หมื่นสวรรค์สิ้นโลกา Online Ep.467 – ความลับ
กู่ฉิงซานยังคงหยิบใบหยกออกมาอย่างต่อเนื่อง และทำการเรียนรู้ค่ายกลที่บันทึกเอาไว้อย่างไม่รู้จบ
ใบหยกแผ่นแล้วแผ่นเล่าถูกหยิบขึ้นมาโดยเขา
ขณะที่ความตระหนักรู้เกี่ยวกับค่ายกลของเขาทะยานสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว
กู่ฉิงซานกำลังปีนป่ายขึ้นไปยังจุดสูงสุด – ที่กล่าวกันว่าเป็นการประสบความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกล่องเวหา : นั่นคือเป็นผู้แตกฉานในด้านค่ายกล
ถึงแม้ว่าหวังหงษ์เต๋าจะถูกสังหาร และเฉียนซานเย่ก็ตายลงแล้วเช่นกัน แต่ความตึงเครียดในหัวใจของกู่ฉิงซานกลับยังคงอัดแน่น ไม่ยอมคลายลงเลย
เขาจึงเร่งพยายามอย่างหนักเพื่อที่จะแตกฉานในด้านค่ายกลให้ได้โดยเร็วที่สุด
“นายน้อย เหตุใดท่านจึงยังดูเป็นกังวลอยู่อีกเล่า?” ฉินรั่วเอ่ยถามอย่างเงียบๆ
มองไปยังท่าทีการแสดงออกของกู่ฉิงซาน เวลานี้เขาดูไม่มีความสุขเลย
“นั่นสินายน้อย พวกเขาทั้งหมดตายไปแล้วนะ ตอนนี้พวกเราไม่ได้กำลังตกอยู่ในอันตรายกันอีกแล้ว” ว่านเอ๋อเอ่ยเสริม
“เอาไว้ข้าจะอธิบายเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้ฟังในภายหลังนะ” กู่ฉิงซานกล่าว
แม้ขณะสนทนากับอีกฝ่าย มือของเขาก็ยังไม่หยุดเคลื่อนไหว ในหัวใจยิ่งนานยิ่งรู้สึกกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ
มีแน่ๆ จะต้องมีบางสิ่งบางอย่างท่ามกลางเหตุการณ์ทั้งหมดที่เขายังไม่ได้ล่วงรู้เกี่ยวกับมัน
โลกใบนี้ช่างแปลกประหลาดและมิอาจคาดเดาได้
ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ หรือว่ามารก็ตามที
ขณะที่ตนเองพึ่งมาถึงที่นี่ได้ไม่นาน แล้วจะกล่าวว่าสามารถรู้เรื่องทุกอย่าง และควบคุมสถานการณ์ทั้งหมดได้อย่างไร?
ดังนั้น กลยุทธ์ที่ดีที่สุดก็คือการหลบหนีออกไปจากที่นี่
และเพื่อให้บรรลุกลยุทธ์ที่ว่านั่น เขาก็จะต้องเร่งยกระดับความรู้ ความเข้าใจในด้านค่ายกลของตัวเองให้เร็วที่สุด
เพื่อป้องกันไม่ให้ตัวแปรใดๆที่อาจเข้ามาขัดขวางได้ เขาจะต้องรีบถอดรหัสดิสก์ค่ายกลระหว่างสองโลกของฉีหยานโดยเร็วที่สุด แล้วได้รับพิกัดของโลกเทวะมาให้จงได้!
“ข้าได้กลั่นกรองมันเสร็จแล้วนายน้อย” ฉานนู่เปิดตาขึ้นและกล่าวออกมา
กู่ฉิงซานที่กำลังเรียนรู้ค่ายกลอยู่วางใบหยกลง และเอ่ยถามออกไป “ก่อนที่หวังหงษ์เต๋าจะตาย ที่เขากล่าวว่า ‘ไม่ว่ายังไงผู้คนบนโลกใบนี้ก็จะต้องตาย’ นั่นมันเป็นจริงหรือไม่?”
