กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 21
ชาร์ลีค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนในขณะที่ทุกคนอ้าปากค้างด้วยความไม่เชื่อ
ทันใดนั้นสายตาของคนทั้งห้องก็จับจ้องมาที่เขา
“ชาร์ลี นี่เธอกำลังทำอะไรอยู่! นั่งลง!” เอเลนร้องลั่นด้วยความรังเกียจ
เขาไม่ได้สนใจเลยว่าตอนนี้เขายืนอยู่ที่ไหน! ไม่มีใครคนไหนกล้าลุกขึ้นยืนในช่วงเวลาแบบนี้ แต่ไอ้ขี้แพ้คนนี้พร้อมที่จะขโมยซีนตอนนี้!
เจอรัลด์ และเควินสบตากัน และกระซิบว่า “เดี่ยวนะ เขาเป็นประธานเอ็มแกรนด์ กรุ๊ป จริงหรือ?”
ทันทีหลังจากนั้น พวกเขาก็ส่ายหัว
ไม่มีทาง ถ้าเขาเป็นประธานบริษัทจริง ๆ แล้วแม่ยายจะกล้าดุเขาได้อย่างไร?
“ไอ้ขี้แพ้ นี่นายคิดว่ากำลังทำอะไรอยู่? นั่งลงเดี่ยวนี้!” แฮโรลด์ตะโกนด้วยน้ำเสียงรำคาญบนเวที
ชาร์ลีจ้องมองเขาอย่างเย็นชา จากนั้นโดยไม่สนใจสายตาที่งุนงง และสับสนของทุกคนเขาจึงตรงไปที่ดอริส และกระซิบข้างหูเธอ
ดอริสพยักหน้าเล็กน้อยขณะรับฟัง
ฉากนี้เองมันทำให้ทุกคนใจเต้นรัว!
ดอริส ยัง! รองประธานแห่งเอ็มแกรนด์ กรุ๊ป! ที่สุดแห่งความสง่างามอันเลื่องชื่อในโอลรัส ฮิลล์! ชาร์ลีคนไร้ประโยชน์แห่งตระกูลวิลสันจะมารู้จักเธอได้อย่างไร? แต่ในความเป็นจริงแล้ว จากที่เห็นพวกเขาก็ดูเหมือนสนิทสนมราวกับว่ารู้จักกันมาก่อน
หลังจากที่เขาได้พูดโดยไม่สนใจสายตาที่อยากรู้อยากเห็นเหล่านั้น ชาร์ลีก็ก้าวออกจากห้องโถงเพื่อไปตามหาแคลร์
ในส่วนของดอริสนั้น เธอลุกขึ้นยืน และก้าวขึ้นเวทีพร้อมคว้าไมโครโฟน และเริ่มกล่าวขึ้นเมื่อทุกคนจ้องมองเธออย่างงุนงง “สวัสดีค่ะทุกท่าน ดิฉัน ดอริส ยัง อยากเรียนให้ทุกท่านทราบว่าคุณชาร์ลี เวด ได้ไปพบกับท่านประธานของเราที่ด้านนอกห้องโถงมาก่อนหน้านี้ และท่านประธานของเราก็ได้ฝากข้อความผ่านเขามาถึงฉันค่ะ”
ทุกคนถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อได้ยินว่าชาร์ลีไม่ใช่ท่านประธานคนนั้น
เควินพึมพำอย่างดูถูกเหยียดหยาม “มันเป็นแค่การพบกันโดยบังเอิญงั้นเหรอ เขาจะไร้ยางอายขนาดนี้ได้ยังไงที่จะกล้าไปตีสนิทคนของท่านประธาน! เขานี่ช่างไร้ประโยชน์จริง ๆ ”
เจอรัลด์ยักไหล่อย่างไม่แยแส และยิ้ม “นี่คือสิ่งที่ไม่มีใครทำอยู่แล้ว”
ในขณะเดียวกันบนเวทีดอริสก็มองไปที่คุณท่านวิลสัน และมีสีหน้าเย็นชา
“ท่านประธานได้ขอให้ดิฉันแจ้งให้ทุกท่านทราบ…”
“… นั่นคือทางเอ็มแกรนด์ กรุ๊ป ได้ขอยุติความร่วมมือกับทางวิลสัน กรุ๊ป โดยมีผลทันที สัญญาประกาศเป็นโมฆะ!”
