ตอนที่ 575 ท่านพ่อ ใครจะแต่งกับท่าน?
พ่อลูกสองคนเดินไปด้านในราชวังพลางพูดคุยกัน ส่วนเฟิ่งจิ่วถูกพวกหลัวอวี่ล้อมไว้ โดยเฉพาะหลัวอวี่ที่ถามบ่อยครั้งว่าพวกเขาออกไปครั้งนี้เจอเรื่องน่าสนใจอะไรหรือไม่
เพราะเฟิ่งจิ่วไม่พูดอะไร หนำซ้ำเหลิ่งซวงไม่ชอบเอ่ยปากอีก สุดท้ายจึงไปตามตื๊อเหลิ่งหวาเสีย ทำให้เหลิ่งหวาต้องเล่าเรื่องที่ไปพบเจอข้างนอกในช่วงนี้ให้พวกเขาฟังเสียหน่อย
เฟิ่งจิ่วไม่ได้กลับไปพักผ่อนในตำหนัก แต่ตรงไปหาท่านพ่อกับท่านปู่ทันที คิดจะปรึกษาพวกเขาเรื่องงานแต่งของท่านปู่กับท่านน้าซู่ซีเสียก่อน
ภายในท้องพระโรง ท่านพ่อกับท่านปู่ของเธอสองคนกำลังพูดคุยกัน เมื่อเห็นเธอเข้ามาจึงกวักมือเรียก
“เสี่ยวจิ่ว เจ้าเพิ่งบอกตอนอยู่ด้านนอกว่าจะจัดงานมงคล เป็นงานมงคลอะไรกัน?” เฟิ่งเซียวถามยิ้มๆ ขณะมองลูกสาวที่เดินเข้ามา
ได้ยินเช่นนี้ เฟิ่งจิ่วมองท่านปู่อย่างแปลกใจ “ท่านปู่ ท่านยังไม่บอกหรือเจ้าคะ?”
“เหอะๆ ต้องรอเจ้าพูดด้วยกันไม่ใช่หรือ?” ผู้เฒ่าเฟิ่งยิ้มเจื่อน สงบสติอารมณ์ เก็บรอยยิ้มบนหน้าและมองเฟิ่งเซียวด้วยสีหน้าจริงจัง สีหน้าท่าทางที่เคร่งขรึมจริงจังทำให้เฟิ่งเซียวเห็นแล้วหวั่นๆ ใจขึ้นมา ก่อนจะกลั้นหายใจรอฟังคำพูดเขา
“ข้าจะแต่งงาน ประเดี๋ยวเจ้าสั่งคนไปหาฤกษ์งามยามดี ลองดูว่าช่วงนี้มีวันดีๆ หรือไม่ จากนั้นค่อยลงมือเร่งเตรียมเรื่องงานแต่ง”
เมื่อได้ยินผู้เฒ่าทำหน้าเคร่งพลางเอ่ยว่าตนจะแต่งงาน เฟิ่งเซียวงุนงงไปหมด นึกว่าฟังผิดไป ถามว่า “ท่านพ่อ เมื่อครู่ท่านบอกว่าอะไรนะ? ใครจะแต่งงาน?”
“แค่กๆ!”
ผู้เฒ่าเฟิ่งกระแอมไอสองครั้ง ถลึงตามอง “ข้า หรือพ่อของเจ้าจะแต่งงานอีกครั้ง รอบนี้ฟังเข้าใจหรือยัง?”