“มันเป็นความจริง”
บนใบหน้าของฉานนู่เผยถึงความรู้สึกซับซ้อน และเธอก็กำลังจะเอ่ยปากบอกเล่าเรื่องราวทั้งหมดออกมา
แต่กู่ฉิงซานได้หยุดเธอเอาไว้เสียก่อน
เขาส่งผ่านเสียงผ่านจิตสัมผัสเทวะไป “อย่าพึ่งพูดมันออกมา พวกเราจะต้องสนทนาเรื่องนี้กันด้วยจิตสัมผัสเทวะเป็นการส่วนตัว”
แม้ฉานนู่จะรู้สึกประหลาดใจ แต่ก็ยังปฏิบัติตามคำกล่าวของกู่ฉิงซานโดยดี และบอกเล่าผ่านจิตสัมผัสเทวะแก่เขา
เมื่อ 1000 กว่าปีก่อน
ในช่วงเวลาที่มารโลกายังมิได้ปรากฏตัวขึ้นมา
โลกทั้งใบแข็งแกร่งและทรงประสิทธิภาพอย่างที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน
ในช่วงเวลานั้น ผู้ฝึกยุทธกลุ่มหนึ่งได้บังเกิดความทะเยอทะยานหาที่ใดเปรียบ
พวกเขาพิชิตและทำการผสานโลกทั้งหมดที่พบเจอ นำพาอารยธรรมของโลกตัวเองก้าวขึ้นไปสู่จุดสูงสุด
นี่คือยุคที่โลกล่องเวหาสามารถปลดปล่อยประสิทธิภาพของตนออกมาได้อย่างไร้ขอบเขตอย่างแท้จริง
ทว่าช่วงเวลาใดก็มิอาจทราบได้ ที่จู่ๆก็มีผู้ฝึกยุทธหญิงคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นมาโลกใบนี้
เธอโผล่ออกมาอย่างกระทันหัน
ไม่มีใครรู้ว่าเธอมาจากที่ใด และมาถึงโลกใบนี้ได้ด้วยวิธีการใด
แต่ดูเหมือนว่าหญิงนางนี้จะไม่ได้มาร้ายหรือมีแผนการใดๆ
เธอเพียงแค่อยากรู้อยากเห็นทุกสิ่งอย่างเกี่ยวกับโลกใบนี้ก็เท่านั้นเอง
เธอท่องไปรอบโลกล่องเวหาอย่างเสรี และไร้จุดหมาย
ในตอนแรกเหล่าผู้ฝึกยุทธก็ไม่ทราบถึงเรื่องนี้ และมิได้ใส่ใจผู้หญิงที่ดูปกติธรรมดานางนี้เลย
จนกระทั่งวันหนึ่ง ขณะที่ผู้ฝึกยุทธกลุ่มหนึ่งพึ่งพิชิตโลกใบใหม่มาได้สำเร็จ และกำลังนำพาทาสเข้ามาในโลกล่องเวหา จู่ๆทั้งหมดก็กลับถูกผู้หญิงคนนี้เข้ามาขวางเอา
เธอก้าวออกมาข้างหน้า เพื่อหยุดการกระทำของเหล่าผู้ฝึกยุทธและต้องการที่จะปกป้องทาสเหล่านั้นเอาไว้
ซึ่งพฤติกรรมดังกล่าว ย่อมเป็นธรรมดาที่จะทำให้เกิดฉนวนขัดแย้งกับเหล่าผู้ฝึกยทุธ
ทว่าผลลัพธ์กลับออกมาผิดคาด ไม่มีผู้ฝึกยุทธคนใดสามารถเอาชนะเธอได้เลย
ทุกคนล้วนถูกจับมัดรวมๆกันโดยเธอ
แต่โชคดีที่ผู้หญิงคนนั้นมิใช่พวกที่สังหารผู้คนตามอำเภอใจ เธอเพียงบอกกับผู้ฝึกยุทธเหล่านั้นว่าพวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้ทำเช่นนี้และปล่อยพวกเขาไป
เมื่อถูกปล่อยตัว ผู้ฝึกยุทธเหล่านั้นจึงเร่งไปขอกำลังสนับสนุนทันที
ทว่าผลลัพธ์ก็ยังคงเดิม ผู้ฝึกยุทธที่ถูกนำตัวมา ไม่มีผู้ใดสามารถเอาชนะเธอได้เลย
เหล่าผู้ฝึกยุทธจึงทำการขอกำลังสนับสนุนอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งเหตุการณ์นี้มันได้ไปดึงดูดความสนใจจากผู้ฝึกยุทธชั้นยอดในขอบเขตลมปราณจิตคนหนึ่งเข้า
แต่แล้วเมื่อเขามาถึง ผลลัพธ์กลับกลายเป็นว่ากระทั่งผู้ฝึกยุทธลมปราณจิตก็ยังพ่ายแพ้!
