“นี่ ทารีน่าไปกันเถอะอย่าไปมองเลย ระวังอันตรายจะเข้าหาตัว” ยูเนียไม่ทราบความสัมพันธ์ระหว่างชายผมแดงกับทารีน่าดังนั้นนางจึงเอ่ยเตือน ในสายตาของนาง ผู้ชายคนนี้ต้องซวยอย่างแน่นอน หกดาวเลยนะ ความแข็งแกร่งระดับนั้นแล้ว
“ไม่ได้หรอก เขาเป็นศิษย์น้องของข้า เป็นศิษย์ของสำนักเทียนต้าวข้ายืนดูเฉยๆ ไม่ได้” ทารีน่ากัดฟันและพูดอย่างหนักแน่น
“หือ?” ยูเนียผงะไปชั่วขณะ ชายผมแดงคนนั้นคือศิษย์น้องของทารีน่าจริงหรือ เช่นนั้นจะทำอย่างไรดีล่ะ
ในเวลานี้ชีอ้าวชวางก็สังเกตเห็นกลุ่มคนที่เข้ามาใกล้แล้ว ที่ชุดสีขาวมีดาวสีทองขนาดเล็กอยู่หกดวงตรงหน้าอก โอ้ พวกเขาผ่านการทดสอบระดับหกของหอคอยดวงดาวแล้วหรือพอพิจารณาดูจากรูปลักษณ์ของพวกเขาแล้ว ดูเหมือนว่ากลุ่มคนที่เข้ามานั้นไม่น่าจะใช่คนดี
“เฮ้ย! เจ้านั่งอยู่ในที่ของเรา ออกไปซะ!” นักเรียนระดับหกดาวที่ดูน่าจะเป็นหัวหน้ากระแทกจานอาหารตรงหน้าชีอ้าวชวางและตะโกนอย่างน่ารังเกียจ
คนคนนี้คือลีดส์และเป็นหัวหน้า เขาคว่ำจานทันที จนซุปในจานก็กระเด็นไปทั่วโต๊ะบางส่วนก็กระเด็นไปที่ชุดสีขาวราวกับหิมะของชีอ้าวชวางรวมถึงใบหน้ารูปงามนั้นด้วยที่จริงคิดว่าซุปจะกระเด็นเลอะเต็มตัวของชีอ้าวชวางแน่นอนแต่ใครจะรู้ว่าราวกับว่าซุปมันมีตาแล้วหวนกลับมากระเด็นลงบนโต๊ะแทน
“ที่ของเจ้า? มีชื่อของเจ้าสลักอยู่หรือไม่” ชีอ้าวชวางยิ้มเล็กน้อยและหยิบช้อนซุปขึ้นมาตักซุปเข้าปากอย่างสง่างาม
ยิ้มแบบนี้ กินซุปแบบนี้ เป็นท่าทางที่ไม่มีใครเทียบได้เลย
ลีดส์ตกตะลึง ทุกคนที่อยู่ข้างหลังเขาก็ตะลึงเช่นกัน
ผู้ชายคนนี้ เขาดูสวยกว่าผู้หญิงได้อย่างไร
ภาพลวงตาภาพลวงตาแน่ๆ!
ไอ้หน้าขาวนี่! ลีดส์ได้สติกลับมาพร้อมกับความโกรธในแววตาของเขา เขาอายมากที่เมื่อครู่รู้สึกสติหลุดลอยเพราะรอยยิ้มของผู้ชายคนหนึ่ง
“ข้าบอกว่าใช่ก็ใช่สิ ออกไป! ไม่อย่างนั้นล่ะ หึ…” ลีดส์ตะโกนและหัวเราะเยาะ จากนั้นก็ไม่ได้พูดคำต่อไป มีเพียงแค่ความดุร้ายในแววตาก็อธิบายทุกอย่างได้แล้ว
“ไม่อย่างนั้นจะทำไม” ชีอ้าวชวางวางช้อนลงแล้วถามเรียบๆ
“ไม่อย่างนั้นข้าก็จะให้เจ้าไปหาฟันที่พื้นน่ะสิ” ลีดส์ยิ้มร้ายและพวกที่อยู่ข้างหลังเขาก็ยิ้มอย่างเย้ยหยันเช่นกัน นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นนักเรียนใหม่ที่หยิ่งผยองเช่นนี้ ต่อให้เขาร้องขอความเมตตาในตอนนี้ก็สายเกินไปแล้ว ผู้ชายคนนี้ต้องโดนอย่างหนัก!
