บทที่ 44 เหอหงปินร้องไห้แล้ว(2)
ก็เปรียบเทียบกับการแข่งขันของผู้เล่นระดับทองแดงสองคนในเกมROV คุณไม่หลับไม่นอนทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้แรงค์ซิลเวอร์ แรงค์โกลด์ แต่เมื่อหันหลังกลับมามอง คนเขาอยู่แรงค์ไดมอนด์ แรงค์คอนคิวเลอร์ตั้งนานแล้ว
รอจนเข้าใจชัดเจนแล้วถึงได้พบว่า ที่แท้คนเขาเป็นบัญชีผู้เล่นหน้าใหม่ที่เล่นRovไต่แรงค์กลอเรียสมีดาว100ดวง เป็นคนที่อยู่โลกคนละใบกับคุณด้วยซ้ำ
ในสายโทรศัพท์ สารวัตรหลิวกำลังตะคอก : “สมองแกโดนลาถีบไปซะละ?ผู้บังคับบัญชา สภ.หานจะโทรศัพท์มาหาฉันโดยตรงเหรอ?ฉันคู่ควรเหรอ?คนเขาโทรไปถึงผู้กำกับการ สน.หลี่ก่อน ผู้กำกับการ สน.หลี่โทรหาฉันทันที และให้ฉันจัดการไปตามสมควร!”
“กูเป็นสารวัตรมาหลายปีขนาดนี้ ไม่เคยโดนท่านผู้กำกับการพูดคำพูดที่โหดเหี้ยมแบบนี้มาก่อน เป็นปัญหาที่มึงก่อมาให้กูทั้งนั้น กูจะบอกมึงให้นะเหอหงปิน ถ้าหากแกไม่สามารถทำให้คนตระกูลจินพึงพอใจได้ มึงก็ไม่ต้องกลับมาเจอกูแล้ว!”
พูดจบ เสียงดังปัง สารวัตรหลิวโยนโทรศัพท์เลย
เหอหงปินอยากจะร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตาออกมา เริ่มแรกได้ยินสารวัตรหลิวบอกว่าตระกูลจิน เขาก็ยังไม่เข้าใจว่าตระกูลจินไหนกันแน่ แต่ว่าที่อู่โจว คนที่โทรศัพท์ไปหาผู้บังคับบัญชา สภ.หานได้ เรียกท่านว่าอา ทั้งอู่โจว มีเพียงแค่ตระกูลจินเดียว ตระกูลของจอมพลจินจินโจงรุ่น!
ไม่ ไม่ควรพูดว่าตระกูลจินแห่งอู่โจว เจาะจงหน่อยน่าจะเป็นตระกูลจินแห่งมณฑลฮ่านหยาง!
คุณท่านจินคนนั้น แม้ว่าเป็นนายกเทศมนตรีอู่โจวเจอเข้า ก็ต้องเรียกคุณท่านจินด้วยความเคารพ!
เหอหงปินหันหน้าไปมองจินเพ่ยอวิ๋นที่สีหน้าไม่แยแส ในเวลานี้ทำให้รู้สึกอึดอัดไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี สีหน้าสดใสขั้นสุด : “คุณ คุณหนูจิน ผมมีตาหามีแววไม่ ยังหวังว่า ผู้ใหญ่อย่างท่านจะไม่ถือสาผู้น้อย ให้อภัยผมนะ!”
พูดประโยคนี้จบ คนๆนี้เป็นผบ.หมู่ที่ตีเนียนมาแปดปีแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะร้องโฮขึ้นมา
ตระกูลจิน เขาไม่สามารถลล่วงเกินได้!
