ตอนที่ 87 เหม็นกลิ่นความรัก
เฉินน่ายืนยิ้มเยาะอยู่หน้าโต๊ะทำงาน “เลยจะเอาฉันไปบังกระสุนให้พวกคุณ?”
“เรื่องนี้เธอเป็นคนก่อขึ้นมาเองตั้งแต่แรก จะเรียกว่ารับกระสุนแทนพวกเราได้ยังไง เธอเป็นผู้ช่วยของเชียนโหรวมาตั้งสองปี ยังไม่รู้อีกเหรอว่าควรระวังเรื่องไหน ใช้แอคเคาท์ตัวเองไปยุยงปลุกปั่นพวกแฟนคลับ เธอเอาสมองที่ไหนมาคิด”
หยางลี่เวยขึ้นเสียงอย่างไม่พอใจต่อท่าทีของเฉินน่า
“แล้วคิดว่าแฟนคลับพวกนั้นไม่มีมันสมองเหรอ ฉันเปิดแอคเคาท์ไปคุยกับพวกเขา ใครจะเชื่อ”
“แก…ใครขอให้แกไปแก้แค้นเธอไม่ทราบ!”
หยางลี่เวยตั้งท่าจะพูดต่อ แต่ก็กลับถูกเฉินเต๋อฝานปรามขึ้นอย่างอดไม่อยู่
“พอได้แล้ว พูดให้มันน้อยๆ หน่อย” เขาลังเลครู่หนึ่ง จากนั้นก็หันไปมองเฉินน่าแล้วถอนหายใจออกมาหนึ่งครั้งก่อนจะเอ่ยว่า
“ฉันรู้ว่าเธอไม่สบายใจ แต่การที่เธอทำอะไรไม่รอบคอบนั่นก็เรื่องจริง ถ้าเธอออกหน้ารับสักหน่อยเรื่องนี้ก็เป็นอันจบแล้ว”
เฉินน่าเผยยิ้มเย็นอีกครั้ง
แต่เธอมันจะไปทำอะไรได้ล่ะ
ลำพังคนที่ไร้ชื่อเสียงเรียงนามอย่างเธอ จะไปสู้อะไรกับพวกขาใหญ่ได้
คนที่ถูกกลั่นแกล้งก็ไม่ใช่เธอ!
หากไม่ใช่เพราะเฉินเชียนโหรวโกรธจนเป็นฟืนเป็นไฟแบบนั้น เธอก็คงไม่ต้องเป็นเดือดเป็นร้อนแทนแบบนี้!
สุดท้ายเฉินน่าก็ยอมรับทุกอย่าง เรื่องทั้งหมดเธอเป็นคนลงมือเองเฉินเชียนโหรวไม่รู้เรื่องด้วย
แต่เธอก็บอกไปแล้วว่าตอนแรกแค่คิดจะแก้แค้นแทนเฉินเชียนโหรวเฉยๆ ไม่ได้ใช้ให้พวกนั้นไปฆ่าใคร
แต่สิ่งที่พวกเขาทำหลังจากนั้นก็เป็นเรื่องส่วนตัวที่ไม่เกี่ยวข้องกับเธอเลย
เธอพยายามล้างมลทินให้แก่ตัวเอง
เฉินเชียนโหรวยังคงเป็นเจ้าหญิงแสนดีที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่อยู่เช่นนั้น จากนั้นหลานอวิ้นออฟฟิเชียล ก็ได้ประกาศคำแถลงการณ์ทำให้เหล่าแฟนคลับใจเย็นลงได้บ้าง พร้อมทั้งแนบเรื่องที่งานพรีเซนเตอร์ของเฉินเชียนโหรวทั้งสองงานที่ถูกยกเลิกไป
เฉินเชียนโหรวจ่ายราคาความไร้เหตุผลของแฟนคลับด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส!
แต่ต่อหน้าพวกนักข่าวกลับต้องทำตัวเป็นแม่พระที่ไม่คิดเล็กคิดน้อย!
