ตอนที่ 247 : การกลับมาของโจวอวิ๋น
ตอนนั้นเองโทรศัพท์ก็ดังขึ้น หวังเย่าหยิบขึ้นมาดูและพบว่าเป็นโจวอวิ๋นที่โทรมา
“ฮ่าฮ่า ในที่สุดก็กลับมาแล้วหรือ ? ” หวังเย่าอารมณ์ดีอย่างมาก ช่วงนี้เขาไม่มีปัญหาอะไร นอกจากเรื่องที่สัตว์อสูรเข้ามาบุกรุกเมืองต่าง ๆ ที่มันทำให้เขากังวลแล้ว ทุกอย่างก็ถือว่าเป็นไปในทิศทางที่ดี
กลุ่มทหารรับจ้างโลกานั้นได้เลื่อนขึ้นเป็นระดับ 2 อสูรทั้งสามของเขาก็พัฒนาเป็นอย่างดี บริษัทก็เริ่มลงตัวมากขึ้น การตกแต่งบ้านก็เป็นไปอย่างรวดเร็ว ความแข็งแกร่งของเขาขึ้นไปถึงระดับ A การรับสมาชิกใหม่นั้นก้าวหน้าและได้รับศิษย์จากสำนักแปดหมัดมา ตอนนี้โจวอวิ๋นก็ยังกลับมาแล้วด้วย
เขากดรับโทรศัพท์ทันที
“อาเย่า ? ” น้ำเสียงของอีกฝ่ายฟังดูกังวล
“ว่าไง….โจวอวิ๋น ฉันเอง” หวังเย่าหัวเราะออกมา “นายเป็นยังไงบ้าง ? ”
“อาเย่า ฉันกลับมาแล้ว ฉันเพิ่งเข้าเมืองมา ฉันอยากกลับมาช่วยนาย” โจวอวิ๋นโล่งอก การที่เขาได้เข้าร่วมกองทัพตามที่หวังเย่าบอกเอาไว้ จากวันนั้นจนถึงวันนี้ก็ผ่านมา 1 ปี 1 เดือนแล้ว ในที่สุดเขาก็ได้กลับมา
“ฉันกำลังขาดคนพอดี ฉันอยากให้นายมาช่วย” หวังเย่าพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ตอนนี้นายอยู่ไหน ฉันจะให้คนไปรับ”
เมื่อได้ที่อยู่ของโจวอวิ๋นมา หวังเย่าก็โทรหาลัวจ้าวฮว่าให้ส่งคนไปรับโจวอวิ๋นทันที
ลัวจ้าวฮว่าจดที่อยู่ตามที่หวังเย่าบอกมาก่อนจะเดินทางไปที่ทางเหนือของเมืองทันที
แค่ 30 นาทีเขาก็กลับมา
“หัวหน้า คนที่คุณให้ฉันไปรับมาถึงแล้ว” ลัวจ้าวฮว่าเคาะประตู
“เข้ามาได้”
ทันทีที่เปิดประตูออกก็พบกับชายหนุ่มหน้าตาดูเฉยเมยเดินเข้ามา จากนั้นชายหนุ่มผู้นั้นก็เผยสีหน้าตื่นเต้นออกมาเมื่อพบกับหวังเย่า
“อาเย่า” โจวอวิ๋นแทบจะร้องไห้ออกมาเมื่อได้พบหวังเย่าเป็นครั้งแรกหลังจากที่ไม่ได้พบกันมา 1 ปี
“ใจเย็น ๆ นั่งลงก่อน เล่าให้ฉันฟังสิว่านายเจอเรื่องอะไรมาบ้าง” หวังเย่าหัวเราะออกมา
โจวอวิ๋นมองไปที่ฟ่านฉิงเหมยที่นั่งอยู่ข้าง ๆ หวังเย่า เขาไม่ได้คิดอะไรมากก่อนจะนั่งลงทันที
เมื่อโจวอวิ๋นเล่าประสบการณ์ที่ตัวเองเจอจนจบ หวังเย่าก็พยักหน้าด้วยความพอใจ
ตลอดเวลาที่ผ่านมา โจวอวิ๋นพยายามอย่างหนัก เขาเรียนรู้เรื่องการสำรวจและสอดแนม อินทรีย์ทองทั้งสองของเขาก็เลเวลเพิ่มขึ้นถึง 20 ภายในปีเดียว การมาถึงระดับนี้ได้ถือว่าไม่ง่ายเลยสำหรับเขา
แต่ความแข็งแกร่งระดับนี้แล้วการจะช่วยหวังเย่านั้นมันยังไม่พอ ดังนั้นหวังเย่าจึงตั้งใจจะเพิ่มเลเวลให้กับอสูรของโจวอวิ๋นก่อน