หางตาของชีอ้าวชวางเหลือบมองไปรอบๆผู้คนรอบข้างดูเหมือนจะเคยชินกับมันแล้ว มีเพียงบางคนเท่านั้นที่มองมาทางนี้ บางคนชอบใจบางคนเห็นใจบางคนเกลียดแค้น และบางคนก็เฉยเมย…
แต่ไม่มีใครเข้ามาหยุดเลย
ไม่ว่าจำนวนดาวบนหน้าอกจะสูงกว่าของคนตรงหน้าหรือต่ำกว่า ทุกคนก็ล้วนเท่าเทียมกัน
ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้หรือ
ความเย็นชาปรากฏในแววตาของชีอ้าวชวาง สถานที่แห่งนี้ก็ถือความแข็งแกร่งเป็นใหญ่เช่นกัน ยิ่งชัดเจนเลย
ก่อนที่ชีอ้าวชวางจะได้พูดอะไร ก็มีเสียงหนึ่งขัดขึ้นมาก่อน
“พวกเจ้าล้วนเป็นศิษย์พี่ของเรา เจ้าปฏิบัติกับนักเรียนใหม่แบบนี้ได้อย่างไร?” ในเวลานี้เสียงผู้หญิงที่อ่อนโยนแต่โกรธเกรี้ยวก็ดังขึ้น ทารีน่าเดินผ่านไปด้วยท่าทางโกรธและไปยืนอยู่ข้างๆ ชีอ้าวชวาง
“เฮ้ นักเรียนใหม่ปีนี้หรือ สาวน้อยคนนี้ดูโดดเด่นมากนะ?” ลีดส์หัวเราะแต่ไม่ได้มองไปที่ทารีน่า มีผู้หญิงสวยๆ อยู่จำนวนมากในสถาบันแห่งนี้ พวกเขาชินชากันมานานแล้ว พวกเขาจะไม่หยุดเพราะอีกฝ่ายเป็นสาวงามหรอก
“ฮ่าๆ ไอ้หนู เจ้ามีโชคจริง ๆนะ มีผู้หญิงมายืนอยู่ข้างหน้าเพื่อปกป้องเจ้าเสียด้วย”
“เหอะๆ ไม่เลวนี่ หดตัวอยู่ข้างหลังให้ผู้หญิงปกป้อง”
“ไอ้หน้าขาว นี่คือความสามารถพิเศษของเจ้าสินะ”
คำพูดที่น่าอับอายยังคงออกมาจากปากของพวกลีดส์อย่างต่อเนื่องคำพูดชั่วร้ายเกิดขึ้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุด แต่ใบหน้าหล่อเหลาของชีอ้าวชวางและท่าทีเฉยเมยนั้นทำให้ลีดส์และพวกของเขากัดฟันกรอด
สายตาของทารีน่าราวกับมีเปลงเพลิงอยู่ในนั้น นางมองทุกคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างเกลียดชัง จากนั้นก็มองไปที่ชีอ้าวชวางอย่างประหม่า นางกลัวว่ามันจะทำร้ายจิตใจผู้ชายคนนี้และกลัวยิ่งกว่าว่าเขาจะทนไม่ไหวจนลงมือทำอะไรถ้าสู้ก็คงจะแย่เพราะเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฝ่ายตรงข้ามเลย แต่ผู้ชายคนไหนจะทนกับการดูถูกเช่นนี้ได้ล่ะ
ยูเนียยืนอยู่ทางด้านข้าง จะพูดก็ไม่ได้ สถานการณ์ตรงหน้านางช่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเสียจริงหากนางกำลังออกไปก็มีแต่จะส่งผลเสียมากขึ้นเท่านั้น จะทำอย่างไรดีนะยูเนียเริ่มกังวลเล็กน้อยและกำลังมองหาทางออกอย่างร้อนใจ ไปตามอาจารย์ดีไหมนะไม่ได้หรอกเมื่ออยู่ที่นี่ตราบใดที่ไม่ละเมิดกฎของสถาบันอาจารย์ก็ทำอะไรไม่ได้
“ไอ้หน้าขาวเป็นอะไรไป เป็นใบ้หรือไง”
“ฮ่าๆ เขาทำได้แค่ให้ผู้หญิงช่วยพูดน่ะสิ”
