ตอนที่ 387 พวกเราก็ไปเดินล่นกันเถอะ
เฉินเชียนโหรวเองก็รู้สึกยากที่จะเอ่ยปาก คืนนี้เธอพยายามหลีกเลี่ยงการปะทะกันโดยตรงกับเฉินฝานซิงแล้ว ลึกๆ ในใจเธอเพียงแค่อยากจะพิสูจน์ให้คนเห็นว่าการที่ผู้จัดการแข่งขันโอเชี่ยนซาวด์คัพยึดรางวัลคืนนั้นเป็นเรื่องโง่เง่าไร้สาระเรื่องหนึ่ง
แต่ไม่คิดว่าจะโดนเฉินฝานซิงแย่งซีนไปได้!
ทำให้เธอกลายเป็นเพียงตัวตลกในค่ำคืนนี้ไปโดยสิ้นเชิง
เมื่อได้เห็นใบหน้างดงามตราตรึงใจของเฉินเชียนโหรวซีดเซียวและมีท่าทีอ่อนแอ ทำให้ซูเหิงถอนหายใจออกมาเบาๆ สีหน้าของเขาค่อยๆ กลับมาอ่อนโยนอีกครั้ง
“ไม่เป็นไร เธอทำดีมากแล้ว กลับไปเถอะ รีบกลับไปพักผ่อน พรุ่งนี้ยังมีธุระต้องทำอีก”
–
เช้าวันรุ่งขึ้น ป๋อจิ่งชวนถูกเผยอันจือเรียกไป
หลังจากที่สวี่ชิงจือและเฉินฝานซิงรับประทานอาหารเช้าเสร็จแล้วแวะเข้าไปเยี่ยมเยียนสกุลเผยจึงได้รู้ว่าเฉินเชียนโหรวออกไปเดินช้อปปิ้งกับเย่ซู่ซู่แล้ว
ทั้งสองคนนั่งพูดคุยอยู่ที่บ้านสกุลเผยอยู่ครึ่งชั่วโมงก็กลับออกไป
“เฉินเชียนโหรวนี่ช่างหาเรื่องจริงๆ เช้าขนาดนี้ก็มาพาคุณนายเผยออกไปแล้ว”
เฉินฝานซิงยิ้มตอบ เมื่อคืนทำเรื่องขายหน้าขนาดนั้น วันนี้ถ้าหากเธอยังไม่ทำตัวดีๆ หน่อย แล้วเธอจะไปสู้หน้าซูเหิงได้ยังไงล่ะ
“ไปกันเถอะ มาเกียวโตทั้งที งั้นพวกเราก็ไปเดินเล่นกันเถอะ”
สวี่ชิงจือถอนหายใจเบาๆ “ก็ได้ ต่อให้ดึงนักลงทุนมาร่วมลงทุนไม่ได้ แต่จะมาเสียเที่ยวไม่ได้”
เฉินฝานซิงเพียงแค่อมยิ้ม ดวงตาฉายประกายลึกซึ้ง
“ไปกันเถอะ”
ศูนย์การค้าแห่งเกียวโต
เฉินฝานซิงเดินตรงดิ่งไปยังโซนสินค้าหรูหราระดับไฮเอนด์
“นี่เธอมีผู้บริหารป๋อแล้วก็เลยจะมาลองใช้ชีวิตแบบคุณนายก่อนล่วงหน้าใช่ไหม เมื่อก่อนไม่เห็นเธอจะสนใจพวกของหรูราคาแพงพวกนี้เลย”
สวี่ชิงจือเอ่ยขึ้นมาระหว่างเดินช้อปปิ้ง ราคาของเสื้อคลุมตัวนั้น แม่แต่คุณหนูบ้านรวยอย่างเธอยังรู้สึกว่าขูดเลือดขูดเนื้อเกินไปเลย
“ราคาของเสื้อตัวนี้ เพียงพอที่จะให้ฉันซื้อเสื้อผ้าทั้งหน้าร้อนได้เลยนะ ทำไมฉันรู้สึกเหมือนตัวเองมาจากชุมชนแออัดเลยล่ะ”
เฉินฝานซิงหัวเราะออกมาเบาๆ “ไม่ขนาดนั้นซะหน่อย ถ้าเธอเป็นคนที่มาจากชุมชนแออัด งั้นคนส่วนใหญ่ในประเทศเราไม่กลายเป็นขอทานไปกันหมดแล้วเหรอ”
“แต่ของแพงๆ พวกนี้ฉันไม่กล้าเอามาเชยชมง่ายๆ หรอกนะ แล้วก็ไม่รู้เลยว่าคนพวกนี้คิดอะไรกันอยู่ ราคาสูงขนาดนั้น จะมีใครมาซื้อ”
“…ต้องมีคนซื้ออยู่แล้ว”
เฉินฝานซิงพูดประโยคความจริงสุดแสนสะเทือนใจออกมาแล้วก็เดินไปด้านหน้าต่อ
“เอ๊ะ…”
สวี่ชิงจือไม่ทันสังเกตเห็นว่าเธอเดินออกไปอย่างกะทันหัน เงยหน้าขึ้นมากำลังจะตะโกนเรียกเธอ ปรากฎว่ากลับเห็นผู้หญิงสองคนกำลังเดินเข้ามาหาเฉินฝานซิง