“ฉันจะให้นายพักที่นี่ไปก่อน ให้นายปรับตัวกับเมืองนี้ อีกสักพักฉันจะพานายกลับไปที่เมืองอรุณเพื่อไปเยี่ยมพ่อกับแม่นาย”
เพราะหวังเย่าวางแผนจะกลับไปที่เมืองอรุณมานานแล้ว เขาอยู่เมืองหัวเซี่ยมามากกว่า 1 ปี เขาตั้งใจจะตั้งรกรากที่นี่ แต่หลังจากที่เดินทางออกมานานแบบนี้ ก็ถึงเวลาที่ต้องกลับไปยังบ้านเกิดบ้าง อีกอย่างเขามีธุระบางอย่างที่ต้องไปจัดการ
“ได้” โจวอวิ๋นยินดีอย่างมาก เขากังวลว่าจะไม่มีที่ให้พัก การที่ได้พักที่นี่ก็ถือว่าแก้ปัญหาเรื่องนี้ได้
“อาเย่า สถานการณ์ของนายในตอนนี้เป็นยังไงบ้าง ? ไม่ไปเรียนที่มหาวิทยาลัยหัวเซี่ยแล้วหรือ ทำไมถึงมาโผล่ที่นี่ได้ อีกอย่างดูท่าทางแล้วนายคงเข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างนี้และกลายเป็นกระดูกสันหลังของพวกเขาแล้วสินะ”
โจวอวิ๋นมองไปรอบ ๆ พร้อมกับรับรู้ได้ถึงสายตาของผู้คนจำนวนมากที่จับจ้องมาที่เขา
หวังเย่ายิ้มออกมา เขาไม่ได้ตอบกลับ เขารู้ว่าโจวอวิ๋นฝึกกับกองทัพมา โดยพื้นฐานแล้วเขาอยู่แต่นอกเมือง ดังนั้นเขาจึงไม่ชินกับการใช้ชีวิตในเมืองเท่าไหร่
“ฉันจัดที่พักให้นายแล้ว นายไปพักเถอะ พรุ่งนี้ค่อยไปฉลองวันชาติด้วยกัน”
หลังจากที่จัดการเรื่องโจวอวิ๋นเสร็จ หวังเย่าก็ดูข่าวเพิ่มเติมทันที
…
“โจวอวิ๋น นายอยู่ห้องนี้ไปก่อน ” ลัวจ้าวฮว่าได้พาโจวอวิ๋นไปยังห้องว่าง ชั้นนี้จุคนได้ถึง 200 คน แต่ตอนนี้กลุ่มทหารรับจ้างโลกามีคนแค่ 100 คน มันยังมีห้องว่างเหลืออีกเยอะ
โจวอวิ๋นยิ้มตอบกลับ “ขอบคุณมากอาลัว นายไปจัดการธุระตัวเองเถอะ”
หลังจากที่ลัวจ้าวฮว่าเดินออกไปแล้ว โจวอวิ๋นก็ได้เข้าไปอาบน้ำ จากนั้นเขาก็เอาของในกระเป๋ามิติออกมาจัดห้องก่อนจะนอนลงไป เขาทำการชาร์จโทรศัพท์พร้อมกับตรวจสอบข่าวดู เพราะหวังเย่าไม่ได้เล่าสถานการณ์ของเมืองหัวเซี่ยให้เขาฟัง
ตอนแรกเขาค้นหาข่าวดัง ๆ ที่เกิดขึ้นและอดไม่ได้ที่จะแปลกใจ “ไม่คิดเลยว่าจะมีเรื่องเกิดขึ้นมากมายแบบนี้ในปีที่ผ่านมา ฉันกลับมาทันเวลาจริง ๆ มันทันทั้งวันชาติและยังได้เห็นพวกสำนักลับเข้าร่วมการชุมนุมศิลปะการต่อสู้อีก ถ้าเป็นไปได้ฉันก็อยากเข้าไปดูการประมูลด้วย แต่ดูจากจำนวนผู้เข้าร่วมประมูลแล้วคงยาก การที่จะได้เข้าร่วมงานนี้คงต้องมีตำแหน่งอยู่บ้าง”
ตอนที่เขาเข้าใจเรื่องนี้เขาก็คิดสักพักก่อนจะพึมพำบางอย่างออกมา “แล้วกลุ่มทหารรับจ้างโลกาก่อตั้งขึ้นมาได้ยังไง อาเย่ามีตำแหน่งอะไรในกองกำลังนี้ ? ”
เขาได้ทำการค้นหาเรื่องนี้ต่อ เมื่ออ่านข้อมูลดูเขาก็ต้องอึ้ง
