บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 42
คำถามของเจ้าหน้าที่ทำให้หัวใจของมาเดลีนหยุดนิ่ง มันยังตอกย้ำทำให้เธอนึกขึ้นได้
ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ได้ถูกวางแผนไว้แล้วตั้งแต่ต้น และทุกคนมีส่วนเกี่ยวข้องกับมัน
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะเธอตกหลุมรักผู้ชายที่เธอไม่คู่ควร
มาเดลีนคว้าแท่งเหล็กเย็นๆด้วยความสิ้นหวังและคุกเข่าลงบนพื้น
‘เจเรมี่ วิทแมน ถ้าหากมีทางไหนที่สามารถย้อนกลับไปได้อีกครั้ง ฉันคงเลือกไม่ขอพบเจอคุณ..’
มาเดลีนไม่คาดหวังว่าจะมีชีวิตอยู่จนถึงวันที่เธอออกจากคุก
บางทียาที่แดเนียลขอให้คนของเขาส่งไปมีผลกระทบที่น่าอัศจรรย์กับเนื้องอก หรือบางทีอาจเป็นความตั้งใจอย่างแรงกล้าของเธอที่อยากเห็นลูกที่ถูกลักพาตัวไปหลังจากที่พวกเขาบีบบังคับให้เธอคลอดลูกอย่างแรง ในเวลาสั้นๆ เธอเปลี่ยนความคิดเพื่อมีชีวิตอยู่อย่างน่าอัศจรรย์
แสงแดดจัดกว่าทุกวัน ในวันที่เธอได้อิสระของเธอกลับมาอีกครั้ง ช่วงเวลาในคุกของเธอจบลงเเล้ว อย่างไรก็ตาม มันไม่สามารถกำจัดความยุ่งเหยิงและความเจ็บปวดที่อยู่ในใจเธอมาตลอดสามปีได้
ความทรมานนับพันวันนั้นถูกตอกลึกลงไปทั่วร่างกายของเธอและมันจะไม่จางหายไปในเร็ววัน
มาเดลีนเฝ้าดูขณะที่แดเนียลและเอวาวิ่งเข้ามาหาเธอ เมื่อเอวาเห็นว่าเธอผอมลงแค่ไหนก่อนที่จะอดไม่ไหว หล่อนดึงเธอที่ดูหน้านิ่งๆเข้ามาในอ้อมแขน “แมดดี้ ไม่ต้องกลัว ฉันจะอยู่กับเธอต่อจากนี้ไป”
มาเดลีนรู้สึกถึงความเศร้าที่จุกเพิ่มในอก เธอยังมีใครบางคนในโลกนี้ที่รักเธอ
ในขณะที่มองไปที่มาเดลีนที่สิ้นหวังซึ่งดูอ่อนล้าแสนเศร้าหมองคนนั้น แดเนียลรู้สึกเสียใจและสำนึกผิดอย่างยิ่ง
เขายังคงขอโทษมาเดลีน ถ้าเขาไม่เดินทางออกนอกประเทศเมื่อครั้งที่มาเดลีนตกที่นั่งลำบากเธอก็ไม่ต้องเผชิญกับอุปสรรคเหล่านี้ด้วยตัวเอง
อย่างน้อยเขาก็จ้างทนายให้เธอได้
มาเดลีนมองไปที่แดเนียลที่ดูขอโทษที่มากจากก้นบึ้งหัวใจ “แดน ขอบใจมาก ไม่ต้องขอโทษฉัน นายไม่ได้เป็นหนี้อะไรฉันเลย”
‘คนที่ติดหนี้ฉันคือนังแม่มดใจร้าย เมเรดิธ ครอว์ฟอร์ด และชายเลือดเย็นคนนั้นที่ฉันหมกมุ่นอยู่กับเขามา 12 ปี’
หลังจากเก็บของและจัดระเบียบเรียบร้อย แดเนียลก็พาแมดเดลีนไปหาอดัม บราวน์เพื่อตรวจร่างกาย
หลังจากที่พวกเขาได้รับการรายงานผล อดัมมองมาเดลีนด้วยความตกใจ “ฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่ายาของฉันจะมีพลังวิเศษในการหยุดการเติบโตที่เลวร้ายลงของเนื้องอกได้”
