ทันทีที่ฮ่อหยุนเฉิงพูด ในห้องโถงของสถานีตำรวจก็เงียบลงในทันที
ในเมือง A แทบไม่มีใครไม่รู้จักฮ่อหยุนเฉิง
ตระกูลฮ่อที่เป็นตระกูลมหาเศรษฐีของเมืองA ประธานของฮ่อกรุ๊ป ราวกับบุคคลในตำนานที่ยังมีชีวิตอยู่
หลินเหยียนเฟิงมองไปทางห้องสอบสวนและตอบอย่างระมัดระวัง “เธอและฮ่อเฉียนกำลังให้ปากคำอยู่”
ฮ่อหยุนเฉิงที่เป็นคนที่ไม่ตื่นตระหนกตั้งแต่ไหนแต่ไร นี่ถือว่าเป็นครั้งแรกที่หลินเหยียนเฟิงเห็นว่าประธานของเขาดูกังวลมาก
ดูเหมือนว่าซูฉิงจะมีอิทธิพลต่อหัวใจของประธานมาก นี่ไม่ธรรมดาเลย
ฮ่อหยุนเฉิงได้ยินคำพูดนั้นจึงพูดอย่างเย็นชาว่า “เราไปดูกันเถอะ”
สวีหว่านเอ๋อร์ซึ่งยืนอยู่ข้างหลังฮ่อหยุนเฉิง เมื่อได้ยินสิ่งนี้ หัวใจของเธอก็เต้นแรงทันที
ซูฉิงและฮ่อเฉียนกำลังให้ปากคำเหรอ?
ให้ปากคำอะไร?
ซูฉิงยังสามารถให้ปากคำได้ ซึ่งก็หมายความว่า… เธอไม่เป็นไรน่ะสิ !
เซี่ยซิงซิงมัวแต่ทำอะไรอยู่? พลาดโอกาสดีแบบนี้ไปได้ยังไง?
ผู้บัญชาการเข้ามาด้วยตนเอง และให้ความเคารพฮ่อหยุนเฉิงมาก “เชิญทางนี้ครับประธานฮ่อ”
ฮ่อหยุนเฉิงเดินไปที่ประตูห้องสอบสวนอย่างมั่นคง เห็นซูฉิงนั่งอยู่ข้างในด้วยท่าทางสงบ
คนที่นั่งตรงข้ามซูฉิงคือตำรวจหญิงกำลังสอบปากคำเธอ
“ซูฉิง” ฮ่อหยุนเฉิงก้าวขายาวของเขาเดินเข้าไป แววตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวล “เธอไมาเป็นไรใช่ไหม?”
ซูฉิงเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเธอมองไปที่ฮ่อหยุนเฉิง และไปหยุนอยู่ที่สวีหว่านเอ๋อร์ที่อยู่ข้างหลังเขา
ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าเมื่อคืนนี้ ฮ่อหยุนเฉิงอยู่กับสวีหว่านเอ๋อร์จริงๆ
หัวใจของซูฉิง เหมือนถูกกรีดเบาๆ
ซูฉิงมองอย่างเฉยเมย “ทำไม นายอยากให้ฉันเป็นไรไปเหรอ?”
ฮ่อหยุนเฉิงตกตะลึง
เขาสัมผัสได้ถึงความเย็นชาที่ออกมาจากตัวของซูฉิงอย่างชัดเจน
ผู้หญิงคนนี้กำลังโทษเขาที่ไปทะเลสาบแห่งรักไม่ตรงเวลาเหรอ?
อันที่จริง ถ้าเขาไปที่ทะเลสาบแห่งรักในวันนี้ เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน
เขาจะไม่ยอมให้ซูฉิงไปที่ที่ห่างไกลเพียงลำพังคนเดียว และจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเธออีก
“ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น” ฮ่อหยุนเฉิงอธิบายด้วยความอดทน
ซูฉิงหลุบตาลง และไม่สนใจฮ่อหยุนเฉิงอีก
ฮ่อหยุนเฉิงหรี่ตาลงเล็กน้อย มองไปที่ตำรวจหญิงที่กำลังสอบปากคำซูฉิงอยู่ และถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “สถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไร?”
“เพิ่งบันทึกคำให้การเสร็จค่ะ” ตำรวจสาวรีบตอบ
ผู้ที่สามารถให้ผู้บัญชาการเป็นผู้พามาได้ด้วยตัวเองจะต้องเป็นคนใหญ่คนโตแน่ๆ
ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้าและถามด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “ถ้าอย่างนั้นตอนนี้คู่หมั้นของฉันก็ไปได้แล้ว?”
