“อะไรนะ!” ถังรั่วอิงตะโกนออกมาอย่างไม่เชื่อสายตาเมื่อได้ยินคำพูดนั้น
เมื่อคืนนี้ ซูฉิงอยู่ที่นี่ทั้งคืนงั้นเหรอ?
อยู่ด้วยกันกับฮ่อหยุนเฉิง？！
เมื่อคืนวานนี้ฮ่อหยุนเฉิงสัญญากับเธอ ว่าเขาจะไปที่บ้านของเธอเพื่อชิมอาหารเย็นที่เธอทำให้เขา
แต่ทว่า ฮ่อหยุนเฉิงก็ผิดนัด
เมื่อคืนเธอเตรียมอาหารไว้มากมาย เธอรอฮ่อหยุนเฉิงอยู่นาน แต่เธอก็ไม่เห็นเขามา
เธอโทรหาฮ่อหยุนเฉิง แต่เขาบอกว่าต้องทำงานล่วงเวลาที่บริษัท
แต่เขากับมาอยู่กับซูฉิง!
และยิ่งไปกว่านั้นคือ……ฮ่อหยุนเฉิงค้างคืนอยู่กับซูฉิง?!
เธอมองซูฉิงตั้งแต่หัวจดเท้าด้วยสายตาที่อิจฉา ถังรั่วอิงแทบรอไม่ไหวที่จะฉีกซูฉิงเป็นชิ้นชิ้นด้วยตาของเธอ
เพลิงอิจฉาริษยาในใจเธอลุกเป็นไฟ แต่ต่อหน้าฮ่อหยุนเฉิง เธอไม่สามารถทำเช่นนั้นได้
ถังรั่วอิงก้าวไปข้างหน้า ดึงซูฉิงออกไปและพูดอย่างฉุนเฉียวว่า “พี่เฉิง พี่ไม่ได้บอกว่าต้องทำงานล่วงเวลาเมื่อคืนนี้เหรอคะ ทำไมพี่ถึงอยู่กับซูฉิงได้ล่ะ?”
“ใช่ เมื่อคืนนี้ฉันคุยเรื่องธุรกิจกับซูฉิง” ฮ่อหยุนเฉิงเหลือบมอง ถังรั่วอิงอย่างไร้ความรู้สึกและพูดอย่างเย็นชา
ถังรั่วอิงหลับตาลง เธอรู้สึกเศร้าใจมาก “พี่เฉิง เมื่อคืนฉันรอพี่ทั้งคืน”
“ถังถัง เมื่อคืนนี้ที่เธอโทรหา ฉันไม่ได้อธิบายให้เธอฟังแล้วไม่ใช่เหรอ?” ฮ่อหยุนเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงที่หมดความอดทน
เมื่อเห็นสีหน้าที่แสดงถึงความไม่พอใจของฮ่อหยุนเฉิง ถังรั่วอิงก็กัดริมฝีปากของเธอแล้วยื่นกล่องร้อนในมือให้ “พี่เฉิง เมื่อคืนพี่ไม่มาชิมฝีมือของฉันก็ไม่เป็นไร นี่เป็นอาหารเช้าที่ฉันทำเองให้พี่เองกับมือ พี่ลองทานตอนที่ยังร้อนๆนะคะ ”
ไม่ทันได้รอให้ฮ่อหยุนเฉิงพูด ซูฉิงก็ชิงพูดก่อน “ไม่ล่ะ เราทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว ฮ่อหยุนเฉิงเป็นคนทำอาหารเองเลยนะ ฝีมือของเขาดีมากเลยล่ะ คุณอยากลองไหม?”
ฮ่อหยุนเฉิงลงมือทำอาหารเอง?
สีหน้าของถังรั่วอิงเปลี่ยนไป
เธอทำอาหารให้ฮ่อหยุนเฉิงด้วยตัวเอง และฮ่อหยุนเฉิงก็ปฏิเสธ
แต่ฮ่อหยุนเฉิงซีอีโอระดับสูงทำอาหารเช้าให้กับซูฉิงด้วยตนเอง??