“อาเย่า….กลับเป็นคนก่อตั้งกลุ่มทหารรับจ้างนี้ขึ้นมา อาเย่าไปพบโชคอะไรเข้า ? เพราะการจะสร้างกลุ่มทหารรับจ้างจะต้องใช้เงินเป็นจำนวนมาก พวกคนรวยทั่วไปคงไม่อาจจะทำได้อย่างง่ายดาย อย่างมากก็คงตั้งได้แค่กลุ่มทหารรับจ้างเล็ก ๆ ที่คอยจัดการกับเรื่องส่วนตัวและคอยรับภารกิจระดับต่ำเท่านั้น ”
โจวอวิ๋นตกตะลึง เขายังคงอ่านข้อมูลต่อไปพร้อมสีหน้าที่ประหลาดใจมากขึ้นเรื่อย ๆ
“กลุ่มทหารรับจ้างโลกาได้ขึ้นเป็นระดับ 2 สวัสดิการก็ดีอย่างมาก อีกทั้งทหารยังได้ทำสัญญากับสัตว์อสูรระดับสูง อาเย่า นายนี่รวยจริง ๆ ”
โจวอวิ๋นตะลึง ด้วยการที่มีสัตว์อสูรระดับสูงแบบนี้ให้ ทุกคนจึงอยากเข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างโลกา
แต่เขารู้ว่าเขาแข็งแกร่งไม่มากพอ ยังไงซะ โจวอวิ๋นในตอนนี้ก็โดดเด่นแค่ในเรื่องการสำรวจเท่านั้น
“อาเย่าเป็นหัวหน้างั้นหรือ ? ” โจวอวิ๋นอดไม่ได้ที่จะลองค้นหาเรื่องของหวังเย่าดูอีกครั้ง ตอนนี้ก็มีข่าวมากมายเกี่ยวกับหวังเย่าโผล่ขึ้นมา
โจวอวิ๋นตรวจสอบข้อมูลเหล่านั้น “อันแรกเรียนจบใน 1 ปีจากมหาวิทยาลัยหัวเซี่ย ตอนที่ยังเรียนไม่จบก็เป็นผู้ตรวจสอบ 1 ดาวแล้ว, ทำการประมูลแร่ไฟ, ก่อตั้งบริษัท, ก่อตั้งกองทหาร…”
ข่าวพวกนี้มีภาพประกอบอยู่ด้วย ดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่เรื่องโกหก
“บ้าไปแล้ว ! ” โจวอวิ๋นสบถออกมา ยังไงซะในการฝึกภายในกองทัพนั้นเขาก็ไม่อาจจะสบถออกมาได้ เขาเพิ่งออกจากกองทัพมาแค่วันเดียวกลับสบถออกมาติดต่อกันหลายครั้งแล้วในวันนี้ หากหัวหน้าเก่าเขารู้เข้า เขาคงโดนลงโทษไปแล้ว
“อาเย่านี่ไม่ธรรมดาแล้ว นายทำอะไรที่ฉันคาดไม่ถึงจริง ๆ ” โจวอวิ๋นส่ายหน้า ราวกับจะสลัดภาพชายหนุ่มผู้อ่อนแอในหัวของเขาออกไป
“เฮ้อ…” เขาลุกขึ้นนั่งก่อนจะสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์
“การที่ฉันตัดสินใจจะติดตามอาเย่านั้นนับเป็นเรื่องที่ฉลาดมาก เขาใช้เงินจำนวนมากในการฝึกฝนฉัน เขายังให้เงินที่บ้านฉันด้วย ความเอื้อเฟื้อแบบนี้ ฉัน โจวอวิ๋น ไม่มีทางลืม ฉันจะตอบแทนนายอย่างเต็มที่ อาเย่า”
สำหรับว่าโจวอวิ๋นจะคิดอะไรอยู่นั้น หวังเย่าไม่อาจจะรู้ได้ ท่าทีที่เขาแสดงต่อโจวอวิ๋นนั้นยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม
แน่นอนเขาไม่คิดจะบังคับใครเพราะความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนและลูกน้องนั้นไม่เหมือนกัน เขาไม่อยากเสียเพื่อนสนิทของเขาไป