“อะไรนะ!”
เสียงตะโกนดังก้องในห้องโถงในชั่วพริบตา ไม่มีใครคาดคิดว่าดอริสจะพูดเช่นนั้น
ทุกคนตกตะลึง และงุนงงกับการพลิกแผนอย่างกะทันหัน
ประหนึ่งเลือดไหลออกจากใบหน้าของคุณท่านวิลสัน เธอรีบไปหาดอริส และพูดว่า “คุณดอริสคะ คุณหมายถึงอะไร? ทำไมต้องตัดสินใจอย่างกะทันหันแบบนี้? ทางเราทำอะไรผิดหรือเปล่า”
เธอเชิญเหล่าผู้บริหาร และแขกผู้มีเกียรติทุกคนมาร่วมงานเลี้ยงในคืนนี้โดยหวังว่าจะเพิ่มชื่อเสียงให้กับพวกเขาในโอลรัส ฮิลล์
หากมีการประกาศยุติโครงการในวันนี้ ตระกูลวิลสันจะถูกดูหมิ่นและถูกเหยียบย่ำในสังคมเป็นแน่!
ดอริสกล่าวอย่างหนักแน่นว่า “เดิมทีความร่วมมือนี้ก่อตั้งขึ้นเนื่องจากท่านประธานของเรากับคุณแคลร์ แต่จู่ ๆ คุณก็มาแต่งตั้งแฮโรลด์ให้เป็นผู้รับผิดชอบโครงการนี้! ขออภัยนะคะ ทางเราไม่สามารถยอมรับการกระทำที่ไร้ความยุติธรรมเช่นนี้ได้!”
หลังจากนั้นดอริสก็ลดไมโครโฟนลงและเดินออกจากห้องโถงไป
คุณท่านวิลสันทรุดตัวลงอยู่บนเวที ใบหน้าของเธอซีดราวกับแผ่นกระดาษ
เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าสติปัญญาอันน้อยนิดของเธอจะโยนโอกาสที่หายากมากออกไปนอกหน้าต่างเป็นที่เรียบร้อย!
หากเธอรู้ว่าพวกเขาจะลงเอยเช่นนี้ เธอก็คงไม่แลกตำแหน่งของแคลร์มาเป็นแฮโรลด์เป็นผู้บริหารแม้ว่าจะมีใครเอาปืนมาจ่อหัวเธอ!
ในทางกลับกันแฮโรลด์ก็ทรุดลงไปเช่นกัน นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ดูเหมือนว่าดอริสกำลังกำหนดเป้าหมายไปที่เขา แต่เขาจำไม่ได้ว่าเคยทำให้เธอขุ่นเคืองเมื่อไหร่!
เขาเดินไปหาคุณยายของเขา และถามอย่างสิ้นหวังว่า “คุณยายครับ ได้มีการประกาศแต่งตั้งผู้บริหารเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แล้วคุณยายจะไม่เสียใจกับการตัดสินใจของคุณยายไปใช่ไหมครับ?”
คุณท่านวิลสันพยายามที่จะยืนขึ้นจนสุดฝีเท้า เธอยกมือขึ้น และตบหน้าเขาพร้อมกับดุด่าอย่างโกรธเกรี้ยว “ไอ้สารเลว! นี่แกยังกล้าคิดเรื่องตำแหน่งแบบนี้ได้อย่างไร! รีบมากับฉันแล้วไปหาแคลร์เดี๋ยวนี้!”