ไม่สนใจถังรั่วอิง ซูฉิงมองไปที่ชายที่อยู่ข้างๆ เธอ และพูดกระตุ้น “ฮ่อหยุนเฉิงใกล้เวลาแล้วนะ เราควรไปที่บริษัท เพื่อประชุมโครงการอ่าวเป๋ยไห่ วันนี้ฉันต้องไปที่บริษัทเพื่อเตรียมตัวก่อน”
ฮ่อหยุนเฉิงยกมือขึ้นเพื่อดูเวลาและตอบเบาๆ “อ่อ”
“พี่เฉิง การประชุมอะไรของโครงการอ่าวเป๋ยไห่?” ถังรั่วอิงตามติดฮ่อหยุนเฉิงอย่างใกล้ชิดข้างหลังเขา
“ไม่มีอะไร การประชุมก่อนการประมูลน่ะ” ฮ่อหยุนเฉิงหรี่ตาลง
การแสดงออกของถังรั่วอิงเปลี่ยนไป และเธอก็จับแขนของฮ่อหยุนเฉิง”เนื่องจากเป็นการประชุมโครงการอ่าวเป๋ยไห่ งั้นฉันจะไปกับพี่ ฉันก็สามารถเรียนรู้ได้เช่นกัน”
ฮ่อหยุนเฉิงไม่สามารถทนต่อการสะกดรอยตามของถังรั่วอิงได้ เขาขมวดคิ้ว “ตกลง”
“พี่เฉิง พี่ใจดีกับฉันที่สุด” ถังรั่วอิงยกยิ้มที่มุมปากของเธอโดยไม่ลืมที่จะมองไปที่ซูฉิงอย่างยั่วยุ
เมื่อเห็นฉากนี้ ซูฉิงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
ทั้งสามคนเดินไปที่โรงรถ ฮ่อหยุนเฉิงเปิดประตูรถ ซูฉิงกำลังจะนั่งในที่นั่งข้างคนขับ ถังรั่วอิงดึงเธอออกไป “คุณซู ฉันนั่งตรงนี้ ฉันนั่งข้างหลังจะเมารถหน่ะค่ะ”
“บังเอิญจังเลย ฉันเมารถเวลานั่งเบาะหลังเหมือนกันเลย” ซูฉิงลูบขมับของเธอและมองไปยังถังรั่วอิง
เธอกระแอมในลำคอและพูดต่อ “อ้อ อีกอย่าง ดูเหมือนว่าตอนนี้ฉันเป็นวิทยากรของฮ่อกรุ๊ปในที่ประชุมมาสักพักแล้ว ถ้าฉันเมารถและรู้สึกอึดอัด ฉันอาจจะพูดบรรยายอะไรไม่ได้ คุณถัง เมื่อถึงเวลาคุณช่วยอธิบายแทนฉันได้ไหมล่ะ?”
“นี่เธอ!” ถังรั่วอิงพูดไม่ออก
ขณะนั้นเอง เสียงเย็นชาของฮ่อหยุนเฉิงดังขึ้นด้วยน้ำเสียงที่หมดความอดทน “ถังถัง เธอไปนั่งข้างหลัง”
“ก็ได้ค่ะ ธุรกิจคือสิ่งสำคัญที่สุด” ถังรั่วอิงสูดหายใจเข้าลึกๆ สองสามทีและพยายามระงับความโกรธในใจของเธอ โดยแสร้งทำเป็นว่าเชื่อฟังและพูดกับฮ่อหยุนเฉิง
ถังรั่วอิงนั่งลงที่เบาะหลังอย่างไม่เต็มใจ
ฮ่อหยุนเฉิงกำลังจะสตาร์ทรถ ซูฉิงหันหน้ามองฮ่อหยุนเฉิงด้วยสายตาที่คลุมเครือ “ฮ่อหยุนเฉิง ทำไมวันนี้คุณไม่คาดเข็มขัดนิรภัยให้ฉันล่ะ?”
“หือ?” เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฮ่อหยุนเฉิงเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ
ทำไมวันนี้ผู้หญิงคนนี้ถึงแปลกไป?
ตั้งแต่ซูฉิงประกาศในต่อสาธารณะว่าเธอยกเลิกพิธีหมั้นกับเขา เธอก็เลี่ยงที่จะเจอและรักษาระยะห่างกับเขา
แต่ในตอนนี้เธอกับขอให้เขาช่วยคาดเข็มขัดนิรภัยให้?
