ในขณะที่อีวอนกำลังจะต่อบทสนทนากับแดร์ริลนั้น คุณย่าลินดันก็ยิ้มและเดินเข้ามาหาลิลี่ในขณะที่กำลังถือแก้วไวน์ไปด้วย
ทุกคนถึงกับหยุดทานอาหารเมื่อพวกเขาเห็นหญิงชราเดินมาทางนี้
“หนูน้อยลิลี่ ย่าอยากจะถามหลานสักหน่อย” หญิงชรากล่าวอย่างเชื่องช้า
“ถามได้เลยค่ะคุณย่า” ลิลี่กล่าว
คุณย่าลินดันพยักหน้า “หนูน้อยลิลลี่ ในเมื่อวันนี้เป็นวันเกิดของย่า หลานสัญญาได้ไหมว่าหลานจะไปเจรจากับทางบริษัทแพลทินัม? เราจะทำเงินได้มหาศาลถ้าได้รับมอบหน้าที่ในการดูแลรูปลักษณ์ของจีเซลล์ หลานตกลงไหม?”
“นี่…”
ลิลี่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง แต่เธอก็แอบมองไปที่แดร์ริล
ก่อนหน้านี้ผลงานจากความพยายามในการทำข้อตกลงร่วมมือกับบริษัทแพลทินัมนั้นได้ถูกวิลเลียมฉกเอาไป ซึ่งทำให้เธออารมณ์เสียมาก
แดร์ริลได้บอกให้เธอปฏิเสธคำขอของคุณย่าลินดัน
แน่นอน เธอเห็นแดร์ริลส่ายศรีษะ
ลิลี่กัดฟันของเธอ ถ้าเธอเชื่อฟังคนขี้แพ้ล่ะก็ เธอจำเป็นต้องปฏิเสธหญิงชราต่อหน้าคนมากมาย…
“ได้ค่ะ คุณแม่” ซาแมนธายืนขึ้นกะทันหัน “ฝากเรื่องนี้ให้หนูน้อยลิลี่ได้เลย เธอจะทำตามที่คุณแม่คาดหวัง!”
“เยี่ยม!” หญิงชรายิ้ม
ในตอนนั้นเอง ไม่มีใครคาดคิดว่าแดร์ริลที่นั่งเงียบอยู่ด้านข้างมาตลอด จะพลันยืนขึ้นมา
“ไม่มีทาง”
ประโยคอันแสนเย็นชาของเขานั้นฟังดูดุร้ายมาก!
“ลิลี่เป็นคนแรกที่ไปเจรจาเรื่องสัญญา แต่ความพยายามของเธอกลับถูกขโมยไปโดยวิลเลียม” แดร์ริลกล่าวอย่างเย็นชา “ภรรยาของผมรู้ดีว่าทางบริษัทแพลทินัมนั้นจำวิลเลียมไม่ได้ด้วยซ้ำ ใช่ไหม?”
“เธอ…เธอพูดอะไรนะ?” หญิงชราชี้ไปที่แดร์ริลและโกรธอย่างมาก
สมาชิกตระกูลลินดันมองไปที่แดร์ริล เหมือนพวกเขากำลังคนบ้าอยู่
เขาเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? เขาไม่รู้เหรอว่าเขายืนอยู่จุดไหนของตระกูลลินดัน? เขาไม่มีอะไรดีไปกว่าลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูลคนอื่น! แม้แต่สุนัขของตระกูลลินดันยังมีชีวิตที่ดีกว่าเขา!
“ฉันอดทนกับแกมานานแล้ว!” วิลเลียมทนไม่ได้อีกต่อไป เขากระโจนเข้ามาอย่างกะทันหัน “แกทำบ้าอะไรของแกอยู่? แกเป็นใครถึงมาพูดแก้ตัวให้ลิลี่? แกมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหาในวันเกิดของคุณย่างั้นเหรอ? การแต่งตัวของแกก็กระจอก แถมยังให้พัดเน่า ๆ กับคุณย่า แล้วตอนนี้แกก็กำลังจะแส่เรื่องของครอบครัว? -ูจะฆ่า-ึงให้ดู!”
วิลเลียมซัดกำปั้นออกไปแทบจะในทันทีที่เขากล่าวจบ!