หลังจากการต่อสู้ในครั้งนี้จบลง ผู้ฝึกยุทธตลอดทั้งโลกก็ได้รับแจ้งถึงเรื่องราวในครั้งนี้ทันที
โลกทั้งใบราวกับถูกสั่นสะเทือน
เหล่าผู้ฝึกยุทธลมปราณจิตมากมายก้าวเข้าไปท้าทายผู้หญิงคนนี้ อย่างไรก็ตาม คนแล้วคนเล่าก็ล้วนต้องพ่ายแพ้
ผู้หญิงคนนี้มาจากที่ใดกัน?
เหตุใดนางจึงครอบครองพลังมากมายเช่นนี้
ซึ่งในช่วงเวลานั้นเอง มันประจวบเหมาะกับช่วงเวลาที่เหล่าผู้ฝึกยุทธไม่อาจค้นหาโลกใหม่ได้อีกต่อไปพอดิบพอดี
พื้นฐานวรยุทธในขอบเขตลมปราณจิต ได้กลายเป็นจุดสูงสุด มิอาจทะลวงผ่านได้อีกต่อไป
ประจวบเหมากับที่ผู้หญิงคนนี้ ไม่เพียงมาจากโลกอื่น แต่ยังสามารถมอบความพ่ายแพ้แก่ผู้ฝึกยุทธลมปราณจิตได้
เธอจึงเปรียบดั่งตัวแทนของความหวังใหม่
เหล่าผู้ฝึกยุทธต่างเร่งพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะทำการตรวจสอบเธอ
ทว่าผู้ฝึกยุทธทั่วทั้งโลก กลับไม่มีใครสามารถค้นหาคำตอบที่ต้องการอย่างต้นกำเนิดของหญิงผู้นี้ได้เลย
ทุกคนแค่เพียงได้รับฟังจากปากของเธอเองว่า ตัวเธอมิใช่คนของโลกใบนี้เท่านั้น
บังเกิดความคิดทุกประเภท มากมายหลากหลายขึ้นภายในจิตใจของผู้ฝึกยุทธ
แต่น่าเสียดาย ที่ทุกคนไม่ว่าใครก็ไม่อาจเอาชนะเธอได้เลย ดังนั้นจึงไม่ได้รับข้อมูลที่เป็นประโยชน์มากไปกว่านี้จากปากของเธอเอง
ผู้ฝึกยุทธระดับสูงของโลกจึงได้มารวมตัวกันอย่างลับๆ เพื่อหารือเกี่ยวกับมาตรการตอบโต้ในครั้งนี้
และเฉียนซานเย่ก็เป็นผู้ที่ถูกรับเลือก
ถึงแม้ว่าเฉียนซานเย่จะไม่สามารถเอาชนะเธอได้ก็ตามที แต่เฉียนซานเย่ก็เป็นพวกหนังเหนียวไม่เลว และฉกาจในด้านการเกี้ยวหญิง
ด้วยการวางแผนและสมคบคิดกันของผู้ฝึกยุทธทั่วโลก เฉียนซานเย่ก็เริ่มทำการไล่ตามตื้อผู้หญิงคนนั้น
และแล้วเขาก็ประสบความสำเร็จ!
