ตอนที่ 200 : เก็บเกี่ยว
ปัง !
กรงเล็บบินกระแทกที่หน้าอกของหวังเย่า ก่อนจะเกิดเสียงระเบิดดังก้องขึ้นมา
หวังเย่าร้องออกมาเบา ๆ พลังของกรงเล็บนี่ทำให้เกิดรอยข่วนขึ้นที่เกราะของเขา มันทะลุการป้องกันของเกราะและกระแทกใส่ตัวเขาเต็ม ๆ
“ ถ้าไม่ใช่เพราะร่างคิงคอง กรงเล็บนี่คงยากที่ฉันจะรับมือได้ ” ในหัวของหวังเย่ามีความคิดนี้โผล่ขึ้นมา เขากระเด็นออกไปราวกับว่าวเชือกขาด
แต่เมื่อตกลงจากหลังการ์ฟิลด์ไปได้แค่ 10 ฟุต การ์ฟิลด์ก็มารับเขาเอาไว้
หวังเย่ากลับมานั่งอยู่บนหลังการ์ฟิลด์อีกครั้ง และสูดหายใจเข้าลึก ๆ
“ ตอนนี้ก็มาดูกันว่าแกมีอะไรดีอีก ? ” เขาพุ่งเข้าใส่จระเข้เกราะทองที่ยังดิ้นไปมาเพื่อดับไฟ
ถ้าเขาตายเพราะกรงเล็บบินนี่ งั้นลูกแก้ววิญญาณไฟก็จะสูญเสียการควบคุม จระเข้เกราะทองจะสามารถดับไฟได้อย่างง่ายดายและหนีไปได้
จากจุดนี้ก็เห็นได้ว่าจระเข้นี่ฉลาดไม่น้อย มันสมกับเป็นสัตว์อสูรระดับสวรรค์เลเวล 50
กรร !
ภายใต้เปลวไฟนั้นจระเข้เกราะทองก็ได้คำรามออกมา เสียงของมันดังไปไกลหลายสิบไมล์จนสัตว์อสูรใกล้ ๆ พากันหนีป่าราบ
ยังไงซะนี่ก็คือเสียงคำรามของสัตว์อสูรระดับสวรรค์
ไม่กี่นาทีต่อมาร่างของจระเข้เกราะทองก็แน่นิ่งและทรุดลงไปกับพื้น
หวังเย่าได้ดับไฟที่ตัวมัน ยังไงซะนี่ก็เป็นถึงสัตว์อสูรระดับสวรรค์ขอบเขตราชันย์ ร่างของมันมีค่า ทำไมต้องเผาให้เป็นเถ้าด้วย ? มันจะดีกว่าไหมถ้าเอาเนื้อของมันไปย่างกิน
หลงปู้หยู๋และคนอื่น ๆ รีบวิ่งเข้ามาหาทันที
“มันแข็งแกร่งจริง ๆ ” หลงปู้หยู๋มองไปที่จระเข้เกราะทอง ใบหน้าของเขายากที่จะปกปิดความแปลกใจไว้ได้
ทหารคนอื่น ๆ เองก็เช่นกัน พวกเขาพากันมองหวังเย่าด้วยท่าทีชื่นชม
ยังไงซะถ้าไม่ได้เห็นกับตาก็คงไม่เชื่อ หวังเย่านั้นมีชื่อเสียงที่โด่งดังก็จริงแต่นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นหวังเย่าจัดการกับสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งแบบนี้
พวกเขาต่างก็รู้สึกตะลึงและแปลกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่น้อย
ยิ่งหวังเย่าแข็งแกร่งเท่าไหร่ อนาคตของพวกเขาก็ยิ่งสดใสมากเท่านั้น
ก่อนหน้านี้พวกเขากังวลและหวั่นกลัวกับการเดินทางครั้งนี้ พวกเขากลัวว่าคงจะเดินทางไปไม่ถึงมิติดวงจันทร์
แต่ตอนนี้พวกเขาไม่ต้องกังวลแบบนั้นอีกต่อไป พวกเขาไม่จำเป็นต้องกลับกลางทางเหมือนกับกลุ่มทหารรับจ้างกลุ่มอื่น ๆ
มิติดวงจันทร์นั้นทหารรับจ้างหลายคนก็อยากจะไปที่นั่น แต่โชคร้ายที่พวกเขามีความแข็งแกร่งไม่มากพอ
ลัวจ้าวฮว่าตาเป็นประกายขึ้นมา ดูเหมือนว่าการตัดสินใจเข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างโลกานั้นเป็นทางเลือกที่ถูกต้องแล้ว เขาไม่ต้องรู้สึกเสียใจกับการตัดสินใจครั้งนี้