การหยอกล้อจากกลุ่มของลีดส์ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ และพวกเขาก็มีความสุขมากขึ้นที่ได้เห็นสีหน้าของทารีน่าดูแย่ลงเรื่อยๆ แต่พอพวกเขามองไปที่ชีอ้าวชวาง รอยยิ้มของพวกเขาก็หยุดนิ่งลง เดิมทีในจินตนาการของพวกเขาชายผมแดงก็คงจะโกรธจนเลือดขึ้นหน้า จากนั้นเป้าหมายของพวกเขาก็จะสำเร็จไปครึ่งหนึ่งและเมื่อชายผมแดงทนไม่ได้กับการยั่วยุนี้แล้วลงมือขึ้นมาก็ค่อยสั่งสอนเขาสักหน่อย แบบนั้นก็คงจะสนุกสนานดีอีกอย่างก็ไม่ใช่พวกเขาลงมือก่อนด้วย แม้ว่าจะเป็นเรื่องใหญ่พวกเขาก็ไม่กลัวหรอก พวกเขาคุ้นเคยกับสิ่งเหล่านี้เป็นอย่างดีแล้ว
แต่ตอนนี้ผู้ชายผมแดงก็ยังคงมีใบหน้าสงบ เขาหั่นขนมปังของตัวเองอย่างสง่างามทันใดนั้นเขาก็หันหน้ามาและพูดกับทารีน่าที่อยู่ข้างๆ เขา “ศิษย์พี่ไปกินข้าวก่อนเถอะ ที่นี่มันสกปรกไปหน่อย กลัวว่าเจ้าจะไม่อยากอาหารเอาได้”
พอพูดจบ ทารีน่าก็ตะลึง นางจ้องชีอ้าวชวางเพื่อมองหาความเศร้าโศกและการปกปิดความรู้สึกในสายตาแต่นางเห็นเพียงความรู้สึกสงบและไม่แยแสใดๆ คำพูดของคนเหล่านั้นไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเขาเลยแม้แต่น้อย!
เขาไม่เป็นไรเลยหรือ อีกอย่าง เขาจำนางได้หรือ เขาจำนางได้จริงๆ แม้ว่ามันจะไม่ใช่เวลาที่จะมาใส่ใจรายละเอียดเรื่องเหล่านี้ แต่ทารีน่าก็นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมานี่นางเป็นอะไรไปทารีน่ารู้ตัวทันทีว่านางกำลังตื่นเต้นอยู่
พอมองไปที่สายตาของชีอ้าวชวาง ตอนนี้ในหัวของทารีน่ากำลังว่างเปล่าและกำลังจะหันกลับไปนั่งที่โต๊ะกับยูเนีย แต่ลีดส์ก้าวมายืนตรงหน้าและหัวเราะเยาะ “คุณหนูทั้งสอง ไปนั่งกับพวกเราตรงนั้นดีกว่าไหม” ไม่รอให้ทารีน่าตอบอะไร ลีดส์ก็มองไปทางชีอ้าวชวางอย่างยั่วยุทันที
แววตาของชีอ้าวชวางกลายเป็นความเย็นชาและค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองลีดส์ซึ่งดูท่าทีภาคภูมิใจอยู่ลีดส์สบสายตาของชีอ้าวชวางด้วยนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยความยั่วยุจ้องมองไปที่แววตาที่ลึกล้ำและเย็นชาของชีอ้าวชวาง จากนั้นลีดส์ก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกแปลกประหลาด
นั่นมันสายตาแบบไหนกันมันลึกล้ำราวกับแอ่งน้ำเย็นเยียบว่างเปล่าราวกับท้องฟ้ายามค่ำคืนอันทั้งยังหนาวเหน็บน่าหวาดหวั่นราวกับธารน้ำแข็งพันปีอีก
ลีดส์ค่อยๆ รู้สึกเย็นที่มือและเท้าของเขา วามหนาวเย็นนั้นแผ่ไปทั่วสรรพางค์กาย
เป็นความรู้สึกราวกับถูกงูพิษจับจ้องอย่างน่าหวาดกลัว ไม่สิ! มันเป็นความรู้สึกที่ทำให้หายใจไม่ออกราวกับจะถูกจ้องจนตายโดยไม่อาจหนีรอดไปได้ต่างหาก!
เป็นไปได้อย่างไร?!
