปรมาจารย์นักรบคนหนึ่ง อีกฝั่งหลิวเยี่ยนควงมีดคู่ไปมาแล้วกระโจนใส่พร้อมตวัดมีดตัดแขนปรมาจารย์นักรบคนหนึ่งจนขาดด้วยความเร็วสูงสุด
หกคนที่เหลือดับไปสองคนในพริบตา
ด้านหลัง เฉินเจียนเพิ่งวิ่งมาถึงเอาป่านนี้…ความจริงเขายังมึนอยู่ ไม่ต่างจากปรมาจารย์นักรบเหล่านั้นเลย
พอเขาเพิ่งมาถึงพลันหลี่ฮ่าวก็ตะโกนขึ้นว่า “ปกป้องผมที!”
จากนั้นภายใต้สายตาชะงักของเฉินเจียน จู่ๆ หลี่ฮ่าวก็ล้วงหยิบระเบิดมือราวเจ็ดถึงแปดลูกจากเสื้อบริเวณหน้าอกซึ่งถูกเขาใช้เชือกเส้นหนึ่งมัดระเบิดเชื่อมเข้าด้วยกันแล้ว จากนั้นเขาก็ดึงสลักออกรวดในคราวเดียว!
เขาเขวี้ยงระเบิดมือลงไป!
หลี่ฮ่าวหมุนตัวแล้ววิ่งทันที!
หลิวเยี่ยนกำลังจะลงมือกับคนที่ถูกตัดแขน ทว่าพอหางตาเหลือบเห็นว่าระเบิดมือถูกโยนไปก็ลอบสบถคำหนึ่งแล้วรีบวิ่งหนีหน้าตั้ง
ระเบิดมือเจ็ดแปดลูกเชียว เธอเป็นเพียงมือสิบสังหารคนหนึ่ง ไม่ใช่พันยุทธ์ไร้เทียมทานสักหน่อย
และไม่ใช่ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติที่มีพลังวิเศษด้วย!
ปรมาจารย์นักรบก็คือคนธรรมดาเหมือนกัน
ร่างแหลกเป็นชิ้นๆ ได้เหมือนกัน
เธอไม่ได้หันหน้าแล้วออกตัวหนี แต่เหยียบร่างปรมาจารย์นักรบคนหนึ่งแล้วกระโดดออกไป
ตู้ม!
เสียงดังสนั่นดังลอยมา ปรมาจารย์นักรบหกคน มีสามคนที่ถูกระเบิดจนร่างกระเด็นสภาพศพไม่ครบองค์ประกอบ
สามคนที่เหลือก็ถูกระเบิดจนแขนขาดขาเดี้ยง
หลิวเยี่ยนกับหลี่ฮ่าวต่างก็ตัวปลิวเพราะแรงสะเทือนเหมือนกัน
มีเพียงเฉินเจียนที่ยืนค่อนข้างไกล กระทั่งตอนนี้ถึงรู้สึกตัวแล้วรีบลากหลี่ฮ่าวออกมา จากนั้นก็ใช้โล่บังก้อนหินที่ปลิวมาตามแรง
ตุบๆ!
เสียงกระทบโล่ดังขึ้นระรัว
เฉินเจียนยังไม่ทันตั้งตัว แต่หลี่ฮ่าวกลับหันหลังวิ่งไปด้านหลัง เคล็ดวิชาลิงปะทุขึ้นแล้ว ร่างกายเบาหวิว เขาบีบคอคนที่ตามอยู่ด้านหลังแต่ไม่ถูกระเบิดจนตายในคราวเดียว!
สองมือออกแรงใช้ท่าพยัคฆ์ทมิฬล้วงใจ ควักหัวใจอีกฝ่ายออกมาทันที!
สองมือเปื้อนเลือดอาบไปทั้งแขน!
กำลังภายในหมุนเวียน หัวใจที่กำลังเต้นอยู่ถูกเขาบีบจนแตกสลาย!
อีกฝั่งหลิวเยี่ยนก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงหันหลังใช้มีดกรีดคอปรมาจารย์นักรบคนหนึ่งที่คิดจะหนี
ตอนนี้เหลือเพียงปรมาจารย์นักรบคนสุดท้ายที่ยังมีชีวิตอยู่แต่กลับถูกระเบิดจนขาขวาขาดเพราะช้าไปก้าวหนึ่งแต่สุดท้ายก็แค่ตายช้าหน่อยก็เท่านั้น
ตอนนี้เองเฉินเจียนได้สติเต็มที่แล้ว!
เขาคำรามขึ้นทีหนึ่ง หาจังหวะตอนที่พวกหลี่ฮ่าวกำลังฆ่าคนยกโล่ขึ้นมาแล้วกระโจนตัวเข้าใส่ โล่กระแทกลงอย่างแรงพร้อมกับเสียงร้องโหยหวนที่ดังขึ้นไม่หยุดหย่อน เขาทุบจนศีรษะอีกฝ่ายแตกละเอียด!
ตายแล้ว!
วินาทีนี้รอบกายเงียบกริบ
หลี่ฮ่าวกับหลิวเยี่ยนเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือด ฝนกลับยิ่งตกหนักขึ้นเรื่อยๆ จึงรวดล้างคราบเลือดที่ติดตัวออกไปด้วย ทำให้พื้นมีเลือดสีแดงนองเต็มพื้น
ปรมาจารย์นักรบทะลวงร้อยหนึ่งคน สิบสังหารเก้าคน รวมทั้งหมดสิบคนถ้วน พวกเขาถูกสิบสังหารสามคนย้อนฆ่าคืนแบบงงๆ!
หลิวเยี่ยนยังไม่ได้สติดีด้วยซ้ำ ในตอนนี้หล่อนเริ่มเอามีดแทงซ้ำ ขณะเดียวกันก็มองไปทางหลี่ฮ่าวไม่หยุด
ทว่าสายตาที่มองแปลกไปบ้าง!
ไม่รู้ว่าสื่อความหมายว่าอย่างไร แต่แววตานั่นเหมือนจะแฝงด้วยความเร่าร้อนและตื่นเต้นเป็นพิเศษ
การต่อสู้ในครั้งนี้ หลี่ฮ่าวน่าเหลือเชื่อชะมัดแฮะ!
……………………………………………………………………………..