“แล้วตอนนี้ เธอสามารถผ่าตัดได้ไหม” แดเนียลถามอย่างรีบร้อน น้ำเสียงของเขาปนไปด้วยความกังวลในความเป็นห่วงมาเดลีน
อดัมขมวดคิ้ว “มีความเสี่ยงสูง ดังนั้นเราไม่สามารถทำการผ่าตัดแบบผลีผลามได้ เธอสามารถทานยาอย่างต่อเนื่อง และเราสามารถตัดสินใจได้ในภายหลัง”
หลังจากที่เขาได้ยินเช่นนั้น แดเนียลก็รู้สึกผิดหวัง อย่างไรก็ตาม มาเดลีนกลับพอใจกับผลลัพธ์ที่ได้
“ขอบคุณ ดร. บราวน์ ขอบคุณ แดน ถ้าไม่ใช่เพราะพวกคุณ วันนี้ฉันคงไม่ได้มายืนอยู่ที่นี่ ฉันมีความสุขมากที่สามารถมีชีวิตอยู่ได้นานขนาดนี้”
“ ธอกำลังพูดถึงอะไร?” แดเนียลมองเธอด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เขาเอื้อมมือไปจับไหล่เธอ “ แมดดี้ ฉันจะไม่ปล่อยให้อะไรเกิดขึ้นกับเธอ”
เมื่อเขาพูดอย่างนั้น มาเดลีนสามารถมองเห็นความรักที่เขามีต่อเธอในแววตาของเขา
ดาเนียลเป็นผู้ชายที่ยอดเยี่ยม เขามีภูมิหลังที่ดี หน้าตาดี และมารยาทดี
ผู้ชายอย่างเขาสมควรได้รับผู้หญิงที่ดีกว่าที่ไม่ใช่เธอ ผู้หญิงที่ผ่านการแต่งงาน ถูกจองจำ และเธอกำลังจะตายในไม่ช้า
เธอไม่คู่ควร
เธอไม่ต้องการมีความสัมพันธ์ใดๆกับแดเนียลที่เกินเลยกว่านี้
หลังจากที่พวกเขาออกจากโรงพยาบาล เอวายืนยันที่จะพามาเดลีนไปที่ร้านเสริมสวย เธอบอกว่าเธอจำเป็นต้องแปลงโฉมเพื่อที่เธอจะได้เริ่มชีวิตใหม่
มาเดลีนไม่สามารถมีข้อแม้ในการโต้เถียงเอวาได้ เธอจึงตามเธอไป
เมื่อเธอนั่งอยู่หน้ากระจก มาเดลีนดูไร้ชีวิตชีวาในขณะที่ช่างเสริมสวยเริ่มตัดผมที่แห้งและชี้ฟู ราวกับว่าเธอเห็นความรักและความหลงใหลที่เธอมีต่อเจเรมี่รวมไปถึงความทรงจำที่สวยงามที่ชายหาดถูกตัดขาดและถูกทำลายลงไปในวันนี้
ทุกอย่างจบสิ้นลงเมื่อเขาสั่งให้คนอื่นขโมยลูกของเธอไปตอนที่เธออยู่ในคุก มันจะไม่มีอีกแล้วพวกเขาจะไม่มีวันกลับไปเป็นแบบเดิมเมื่อ 12 ปีก่อนได้อีก
ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา ดวงตาของเอวาก็สว่างวาบขึ้นเมื่อเธอมองไปที่มาเดลีน “แมดดี้ มันจะเป็นการเสียเวลามากถ้าเธอไม่ได้รับความอลังการงานสร้างนี้”
มาเดลีนไม่สนใจว่าเธอจะสวยหรือไม่ เธอมองไปยังผมตัวเองที่ถูกตัดสั้นและรู้สึกแปลกใหม่อย่างที่ไม่เคยเป็น อย่างไรก็ตาม นี่เป็นสิ่งที่ดี ด้วยวิธีนี้ เธอจะรู้สึกเหมือนกำลังเริ่มต้นชีวิตใหม่ให้กับตัวเองจริงๆสักที