“อะ อะไรนะขอรับ? ท่านจะแต่งงาน?” เฟิ่งเซียวตาค้าง มองเขาด้วยสีหน้าตะลึง
“ท่านพ่อ นี่เป็นเรื่องมงคลครั้งใหญ่ที่บ้านเราต้องจัดการนะเจ้าคะ!” เฟิ่งจิ่วเม้มริมฝีปากยิ้มน้อยๆ เห็นท่าทางตาค้างและตกตะลึงของบิดา ก็รู้สึกว่าจิตใจเป็นสุขยิ่งนัก
ดูเถอะ! รู้ข่าวเช่นนี้ ไม่ใช่เธอคนเดียวเสียหน่อยที่มีปฏิกิริยาเช่นนี้
ผ่านไปสักพัก เฟิ่งเซียวถึงจะได้สติกลับมาท่ามกลางการถลึงตามองจากผู้เฒ่า แต่เขายังมองผู้เฒ่าด้วยสีหน้าแปลกๆ และถามว่า “ท่านพ่อ ใครจะแต่งกับท่านขอรับ?” พ่อเขาอายุปูนนี้ แม้บอกว่าในโลกผู้ฝึกวิชาเซียนอายุยังไม่ถือว่ามาก แต่รูปลักษณ์ผู้เฒ่าแก่ชราแล้ว ใครกันจะแต่งงานกับเขา
ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าหายไปนานเพียงนี้ กลับมาบอกว่าจะแต่งงาน เปลี่ยนเป็นใครอื่นก็งุนงงกันทั้งนั้น
ได้ยินเช่นนี้ ผู้เฒ่าเฟิ่งถลึงมองเขาด้วยสีหน้าแดงก่ำ สะบัดแขนเสื้อลุกขึ้นยืน “เร่งจัดการเรื่องนี้ให้ข้าด้วย อย่าถามอะไรมากความ ข้าเหนื่อยแล้ว จะไปพักผ่อนก่อนเสียหน่อย”
เห็นผู้เฒ่าสะบัดแขนเสื้อจากไปอย่างเขินอายเสียจนโกรธเคือง พ่อลูกในท้องพระโรงนิ่งงันกันไป จากนั้นจึงยิ้มขึ้นมา
“เสี่ยวจิ่ว นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ ทำไมท่านผู้เฒ่ากลับมาก็บอกว่าจะแต่งงาน? ผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่ไหน เชื่อถือได้หรือ?” เฟิ่งเซียวเอ่ยถามพลางมองลูกสาว กลัวจริงๆ ว่าผู้เฒ่าจะไม่รู้จักนางดี
“ท่านพ่อโปรดวางใจ เรื่องนี้เชื่อถือได้แน่นอน ข้าจะเล่าให้ท่านฟังแล้วกัน! เรื่องเป็นเช่นนี้…”
เธอยิ้มพลางเล่าเรื่องท่านปู่กับท่านน้าซู่ซีให้บิดาฟังคร่าวๆ สุดท้ายจึงเอ่ยด้วยสีหน้าแปลกพิกล “นอกจากนั้น! เหมือนในวันที่ลูกไป เรื่องท่านปู่กับท่านน้าซู่ซีก็เลยเถิดเกินจะแก้ไขแล้ว ดังนั้นจึงต้องเร่งเลือกวันให้เรียบร้อย จากนั้นค่อยสั่งให้คนทำรายการสินสอดทองหมั้น ถึงเวลานั้นก็ส่งฤกษ์กับสินสอดไปให้ตระกูลหลินที่เมืองซานเจียงก่อน งานนี้พวกเราจำต้องจัดอย่างสมเกียรติ”
………………………………………………….
ตอนที่ 576 แค่รอฤกษ์แต่งงาน
เฟิ่งเซียวฟังแล้วนิ่งอึ้งไป ท่าทางงุนงง ไม่นึกว่าผู้เฒ่าจะมีความหลังรักๆ ใคร่ๆ เช่นนี้ด้วย ยังมีหญิงนามว่าซู่ซีคนนั้นอีก ผ่านมาตั้งหลายปีเพียงนั้นก็ยังรักและเฝ้ารอผู้เฒ่ามาตลอด
เรื่องนี้แม้แต่มารดาเขาก็ยังไม่รู้ นึกถึงตรงนี้เขาก็สงบจิตสงบใจลง บอกว่า “วางใจเถอะ! พ่อรู้ว่าต้องทำเช่นไร ยากนักที่จะมีคนปฏิบัติกับท่านผู้เฒ่าด้วยความจริงใจเช่นนี้ คนเป็นลูกหลานอย่างพวกเราย่อมต้องช่วยเหลือบ้างเป็นธรรมดา วันหน้าข้างกายเขามีคนอยู่เป็นเพื่อนคอยดูแล พวกเราก็ยิ่งวางใจได้”
“ถูกต้องเจ้าค่ะ ข้าก็คิดเช่นนี้เหมือนกัน” เฟิ่งจิ่วพยักหน้าอย่างยิ้มแย้ม “ท่านปู่เขินอายเกินไป! เรื่องนี้ท่านพ่อสั่งข้ารับใช้ไปเตรียมและจัดการเถอะ! ได้ฤกษ์แล้วก็บอกข้าหน่อย ข้าต้องคำนวณเวลาเพราะจะช่วยท่านปู่ปรุงยาบรรลุขั้น ทำให้เขาสามารถบรรลุขั้นกลายเป็นผู้แข็งแกร่งระดับนักรบทรงเกียรติภายในเวลาสั้นที่สุด”
“ดี เรื่องนี้ข้ารู้แล้ว เจ้ารีบกลับมาเหนื่อยๆ ไปพักผ่อนก่อนเถอะ! เรื่องอื่นยกให้พ่อจัดการเอง” เขาพูดยิ้มๆ และให้นางกลับไปพักผ่อนก่อน
เฟิ่งจิ่วพยักหน้า “เช่นนั้นข้ากลับก่อนนะเจ้าคะ”
“ไปเถอะ!” เขาโบกมือให้สัญญาณ หลังจากส่งนางกลับก็ชะงักไปสักพัก ก่อนจะเรียกคนเข้ามา สั่งเลือกฤกษ์ที่เหมาะสมกับงานแต่ง พร้อมทั้งเริ่มเตรียมสินสอด
วันต่อมา เฟิ่งเซียวนำฤกษ์ที่เลือกมาเรียบร้อยให้เฟิ่งจิ่วกับผู้เฒ่าดู กล่าวว่า “ปีนี้มีฤกษ์งามยามดีที่เหมาะสมกับงานแต่งเพียงวันเดียว คือวันที่สิบสามเดือนสิบสอง ใกล้วันปีใหม่ ห่างจากตอนนี้เป็นเวลาไม่ถึงสามเดือน พวกท่านคิดว่าวันที่นี้เป็นอย่างไร?”