ด้วยความแข็งแกร่งและพรสวรรค์ของลัวจ้าวฮว่าแล้ว การจะเข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างไหนก็ไม่ใช่ปัญหาแต่อย่างใด แม้ว่าจะเข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างระดับ 3 ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไรแต่เขากลับเลือกเข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างที่เพิ่งก่อตั้งขึ้นมาใหม่ ซึ่งทำให้เพื่อนของเขาต่างก็พากันสับสนและมึนงงในการตัดสินใจของเขา
ตอนนี้ลัวจ้าวฮว่าไม่คิดสงสัยแบบนั้นอีกแล้ว เขาภูมิใจที่เลือกมาอยู่กองกำลังนี้
ทหารคนอื่น ๆ เองก็คิดแบบนี้เช่นเดียวกัน พวกเขาต่างก็พากันดีใจกับการตัดสินใจของตัวเอง
“รองหัวหน้าหลงปู้หยู๋ ตอนแรกนายคิดจะจัดการกับเจ้านี่สินะ หึหึ โชคดีที่หัวหน้าไม่ให้นายลงมือ ไม่งั้นแล้วผลที่ตามมาคงยากจะคิดได้” พี่หลงดึงบุหรี่ขึ้นมาสูบและหัวเราะออกมา
หลงปู้หยู๋รู้สึกอายนิด ๆ และพูดขึ้น “สัตว์อสูรนี่พึ่งจำนวนเอาชนะไม่ได้ ตอนแรกฉันคิดจะพึ่งจำนวนคนที่มากกว่าโจมตีมันแต่เกราะของมันแข็งเกินไป มันยังมีการโจมตีระยะไกลที่ทรงพลังอีกด้วย ทั้งการโจมตีและการป้องกันนั้นยากจะจัดการได้ ถ้าหัวหน้าไม่ลงมือ ฉันเกรงว่าเราคงมีแต่ต้องหนี”
สมาชิกคนอื่น ๆ ต่างก็พากันพึมพำกันออกมา
จ้าวเมิ่งซีและฟ่านฉิงเหมยเดินเข้าไปหาหวังเย่าเพื่อตรวจสอบว่าเขาบาดเจ็บรึไม่
หวังเย่าบาดเจ็บภายในอยู่บ้าง มันทำให้อวัยวะภายในของเขาได้รับแรงกระแทก
แต่เพราะร่างคิงคองนั้นจึงทำให้ร่างของหวังเย่าแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก เมื่อรวมกับการใช้หินห้าสีก่อนหน้านี้ อวัยวะภายในจึงแข็งแกร่งขึ้นมาด้วย การโจมตีแบบนี้ทำอะไรเขาได้ไม่มากนัก
“ฉันบาดเจ็บแค่เล็กน้อย ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง ” หวังเย่ายิ้มและตอบกลับ เขาพักแค่ 2-3 วันก็หายดีแล้ว
“ จระเข้เกราะทองนี่อยู่ระดับสวรรค์เลเวล 57 เลือดและเนื้อของมันคือของมีค่า พวกนายจัดการกับมันละกัน” หวังเย่าสั่งการกับทุกคนก่อนจะเดินไปหาหงอคง เขาตรวจสอบร่างกายที่บาดเจ็บของหงอคง หากหงอคงกินเนื้อได้ เขาคงให้หงอคงกินเนื้อจระเข้นี่เพื่อเป็นการแก้แค้นไปแล้ว
“หงอคง ไม่เป็นไรนะ” หวังเย่าลูบหัวมันก่อนจะดึงเอาผลไม้มาให้มันกิน
หงอคงรับผลไม้ไปกินแต่สีหน้าของมันก็ยังแสดงความเจ็บปวดออกมา
หวังเย่าอดที่จะรู้สึกปวดใจไม่ได้ ตอนนี้เขาอยากให้ระบบมีระบบรักษาเพิ่มขึ้นมาอีก
เขาใช้ระบบตรวจสอบหงอคง ขณะที่กำลังอ่านข้อมูลสถานะของหงอคงอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีตัวหนังสือที่คุ้นเคยปรากฎขึ้นมา
แจ้งเตือน : หงอคงได้รับบาดเจ็บหลายจุด การรับษาบาดแผลจะต้องใช้ค่าประสบการณ์ 120,000 หน่วยและเลือดของโฮสต์อีก 50 มิลลิลิตร จะรักษารึไม่ ?
