ตอนที่ 395 วิญญาณวีรชนไม่วันดับ (3)
“ถังจือ คิดไม่ถึงว่าข้าจะเจอกับเจ้าอีกครั้งในสถานการณ์เช่นนี้ แม่นางหรูซวงเจ้ากลับบ้านไปก่อนอีกเดี๋ยวข้าค่อยไป”
สีหน้าถังจือดำทมิฬ สายตาของนางมองไปยังหนึ่งชายหนึ่งหญิงที่เดินมาจากนอกประตู นัยน์ตาแฝงด้วยความโกรธ
“ถังซาน เฟิงหรูซวง!”
สองคนที่ทำให้นางเกลียดจนเข้ากระดูกไปร่วมมือกันตั้งแต่เมื่อไหร่?
เฟิงหรูซวงเดินตามถังซานจากนอกเมืองมา รูปลักษณ์ของนางโดดเด่นเหลือบตามองน่าหลานหูด้วยความเย่อหยิ่ง
“น่าหลานหูเหตุใดเจ้ายังไม่ตาย? แต่ว่าเจ้าไม่ตายก็ดีมีข่าวที่ข้าจะบอกกับเจ้า” เฟิงหรูซวงหยุดไปก่อนจะเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ข้างกายข้าผู้นี้คือคนของโลกสันโดษตระกูลถัง ช่างไม่ประจวบเหมาะเอาเสียเลยไม่นานมานี้ข้าเจอเฟิงหรูชิงที่ตระกูลถัง นางถูกเหล่าคนตระกูลถังฆ่าไปแล้ว! ฮ่าฮ่าฮ่า!”
เสียงของนางราวกับสายฟ้าผ่าลงมาตอนกลางวัน ดังจนแม่ทัพเฒ่าชะงักนิ่งค้าง
ชิงเอ๋อร์ตายแล้ว…ชิงเอ๋อร์นาง…ตายแล้ว?
“ไม่!” น่าหลานหูร้องตะโกนสุดเสียง ดวงตาสูงวัยแดงก่ำ “ไม่ เจ้าโกหก ชิงเอ๋อร? เพียงแค่ออกไปท่องเที่ยว นางยังอยู่ดี!”
เฟิงหรูซวงเบะปาก “ถังจือสามารถยืนยันฐานะของถังซานได้ ถังจือก็รู้ว่าเฟิงหรูชิงเคยผิดใจกับถังซานเพื่อนาง ตอนนี้แม้แต่ทั้งตระกูลถังนางก็ผิดใจแล้ว นางไม่สมควรตายหรือ?”
น่าหลานหูลืมศึกตรงหน้าและลืมสถานการณ์ปัจจุบัน เขาหันไปมองถังจือด้วยแววตาวิงวอน
ชิงเอ๋อร์ไม่มีทางตาย นางไม่มีทาง!
เห็นได้ชัดว่าถังจือไม่ได้สังเกตเห็นสายตาของน่าหลานหู นางกำมือแน่น เกลียดชังไม่มีที่สิ้นสุดเต็มอยู่ในใจนาง
“คนที่มีความแค้นกับตระกูลถังคือข้า! เหตุใดพวกเจ้าต้องลงมือกับนางด้วย เพราะเหตุใดกัน?”
เกลียด!
เกลียดมาก!
นางเกลียดทุกคนในตระกูลถังและก็เกลียดตัวเอง!
ถ้าไม่ใช่เพราะนางเป็นต้นเหตุองค์หญิงก็คงไม่ผิดใจกับตระกูลถังแล้วก็ไม่มีทางตาย!
ทั้งหมดเป็นความผิดของนาง!
น้ำตาไหลลงมาบนใบหน้าถังจือเองใบหน้านางแฝงด้วยความบ้าคลั่ง ฉับพลันก็พุ่งไปทางถังซาน แววตาฉายชัดถึงความเกลียดชัง
“ไม่ดูกำลังตัวเอง!” ถังซานหัวเราะหึถีบถังจือไปหนึ่งที
เดิมถังจือก็ไม่ใช่คู่ปรับถังซานทั้งยังสูญเสียพลังมากเกินไป ลูกถีบนี้ทำให้ร่างนางกระเด็นออกไปตกลงที่กลางฝูงชน ฝุ่นฟุ้งกระจายเต็มพื้น
ถังจือไม่ตอบน่าหลานหูแต่น่าหลานหูก็ได้คำตอบแล้ว
ความเศร้าโศกปรากฏบนใบหน้าสูงวัยของเขา คนทั้งคนราวกับตกอยู่ในนรก เขาหมดสิ้นความหวังไปในทันที
“แม่ทัพเฒ่า!”