ผู้หญิงคนนั้น ตัดสินใจที่จะอยู่ในโลกใบนี้กับเขา
อย่างไรก็ตาม สำหรับเฉียนซานเย่แล้ว เขาเป็นผู้ฝึกยุทธที่มีความทะเยอทะยานอันสูงล้น และผู้หญิงนับไม่ถ้วนก็เคยผ่านมือเขามาแล้วทั้งสิ้น ดังนั้นสำหรับเธอ เขาจึงไม่คิดจะใยดีใดๆ
เขาเพียงต้องการที่จะค้นพบถึงความลับที่อยู่เบื้องหลังของผู้หญิงคนนี้เท่านั้น
และในที่สุด เขาก็ได้เลือกช่วงเวลาที่ผู้หญิงคนนี้เผลอ ลวงเธอให้เข้าไปติดกับ
44ผู้ฝึกยุทธขอบเขตลมปราณจิตที่ซุ่มอยู่ เริ่มลงมือพร้อมกันในทันทีที่ได้สัญญาณ!
ผู้หญิงคนนั้นที่มิได้ตระหนักถึงเรื่องดังกล่าวเลย ภายใต้การโจมตีอย่างกระทันหัน จึงย่อมเป็นธรรมดาที่เธอจะพ่ายแพ้
เมื่อผู้หญิงคนนั้นได้ค้นพบถึงความตั้งใจที่แท้จริงของเฉียนซานเย่ และตกอยู่ในความสิ้นหวังท่ามกลางเหล่าผู้ฝึกยุทธ ชั่วเวลานั้นเอง ในหัวใจของเธอจึงบังเกิดความผิดหวังอย่างร้ายแรงขึ้นมา
เธอเร่งฆ่าตัวตายอย่างรวดเร็ว
ทว่าก่อนตาย เธอมิวายเอ่ยประโยคหนึ่งทิ้งท้ายเอาไว้
“จิตวิญญาณของข้าจะถูกแปรเปลี่ยนเป็นระบบทำลาย และอัญเชิญสิ่งที่น่าหวาดหวั่นชนิดที่พวกเจ้ามิอาจต้านทานได้จากในมิติที่ว่างเปล่าเข้ามา … พวกเจ้าจะต้องตกตายลงท่ามกลางความสิ้นหวังอย่างช้าๆ ไม่หลงเหลือผู้คน ไม่หลงเหลือที่อยู่อาศัย นี่คือการแก้แค้นของข้า”
กล่าวจบ ผู้หญิงคนนั้นก็สิ้นใจลง
แน่นอน ว่าหากเป็นเพียงความตาย เหล่าผู้ฝึกยุทธก็หาได้ใส่ใจใดๆไม่
เพราะตราบใดที่จิตวิญญาณของผู้หญิงคนนั้นยังคงอยู่ พวกเขาก็สามารถจับจิตวิญญาณของอีกฝ่ายมาเค้นความจริงได้
แต่น่าเสียดาย ที่เมื่อผู้หญิงคนนั้นตายลง จิตวิญญาณของเธอก็ได้หายไปเช่นกัน
เหล่าผู้ฝึกยุทธชั้นยอดทั้งหมดได้พยายามทำทุกวิถีทาง ใช้ออกด้วยทุกวิชาลับ แต่ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็ไม่อาจค้นพบถึงจิตวิญญาณของผู้หญิงคนนั้นได้เลย
และในยามที่ทุกคนกำลังสงสัยเกี่ยวกับเหตุการณ์อันแปลกประหลาดนี้นั้นเอง
มารโลกาก็ปรากฏตัวขึ้น
ในวันแรก มารโลกาได้กลืนกินดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ไป
และในวันถัดๆมา มารโลกาก็เริ่มกลืนกินดวงดาวบนฟากฟ้า มันใช้เวลาอยู่3-4วันเพื่อทำโลกทั้งใบมิอาจมองเห็นแสงดาวได้อีกต่อไป