ดูเหมือนเขาจะใส่แรงทั้งหมดที่มีลงไปในหมัดนี้! วิลเลียมนั้นได้รับความโปรดปรานจากคุณย่าลินดันและถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก การเลี้ยงดูแบบนั้นทำให้เขามีนิสัยสวะที่ขี้โมโห ในสมัยที่เขาอยู่ในโรงเรียน เขามักมีเรื่องชกต่อยเป็นประจำและยังเป็นเด็กเกเรอันดับหนึ่งของโรงเรียน แม้ว่าปัจจุบันเขาจะเป็นผู้ใหญ่และดำดิ่งสู่โลกของธุรกิจ แต่เขาก็ยังมีชื่อเสียงในด้านการควบคุมตัวเองไม่ค่อยได้ และยังรู้จักเหล่าเจ้าพ่อในวงสังคมหลาย ๆ คนด้วย
“แดร์ริลจบสิ้นแล้ว เขาจะต้องออกจากที่นี่ด้วยเปลหาม”
“สมควรแล้ว! ไม่มีใครจะห้ามไม่ให้หมอนั่นโดนกระทืบได้แน่”
เสียงพูดคุยพึมพำดังออกมา ทุกคนพยายามห้ามไม่ให้หัสเราะออกมาเพราะความกระตือรือร้นที่จะได้เห็นเรื่องน่าตื่นเต้น
หมัดนั่นสามารถฆ่าหมีได้เลย
ม่านตาของแดร์ริลพลันเฉียบคมขึ้น แต่แทนที่เขาจะหลบหมัดที่กำลังเขามา เขากลับไม่ขยับแม้แต่น้อย!
“เร็วเข้า หนีสิ!” ลิลี่ไม่อยากเชื่อว่าตัวเธอเองจะพยายามช่วยขี้แพ้คนนั้น
เธอรู้สึกไม่ค่อยดีนักที่จะเห็นเขาถูกทำร้าย หลังจากที่ได้อยู่ด้วยกันมาถึงสามปี…
“พยายามจะสู้กับฉัน ทั้ง ๆ ที่มีความสามารถแค่นั้น?” แดร์ริลกล่าวเสียงเย็น
วิธีการต่อยตีของวิลเลียมเหมือนพวกกุ๊ยข้างถนน หมัดนั่นอาจจะอัดแน่นไปด้วยพลัง แต่เขาคงต้องฝันไปหากคิดจะทำร้ายชายหนุ่มด้วยอะไรแบบนั้น
แดร์ริลแสยะยิ้มเล็กน้อย เด็ก ๆ ของตระกูลดาร์บี้จำเป็นต้องทำให้ตัวเองสมบูรณ์พร้อมตั้งแต่ยังอายุน้อย แดร์ริลได้ร่ำเรียนหวิงชุนมาตั้งแต่อายุเจ็ดขวบ หลี่ซาน ผู้เป็นผู้ฝึกตนรุ่นที่ 23 ของหวิงชุน ได้สอนแดร์ริลอยู่เป็นปี
แม้ว่าเขาจะไม่กล้ากล่าวว่าเขาสามารถรับมือคนสิบคนได้พร้อมกัน แต่ถ้ารับมือนักเลงธรรมดาแค่คนสองคน มันไม่เป็นปัญหาเลยสักนิด!
ผัวะ!
แดร์ริลยกแขนของเขาขึ้นมาป้องกัน แต่หมัดของวิลเลียมกลับพุ่งทะลุเข้ามา! ในเวลาวินาทีต่อมา ยังไงก็ตาม เป็นฝ่ายของวิลเลียมที่ต้องโหยหวนออกมาเสียงดังเสียเอง!
“อ๊าก!”
มันรู้สึกเหมือนว่าเขาซัดใส่แผ่นเหล็ก เขาคิดว่าแขนของเขาน่าจะหัก มันไม่มีแรงหลงเหลืออยู่เลย เขาทรุดลงกับพื้นแล้วเริ่มกลิ้งไปมาด้วยความเจ็บปวด
อะไรกัน?!
สมองของทุกคนพลันขาวโพลน ไม่มีใครมองทันว่าวิลเลียมล้มลงไปได้ยังไง!
นี่แดร์ริล คนที่ทำแค่งานบ้านมาตลอดสามปี เขามีทักษะอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ? ใครจะไปรู้ได้?!
“รอฉันก่อนเถอะ แดร์ริล -ึงรอ-ูก่อนเถอะ!” วิลเลียมตะโกนด้วยความสิ้นหวัง เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหาเบอร์หนึ่ง และตะโกนออกมา “พี่ พาคนมาสองคันรถมาที่นี่ ตอนนี้ เดี๋ยวนี้! พาคนมาเลย!”
หลังจากวางสาย วิลเลียมกัดฟันกรอด เขายืนขึ้น แล้วชี้ไปที่วิลเลียม “แกอย่าคิดจะหนีเชียวอยู่ตรงนั้น! ฉันจะฆ่าแกวันนี้!”