ฉินเฟยหยางมองไม่เห็นอารมณ์ใดๆ จากสายตาของน่าหลานหูอีกแล้ว แววตาเขาว่างเปล่ามีเพียงสีเลือดเท่านั้นที่ไม่หายไปไหน
“ฮ่าฮ่าฮ่า!”
เห็นท่าทีของน่าหลานหูแล้วเฟิงหรูซวงก็ได้รับผลอย่างที่ต้องการ มุมปากนางยกยิ้มเย็น แต่เมื่อหันกลับไปหาหลิวอวี๋นเซียวก็กลับเป็นน่าเอ็นดูดังเดิม
“ท่านตาข้าจะเข้าไปในวังหาท่านแม่ ถังซานมีความแค้นกับคนพวกนี้เขาจะอยู่ต่อ”
ถังจือคนทรยศของตระกูลถังคนนี้ ถังซานจะต้องอยากจัดการนางด้วยมือตัวเอง!
ดังนั้นหลังจากพูดจบเฟิงหรูซวงก็เดินวางท่าออกไปภายใต้การคุ้มกันของหลิวอวี๋นเซียว
“คนต่ำช้า!”
ชายหนุ่มผู้หนึ่งในฝูงชนลงมือกะทันหัน เขาไม่เกรงกลัวหลิวอวี๋นเซียวที่อยู่ข้างๆ พุ่งไปยังเฟิงหรูซวงด้วยความเร็ว
หลิวอวี๋นเซียวหูตาว่องไว ดาบเดียวแทงทะลุอกชายหนุ่ม
ชายหนุ่มไม่ได้ร้องออกมาทำได้เพียงใช้สายตาเกลียดชังมองเฟิงหรูซวง
“ตระกูลน่าหลานทุกคนล้วนเป็นวีรชน เจ้าคนทรยศขายชาติร่วมมือกับศัตรู วันนี้ข้าฆ่าเจ้าไม่ได้ข้าก็จะด่าเจ้า เจ้ามันคนชั้นต่ำไร้ยางอาย เจ้าตายไปจะต้องตกนรกไม่มีวันได้ผุดได้เกิด!”
…………………………
ตอนที่ 396 วิญญาณวีรชนไม่มีวันดับ (4)
เฟิงหรูซวงโมโห ขายชาติร่วมมือกับศัตรูอะไรกัน? นางเฟิงหรูซวงไปขายชาติร่วมมือกับศัตรูตั้งแต่เมื่อใด?
“คนของสี่แคว้นเพียงแค่ช่วยท่านตาของข้าขึ้นสูงตำแหน่งผู้ที่อยู่สูงสุดก็เท่านั้น ขายชาติร่วมมือกับศัตรู ข้าไม่ยอมรับ! แคว้นหลิวอวิ๋นเพียงแค่เปลี่ยนสกุลเท่านั้นยังคงเป็นแคว้นหลิวอวิ๋นดังเดิม!”
ชายหนุ่มถ่มเลือดใส่หน้าเฟิงหรูซวง “ตระกูลน่าหลานคือวีรชนแต่ตระกูลหลิวของพวกเจ้าล้วนเป็นหมีหมา![1] หลิวอวี๋นเซียวทำลายร้างมนุษยชาติ สังหารหมู่ผู้คน เจ้าเฟิงหรูซวงขายชาติร่วมมือกับศัตรูจะต้องไม่ได้ตายดี!”
หลังจบคำว่าจะต้องไม่ได้ตายดี ชายหนุ่มก็หายใจเฮือกสุดท้ายร่างล้มลงพื้นสิ้นชีพ เฟิงหรูซวงโกรธจนสั่นไปทั้งตัว นางรีบใช้ชายเสื้อเช็ดคราบเลือดออกความรังเกียจฉายในแววตาแล้วสะบัดชายเสื้อเดินหน้าต่อ
ยังคงมีคนไม่สนใจความเป็นความตายคิดอยากจะฆ่าเฟิงหรูซวง แต่กลับไม่สามารถทะลุผ่านการป้องกันของหลิวอวี๋นเซียวและถังซานได้
อันที่จริงยอดฝีมือสี่แคว้นก่อนหน้านี้พวกเขาก็ไม่สามารถเอาชนะได้แล้ว ตอนนี้มีมาอีกหนึ่ง…ถังซานที่เป็นระดับเสวียนอู่ คนอื่นๆ ได้แต่ใช้สายตาแห่งความโกรธแค้นจ้องมองร่างเฟิงหรูซวงจากไป ในดวงตาคือความเกลียดชังที่ไม่อาจลบล้าง
หลิวอวี๋นเซียวไม่ได้ส่งนางไกลนักก็ให้นางเดินไปวังหลวงเอง ส่วนเขาเลือกที่จะกลับไปยังประตูเมือง อยากจะเห็นว่าตระกูลน่าหลานจะพังยับเยินอย่างไร!
