ตอนที่ 106 : การต่อสู้ระดับสวรรค์
พายุนับไม่ถ้วนได้มารวมตัวกันและเปลี่ยนเป็นพายุลูกใหญ่ หากมีเวลานานกว่านี้เขาอาจจะสร้างพายุที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 20 – 30 ไมล์ขึ้นมาได้
แต่มังกรก็ไม่ได้โง่ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายได้ใช้ทักษะที่ทรงพลังออกมาเพื่อสร้างพายุ มันก็รู้ว่าทักษะนี้ต้องใช้เวลา
ดังนั้นความลังเลในใจของมันก็อันตรธานหายไป มันได้ควบคุมร่างกายและพุ่งเข้าใส่เฉี่ยนเจินเฉียนทันที จนทำให้พายุลูกเล็กที่อยู่ใกล้มันถึงกับพังไป
มันรวดเร็วจนดูเหมือนกับว่าสามารถเข้าไปขัดขวางการสร้างพายุนี้ได้รึอาจจะฆ่าเฉี่ยนเจินเฉียนได้
แต่อสูรทั้งสองก็ไม่ได้อยู่เฉย หมาป่าจันทราถึงจะระดับต่ำกว่าแต่มันก็เป็นถึงราชา ไม่อาจจะประเมินมันต่ำได้
หมาป่าจันทราได้สะบัดกรงเล็บพร้อมกับมีใบมีดจันทราขนาดใหญ่พุ่งเข้าใส่มังกรเพลิง
ราชาหนอนได้แยกร่างและเรียกใช้สกิลเกราะเลือดที่มีพลังป้องกันที่สูง กล่าวได้ว่ามันคือราชาแห่งการป้องกันก็ว่าได้
มังกรเพลิงได้ปะทะกับใบมีดจันทรา แต่ทว่าใบมีดขนาดใหญ่และดูคมกริบนี้ก็ยากที่จะทลายเกล็ดของมังกรได้ มันทิ้งแค่รอยขีดข่วนสีขาวเอาไว้
หวังเย่าเห็นแบบนั้นก็ต้องทึ่ง เขาไม่คิดเลยว่าพลังป้องกันของมังกรจะสูงถึงเพียงนี้ แต่ใบมีดจันทราก็ยังส่งผลอยู่บ้าง อย่างน้อยก็ทำให้มังกรช้าลง
ราชาหนอนได้พุ่งไปที่ตรงหน้ามังกรก่อนจะพ่นพิษสีเขียวออกมา
มังกรเพลิงหยุดชะงัก นี่ไม่ใช่พิษทั่วไป มันสามารถกัดกร่อนเกล็ดของมันได้ มันไม่กล้ารับการโจมตีนี้ตรง ๆ
มันเปล่งเสียงคำรามขึ้นมา ก่อนที่ร่างของมันจะถูกปกคลุมไปด้วยโล่ไฟ โล่ไฟนี้ดูเหมือนจะครอบคลุมทั่วทุกมุม พิษนั้นไม่อาจจะเข้าใกล้โล่ไฟได้และระเหยไปทันที
เมื่อมีโล่ไฟ มังกรก็ใจกล้ากว่าเดิม มันได้พุ่งเข้าใส่ราชาหนอนพร้อมกับสะบัดกรงเล็บโจมตีอีกฝ่าย
แม้ว่าราชาหนอนจะว่องไว แต่ก็ไม่อาจจะหลบพ้น มังกรเพลิงนี้เลเวลสูงกว่ามันและอยู่ระดับเดียวกันซึ่งก็คือระดับศักดิ์สิทธิ์
ดังนั้นมังกรเพลิงจึงสามารถจัดการกับหนอนอย่างมัน 3 – 5 ตัวพร้อมกันได้
ตอนนั้นเองกรงเล็บไฟก็ฟันออกมาอย่างเต็มกำลัง แต่กรงเล็บนั้นกลับถูกกันไว้ด้วยเปลือกด้านหลังของราชาหนอน แต่ความเสียหายนั้นไม่ใช่น้อย ๆ
หวังเย่าเข้าใจว่านี่เป็นเพราะสกิลเกราะเลือดของราชาหนอน ที่ต้องใช้เลือดในตัวเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับเปลือกที่หลัง ถึงทำให้มันทนการโจมตีนี้ได้
มังกรเพลิงไม่กล้าจะหยุดอยู่กับราชาหนอนอีก มันมองไปที่เฉี่ยนเจินเฉียนที่บินหนีออกไปกว่า 100 ฟุต
ราชาหนอนยังไม่ยอมแพ้ มันได้พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าก่อนจะไปอยู่ที่หลังของมังกร ขาทั้ง 36 ข้างของมันพยายามเจาะเข้าไปที่เกล็ดของมังกร
ความสามารถในการเจาะของขานี้ไม่ได้รุนแรงนัก แต่ก็ยังเจาะทะลุผ่านเกล็ดของมังกรจนมีเลือดไหลออกมาได้
กรร !