ฝูงชนพลันเงียบลง ทุกคนรู้ดีว่าวิลเลียมนั้นเจ้าคิดเจ้าแค้น มันจบไม่สวยแน่หากไปยั่วยุคนแบบวิลเลียมเข้า
วิลเลียมไม่พยายามจะทำให้แดร์ริลกลัวเลยตอนที่เขาโทรศัพท์
แม้ว่าจะเป็นแบบนั้น แต่ฝูงชนก็ยังเตรียมใจจะดูสิ่งที่น่าตื่นเต้น ความบันเทิงมีแต่จะเพิ่มขึ้นเมื่อสถานการณ์แย่ลง! ไม่มีใครสนใจลูกเขยคนนี้เลย!
ยังไงก็ตาม แดร์ริลไม่ใส่ใจในวิลเลียมสักนิด เขาเพียงแค่มองไปที่หญิงชราแล้วกล่าว “คุณย่า คุณไม่คิดว่านี่มันไม่ยุติธรรมสำหรับหนูน้อยลิลี่ไปหน่อยเหรอ? ความดีความชอบทั้งหมดถูกเอาไปจากเธอแล้วมอบให้วิลเลียม แล้วคุณก็กลับมาสนใจหนูน้อยลิลี่เพราะว่าบริษัทแพลทินัมยอมรับการทำงานกับเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น ลิลี่จะไม่รับหน้าที่นี้ โปรดหาคนอื่นถ้าหากคุณต้องการทำธุรกิจกับบริษัทแพลทินัม!”
“เธอ…เธอ…เธอพูดอะไรออกมา!” คุณย่าลินดันชี้ไปที่แดร์ริล “เธอเป็นใคร? กล้าดียังไงมาตัดสินใจแทนหนูน้อยลิลี่ เธอมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้?”
“ผมเป็นสามีเธอ”
แดร์ริลกล่าวเสียงเย็น กระตุ้นให้รอบข้างฮือฮาขึ้นมา!
ในตอนนั้นเอง ลิลี่นั้นตัวสั่นอย่างเห็นได้ชัด!
ด้วยความตกตะลึงจนแทบหวาดผวา ทุกคนมองแดร์ริลด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน
ใครจะไปคิดว่าขี้แพ้ที่อาศัยใต้ปีกของตระกูลลินดันจะกล้าพูดอะไรแบบนี้?!
“เธอเป็นสามีของลิลี่?” คุณย่าลินดันระเบิดหัวเราะออกมา “โอเค งั้นมาถามหนูน้อยลิลี่กันว่าเธอเห็นแกเป็นสามีรึเปล่า? ถ้าใช่ ฉันจะไม่เป็นย่าของเธออีกต่อไปในอนาคต! แต่ถ้าไม่ แกควรไสหัวออกไปจากที่นี่เสีย!”
สายตาของทุกคนพลันหันไปมองลิลี่ทันทีที่คุณย่าลินดันกล่าวแบบนั้น!
มันเป็นคำถามที่ตรงไปตรงมามาก คำถามที่ว่า: จะเลือกคุณย่าลินดัน หรือจะเลือกสามีธรรมดา ๆ ของเธอ
ลิลี่กำมือแน่น เธอไม่สามารถพูดอะไรได้สักคำราวกับว่าลำคอของเธอถูกอุดไว้
เพี๊ยะ!
ภายใต้สายตาที่กำลังตื่นเต้นของทุกคน ซาแมนธายืนขึ้นแล้วตบเข้าที่ใบหน้าของแดร์ริลโดยไม่มีการเตือน!
การตบนั้นกะทันหันมากจนแดร์ริลถึงกับเซไปจนเกือบจะล้มกับพื้น แก้มของเขาแดงก่ำ
“คุณย่าพูดถูกแล้ว แกคิดว่าแกเป็นใคร?” ซาแมนธาชี้มาที่แดร์ริลแล้วตะโกนใส่ “แกมันก็แค่หมาของตระกูลลินดัน ใครให้สิทธิ์แกเห่าเสียงดัง? แกบอกว่าแกเป็นสามีของหนูน้อยลิลี่ ใช่ไหม? งั้นฉันขอถามแกหน่อย: แกมีอะไรบ้างนอกจากทะเบียนสมรส? แกไม่เคยแม้แต่จับมือของหนูน้อยลิลี่เลยในสามปีที่ผ่านมา ใช่ไหม? แกประเมินตัวเองสูงเกินไป! แกกล้าดียังไงชี้นิ้วที่นี่! ไสหัวไป!”