และแน่นอน ว่าเหล่าผู้ฝึกยุทธย่อมมิยินยอมอยู่เฉย พวกเขาได้ทำการเปิดฉากโจมตีมัน
อย่างไรก็ตาม ด้วยพลังอำนาจเหลือคณาของมารโลกา มันได้ส่งทุกคนจมลงสู่ความสิ้นหวัง
ผู้ฝึกยุทธทั้งหมดที่เข้าร่วมในการต่อสู้ล้วนถูกกลืนกินไปโดยมารโลกาอย่างสมบูรณ์
ในช่วงเวลานั้นเอง ที่ผู้คนต่างเริ่มเล่าลือถึงคำกล่าวทิ้งท้ายของผู้หญิงคนนั้น
ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นไปแล้วมันย่อมมิอาจแก้ไขได้
โลกทั้งใบกำลังเข้าสู่กระบวนการล่มสลาย ผู้ฝึกยุทธต่างไร้สิ้นซึ่งความหวัง
เมื่อไม่มีหนทางใด เหล่าผู้ฝึกยุทธชั้นยอดจึงได้มาแอบรวมตัวกันอีกครั้ง และขบคิดเกี่ยวกับวิธีจัดการกับปัญหานี้
แล้วพวกเขาก็ได้ข้อสรุปว่า คงจะมีเพียงการสังหารเฉียนซานเย่เท่านั้น จึงจะสามารถบรรเทาความโกรธของผู้หญิงที่ถูกสังหารลงได้
พวกเขาจึงเร่งวางแผนกำจัดเฉียนซานเย่อย่างรวดเร็ว
และศิษย์ฝึกหัดของเฉียนซานเย่ – หวังหงษ์เต๋าก็ถูกรับเลือกให้เป็นผู้สังหารอาจารย์ตน
เมื่อต้องพบเผชิญกับการสมคบคิดของผู้คนในโลกทั้งใบ ก็ย่อมเป็นธรรมดาที่เฉียนซานเย่จะมิอาจรับมือได้ และถูกสังหารลงในที่สุด
อย่างไรก็ตาม มันไร้ประโยชน์
มารโลกามิได้หายไป
โลกล่องเวหาได้ตกลงสู่ความสิ้นหวังโดยสมบูรณ์
เหล่าผู้ฝึกยุทธไม่ยินดีที่จะพินาศลงเช่นนี้ และในที่สุดแสงแห่งความหวังก็ปรากฏขึ้น -ไม่ทราบว่าเป็นผู้ใดเหมือนกัน แต่คนผู้นั้นได้ทำการคิดค้นเทคนิคมนตราหนึ่งขึ้นมาได้สำเร็จ
มันคือเทคนิคมนตราซึ่งสามารถนำพาตลอดทั้งนิกายให้อยู่ในรูปแบบของเกาะลอยฟ้า และฉีกรอยแยกมิติ ออกจากโลกใบนี้ไป
พอได้ทราบข่าวนี้ ผู้ฝึกยุทธตลอดทั้งโลกต่างก็พากันปิติยินดี
เกาะลอยฟ้าขนาดใหญ่ทะยานขึ้นสู่เวหา ตัดผ่านรอยแยกมิติ และลาจากโลกใบนี้ไป
หลายเดือนได้ผ่านพ้น
ผู้ฝึกยุทธชั้นยอดบางคนที่ได้อาสาเป็นผู้บุกเบิกสำรวจเส้นทางมิติก่อนหน้านี้ แท้จริงแล้วกลับไม่เคยได้ส่งข่าวกลับมาเลย
เรื่องนี้ได้ก่อให้เกิดความสับสนใจหมู่ผู้ฝึกยุทธชั้นสูงเป็นอย่างยิ่ง
และหลังจากที่ได้ทำการตรวจสอบในหลายๆขั้นตอน ทุกคนก็ค้นพบว่าเทคนิคทะลวงมิติที่ว่างเปล่านี้ เดิมทีแล้วได้ถูกคิดค้นโดยปรมาจารย์ค่ายกลคนหนึ่งที่ไม่มีผู้ใดรู้จัก