ถึงขั้นเอ่ยขอบคุณเหล่าแฟนๆ ที่คอยปกป้องและให้ความสนับสนุนในตัวเธอ แต่ทีหน้าทีหลังควรต้องใจเย็นและห้ามวู่วาม
ขณะที่พูดนั้นใบหน้างดงามเรียวเล็กก็แฝงไปด้วยความอ่อนระโหยโรยแรงและความซีดเซียวทำเอาฝูงชนเจ็บปวดหัวใจได้ในชั่วพริบตา
เหล่าแฟนคลับของเฉินเชียนโหรวก็ไม่ได้โวยวายอย่างบ้าคลั่งอีกต่อไป คลื่นพายุในโลกออนไลน์เองก็ค่อยๆ สงบลง
สงครามบนโซเชียลได้สงบลงแล้ว แต่เฉินเชียนโหรวกลับได้พบกับอุปสรรคที่แสนหนักอึ้ง
เพราะถึงแม้พยายามยื้อยุดจนสุดแรงแค่ไหนแต่งานพรีเซนเตอร์ทั้งสองงานที่เสียไปก็ไม่อาจได้คืนกลับมาอีกแล้ว
แต่ที่ยิ่งน่าปวดหัวไปกว่านั้น ก็ยังคงเป็นพวกที่สถานีตำรวจที่ดูๆ แล้วไม่ว่าจะยังไงก็ยังอยากให้คนเหล่านั้นได้ชดใช้!
ภายใต้ความวุ่นวายของเหล่าผู้ปกครอง บริษัทจึงทำได้เพียงจัดหาทนายเฉพาะกิจขึ้นเพื่อเป็นการปลอบประโลมพวกเขา
ณ สมาคมสกุลป๋อ อวี๋ซงกำลังสรุปเรื่องราวทั้งหมดในครั้งนี้
“คุณผู้ชายครับ จากที่ได้รับหน้าที่ให้ไปตามสืบพฤติกรรมของพวกเขาสรุปได้ว่า หลานอวิ้นได้ให้ผู้ช่วยตัวน้อยออกมารับผิดเรื่องทั้งหมดคนเดียว เฉินเชียนโหรวชวดงานพรีเซนเตอร์ต่างประเทศไปสองงานด้วยกัน ในอนาคตหลานอวิ้นจะจัดหาทนายให้กับพวกที่ถูกคุมตัว…”
ป๋อจิ่งชวนที่ก้มหน้าจัดการเอกสารในมือ เอ่ยขึ้นเสียงแข็ง
“ข้อฟ้องร้องหมดสิทธิ์ชนะแล้ว?”
“มีสิทธิ์ชนะครับ!” ทนายที่อยู่อีกด้านรีบตอบขึ้นทันควัน
“งั้นก็ดี”
ส่วนคนบ้านตระกูลเฉิน…
ตอนนี้ยังยากที่จะเข้าใจว่าความรู้สึกที่ผู้หญิงคนนั้นมีต่อตระกูลเฉินนั้นมากน้อยเพียงใด…
“คุณผู้ชายครับ จากที่จางมาบอกมา คุณหนูเฉินเธอดูชอบคฤหาสน์เซิ่งจิ่ง เอามากๆ มื้อกลางวันก็ยังทานบนสนามหญ้าตรงริมทะเลสาบเลยครับ”
ป๋อจิ่งชวนที่ก้มหน้าก้มตามาตลอดในที่สุดก็วางมือลงจากงาน รอยยิ้มจางๆ เปล่งประกายขึ้นในดวงตาสีนิล
“ชอบก็ดี”
อวี๋ซงตีสีหน้าเรียบเฉย
เหอะๆ เหม็นกลิ่นความรัก!