ฮ่าฮ่าฮ่า! ผู้คนรอบ ๆ พยายามอย่างดีที่สุดที่จะไม่หัวเราะออกมา เรื่องราวมันชักจะตื่นเต้นขึ้นเรื่อย ๆ หากเป็นในอดีตแคร์ริลคงทําได้เพียงกล่าวขอโทษ ทุกคนมองที่เขา แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นคือรอยยิ้มเล็ก ๆ ที่ปรากฏที่มุมปากของแดร์ริล สายตาที่เขาจ้องมองซาแมนธานั้นค่อนข้างน่าสะพรึงกลัวทีเดียว! ลิลีมองที่แดร์ริลด้วยความไม่เชื่อ ตลอดสามปีที่พวกเขาแต่งงานกันมา เธอไม่เคยเห็นแดร์ริลที่อ่อนแอมาตลอด วันนึงจะกลายเป็นเหมือนคนแปลกหน้าต่อเธอแบบนี้ แดร์ริลยิ้มและจ้องไปที่ซาแมนธา “ผมแต่งงานกับลูกสาวของคุณมาสามปี ตลอดระยะเวลานั้น ผมทํางานหนักมาตลอดแม้ว่าจะไม่ได้รับอะไรตอบแทนเลย แล้วผมเคยปริปากบ่นอะไรสักคําไหม ตลอดสามปีที่ผ่านมา? ก็ดี ในเมื่อคุณไม่เคยจําสิ่งดี ๆ ที่ผมเคยทําเลย ฉันก็ช่างมัน!” แคร์ริลกหมัดแน่น เสียงของเขาก้องกังวาลผ่านฝูงชน “แม้ว่ามันอาจเป็นเพราะการกระทําของผมเอง ที่ทําให้หนูน้อยลิลีและคุณต้องถูกดูหมีนจากคนอื่น! แต่การตบเมื่อครู่นี้ของคุณ ผมถือว่าเราหมดหนี้กันแล้ว คุณต้องการให้ผมจากไปอยู่เสมอ ถูกไหม? งั้นก็ดี ผมจะไป” แดร์ริลสวนกลับอย่างเย็นชา เขายืนขึ้นแล้วเดินออกไปทันทีที่พูดจบ ฝูงชนพลันตกตะลึง! “ไม่มีใครคาดคิดว่าไอ้ขี้แพ้จะกล้าพูดอะไรแบบนี้! และไม่มีใครห้ามเขาเช่นกัน ทุกคนในตระกูลลินนั้นต้องการให้เขาออกไปอยู่แล้ว ยังไงก็ตาม วิลเลียมโผล่เข้าหาแดร์ริลที่หน้าประตูและเริ่มชีหน้าเขาแล้วตะโกน “อยู่ ๆ แกก็จะออกไปแบบนี้น่ะเหรอ? เรายังไม่ได้ชําระหนี้แค้นกันเลย! แกจะไปก็ได้ แต่แกต้องออกไปด้วยเปลหามเท่านั้น!” ประโยคนั้นถูกยืนยันโดยรถตู้สองคันที่เข้ามาจอดอยู่ที่ทางเข้าของคฤหาสน์ เมื่อประตูรถเปิดออก ปรากฏชายร่างกายแข็งแรงกว่ายี่สิบคนที่ถือไม้เบสบอลและท่อเหล็กในมือ “คุณแฮร์รี!” วิลเลียมตะโกนแล้วรีบเดินไปหาพร้อมเรียกหัวหน้า ชายคนนั้นพยักหน้า ถือมีดปังตอไว้ในมือ “ใครรังแกนาย?” “มันคือไอ้โง่นั้น คุณแฮร์รี ที่มันแล้วทําให้มันคุกเข่า!” วิลเลียมตะโกน แดร์ริลสบตากับชายคนนั้น เขาพลันหยุดลงทันทีแล้วหัวเราะออกมาดังลั่น แฮร์รี? แฮร์รี คร็อกเกอร์น่ะเหรอ? “พี” ที่วิลเลียมพูดถึงสรุปก็คือลูกเลี้ยงของแซมสัน คนที่เป็นคนแรกที่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นในบาร์ธาราแสงจันทร์ คนทั้งหลายถูกปนเปไปด้วยความตื่นเต้น พวกเขายืนอยู่แบบนั้น ไม่มีใครคาดคิดว่าวิลเลียมจะมีเส้นสายที่หนาพอจะเชิญแฮร์รีมาที่นี่! แฮร์รี่มีชื่อเสียงฉาวโฉ่ในเรื่องความโหดร้าย และคู่ต่อสู้ในครั้งนี้คือแดร์ริล! “แดร์ริล หนีไป!” ลิลี่สูญเสียเหตุผลไปหมดสิ้นแล้ว เธอยืนขึ้นแล้วตะโกนเตือนแดร์ริล