คู่หมั้น?
ทั้งผู้บัญชาการและตำรวจหญิงต่างก็ตกตะลึง
บุคคลที่สามารถทำให้ท่านประธานฮ่อกรุ๊ปมารับที่สถานีตำรวจด้วยตัวเอง แน่นอนว่าจะต้องไม่ใช่คนธรรมดาอยู่แล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าซูฉิงจะเป็นคู่หมั้นของฮ่อหยุนเฉิง
ในเมื่อฮ่อหยุนเฉิงเป็นคนมารับเธอด้วยตัวเอง คู่หมั้นผู้สง่างามของประธานฮ่อ ผู้เป็นนายหญิงในอนาคตของตระกูลฮ่อจะเป็นฆาตกรได้อย่างไร
ผู้บัญชาการรีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ได้ครับๆ ประธานฮ่อไม่ต้องกังวลครับ เรื่องนี้เราจะสืบอย่างละเอียดแน่นอนครับ และหาคำอธิบายให้กับคุณซูได้อย่างแน่นอนครับ”
ฮ่อหยุนเฉิงตอบรับเบา ๆ
ฮ่อหยุนเฉิง และซูฉิงเดินออกมาจากห้องสอบสวน และพวกเขาก็ได้บังเอิญเจอกับฮ่อเฉียนที่เพิ่งจะให้การเสร็จและออกมาจากห้องสอบปากคำอีกห้องหนึ่ง
ทันทีที่เธอเห็นฮ่อหยุนเฉิง ฮ่อเฉียนก็วิ่งมาทันที “พี่มาแล้วเหรอ!”
สีหน้าของเธอบูดเบี้ยวทันที และชี้ไปที่ซูฉิง “พี่ วันนี้ที่ทะเลสาบแห่งรัก ซูฉิงผลักเซี่ยซิงซิงตกลงไปในทะเลสาบ ฉันเห็นเองกับตา ทำไมพี่ถึงยังอยู่กับยัยฆาตกรคนนี้ล่ะ?”
ซูฉิงขมวดคิ้ว ฮ่อเฉียนจะจบไม่จบ คำก็ฆาตรกร สองคำก็ฆาตรกร?
เธอคิดจริงๆ เหรอว่าด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำจากเธอ จะสามารถทำให้คดีพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือได้น่ะ?
โง่จริงๆ !
ซูฉิงพูดอย่างจริงจัง “ฮ่อเฉียน ฉันมาที่สถานีตำรวจก็เช่นเดียวกับเธอ ฉันก็ให้ความมือในการให้ปากคำ โปรดอย่าพูดมาก มิฉะนั้นฉันจะฟ้องเธอในข้อหาใส่ร้าย!”
“แก!” ฮ่อเฉียนโต้กลับ “ฉันเห็นเองกับตา มันจะเป็นการใส่ร้ายได้ยังไง?”
เธอมองไปที่ผู้บังคับบัญชาอีกครั้ง “เห็นได้ชัดว่าเลยว่าซูฉิงเป็นฆาตกร ทำไมคุณถึงปล่อยเธอไปล่ะ? ทำไมไม่จับเธอเข้าคุก?”
ผู้บังคับบัญชาพูดไม่ออก
สองพี่น้องตระกูลฮ่อกำลังเล่นอะไรอยู่?
น้องสาวชี้หน้าว่าที่พี่สะใภ้ของตัวเองว่าเป็นฆาตกรเนี่ยนะ?
ยิ่งคิดก็ยิ่งแปลก
เรื่องของคนรวยไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะเข้าใจได้จริงๆ
“พอแล้วฮ่อเฉียน ตำรวจจะเป็นคนสอบสวนเรื่องนี้ ก่อนที่สืบสวนเสร็จ ฉันไม่ต้องการได้ยินข่าวซุบซิบเกี่ยวกับซูฉิงอีก” ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้วและพูดอย่างเย็นชา
ฮ่อหยุนเฉิงไม่เชื่อเลยสักนิดว่าซูฉิงจะผลักเซี่ยซิงซิงตกลงไปในทะเลสาบ
ตรงกันข้าม เขากลับเชื่อคำพูดของซูฉิงว่าเซี่ยซิงซิงเป็นคนทำตัวเอง
ก่อนหน้านี้เซี่ยซิงซิงเคยต้องการจะทำร้ายซูฉิงในโรงรถมาก่อน ซึ่งนี่เป็นข้อพิสูจน์ที่ดีที่สุด
“พี่…” ฮ่อเฉียนกัดริมฝีปากของเธออย่างไม่พอใจ และมองไปที่ฮ่อหยุนเฉิงอย่างไม่อยากจะเชื่อ
เห็นได้ชัดว่าเธอยืนขึ้นเพื่อเป็นพยานเพื่อต่อต้านซูฉิงแล้ว ทำไมฮ่อหยุนเฉิงยังคงช่วยซูฉิงอยู่ !