มังกรคำรามออกมาพร้อมกับบิดตัวราวกับงู มันหันหัวกลับไปที่ด้านหลังแล้วพ่นไฟออกมา ราชาหนอนไม่ทันได้ตั้งตัวจึงโดนไฟเผาไป
ราชาหนอนตกลงมาโดยที่ไม่อาจจะดับไฟที่ลุกไหม้ได้ ตอนนั้นเองร่างของมันกลับปกคลุมไปด้วยลมทำให้ไฟลุกไหม้ดียิ่งขึ้น มันไม่อาจจะสู้ต่อได้อีก
ยิ่งไปกว่านั้นไฟของมังกรก็มีความร้อนที่สูงมาก ราวกับว่าไม่มีวันจะดับได้
แต่ผลจากการต่อสู้นี้คือมังกรต้องเสียเวลาและไม่อาจจะหยุดพายุได้ทัน
เฉี่ยนเจินเฉียนลอยอยู่ในอากาศโดยมีพายุลูกใหญ่รายล้อมรอบตัว เขาอยู่สูงจากพื้นกว่าพันฟุต ก่อนจะที่ควบคุมพายุเหล่านั้นให้พุ่งเข้าใส่มังกร
เฉี่ยนเจินเฉียนโบกมือก่อนที่อสูรทั้งสองจะลอยมาอยู่ข้างตัวเขา จากนั้นก็มีบ่อน้ำที่รองรับด้วยลมปรากฏขึ้นมา นี่คือน้ำจากแม่น้ำ ดูเหมือนว่าเขาจะคาดการณ์ไว้อยู่แล้วจึงดึงเอามวลน้ำจำนวนมากมาไว้ เพื่อใช้ในการฆ่ามังกรเพลิง
ไฟที่ตัวราชาหนอนดับลงเผยให้เห็นร่างที่ดำเป็นตอตะโก จากนั้นเขาก็เก็บราชาหนอนและหมาป่าจันทราเข้าไปในกำไล
ตอนนั้นเองภายในพายุ มังกรได้กลับคืนร่างของมันจากตัวที่ยาว กลับยาวเป็น 430 เมตรดังเดิม ตัวของมันก็ยังใหญ่จนพายุไม่อาจจะกลืนกินมันได้
แต่พายุนั้นก็มีพลังของตัวเอง ใบมีดนับไม่ถ้วนในพายุทำการโจมตีมันอย่างต่อเนื่องจนมังกรไม่อาจจะพ่นไฟออกมาได้ มันไม่อาจจะเข้าใกล้เฉี่ยนเจินเฉียนได้
“มนุษย์ แกไม่ใช่คู่มือของฉัน แกทำอะไรฉันไม่ได้ ฉันให้เวลาแกแค่ 10 อึดใจ ถอยกลับไปซะ ไม่อย่างงั้นฉันจะไปตามฆ่าแกในโลกของแก” มังกรเพลิงพูดขึ้นมา
เฉี่ยนเจินเฉียนมองไปที่พายุและพูดขึ้นมาด้วยท่าทีเยือกเย็น “ฉันไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยกับคำพูดของแก แกลงมือได้เต็มที่เลย ฉันเองก็อยากเห็นว่าแกจะมีความสามารถเท่าไหร่”
“ได้ งั้นแกเตรียมตัวตายไว้ได้เลย” มังกรเพลิงคำรามออกมาก่อนที่ดิ้นรนเพื่อบินออกมาจากพายุ
แต่แรงสูบของพายุนั้นรุนแรงมากจนมันไม่อาจจะสลัดตัวออกมาได้
มังกรเพลิงไม่มีทางเลือกอื่น หลังจากที่ดิ้นรนกว่า 3 นาที สุดท้ายมันก็หลุดออกมาได้ ก่อนจะหนีไปด้วยพลังทั้งหมดที่มี และออกห่างจากพายุให้มากที่สุด
ภายในพายุนั้นมีพลังเทียบเท่ากับทะเลเพลิง มังกรเพลิงไม่อาจจะเอาชนะอีกฝ่ายได้ มันได้แต่รอให้เฉี่ยนเจินเฉียนใช้พลังจนหมดก่อน จากนั้นเฉี่ยนเจินเฉียนคงทำได้แค่หนี
ตอนนี้มันแค่ต้องหลบและรอให้เฉี่ยนเจินเฉียนหมดพลังไปก่อน
เฉี่ยนเจินเฉียนรู้ความคิดอีกฝ่าย เขาเข้าใจมันแต่กลับไม่ได้ใส่ใจ เขายังคงควบคุมพายุให้พุ่งเข้าใส่มังกรเพลิงอย่างต่อเนื่อง
พายุนี้ทำให้มังกรต้องถอยกลับไปเรื่อย ๆ
ไม่รู้ตัวเลยว่าเฉี่ยนเจินเฉียนทำให้มังกรได้ถอยห่างออกจากภูเขาของมันและยังถอยต่อไปเรื่อย ๆ
เมื่อเห็นแบบนั้น หวังเย่าก็ออกจากที่ซ่อน เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ และมองดูการต่อสู้อย่างตกตะลึง
แน่นอนเขาจำภารกิจของตัวเองได้ เมื่อเฉี่ยนเจินเฉียนทำให้มังกรถอยกลับไปได้แล้ว งั้นรังของมันก็ว่าง เขาสามารถฉวยโอกาสนี้ได้
อันที่จริงตั้งแต่ที่เฉี่ยนเจินเฉียนและมังกรเพลิงสู้กัน หวังเย่าก็ได้ให้ตือโป๊ยก่ายแอบเข้าไปในรังมังกรเพื่อตรวจสอบที่นั่น
“ไปกันได้แล้ว” หวังเย่ารีบเดินทางจากตีนเขาและกระโดดขึ้นไปกว่า 100 เมตร ก่อนจะมุ่งหน้าไปที่รังมังกร