หวังเย่าตาเป็นประกายขึ้นมา มันกลับมีระบบรักษาอยู่ด้วย ดีจริง ๆ
แต่ค่าประสบการณ์ที่ใช้ในการรักษานั้นมากไปหน่อย มันเพียงพอที่จะเพิ่มเลเวลได้เกือบ 2 เลเวล
แต่เมื่อคิดว่าหงอคงบาดเจ็บไม่ใช่น้อย บาดแผลส่วนใหญ่ต้องรอประมาณ 10-15 วันถึงจะหายดี ส่วนเนื้อที่ขาดไปนั้นกว่าร่างกายจะซ่อมแซมขึ้นมาใหม่ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย
เขาไม่อาจจะปล่อยให้มันบาดเจ็บแบบนี้ได้ เขาไม่อยากให้หงอคงอยู่ในสภาพนี้นานเกินไป
เมื่อเห็นแบบนั้นหวังเย่าก็กัดฟันแน่น เขาเอาผลไม้จำนวนมากออกมาให้หงอคงกิน
ก่อนหน้านี้การวิวัฒนาการและเพิ่มเลเวลให้กับหงอคงนั้น เขาได้ใช้ค่าประสบการณ์ของมันไปเป็นจำนวนมาก ดังนั้นจึงเหลือค่าประสบการณ์ไม่มากนัก ฉะนั้นเขาจึงทำได้แค่ให้หงอคงกินผลไม้เพื่อเพิ่มค่าประสบการณ์เข้าไปอีก
หลงปู้หยู๋และคนอื่น ๆ เริ่มชำแหละชิ้นส่วนของจระเข้เกราะทอง ส่วนเนื้อนั้นเอาไว้ย่างกินได้ ส่วนผิวหนังและหัวของมันจะถูกเก็บเอาไว้
สิ่งแรกที่ต้องทำในการชำแหละคือแยกส่วนที่มีค่าออกอย่างฟัน, เขี้ยวและเกล็ดของมันรวมไปถึงตรวจสอบด้วยว่ามันมีลูกแก้วพลังงานหรือลูกแก้วชีวิตในตัวรึไม่
อย่างที่สองคือตัดเนื้อที่กินได้ออกมา
จระเข้เกราะทองมีขนาดใหญ่ ถึงจะใช้เลี้ยงคน 30 คนก็ยังมีเนื้อเหลืออยู่เป็นจำนวนมาก เนื้อและเลือดของมันมีพลังงานที่สูงซึ่งสามารถช่วยในการพัฒนาร่างกายได้
ผ่านไปเกือบ 1 ชั่วโมงในตอนที่ทุกคนกำลังยุ่งอยู่นั้น ค่าประสบการณ์ของหงอคงก็เพิ่มขึ้นมาเป็น 120,000 หน่วย
หวังเย่าเรียกหงอคงกลับไปที่กำไล ก่อนจะเปิดการรักษาจากระบบให้กับหงอคง
ในพริบตาอาการบาดเจ็บของหงอคงก็หายไปในทันที
หวังเย่าถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เขารู้สึกดีขึ้นมา จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปช่วยพวกทหารชำแหละเนื้อจระเข้เกราะทองต่อ
สุดท้ายหวังเย่า ก็ให้ทุกคนเรียกอสูรของตัวเองออกมาเพื่อกินส่วนที่เหลือของจระเข้เกราะทองโดยรวมไปถึงเลือดของมันด้วย
หลังจากกินเนื้อของจระเข้เกราะทองเข้าไป อสูรของพวกเขาก็จะแข็งแกร่งขึ้น เนื้อแบบนี้แค่ครึ่งกิโลกรัมก็ขายเป็นเงินได้หลายพันเครดิตแล้ว ดังนั้นเนื้อของจระเข้เกราะทองนี่คงขายทำเงินได้หลายล้านเครดิต