เป็นเพราะว่าถังรั่วอิงนำอาหารมาให้เขาเมื่อเช้านี้ เธอเลยหึง?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ฮ่อหยุนเฉิงก็หัวเราะเบา ๆ หันไปด้านข้างแล้วเอามือใหญ่โอบด้านหน้าของเธอ และรัดเข็มขัดนิรภัยให้ซูฉิง
ซูฉิงพิงไปที่ด้านข้างของฮ่อหยุนเฉิง และพูดด้วยริมฝีปากบางที่หูของฮ่อหยุนเฉิง “ขอบคุณค่ะ”
แค่แกล้งทำเป็นมีความรักไม่ใช่เหรอ?เธอก็เช่นกัน
ก่อนหน้านี้เธอดูถูกเหยียดหยาม
แต่ตอนนี้ เพื่อกระตุ้นให้ถังรั่วอิงลงมือ ซูฉิงตัดสินใจที่จะเดินตามทางของชาเขียว เพื่อให้ชาเขียวไม่มีที่ไป!
“พี่เฉิง พี่อยากรีบไปบริษัทเพื่อเตรียมตัวให้เร็วที่สุดไม่ใช่เหรอคะ ไปกันเถอะ!” ในที่สุดถังรั่วอิงก็อดที่จะพูดไม่ได้
เมื่อคิดถึงภาพที่ใกล้ชิดและคลุมเครือระหว่างฮ่อหยุนเฉิงและซูฉิง ในตอนนี้ถังรั่วอิงทำเพียงแค่ทนกัดฟัน
นั่นควรเป็นที่ของเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอควรนั่งข้างฮ่อหยุนเฉิง แต่ตอนนี้เธอถูกซูฉิงแย่งไป!
ซู！ฉิง！！
ปลายนิ้วของถังรั่วอิงกำแน่น และเธอก็จ้องไปที่ด้านหลังของใบหน้าที่สวยงามของซูฉิงด้วยดวงตาที่หึงหวงและไม่พอใจ
เธอสาบานในใจว่าจะต้องขับไล่ซูฉิงไปให้ห่างจากฮ่อหยุนเฉิง!!
ยี่สิบนาทีต่อมา ฮ่อหยุนเฉิงก็ได้ขับรถถึงฮ่อกรุ๊ป
ซูฉิงลงจากรถ “ฉันจะไปเตรียมอุปกรณ์สักหน่อย”
“อืม” ฮ่อหยุนเฉิงมองเธออย่างลึกซึ้ง “รอฉันโทรหา เพื่อไปด้วยกันนะ”
ถัวรั่วอิงรีบพูด “พี่เฉิง อย่าลืมโทรหาฉันด้วย!”
ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้าเบา ๆ
ซูฉิงจัดเรียงหนังสือแผนซึ่งจำเป็นต้องอธิบายสักพักหนึ่ง และตรวจสอบให้แน่ใจว่าทุกอย่างอยู่ครบ จากนั้นเธอจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เธอเพิ่งใส่เอกสารทั้งหมดลงในถุงเก็บเอกสาร ทันใดนั้นฮ่อหยุนเฉิงที่ยืนอยู่ข้างหน้าเธอ “ซูฉิง คุณพร้อมหรือยัง?”
“อืม” ซูฉิงเงยหน้าขึ้น “ได้เวลาไปแล้ว”
“ไปกันเถอะ!” ฮ่อหยุนเฉิงขดริมฝีปากและเดินไปที่ประตู
ถังรั่วอิงรีบตามไป “พี่เฉิง รอฉันด้วย!”
เมื่อไปถึงห้องประชุม ตัวแทนของบริษัทหลายแห่งก็มาถึงแล้ว
เมื่อเห็นฮ่อหยุนเฉิงเข้ามา ทุกคนก็ยืนขึ้นและทักทายเขาด้วยความเคารพ “คุณฮ่อ”
ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้าด้วยใบหน้าเย็นชา
ซูฉิงตามหลังฮ่อหยุนเฉิงและนั่งลงบนที่นั่งข้างประตู
หลังจากมองไปรอบๆ ซูฉิงไม่เห็นหลี่เฉิงหยาง
มองดูเวลาแล้วการประชุมกำลังจะเริ่มในอีก 10 นาที ตัวแทนของ BPL ยังไม่มา เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขากำลังจะยอมแพ้?