บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 103
เธอวิ่งไปบนถนนอย่างไร้จุดหมายโดยไม่หันหลังกลับ ธารน้ำแข็งชิ้นหนึ่งได้ละลายลงในใจของเธอและน้ำเย็นๆสีดำได้เอ่อท่วมโลกของเธอ
เธอไม่กล้าเผชิญหน้ากับเจเรมี่อีกแล้ว วิธีการที่แสนโหดร้ายของเขาครั้งแล้วครั้งเล่าทำให้เธอไม่สามารถแบกรับสภาพร่างกายและจิตใจที่ถูกทำลายได้อีกต่อไป
ในตอนนี้ เธอแค่อยากจะหนี
แม้กระทั่งต้องการอยากจะหนีหายไปตลอดกาล
ทันใดนั้น ฝนเม็ดเล็กล่วงโรยลงมาบนท้องฟ้า
มาเดลีนวิ่งไปทางม้าลายด้วยความงุนงง เธอต้องการข้ามไปยังถนนฝั่งตรงข้าม รถคันหนึ่งขับมุ่งตรงมาทางของเธอ มันไม่ได้ชะลอตัวลง
เมื่อมองไปที่ถนนที่พลุกพล่านและแสงไฟถนนที่เรียงรายกระทบเข้ามา ทำให้เธอน้ำตาไหล
ถ้าเธอทำได้ เธออยากจะเริ่มต้นชีวิตใหม่จริงๆ …
มาเดลีนหลับตาลงและมีเสียงแตรดังออกมาอย่างก้องกังวาลรอบๆ ทันใดนั้นมาเดลีนรู้สึกได้ถึงแขนที่แข็งแกร่งและทรงพลังที่กอดเธอไว้แน่น
ในขณะที่รถเกือบจะชนเธอ เธอถูกชายคนหนึ่งอุ้มไปและกลิ้งลงไปข้างทาง
“มาเดลีน ฟังผมนะ! ถึงเธอจะอยากตาย แต่ก็ตายได้ด้วยมือฉันเท่านั้น!”
เสียงที่เกรี้ยวกราดของเจเรมี่ดังมาจากเหนือหัวของเธอ และมันดังมากพอที่จะทำให้เธอตื่นขึ้นราวกับว่าเธอเพิ่งฟื้นกลับสู่การเต้นของหัวใจและสติอีกครั้ง
เพราะเธอกลัวที่จะเห็นเจเรมี่อีก เธอจึงคิดว่าความตายจะช่วยจบปัญหาพวกนี้อย่างสิ้นเชิง…
มาเดลีนถูกเจเรมี่ลากตัวกลับไปที่บ้านปัจจุบันของเธอ ในคืนฤดูหนาวอากาศหนาวมีลมแรง เจเรมี่ถอดเสื้อโค้ทของเขาที่เปียกจากความหนาวและฝน และพูดว่า “ไปอาบน้ำให้พร้อม”
มาเดลีนมองไปที่เจเรมี่ที่พูดเรื่องนี้ด้วยความประหลาดใจ
“ไม่ได้ยินที่ผมพูดเหรอ?” เจเรมี่พูดซ้ำอย่างหยาบๆ “ถ้าเธอไม่ได้บ้าดิ้นรนไปหาความตาย ผมจะเป็นแบบนี้เหรอ?”
เขาตำหนิมาเดลีน
มาเดลีนมองไปที่เจเรมี่อย่างสงบและเดินเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่พูดอะไร
เจเรมี่มองไปที่ด้านหลังของมาเดลีน เขากำลังคิดว่าเธอทำตัวเป็นคนอื่น
สิ่งพิเศษที่เขาสะดุดตานั้นคือมีรอยมีดที่เป็นแผลสองอันบนใบหน้าของเธอ
เขามองไปรอบๆ ที่นี่มันคับแคบจริงๆ ห้องน้ำในบ้านของเขายังใหญ่กว่าเสียอีก เธอซ่อนตัวอยู่ในสถานที่เสื่อมโทรมนี่เพื่อหลีกเลี่ยงเขา
เจเรมี่ยิ้มเยาะ ดวงตาของเขาถูกดึงดูดโดยโน้ตบุ๊กบนเตียง
เขาหยิบมันขึ้นมา พลิกกลับหน้าเพื่อคลายความสงสัย และนั่นมันไดอารี่ของมาเดลีน
เพียงแวบเดียว เจเรมี่ก็เห็นชื่อของเมเรดิธบนหน้ากระดาษข้อความดังกล่าวระบุอย่างชัดเจนว่าเธอต้องการแก้แค้นเมเรดิธและต้องการเห็นเมเรดิธได้รับผลกรรม
มาเดลีนออกมาหลังจากใส่น้ำในอ่างเสร็จทันทีที่เห็นเจเรมี่ยืนอยู่ข้างเตียง พร้อมกับถือไดอารี่ในมือของเขา
เส้นประสาทของเธอถูกดึงให้วิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
ขณะที่เธอกำลังจะเอาไดอารี่คืน เจเรมี่รั้งมือทั้งสองของเธอไว้
เขาทำให้เธอรู้สึกถึงความเย็นชากว่าก่อนหน้านี้ “มาเดลีน ร้ายกาจเกินไปจริงๆ! เธอน่าจะโดนรถชนไปซะตอนนี้ การให้เธอมีชีวิตอยู่จะสร้างความเสียหายให้กับเมเรดิธมากขึ้นเท่านั้น!”
ไม่มีโอกาสให้มาเดลีนอธิบาย เจเรมี่โยนไดอารี่เล่มนั้นลงบนใบหน้าเธอ