ตอนที่ 173 ผมคิดผิด! ผมอยากลง!
“นายคิดจริงเหรอว่าผู้หญิงคนนั้นจะอยู่แข่งกับพวกทีมสปีดได้ถึงรอบแรก หล่อนไม่สตาร์ตเครื่องเป็นเรื่องดีที่สุดแล้ว เพราะหากเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นมาละก็ เธออาจไม่มีแม้แต่ชีวิตรอดกลับมา” ลูกทีมคนหนึ่งของซีเอ็ชวันเยาะ
“เธอควรอยู่เฉยๆ และรอให้ทีมสปีดทุกคนกลับมาก่อนอย่างนี้แหละ ค่อยออกตอนที่ทุกคนถึงแล้ว…ครั้งนี้เราคงได้แต่โทษโชคชะตาแล้วละ”
…
ภายในรถ…
เผยอวี่ถังพูดอะไรไม่ออก นี่เธอจะแข่งไหมเนี่ย
เขาก้มขณะที่พิมพ์ลงไปในมือถือของเธอ
ไม่กี่วินาทีต่อมา เพลงก็ดังขึ้น
“ไม่เลว นี่เพลงอะไร”
“เนเชอรัล ของ อิมเมจินดราก้อน” เผยอวี่ถังตอบโดยไม่ต้องคิด
“พี่เยียน ทำไมไม่ออกตัวสักที พวกสปีดใกล้จะถึงเส้นชัยกันหมดแล้ว” เผยอวี่ถังเห็นหลินเยียนปิดตาเพลิดเพลินไปกับเสียงเพลง เขายิ่งตื่นตระหนก
“อย่าเร่งฉันสิ ท่อนฮุกกำลังมา” หลินเยียนยิ้มมุมปาก จากนั้นเธอก็กดคันเร่งและเบรกพร้อมกัน
‘Will you hold the line, (คุณจะหยัดยืนอยู่ได้ไหม)’
‘When every one of them has given up and give in (ในเมื่อทุกคนยอมแพ้และเลิกล้มกันหมดแล้ว)’
‘In this house of mine (ข้างในตัวฉันตอนนี้)’
‘Nothing ever comes without a consequence or cost, so tell me (ไม่มีอะไรเกิดขึ้นโดยไม่มีผลตามมาหรือเสียอะไรไป เพราะฉะนั้นบอกฉันสิ)’
‘Will the stars align? Will heaven step in? Will it save us from our sins? Will it? (โชคจะเข้าข้างเราไหม สวรรค์จะยื่นมือมาช่วยเราหรือเปล่า จะช่วยให้เราพ้นจากบาปของตัวเองไหม จะเป็นเช่นนั้นหรือไม่)’
‘cause this house of mine stands strong (เพราะภายในจิตใจของฉันมั่นคง)’
…
…
เมื่อเพลงบรรเลงมาถึงท่อนฮุก เสียงเครื่องยนต์ก็ดังกระหึ่มขึ้นดังลั่นสนาม
“เฮ้ย พี่เยียน พี่คิดจะทำอะไรเนี่ย” เผยอวี่ถังจับสายรัดเข็มขัดแน่น “พี่ไม่ปล่อยเบรก…ยางจะร้อนเอานะ อันตรายมากเลยนะถ้าพี่จะออกตัวแบบนี้”
หลินเยียนทำราวกับไม่ได้ยินที่เผยอวี่ถังพูด เธอยืดหลังตรงก่อนที่รอยยิ้มบนหน้าจะหายวับไป
“นอนลง” เธอแนะเขา
“ฮะ?” เผยอวี่ถังงง
ก่อนที่เขาจะทันได้ขยับตัว หลินเยียนปรับเบาะที่นั่งของเผยอวี่ถังลง ให้ตัวเขานอนราบไปกับพื้น
หลินเยียนดึงถุงพลาสติกออกมาและยัดเข้าไปในมือของเขา
เผยอวี่ถังถือถุงเอาไว้ด้วยท่าทางงงๆ เธอกำลังคิดจะทำอะไรกัน
สองสามวินาทีต่อมา เพลงก็เล่นมาจนถึงท่อนพีค
ถึงตอนนั้น หลินเยียนปล่อยเบรก
ฟิ้ววว!
