กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 27

เช่นเดียวกับที่เอเลนตื่นเต้นสุดขีด ทันใดนั้นเควินก็ประกาศเสียงดังขึ้นมาว่า “คุณลุงกับคุณป้า ใจเย็น ๆ นะครับ ผมจะไปคุยกับพวกเขาเดี๋ยวนี้ เดี่ยวรอฟังข่าวดีของผมนะครับ!”

เอเลนรู้สึกว่าการปรากฏตัวของเควินที่นี่ ทำให้พวกเขารู้สึกปลอดภัยมากที่สุด เธอจึงโพล่งอย่างตื่นเต้นว่า “เควิน ฉันขอไปกับคุณด้วย!”

ชาร์ลีพูดแทรกอย่างรวดเร็ว “คุณแม่ครับ ผมคิดว่าคุณแม่ควรอยู่ห่าง ๆ ดีกว่า หากเควินไม่สามารถแก้ปัญหาได้ คุณแม่อาจมีปัญหา!”

“ห๊ะ!” เอเลนคำรามอย่างโกรธ ๆ “นี่เธอกล้าสงสัยในความสามารถของเควินงั้นเหรอ?!”

เหล่าบรรดาลุงๆป้าๆคนอื่น ๆ คาดหวังว่าเควินจะช่วยให้พวกเขาได้เงินกลับคืนมา ตอนนี้ชาร์ลีกำลังฮึมฮัมเพลง และมันทำให้พวกเขารู้สึกไม่พอใจ และหงุดหงิดกับเขาเป็นอย่างมาก

เมื่อเผชิญหน้ากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เสียงพึมพำของชาร์ลีพูดอย่างเรียบเฉยว่า “คุณแม่ครับ มันจะดีกว่าถ้าคุณรอที่นี่ มันจะเป็นการดีที่สุดถ้าเราอยู่เฉย ๆ ไว้ก่อน”

เอเลนพบว่าน้ำเสียงของเขาน่าขยะแขยง และเธอก็ด่าทันที “หุบปากเน่า ๆ ของแกไปเลย! นี่ไม่ใช่ที่ของแกที่จะมาพูด!”

ความหยิ่งผยอง และความเย่อหยิ่งถูกเขียนขึ้นทั่วใบหน้าของเควิน เขาเยาะเย้ยถากถาง “นายมันไม่เก่งสักอย่าง แต่ยังมาขี้อิจฉาคนอื่นอีก นายคิดว่าฉันเป็นเหมือนนายงั้นเหรอ เป็นคนขี้แพ้ที่ทำได้แค่ยืนอยู่ตรงนี้และภาวนางั้นเหรอ?”

เมื่อเห็นว่าแม่สามีของเขาจะไม่ฟังเขา ชาร์ลียักไหล่ และพูดเบา ๆ ว่า “โอเคครับ งั้นผมรอฟังข่าวดีแล้วกันนะครับ คุณไวท์”

ชาร์ลีผิดหวังในตัวแม่ยายของเขามาก เธอช่างหมกมุ่น และงมงายเกินไป แถมบ่อยครั้งที่เธอก็งมงายกับสิ่งที่มองไม่เห็น พูดให้ชัด ๆ ได้ว่าเธอเป็นหญิงชราที่มีผมยาวมากกว่าปัญญาตัวเอง

เหตุการณ์ในวันนี้ดูเหมือนจะไม่มีอะไรมากไปกว่าข้อพิพาทเกี่ยวกับการฉ้อโกงทั่วไป แต่ด้วยการมองการณ์ไกลเพียงเล็กน้อย เราจะรู้ว่ามันเกี่ยวข้องกับอุบายที่เลวร้ายกว่านั้นมาก เอเลนนั้นดื้อรั้นเกินกว่าที่จะฟังเขา และยืนกรานที่จะลุยด้วยตัวเอง มันคงจะดีกว่าถ้าเธอได้เรียนรู้บทเรียนของตัวเองในตอนนี้

แน่นอนว่าเอเลนไม่รู้ว่าชาร์ลีเป็นห่วงเธออย่างแท้จริง เธอจ้องมองเขาอย่างดุร้ายก่อนจะหันไปหาเควิน และกล่าวขอโทษ “เควินได้โปรดอย่าไปคิดมากกับคำพูดของคนอย่างเขา ฉันเชื่อในตัวคุณ…”

เควินหัวเราะอย่างมีชัย และพูดว่า “ไม่ต้องห่วงนะครับคุณป้า ผมจะไม่ก้มลงไปที่ระดับเดียวกับคนโง่หรอกครับ”

จากนั้นเขาก็หันไปทางอาคาร และพูดด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจว่า “คุณป้าครับ เราไปกันเถอะ!”

“ได้เลย!”

เควินพาเอเลนฝ่าฝูงชน และเดินไปยังทางเข้าของเอเซล อินชัวร์รันส์

ทันทีที่พวกเขามาถึงประตู เขาตะโกนเสียงดังกับพนักงานที่ขวางทางเข้าทันที “ฟังฉันนะไปบอกเจ้านายของนายให้คืนเงินให้พวกเขาทันที! มิฉะนั้นฉันจะกลับมาพร้อมกับทีมทนายความและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย และฉันจะพังประตูของนาย จับนาย และเจ้านายของนาย!”

เอเลนกล่าวเสริมว่า “พวกนายได้ยินเขาไหม เจ้าพวกบ้า! หากนายไม่ทำตามล่ะก็ คุณไวท์จะส่งพวกนายเข้าคุก!”

พนักงานที่ยืนอยู่ด้านหน้ามีท่าทีกังวลเล็กน้อย เขารีบพูดว่า “ผมขอโทษนะครับ ผมเป็นแค่รปภ. ผมไม่ได้มีความรับผิดชอบกับธุระของพวกคุณ!”

เควินพูดอย่างเย็นชา “โทรหาเจ้านายของนายเดี่ยวนี้! บอกเขาว่าฉันชื่อ เควิน ไวท์แห่งตระกูลไวท์ในโอลรัส ฮิลล์! ขอให้เขามาพูดคุยกับฉันเป็นการส่วนตัว อย่ามาพูดทีหลังว่าฉันไม่ได้เตือนเขา!”

เควินเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งเมื่อเขาพูด

แม้ว่าตระกูลไวท์จะไม่ใช่ตระกูลอันดับต้น ๆ ในโอลรัส ฮิลล์ แต่พวกเขาถือว่าเป็นชนชั้นกลางของสังคมที่นี่

ในขณะเดียวกัน คนคนนี้ไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากเป็นหัวหน้าของบริษัทที่มีการฉ้อโกงเกิดขึ้น เขาจะนิ่งอยู่ได้อย่างไรหลังจากได้ยินชื่อของเขา

พนักงานตัวสั่นเล็กน้อยทั้งๆที่ไม่รู้ภูมิหลังที่แท้จริงของเขา เขารีบโทรหาเจ้านายของเขาทันที