ถังซานไม่แม้แต่จะหยิบอาวุธออกมา ฝ่ามือพัดลมไปทางถังจือทันที หมาป่าสีขาวเป็นกังวลรีบพุ่งเข้าไปใช้ร่างกายอันใหญ่โตของมันบังหน้าถังจือเอาไว้ ฝ่ามือปะทะเข้าที่ตัวหมาป่าสีขาวอย่างแรง พลันร่างของมันก็ลอยขึ้นบนท้องฟ้าหมุนเป็นวงไปทางนอกประตูเมืองก่อนจะตกลงจากฝากฟ้า
“เอ๋าว์วู!”
หมาป่าสีขาวลุกลี้ลุกลนอุ้งเท้าตะเกียกตะกายอยู่กลางอากาศ มันกลัวว่าตัวเองจะไม่ได้ถูกถังซานตีตายแต่จะตกลงไปตายแทน!
ร่างของมันตกลงด้วยความรวดเร็วไม่มีความเจ็บปวดอย่างที่คาดการณ์ไว้ ใต้ร่างของมันนุ่มนิ่มนอนสบาย สบายจนมันอดจะขยับตัวส่งเสียงร้องเอ๋าว์วูไม่ได้
“ฮือว้า!” จู่ๆ ก็มีเสียงร้องห่มร้องไห้ราวกับผีสางดังขึ้นทำเอาหมาป่าสีขาวสะดุ้งตัวโยน
มันหันไปมองก็เห็นถังอิ่นร้องไห้ดั่งดอกสาลี่ต้องการหยาดฝนตะโกนเสียงแหบแห้ง “เสี่ยว…เสี่ยวชิง…ฮือฮือ เสี่ยวชิง…”
“เอ๋าว์วู?” หมาป่าสีขาวงุนงงเล็กน้อย นังหนูนี่เหตุใดจึงมาอยู่ที่นี่? นายท่านเล่า?
สายตาของมันค่อยๆ มองลงไปข้างล่าง ก็เห็นใบหน้าดำทะมึนที่คุ้นเคยปรากฏอยู่…ใต้ร่างของมัน?
ในหัวหมาป่าสีขาวมีเสียงอื้ออึง จบสิ้นแล้ว เทียนหลิงกั่วเดือนหนึ่ง…ไม่มีแล้ว…
“เสี่ยวชิง!” ถังอิ่นร้องหนักเสียยิ่งกว่าพ่อเสีย ใบหน้าเล็กเต็มไปด้วยน้ำตาเจ็บปวดรวดร้าวหาที่ใดเปรียบ
“เอ๋าว์วู” หมาป่าสีขาวตกใจจนร้องไห้จริงๆ
ฮือฮือ มันไม่ได้ตั้งใจ ทั้งหมดล้วนเป็นความผิดของถังซานคนชั่วนั่น มันไม่รู้เรื่อง นายท่านต้องเชื่อดวงใจที่จริงใจของมัน!
เฟิงหรูชิงยังคงถูกทับหายใจไม่ออกอยู่ด้านล่าง “…” ยังไม่รีบไสหัวออกไปอีก!
นางต่อยออกไปด้วยความโมโหทำให้หมาป่าสีขาวลอยไปไกลหลายเมตร
เดิมนางกับถังอิ่นก็อยู่บนถนนดีๆ กลับมีโชคร้ายตกลงมาจากฟ้า ถูกเจ้าหมาป่าตัวนี้ใช้เป็นแพะรับบาป
“เอ๋าว์วู”
หมาป่าสีขาวกลิ้งสองสามตลบก็พุ่งมาตรงหน้าเฟิงหรูชิงอีก น้ำตาคลอท่าทางเศร้าสร้อยน่าสงสาร
สายตาเฟิงหรูชิงหยุดอยู่ที่รอยเลือดบนร่างของหมาป่าสีขาว
เมื่อครู่นางถูกหมาป่าสีขาวทับไว้ใต้ร่าง จนถึงตอนนี้เพิ่งจะเห็นรอยดาบลึกหลายรอยบนหลังของหมาป่าสีขาว…ความโกรธพุ่งพล่านขึ้นฉับพลัน ดวงตาสีดำของนางราวกับมีคลื่นลูกใหญ่ซัดสาดเข้ามาไม่รู้จบ
………………………….
[1] หมีหมา คือ เปรียบเทียบคนขี้ขลาดไร้ประโยชน์