จางหู่มองเหอหงปินที่จู่ๆก็ร้องไห้เสียงดัง สีหน้าตกตะลึง มองไปที่ใบหน้าของจินเพ่ยอวิ๋นอีก เผยความน่ากลัวสุดขีด แม้ว่าเป็นช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานที่เผชิญหน้ากับเฉินโม่ เขาก็ไม่รู้สึกหวาดกลัวเช่นนี้มาก่อน
เฉินโม่อย่างมากก็ชกต่อยเก่ง แต่จางหู่เชื่อว่ายังมีคนที่ต่อยเก่งกว่าเขาอีก อีกอย่างยุคสมัยอาวุธความร้อน มีปืน มีเครื่องบิน ปืนใหญ่ อำนาจทางทหารส่วนบุคคลไม่คู่ควรที่จะเอ่ยถึง
แต่ว่า อาศัยแค่โทรศัพท์สายเดียว ก็สามารถทำให้ผบ.หมู่เหอที่ผ่านอุปสรรคมานับไม่ถ้วนร้องโฮได้ ขอความเมตตาโดยตีอกชกหัว ทั้งชีวิตนี้ของจางหู่ไม่เคยเห็นมาก่อน
ดังนั้นจึงตัดสินใจว่า ผู้หญิงสวยคนนี้ พื้นฐานครอบครัวที่อยู่เบื้องหลัง น่าจะมีความน่ากลัวมากแค่ไหน!
คนแบบนี้ คิดอยากบีบคนอย่างจางหู่ให้ตาย ก็ง่ายดายเหมือนบีบมดตัวหนึ่งให้ตายเลย
โจวหาวและเพื่อนนักเรียนเหล่านั้น ก็มีสีหน้าที่อึ้ง พวกเขาไม่เข้าใจจริงๆ สาวสวยที่มองดูแล้วสวยและอ่อนโยนคนหนึ่ง ทำไมถึงได้มีอานุภาพที่น่าหวาดกลัวเช่นนี้!คิดไม่ถึงว่าจะทำให้ตำรวจเก่าแก่คนหนึ่งตกใจจนร้องไห้ตรงนั้นเลย!
พ่อแม่ของเจี่ยงหยาวมองจินเพ่ยอวิ๋น ก็มีสีหน้าที่รู้สึกทึ่งเช่นกัน แม้ว่าพวกเขาไม่ได้ยินตระกูลจินมาก่อน แต่ว่าคนที่แค่โทรศัพท์ก็สามารถทำให้ตำรวจนายหนึ่งตกใจจนร้องไห้ได้ ตัวตนนี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาสามารถจินตนาการได้เลยด้วยซ้ำ
มีเพียงแค่เจี่ยงหยาว นัยน์ตาที่มองไปยังจินเพ่ยอวิ๋น เต็มเปี่ยมไปด้วยการระมัดระวัง ก็เหมือนเด็กผู้หญิงตัวน้อยคนหนึ่ง กลัวว่าจะถูกคนมาแย่งชิงของเล่นอันเป็นที่รักที่สุดไปยังไงอย่างนั้น
แต่ว่า สิ่งที่ยิ่งทำให้คนตกใจอยู่ข้างหลัง
ผบ.หมู่เหอที่ร่ำไห้ยอมรับผิดวิงวอนขอร้อง จินเพ่ยอวิ๋นไม่สนใจเลยสักนิด และหันหลังไปตรงหน้าของเฉินโม่ โค้งตัวเล็กน้อยอย่างจริงจัง ทำตามมาตรฐานมารยาทของผู้หญิง กล่าวด้วยท่าทางที่เคารพนับถือว่า : “คุณเฉิน ฉันมาช้าไปหนึ่งก้าว รบกวนการทานอาหารของคุณเฉินและเพื่อนนักเรียน หวังว่าคุณเฉินจะให้อภัย !”
เหอหงปินอ่อนระทวยนั่งลงกับพื้นเสียงดังตุบ มองไปยังชายหนุ่มที่สงบเยือกเย็นกลางร้านอย่างอึ้งๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว!
จางหู่อ้าปากกว้าง จ้องมองเฉินโม่ สามารถยัดไข่ไก่เข้าไปได้เลย ไม่สามารถปิดลงได้อยู่นาน ตกใจจนหน้าซีด!
โจวหาวมองไปยังเฉินโม่ สีหน้าตกใจมาก เหมือนกับเห็นผีเลยยังไงอย่างนั้น!
ตระกูลจินหนึ่งตระกูล ก็เพียงพอที่จะทำให้ผบ.หมู่เหอและจางหู่ตกใจอย่างมาก คนที่สามารถทำให้คนของตระกูลจินโค้งตัวเคารพ อธิษฐานภาวนาขอยกโทษได้นั่น จะน่าหวาดกลัวถึงขั้นไหน!
บทที่ 43 เหอหงปินร้องไห้แล้ว(1)
บทที่ 45 ขอโทษฉัน แกไม่คู่ควร(1)