แต่เมื่อพบควัน ก็ย่อมสามารถค้นหาต้นตอของเปลวเพลิงได้อย่างง่ายดาย ปรมาจารย์ค่ายกลคนนั้นก็ถูกพบตัวอย่างรวดเร็ว
“น่าแปลกนัก มันไม่สมควรจะเป็นเช่นนี้”
ปรมาจารย์ค่ายกลเอ่ยออกมาไม่กี่คำ
แล้วเขาก็ตกตายลง
ดวงจิตหนีหาย จิตวิญญาณแตกสลายไป
ไม่สามารถแม้กระทั่งจะสืบค้นถึงร่องรอยของจิตวิญญาณได้
—มิแตกต่างไปจากในครั้งที่ผู้หญิงลึกลับคนนั้นที่เสียชีวิตลงก่อนหน้านี้เลย
เหล่าผู้ฝึกยุทธระดับสูงจึงพากันสรุปทันที ว่านี่สมควรที่จะเป็นแผนสมรู้ร่วมคิดกันของผู้หญิงคนนั้น
‘เทคนิคทะลวงมิติเป็นอันตรายอย่างยิ่งยวด’
เพื่อหลีกเลี่ยงความตื่นตระหนกของผู้ฝึกยุทธตลอดทั้งโลก เหล่าระดับสูงจึงพากันปกปิดเรื่องดังกล่าวนี้ไว้
ทว่านิกายจำนวนมากก็ยังคงหมกหมุ่นในความคาดหวังว่าตนจะยังคงมีชีวิตรอด และต่างพากันเปิดรอยแยกมิติ ทะลวงมันเข้าไป
เหล่าผู้ฝึกยุทธล้วนปรารถนาที่จะลาจากโลกใบนี้ และก้าวเข้าสู่มิติที่ว่างเปล่า
มีเฉพาะเพียงผู้ฝึกยุทธระดับสูงเท่านั้น ที่ตกลงสู่ความสิ้นหวังอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน
ตั้งแต่แรกเริ่ม พวกเขาได้รวมตัวกัน เพื่อวางแผนที่จะโค่นลมผู้หญิงคนนั้น
ทว่าบัดนี้ กรรมได้ตามสนองพวกเขาแล้ว
ผู้ฝึกยุทธชั้นยอดบางส่วนได้ทำการทะลวงมิติด้วยตนเอง เพื่อต้องการค้นหาโลกใบใหม่
ทว่า … โลกที่พวกเขารู้จัก ทั้งหมดล้วนถูกผสานรวมเข้ากับโลกของตนเองจนสิ้นแล้ว
พวกเขาไร้ซึ่งพิกัดใดๆ
เหล่าผู้ฝึกยุทธระดับสูงคนแล้ว คนเล่าได้ทยอยกันออกค้นหาพิกัดของโลกใหม่เป็นเวลานาน แต่ก็ไม่มีผู้ใดได้กลับมาอีกเลย
พวกเขาไม่สามารถหลบหนีจากคำสาปแช่งของผู้หญิงคนนั้นได้
ในโลกใบนี้ ไม่มีแม้แต่ผู้เดียวที่สามารถหลบหนีไปได้
ผู้ฝึกยุทธทุกคนทำได้เพียงเฝ้ารอความตายมาเยือนเท่านั้น
แล้วหนึ่งพันปีก็ได้ผ่านพ้นไปราวกับพริบตา
ทรัพยากรทั้งหมดได้เหือดแห้งลงโดยสมบูรณ์ และผู้ฝึกยุทธเกือบทั้งหมดก็ล้วนแทบจะตกตายลงจนสิ้นแล้ว
จนนิกายใหญ่เพียงนิกายเดียวที่ยังคงอยู่ที่นี่ เหลือเพียงลั่วชาเฟิงเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นลั่วชาเฟิงหรือโลกใบทั้งใบ ทั้งหมดก็เท่าได้เพียงเฝ้ารอความตายที่กำลังจะมาถึงอย่างหมดหนทางอยู่ดี
นี่คือความจริงทั้งหมด