ตอนนี้รอยยิ้มของลีดส์นิ่งค้างไปในทันใด เสื้อเข้าก็ชุ่มไปด้วยเหงื่อ
ผู้ชายคนนี้เป็นใครกัน เขาเป็นแค่ศิษย์ใหม่ปีนี้จริงหรือทำไมถึงมีรังสีที่น่ากลัวเช่นนี้ได้
เพื่อนของลีดส์ก็สังเกตเห็นความผิดปกติของเขาเช่นกันมีคนหนึ่งขมวดคิ้วและตะโกนออกมา “ไอ้หนู เจ้าทำอะไรน่ะ”
ชีอ้าวชวางละสายตาออกแล้วมองไปที่คนอื่นๆ พร้อมรอยยิ้มจางๆ โดยไม่ได้พูดอะไร แต่พูดด้วยเสียงต่ำกับทารีน่าและยูเนียที่กำลังตะลึง “ศิษย์พี่ ไปกินข้าวเถอะ”
ทารีน่าได้สติก็พยักหน้าและไปนั่งร่วมโต๊ะกับยูเนียคราวนี้ลีดส์ไม่กล้าขวางแล้ว
“ไอ้หนู ข้าถามเจ้าอยู่นะ!” พอเห็นว่าชีอ้าวชวางเป็นนักเรียนใหม่แต่ไม่สนใจคำพูดของเขาก็อดไม่ได้ที่จะโกรธและตบโต๊ะ เสียงดังนี้ดึงดูดความสนใจของผู้คนมากขึ้นไปอีก
ในใจของลีดส์กลับเต้นระรัว สัญชาตญาณบอกเขาว่าผู้ชายผมแดงคนพิกลนัก ไม่ได้ธรรมดาดังที่เห็น แต่ตอนนี้สถานการณ์เป็นแบบนี้แล้ว พวกเขาควรถอยหรือไม่แต่หากทำแบบนั้นคงจะขายหน้ามาก
ตอนนี้ชีอ้าวชวางกินอาหารเสร็จแล้วและยังคงเมินเฉยใส่ผู้ชายที่ส่งเสียงดโวยวายยอยู่ตรงหน้า จากนั้นก็หยิบผ้าเช็ดปากสีขาวมาเช็ดปากอย่างสง่างามแทน
การกระทำนี้ถือเป็นการตบหน้าชายที่ส่งเสียงดังอย่างไม่ต้องสงสัยเลย ชายหนุ่มเริ่มโกรธเพราะความอับอายแล้วเขาก็พุ่งกำปั้นเข้าใสใบหน้าของชีอ้าวชวาง
ทารีน่าและยูเนียร้องอออกมาในหัวใจก็รู้สึกจุกขึ้นมาทันที คู่ต่อสู้มีพลังระดับหกดาวเชียวนะ แต่ชีอ้าวชวางเป็นเพียงนักเรียนใหม่ที่เพิ่งเข้าสถาบันมา! แล้วจะรอดพ้นจากการโจมตีครั้งนี้ได้อย่างไรกัน
แต่ในช่วงเวลาต่อมาทุกคนต่างก็ต้องตกตะลึง
ทันใดนั้นผู้ชายที่ปล่อยหมัดก็กระเด็นออกไปโดยไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้าร่างของเขากระแทกอย่างแรงลงบนโต๊ะอาหารด้านหลัง เขากระแทกกับโต๊ะอาหารสองสามโต๊ะก่อนที่จะหยุดลงพร้อมกับความอับอายและยืนขึ้นไม่ได้ไปชั่วขณะ
คนจำนวนมากไม่เห็นว่าชีอ้าวชวางเคลื่อนไหวอย่างไรและใช้วิธีใดในการทำเช่นนี้ได้
พอพวกเขาเรียกสติกลับมาได้ พวกเขาก็ได้เห็นผู้ชายคนนั้นกำลังกระเด็นออกมาแล้ว
ทันใดนั้นทั้งโรงอาหารก็เงียบลงด้วยความตกตะลึงกับเหตุการณ์อันน่าทึ่งตรงหน้าพวกเขา
ลีดส์มักจะหาเรื่องนักเรียนใหม่เสมอแม้ว่าเขาจะเป็นที่เกลียดชัง แต่ก็ไม่เคยมีเหตุการณ์ใดๆ เกิดขึ้นคนที่แข็งแกร่งก็ขี้เกียจเกินกว่าจะไปใส่ใจพวกเขา คนที่อ่อนแอกว่าก็ไม่กล้าไปยุ่งแต่ภาพในวันนี้ทำให้ทุกคนตกตะลึงจริงๆ หนุ่มรูปงามผมแดง…เขาเป็นเพียงแค่นักเรียนใหม่ แต่กลับจัดการนักเรียนที่มีพลังระดับหกดาวจนกระเด็นออกไป นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“เจ้า…” ชีอ้าวชวางค่อยๆ ลุกขึ้นยืนมองลีดส์ที่กำลังตกตะลึงและพูดออกมาอย่างช้าๆ
หัวใจของลีดส์เต้นดังขึ้นร่างกายของเขาก็เกร็งไปทั้งตัวและมองชีอ้าวชวาง “เจ้า! เจ้าจะทำอะไร” ตัวเขาเองไม่รู้เลยว่าน้ำเสียงนั้นสั่น
“ข้ากินเสร็จแล้ว กรุณาหลบทางให้ด้วย” ชีอ้าวชวางพูดประโยคนั้นออกมาเบาๆ
ลีดส์ชะงักและอ้าปากค้างอย่างพูดอะไรไม่ออก