ภายในดวงตาสะท้อนความแปลกใจออกมาปราดหนึ่ง ก่อนจะเข้าใจได้ทันที
เธอรีบตามเข้าไป
วันนี้เฉินเชียนโหรวมาในชุดเดรสแบบใหม่ล่าสุดของแบรนด์ DKNY ส่วนต่างหูและสร้อยคอก็เป็นเครื่องเพชรแบบเข้าชุดกัน
เมื่อเห็นเฉินฝานซิง เธอก็ขมวดคิ้วมุ่น สายตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความระแวดระวัง
เฉินฝานซิงกลับไม่แม้แต่จะชายตามองเธอ พลันพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม “บังเอิญจังเลย คุณนายเผย”
เย่ซู่ซู่ใส่ชุดเดรสสีฟ้าอ่อนเข้ารูปแบบเรียบง่าย ปักลายลูกไม้ทำให้ดูสุขุมและเรียบร้อย ผมยาวรวบต่ำ ดูสง่างามอ่อนโยน
เมื่อเห็นเฉินฝานซิง ใบหน้าที่เฉยเมยเริ่มเผยให้เห็นรอยยิ้มออกมา “บังเอิญจริงๆ เธอ…มาช้อปปิ้งที่นี่เหรอ”
เฉินฝานซิงส่ายหน้า “มาเดินเล่นเฉยๆ ไม่ค่อยชินกับบรรยากาศที่นี่ เดินไปเดินมา…ก็เลยมาออกที่ตรงนี้นี่แหละค่ะ”
“อย่างนี้นี่เอง ไม่งั้นเราไปเดินด้วยกันสิ”
“งั้นก็ดีไปเลยค่ะ” แน่นอนว่าเฉินฝานซิงไม่ปฏิเสธ
ขณะเดียวกันเย่ซู่ซ่ก็หันไปเห็นสวี่ชิงจือที่ยืนอยู่ข้างเฉินฝานซิง เห็นเธอแต่งกายดูสุภาพเรียบร้อย กิริยามารยาทเหมาะสม จึงทำให้รู้สึกสนิทสนมขึ้นกว่าเดิมไปโดยปริยาย
“ท่านนี้คือ…”
“ฉันเป็นเพื่อนกับฝานซิง สวี่ชิงจือค่ะ รบกวนคุณนายเผยก็ช่วยพาฉันไปเดินเล่นด้วยจะได้ไหมคะ”
ตอนที่ 388 เธอจะมาไม้ไหนอีก
สีหน้าของเย่ซู่ซู่ค่อยๆ ดูผ่อนคลายขึ้นกว่าเดิม “ได้แน่นอน”
แต่สีหน้าของเฉินเชียนโหรวกลับดูแย่ลงกว่าเดิม
หลังจากผ่านเรื่องเมื่อคืนมา วันนี้เธอตั้งใจตื่นขึ้นมาแต่เช้าเพื่อมาทำดีกับสกุลเผยเพียงเพื่อต้องการจะกอบกู้บางอย่างคืนมา
เธอตระหนักดีว่าในการทำธุรกิจ บางครั้งมีหลายๆ เรื่องที่ผู้ชายมักไม่กล้าจะเอ่ยปาก หรืออาจจะเป็นเรื่องที่หาทางเปิดประเด็นไม่ได้ สมาชิกผู้หญิงในครอบครัวจึงเป็นช่องทางเข้าหาที่ดีเสมอ
ส่วนประธานเผยเองก็รักใคร่เอ็นดูภรรยาเป็นอย่างมาก ซึ่งเป็นเรื่องที่ใครๆ ต่างก็รู้กันดี จัดการกับคุณนายเผยได้แล้ว เรื่องการลงทุนก็จะไม่มีอะไรยากไปโดยปริยาย
เมื่อคืนอุตส่าห์ตั้งใจหาข้อมูลห้างชื่อดังในเมืองนี้โดยเฉพาะ คิดไม่ถึงว่าเดินเล่นได้ไม่ทันไรก็มาเจอกับพวกเธอสองคนเสียก่อน
คิดอะไรไม่ดีกับเธออยู่แน่ๆ เลยใช่ไหม
จากการเดินช้อปปิ้งกันสองคนก็กลายเป็นสี่คน
เฉินเชียนโหรวฉวยโอกาสตอนที่เย่ซู่ซู่ไม่ทันได้สังเกต เดินไปด้านหน้าเฉินฝานซิงพร้อมกับพูดออกมาเบาๆ
“เรื่องเมื่อคืน…คงจะสาแก่ใจเธอแล้วสินะ”
เฉินฝานซิงเหลือบตามองเธอ จากนั้นก็แสยะยิ้มออกมา
“เมื่อคืนได้เห็นเธอเสียหน้าขนาดนั้น แน่นอนว่าต้องสาแก่ใจฉันอยู่แล้ว”
“เธอ…” เฉินเชียนโหรวกำลังจะปรี๊ดแตกเลือดขึ้นหน้า แต่เธอยังคงพอมีสติพอที่จะเหลือบไปมองเย่ซู่ซู่ที่อยู่ด้านหน้าปราดหนึ่ง ก่อนจะกัดฟันพลางพูดในลำคอ