“เพราะคุณหนูเฉินมัวแต่ชื่นชมคฤหาสน์หลังนั้น ก็เลยไม่รับรู้เรื่องบนโซเชียลในวันนี้”
ในเมื่ออยากจะฟังเรื่องของคุณหนูเฉินนัก งั้นเขาเลยขอแถมให้ไปอีกสองประโยคซะเลย
ป๋อจิ่งชวนหรี่ตามอง ก่อนจะพยักหน้ารับแล้วเอ่ยด้วยเสียงเรียบ
“งั้นก็จัดการลบเรื่องบนโซเชียลทิ้งซะให้หมด เธอจะได้ไม่เห็นแล้วเสียอารมณ์”
“ครับผม!”
เหอะๆ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ จะบอกให้ลบก็ลบ เหม็น! กลิ่นความรักก! โว้ยยย!
ตอนที่ 88 คุณเป็นคนพิเศษสำหรับคุณผู้ชาย
พายุสงครามสงบลงแต่ยังคงเหลือร่องรอยเอาไว้ หลานอวิ้นทุ่มสุดแรงที่จะลบข่าวพวกนั้นออก แต่ไม่ว่ายังไงก็ไม่สามารถขุดมันออกจากเว็บไซต์ใหญ่ๆ ได้เลย
แต่เมื่อถึงคราวที่พวกเขาอับจนหนทางจนต้องล้มเลิกเพื่อเปลี่ยนแผนใหม่ ทุกเว็บไซต์หลักๆ ก็ได้ยอมรับข้อเสนอราคาอันสูงลิ่วของหลานอวิ้น โดยการค่อยๆ ลบข่าวพวกนั้นออกไป
ในครั้งนี้เพียงไม่กี่อึดใจข่าวพวกนั้นก็ได้ถูกลบออกไปจากโซเชียลอย่างไร้วี่แวว!
ราวกับสายลมพัดผ่านอย่างไรอย่างนั้น ไม่ทิ้งร่องรอยอะไรไว้เลย
แต่การกระทำนี้กลับทำเอาหลานอวิ้นไม่ทันได้ตั้งตัว เงินที่จ่ายไปก่อนหน้าจนมาถึงตอนนี้เสียหายไปตั้งเกือบหมื่น
เฉินเซียนโหรวผ่อนลมหายใจออกพร้อมกับอดไม่ได้ที่จะส่งแววตาสงสัยไปยังเฉินเต๋อฝานและหยางลี่เวย
“ทำไมจู่ๆ อีกฝั่งถึงได้ตัดใจลบข่าวทิ้งกะทันหันแบบนี้”
“ไม่รู้สิ อาจจะคิดว่าเข้าใจเธอผิดไปแล้วเลยยอมลบทิ้งมั้ง” หยางลี่เวยตอบได้ไม่เต็มปากนัก
“ไม่ก็อาจจะถลุงเงินจนหมดตัวแล้วถึงได้ถอนตัวออกกะทันหัน เพราะงั้นทางเว็บไซต์จึงยอมรับเงินของพวกเรา!”
เหตุผลนี้แทบจะทำให้เฉินเซียนโหรวดีใจเนื้อเต้น!
ที่แท้ผู้ชายที่เฉินฝานซิงหามาได้ก็ไม่เห็นจะสักเท่าไหร่
～
เฉินฝานซิงชอบที่นี่เอามากๆ
การที่ได้มายืนอยู่ ณ ตรงนี้ ที่ที่ห่างไกลจากการหลอกลวงและความสับสนวุ่นวายแทบจะเป็นสิ่งที่เธอใฝ่หา
เธอชอบที่นี่ ชอบจนอยากจะหยุดเวลานี้ไว้
ช่วงเวลาสั้นๆ ที่ใช้ร่วมกันทำให้ความระแวดระวังของจางมาค่อยๆ ลดลง
ท่าทีสงบเยือกเย็นปานสายลม
ดูเหมือนเย็นชาแต่กลับไร้พิษสงแม้แต่น้อย
อีกทั้งเธอยังคอยพยายามรักษาระยะห่างกับคุณผู้ชาย
และไม่มีความทะเยอทะยาน
“ด้านหลังยังมีบ้านอีกหลายหลัง หลังด้านในสุดข้างๆ จะมีบ่อน้ำพุร้อน ถัดจากบ่อน้ำพุร้อนจะมีต้นดอกเหมยอยู่หลายต้น หลังจากที่หิมะตกในช่วงฤดูหนาวน่าจะเป็นช่วงเวลาที่สวยที่สุด”
จางมาเอ่ยอย่างราบเรียบ เธอคิดว่าเด็กสาวคนนี้น่าจะชอบ
“ดอกเหมย?”