ฮ่อหยุนเฉิงไม่สนใจฮ่อเฉียนอีกเลย ดวงตานุ่มลึกของเขาจ้องไปที่ซูฉิง และพูดเบา ๆ “ไปกันเถอะ”
ซูฉิงมองไปที่ฮ่อหยุนเฉิง และสวี่หว่านเอ๋อร์ที่อยู่ข้างหลังเขา จึงนึกถึงสายโทรศัพท์เมื่อคืนนี้ เธอก็รู้สึกหดหู่อย่างช่วยไม่ได้
“ไม่ต้องหรอก ตอนเย็นฉันมีนัดกับเฉินจุนเหยียน” ซูฉิงมองหาร่างของเซินจุนเหยียน
เฉินจุนเหยียนอยู่กับเธอตอนมาที่สถานีตำรวจตลอด ทำไมตอนนี้ถึงไม่อยู่แล้วล่ะ
ซูฉิงมองไปรอบๆ อีกครั้ง และในที่สุดก็เห็นว่าเฉินจุนเหยียนกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ที่มุมห้องโถง
เธอเดินเข้าไปหาเขา “เสินจุนเหยียน ฉันให้ปากคำเสร็จแล้ว เราไปกันเถอะ”
ทันทีที่เฉินจุนเหยียนวางสาย เขาก็เห็นซูฉิงยืนอยู่ข้างหน้าเขา เขาลุกขึ้นยืนและยกริมฝีปากขึ้น พูดอย่างอ่อนโยนว่า “โอเค”
เมื่อเห็นเฉินจุนเหยียนแสดงออกว่าชอบซูฉิงอย่างออกนอกหน้า สีหน้าฮ่อหยุนเฉิงก็บูดเบี้ยวทันที “ซูฉิงเธอลองกล้าเดินออกไปอีกก้าวหนึ่งสิ”
“ทำไมฉันจะไม่กล้า?” ภายใต้ดวงตาที่เยือกเย็นของฮ่อหยุนเฉิง ซูฉิงและเฉินจุนเหยียนก็เดินออกไปพร้อมกัน
ฮ่อหยุนเฉิงและสวีหว่านเอ๋อร์อยู่ด้วยกันตลอดทั้งคืน เขามีสิทธิ์อะไรมาห้ามเธอ?
“เรากลับกันเถอะค่ะพี่!”
“หยุนเฉิง เรากลับกันเถอะ!”
ฮ่อเฉียนและสวีหว่านเอ๋อร์พูดพร้อมกัน
แต่อฮ่อหยุนเฉิงกลับมองไปที่หลินเหยียนเฟิงด้วยสายตาเย็นชา ริมฝีปากบางของเขายกขึ้นเล็กน้อย “กลับบริษัท!”
หลินเหยีนเฟิงตัวสั่นอย่างควบคุมไม่อยู่ หลังจากถูกสายตาอันเยือกเย็นของประธานของเขากวาดมาโดน เขาจึงพยักหน้าอย่างเร่งรีบ “ได้ครับประธานฮ่อ”
เมื่อเห็นหลังฮ่อหยุนเฉิงเดินออกไปอย่างเย็นชา สวีหว่านเอ๋อร์ก็ไม่พอใจมาก
ทำไมฮ่อหยุนเฉิงถึงไร้เยื่อใยกับเธอขนาดนี้นะ เห็นได้ชัดว่าเธอรักเขามาก แต่ทำไมเขาถึงใจดีกับซูฉิงขนาดนั้น เธอมีอะไรที่เทียบไม่ได้กับซูฉิงยัยบ้านนอกนั่น?
แต่ซูฉิงกลับไม่ตาย!
ไม่เพียงแค่ไม่ตาย แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นด้วย เดินออกจากสถานีตำรวจอย่างปกติ
เซี่ยซิงซิงยัยคนงี่เง่าไม่สามารถจัดการกับเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ได้!
สวีหว่านเอ๋อร์กำหมัดแน่นด้วยมือทั้งสองข้างของเธอ ซูฉิง นังสารเลว ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปแน่! !