“เวลาไม่ถึงสามเดือน? จะรีบร้อนไปหน่อยหรือไม่” ท่านผู้เฒ่าถาม กังวลว่าเวลากระชั้นชิดเพียงนี้จะจัดการเรื่องมากมายได้ไม่เรียบร้อยทั้งหมด
“หากไม่แต่งปีนี้ มีเพียงต้องรอปีหน้าแล้ว” เฟิ่งเซียวยิ้มเอ่ย มองไปทางผู้เฒ่า “อันที่จริงท่านพ่อไม่ต้องเป็นกังวล เรื่องพวกนี้สั่งการลงไปให้พวกเขาจัดการ กำลังคนพร้อมพรักย่อมจัดการได้รวดเร็วนัก”
เฟิ่งจิ่วที่อยู่ข้างๆ พยักหน้า “เจ้าค่ะ ข้าคิดว่าได้แล้ว แม้มีเวลาไม่ถึงสามเดือน แต่ทุกฝ่ายน่าจะจัดการอย่างเหมาะสมได้”
“แต่…” ผู้เฒ่าเฟิ่งลังเล คิดว่าจะบรรลุถึงระดับนักรบทรงเกียรติด้วยเวลาไม่ถึงสามเดือน เรื่องเช่นนี้เขาไม่กล้าจินตนาการเลย
เฟิ่งจิ่วเห็นเขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลและลังเล ก็รู้ว่าเขาเป็นห่วงอะไร จึงกล่าวยิ้มๆ ว่า “ท่านปู่ ทำให้ดีที่สุดก็พอเจ้าค่ะ อย่างไรเสียท่านน้าซู่ซีก็ไม่รังเกียจที่ท่านเป็นคนแก่คนเฒ่า หากบรรลุระดับนักรบทรงเกียรติได้ภายในสามเดือนย่อมเป็นเรื่องดี หากทำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร รอหลังแต่งงานยังมีเวลาอีก”
ได้ยินเช่นนี้ ผู้เฒ่าเฟิ่งถึงจะคลายหัวคิ้ว ใบหน้าเผยรอยยิ้มออกมา “เช่นนั้นก็ดี! เรื่องนี้จัดการตามพวกเจ้าว่าเลย แล้วเรื่องสินสอดเล่า?”
“เรื่องสินสอดท่านพ่อจะสั่งคนทำรายการออกมา นอกจากนี้ หากข้าปรุงพวกยาน้ำหรือยาเซียนเสริมเข้าไปอีกเท่าก็ได้แล้วเจ้าค่ะ” เฟิ่งจิ่วพูดพลางหยิบยาสองขวดยื่นให้เขา “ท่านปู่ ตอนนี้ท่านห่างจากระดับจักรพรรดินักรบแค่หนึ่งระดับ ยาสองขวดนี้ท่านรับเอาไว้ แล้วไปเก็บตัวฝึกบำเพ็ญเสียก่อน พอบรรลุขั้นข้าค่อยปรุงให้ท่านต่ออีก”
“ได้”
ผู้เฒ่าพยักหน้า หลังจากรับยามาก็บอกกับเฟิ่งเซียวและเฟิ่งจิ่ว “เช่นนั้นก็ยกเรื่องด้านนอกให้พวกเจ้าจัดการ จริงด้วย วันนั้นข้าบอกว่าจะไปดื่มเหล้ากับเหล่าเกิ่ง ยามนี้เกรงว่าจะไม่มีเวลาแล้ว แม่หนูเฟิ่ง เจ้าส่งคนเข้าไปบอกที เขาจะได้ไม่ต้องรอไปตลอด”