“พืชพันธุ์ทุกชนิดที่คุณผู้ชายย้ายมาปลูกในคฤหาสน์หลังนี้ ส่วนใหญ่จะมีราคาที่สูงเป็นพิเศษ”
เฉินฝานซิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
จางมาพาเฉินฝานซิงไปยังบ้านที่อยู่ด้านหลังลานกว้าง “คุณหนูเฉิน คุณผู้ชายบอกให้คุณเลือกพักในบ้านสักหลังหนึ่ง”
เธอขมวดคิ้วมุ่น อาศัยอยู่ในบ้านคนอื่นแค่คิดก็ไม่ควรแล้ว
เมื่อดูออกว่าเธอกำลังสับสนจางมาจึงได้เอ่ยขึ้นเสียงเรียบ
“คุณหนูเฉิน คฤหาสน์หลังนี้เป็นสถานที่ส่วนตัวของคุณผู้ชาย ตั้งแต่สร้างเสร็จนอกจากเพื่อนของคุณผู้ชายไม่กี่คน คุณก็เป็นเพียงผู้หญิงคนเดียวที่ถูกพามาที่นี่”
เฉินฝานซิงยกมุมปากขึ้น “ดังนั้น?”
“คุณเป็นคนพิเศษสำหรับคุณผู้ชาย ดังนั้นไม่ว่าท่านจะตัดสินใจอะไรยังไง ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องที่ดีสำหรับคุณทั้งสิ้น” จางมาอธิบายด้วยสีหน้าสงบ
ดวงตาของเธอพร่างพราวขึ้นในทันที
ไม่ว่าท่านจะตัดสินใจอะไรยังไง ล้วนแต่เป็นเรื่องที่ดีสำหรับคุณทั้งสิ้น?
แม้จะเป็นเพียงประโยคที่เรียบง่าย แต่กลับทำให้ใจของเฉินฝานซิงสั่นไหว
บนโลกใบนี้ คนที่ดีกับเธอน้อยเสียจนนับนิ้วได้…
สุดท้ายเธอก็ได้เลือกบ้านพักหลังที่หนึ่งซึ่งใกล้กับบ้านใหญ่มากที่สุด
～
ตอนบ่ายเธอก็ได้เข้าไปเดินเล่นในสวนอย่างช่างสังเกต
สำหรับนักปรุงน้ำหอมแล้ว เครื่องหอมจากพืชพันธุ์นั้นเป็นสิ่งที่เธอสนใจมากที่สุด
เวลาหกโมงเย็น
เฉินฝานซิงยังคงวุ่นอยู่ในสวนเช่นเดิม
“คุณหนูเฉิน ได้เวลามื้อเย็นแล้วนะคะ”
เฉินฝานซิงยืดตัวขึ้น “ป๋อจิ่งชวนกลับมารึยังคะ”
“ยังค่ะ”
“งั้นรอทานพร้อมเขาค่ะ”
พูดเสร็จเธอก็เผยยิ้มจางๆ แล้วโน้มตัวลงไปอีกครั้ง
จางมาอ้าปากค้างก่อนจะตอบรับเธอไปหนึ่งคำ “ค่ะ” แล้วก็เดินจากไป
คุณหนูเฉินคงจะยังไม่รู้ว่าช่วงนี้คุณผู้ชายจะยุ่งมากบางครั้งก็ยุ่งเสียจนไม่กลับมาที่นี่เลย
เมื่อวานก็เป็นครั้งแรกที่เขามาที่นี่หลังจากกลับเข้าประเทศมา