รถคันสีส้มพุ่งออกไปยังกับติดจรวด
หลินเยียนยังคงเหยียบเบรกอยู่ ทำให้ยางหลังเสียหาย ท้ายรถหมุนหักเลี้ยวทำองศาในมุมที่สวยงามเพราะแรงต้านอากาศลดเหลือน้อยที่สุด
“อ๊อก!”
ความรู้สึกจากแรงเหวี่ยงที่เกิดขึ้นกะทันหันเร็วแรงทำให้เผยอวี่ถังถึงกับอาเจียน โชคดีที่เขาถือถุงเอาไว้
“อ๊าก!” เผยอวี่ถังหน้าขาวซีดราวกับกระดาษ การนั่งรถครั้งนี้น่ากลัวกว่านั่งอยู่บนรถไฟเหาะเสียอีก! เขารู้สึกเหมือนว่าร่างกายถูกเหวี่ยงออกจากรถยังไงยังงั้น
“พะพี่…พี่เยียน…” เผยอวี่ถังตัวสั่นเทิ้มขณะที่มองหลินเยียนด้วยความหวาดผวา นี่เธอวางแผนจะพาพวกเราทั้งสองคนมาตายวันนี้หรือนี่
หลินเยียนทำท่าทางราวกับเธอได้ตัดขาดการรับรู้จากโลกภายนอกแล้ว ทั้งหมดที่เธอเห็นตอนนี้มีเพียงสนามแข่งเท่านั้น
“ผมอยากลง…ผมจะไปคลานใต้หว่างขาซ่งเย่าหนาน…ผมกำลังจะตาย…ผมคิดผิดแล้วจริงๆ!”
เผยอวี่ถังเกือบหมดสติจากแรงกดและความเร็วที่มหาศาลของรถ
ตอนที่ 174 ไม่มีอะไรหยุดมันได้
‘ฟิ้ว!’
ขณะที่เผยอวี่ถังกำลังพล่าม รถคันสีส้มคันนี้ก็ทะยานพุ่งสู่ความเร็วสูงสุด แม้แต่ตัวรถเองก็ยังส่ายอย่างรุนแรง ยางล้อหลังสูญเสียแรงเสียดทานไปหมดสิ้น ตอนนี้รถดูราวกับเป็นงูเหลือมที่เลื้อยไปมาอย่างรวดเร็วภายใต้การบังคับของหลินเยียน
ในขณะเดียวกัน ด้านนอกของสนาม…สมาชิกทีมซีเอ็ชวันผุดลุกขึ้นด้วยความตกใจ พวกเขาทุกคนล้วนตกตะลึงและหวาดผวาขณะที่มองดูรถสีส้มเร่งความเร็วมุ่งไปทางรถสีฟ้า แววตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจและตื่นตกใจส่อออกมาอย่างปิดไม่มิด
“ผู้หญิงคนนั้นบ้าไปแล้ว! เธออยากตายหรือยังไง!” สมาชิกทีมซีเอ็ชวันคนหนึ่งโพล่งออกมาเสียงดัง
ความเร็วขนาดนี้มันบ้าไปแล้ว อันที่จริงยางล้อหลังของรถมู่มู่ก็มีแรงเกาะถนนน้อยอยู่แล้ว แต่ผู้หญิงคนนี้กลับทำให้เรื่องแย่ลงด้วยการเหยียบเบรกและทำให้ยางร้อนขึ้น ผลที่ตามมาก็คือตอนนี้ยางไม่เหลือแรงยึดเกาะถนนอีกต่อไปแล้ว ถ้าเธอเกิดทำอะไรพลาดขึ้นมา ด้วยความเร็วที่เธอบังคับอยู่ ณ ตอนนี้ไม่มีทางที่เธอจะกลับออกมาอย่างคนที่มีลมหายใจ!
ต้องเกิดอุบัติเหตุร้ายแรงถึงชีวิตแน่!