“เฉินฝานซิง เธอได้ใจไปได้ไม่นานหรอก การแข่งขันปรุงน้ำหอมครั้งนี้ที่ฝรั่งเศส ฉันจะต้องทำให้เธอขายหน้าคนทั้งโลก”
เฉินฝานซิงพยักหน้าโดยไม่ได้เก็บมาเป็นอารมณ์ใดๆ “เอาสิ ฉันก็อยากจะเห็นเหมือนกัน Rosanna ที่มีชื่อเสียงโด่งดังอย่างเธอ จะทำให้ฉันขายหน้าคนทั้งโลกได้ยังไง พูดตามตรง การแข่งขันปรุงน้ำหอมนั่นน่ะ ฉันตั้งตารอกว่าเธอเยอะ…”
ระหว่างที่พูด เธอก็หันไปมองทางสวี่ชิงจือที่กำลังช่วยเย่ซู่ซู่เลือกเสื้อผ้าอยู่ด้านหน้า ก่อนจะพูดออกมา “นี่ซูเหิงให้เธอมาช่วยเขาดึงสกุลเผยไปร่วมลุงทุนสินะ ดูเหมือนวันนี้เธอจะเตรียมตัวมาไม่น้อย”
เฉินเชียนโหรวรีบมองเธอด้วยท่าท่างระวังตัว “ครั้งนี้ฉันจะต้องช่วยซูซื่อดึงเงินลงทุนก้อนนี้ไปให้ได้”
“มีความมั่นใจถือเป็นเรื่องดี” เฉินฝานซิงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงคลุมเครือ “แต่ว่า ในเมื่อเธอให้ความสำคัญกับเงินทุนก้อนนี้ขนาดนั้น ลองคิดดูสิ…ฉันไม่มีทางปล่อยให้เธอได้มันไปง่ายๆ หรอกนะ”
เฉินเชียนโหรวตกตะลึง “เฉินฝานซิง เธอจะมาไม้ไหนอีก”
เฉินฝานซิงชำเลืองมองเธอปราดหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไรต่อ เพียงแต่เร่งฝีเท้าเพื่อเดินไปหาเย่ซู่ซุ่
เฉินเชียนโหรวร้อนรน รีบตามไปทันที ก่อนจะเบียดเข้าไประหว่างกลางของเย่ซู่ซู่และสวี่ชิงจือให้แยกจากกัน
ในที่สาธารณะแบบนี้ สวี่ชิงจือไม่อยากจะมีเรื่องมีราวกับเฉินเชียนโหรวจึงอดกลั้นไว้ แล้วถอยไปด้านหลังสองก้าวเพื่อเดินกับเฉินฝานซิงแทน
“ฉันล่ะนับถือเธอจริงๆ ที่เป็นพี่น้องกับยัยผู้หญิงแบบนี้ได้ คุณพระ ฉันล่ะเชื่อเลย นี่เป็นคนที่น่ารังเกียจที่สุดบนโลกใบนี้แบบไม่มีใครเทียบได้เลยจริงๆ…”
เฉินฝานซิงมองดูเฉินเชียนโหรวเดินข้างเย่ซู่ซู่อยู่ไกลๆ เห็นท่าทางที่แสร้งทำเป็นพะว้าพะวงนั้น ในดวงตาก็ฉายประกายรอยยิ้มจางๆ ออกมา
ไม่ทันไร พวกเธอก็ไปอยู่ในโซนเครื่องสำอาง เฉินเชียนโหรวรีบแนะนำเครื่องสำอางไฮแบรนด์ให้เย่ซู่ซู่ เธอหยิบน้ำหอมแบรนด์หรูราคาแพงดังระดับโลกขวดทดลองมาแล้วนั่งลงข้างเย่ซู่ซู่
“น้ำหอมรุ่นนี้ กลิ่นหอมสดชื่น เรียบง่ายและสง่างาม ฉันว่ามันเหมาะกับคุณนายมากเลย มาค่ะ ฉันจะลอง…”
เย่ซู่ซู่ยิ้มแหยๆ “ไม่…”
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณลองดูก่อน ฉันคิดว่าน้ำหอมกลิ่นนี้เหมาะกับคุณมากจริงๆ”
ระหว่างพูดเฉินเชียนโหรวก็จับมือของเย่ซู่ซู่มาด้วยท่าทางสนิทสนม ก่อนจะหยดน้ำหอมหนึ่งหยดลงไปบนข้อมือของเธอ
“คุณลองดมดูสิคะ…”
สีหน้าเย่ซู่ซู่เปลี่ยนไปเล็กน้อยจนยากจะสังเกต เธอยกมือขึ้นมาวางไว้ที่ปลายจมูกเพื่อดมกลิ่น จากนั้นก็พยักหน้าด้วยท่าทางนิ่งเฉย