ก็อดซีจ้องไปยังรถของหลินเยียนเขม็ง หน้าดำคร่ำเครียด ผู้หญิงคนนี้กำลังพยายามทำอะไร นี่เธอกำลังแข่งรถหรือพยายามฆ่าตัวตายกันแน่
“หล่อน…ไม่คิดจะใช้ระบบเบรกแล้วด้วยซ้ำ…” มู่มู่ขมวดคิ้วแน่น เธอไม่รู้วิธีขับรถแข่งจริงๆ…หรือถ้าเธอรู้ เธอกล้าใช้วิธีที่อันตรายขนาดนี้ได้ยังไง
“ฆ่าตัวตายชัดๆ!” ลูกทีมซีเอ็ชวันคนหนึ่งตะโกน
“ท่าไม่ดีแล้ว…” ก็อดซีพูดอย่างเคร่งเครียดขณะที่ดูหลินเยียนขับไปถึงทางสามโค้ง รถที่สูญเสียระบบเบรกในความเร็วขนาดนี้ต้องเกิดเรื่องหายนะขึ้นแน่ๆ
ถึงอย่างนั้น ณ จุดจุดนี้ ใครจะไปหยุดรถแข่งที่ความเร็วขนาดนี้ได้ ไม่มีใครทำได้หรอก
รถคันนั้นเหมือนม้าพยศที่ไร้การควบคุม
ซ่งเย่าหนานถึงกับตะลึงไปเหมือนกัน แม้ว่าเธอจะไม่สามารถเอาชนะได้ เธอก็ไม่จำเป็นถึงขั้นที่จะเลือกไปตาย
“เธอถึงทางโค้งแล้ว!” มู่มู่ตะโกน
นักแข่งทีมสปีดมาถึงทางสามโค้ง
รถของสปีดทุกคันใช้ระบบเบรกทันทีที่เข้าทางโค้ง พวกเขาใช้การเบรกตลอดทางโค้งเพื่อให้เกิดความเร็วเชิงมุมในการดริฟต์รถ
นักแข่งทีมสปีดเพิ่งดริฟต์รถเสร็จตอนที่รถสีส้มของหลินเยียนตามมาทัน ด้วยความเร็วของหลินเยียน เธอจะถึงทางสามโค้งในไม่ถึงสิบวินาที
เผยอวี่ถังเริ่มคุ้นเคยกับความเร็วที่เธอใช้ เขาเลยไม่ถึงกับอาเจียนออกมาอีก
ขณะที่เผยอวี่ถังมองเห็นทางโค้งที่กำลังมาถึง เขาก็ตะโกนออกไป “พี่เยียน! เร็วเข้า เร็ว! ข้างหน้าเป็นทางโค้ง…ช้าหน่อยพี่! เวรเอ๊ย!”
ถึงกระนั้นเขาเข้าใจได้ทันทีเลยว่าหลินเยียนไม่คิดจะฟังเขาเลยสักนิด เธอกำลังง่วนอยู่ในโลกของเธอต่อไป และท่าทีของเธอก็ยังคงดูสงบนิ่ง
สมองของเผยอวี่ถังไม่รับรู้อะไรแล้วขณะที่เขามองทางที่กำลังจะมาถึงข้างหน้า เขายอมแพ้แล้ว
เกิดเสียงดังวืดอย่างรวดเร็ว
หลินเยียนหมุนพวงมาลัยและหักหลบ
รถคันสีส้มแตะเข้าใกล้ขอบทางอย่างน่าหวาดเสียวในเสี้ยววิ
หลินเยียนใช้วิธีเดิมและพุ่งผ่านอีกสองโค้งไปอย่างรวดเร็ว
ปกติทางสามโค้งนี้ต้องหยุดสามครั้ง
อย่างไรก็ตามหลินเยียนทำราวกับเธอขับผ่านทางสามโค้งนี้ไปในชั่วพริบตา ไหลลื่นราวกับสายน้ำ เป็นที่ปรากฏแก่สายตาแล้วว่าไม่มีการเบรกเลย