“คุณหนูซู ใบหน้าคุณเป็นอะไรไป?” นักข่าวราวกับค้นพบทวีปใหม่ จ้องเขม็งไปที่ใบหน้าซูฉิง ถามตามติดด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น
ศิลปินในวงการบันเทิงให้ความสนใจกับภาพลักษณ์มากที่สุดมาโดยตลอด ในฐานะที่เป็น CEO สตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์ จู่ๆ ซูฉิงก็ดูเหมือนจะเสียโฉมในงานเปิดตัวภาพยนตร์เรื่องใหม่ นี่ถือเป็นข่าวใหญ่
ทั้งหมดนี่ทำให้สายตาของทุกคนไปรวมอยู่ที่ซูฉิง
ใบหน้าและบนร่างกายที่เปิดเผยบางส่วนของเธอกลายเป็นสีแดงและบวมอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยผื่นแดงซึ่งทำให้คนที่พบเห็นตกใจ
คนทั้งหมดพูดคุยกันด้วยความประหลาดใจ
“สวรรค์ นี่เกิดอะไรขึ้น? ใบหน้าของซูฉิงถูกทำให้เสียโฉมแล้ว?”
“น่ากลัวจัง เมื่อกี้ยังเหมือนนางฟ้าอยู่ ครู่เดียวกลับกลายเป็นคนอัปลักษณ์เสียแล้ว”
“เธอจะไม่เสียโฉมจริงๆ หรอกใช่มั้ย หรือเธอโรคอะไรสักอย่างของเธอกำเริบกะทันหัน?”
เฉินจุนเหยียนเองก็รู้สึกว่าซูฉิงมีอะไรบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง จึงเปิดปากถามอย่างกังวล “ซูฉิง เธอเป็นอะไรไป?”
“ขอโทษที ฉันไม่ค่อยสบาย” ซูฉิงอดทนอย่างมากต่ออาการคัน ดึงแขนเฉินจุนเหยียน “รีบประคองฉันลงไป”
ดวงตาของเฉินจุนเหยียนเต็มไปด้วยความตึงเครียดและความห่วงใย เขาก็รีบช่วยประคองซูฉิงลงจากเวที “เกิดอะไรขึ้น? เดี๋ยวฉันพาเธอไปโรงพยาบาล”
นักข่าวต่างยื้อแย่งกันเล้อมรอบเข้ามารัวถ่ายภาพซูฉิง และเริ่มไล่ถามคำถามทีละคน
“คุณหนูซู สอบถามหน่อยทำไมหน้าของคุณถึงกลายเป็นแบบนี้?”
“คุณหนูซู ขอถามหน่อยใบหน้าคุณเป็นสิ่งที่ไม่คาดคิด? หรือว่าเคยเกิดขึ้นแล้ว? ช่วยเปิดเผยให้เรารู้หน่อยได้มั้ย?”
“คุณหนูซู…”
เมื่อเห็นซูฉิงถูกนักข่าวล้อมไว้ อู๋ชิงหร่านก็กดหมวกแก๊ปให้ต่ำลง ยกมุมปากยิ้มเย็น
แผนของเธอสำเร็จแล้ว!
ตอนนี้ซูฉิงอัปลักษณ์แล้ว เฉินจุนเหยียนยังจะชอบเธอลงอยู่อีกหรือ?
อู๋ชิงหร่านรู้สึกดีอย่างมากจากการแก้แค้น
เธอรู้มาจากสวีหว่านเอ๋อร์ว่าซูฉิงแพ้แพลทินัม
เธอยังไปถามโรงพยาบาลโดยเฉพาะเลยด้วย หากแพ้แพลทินัมก็อาจเป็นอันตรายจนถึงแก่ชีวิต
ดังนั้นอู๋ชิงหร่านจึงให้คนเพิ่มแพลทินัมจำนวนมากในดอกไม้ ปลอมตัวมาที่งานเปิดตัวสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์
ดังคาด แผนการในวันสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี ตอนนี้ซูฉิงเสียโฉมแล้ว ความอัปลักษณ์ของเธอต้องถูกเผยแพร่ไปในอินเทอร์เน็ตอย่างรวดเร็วแน่นอน!
ถึงเอาชีวิตเธอไม่ได้ แต่ก็ทำให้ผิวเธอลอก
อู๋ชิงหร่านโค้งริมฝีปากอย่างมีชัย สายตาอำมหิตจับจ้องไปทางซูฉิงที่ถูกนักข่าวล้อมไว้
ซูฉิง วันนี้แค่เริ่มต้นเท่านั้น!
ซูฉิงทำลายเธอจนสูญเสียทุกอย่าง หากแค่แพ้เป็นหย่อมๆ ไปจนอับอายต่อหน้าทุกคน มันจะสบายไปสำหรับนังสารเลวซูฉิง!
ต่อไป เธอต้องทำให้ซูฉิงตายแบบไร้ที่ฝังให้ได้!
ซูฉิง เธอรอก่อน!
เนื้อตัวซูฉิงทั้งคันทั้งทรมาน เธอจำเป็นต้องกลับไปทายาแก้แพ้โดยด่วน แต่กลับถูกรายล้อมไปด้วยนักข่าว
เธอกำลังจะเปิดปากให้นักข่าวถอยออกไป ในตอนนี้เอง น้ำเสียงที่ทั้งเย็นชาแลพทรงพลังก็ลอยมา “ถอยไปให้หมด!”
เสียงนี้…เป็นฮ่อหยุนเฉิง!
ซูฉิงเงยหน้ามองไป ก็เห็นร่างสูงของฮ่อหยุนเฉิงปรากฏขึ้นในสายตา
ใบหน้าหล่อเหลาของเขาตึงเครียด ทั่วกายแผ่ไอเย็นจนเหมือนกับลดอุณหภูมิในห้องจัดงานจนถึงจุดเยือกแข็ง
ไอสังหารของฮ่อหยุนเฉิงทำให้ผู้คนพากันแหวกทางเดินให้เขาโดยไม่รู้ตัว
ฮ่อหยุนเฉิงก้าวอย่างมั่นคง ค่อยๆ เข้าใกล้ไปทีละก้าว
เขายืนอยู่หน้าซูฉิง ท่ามกลางสายตาของคนทั้งหมดเขาก็อุ้มเธอในท่าเจ้าสาว
เมื่อมองหญิงสาวในอ้อมกอดของเขา ดวงตาที่เย็นเยียบอย่างหาที่เปรียบมิได้ก็อ่อนลงหลายส่วน ถามอย่างเป็นห่วงว่า “ชูฉิง เธอเป็นยังไงบ้าง? ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย?”
เมื่อตกอยู่ในอ้อมที่แสนคุ้นเคย ซูฉิงก็รู้สึกสงบอย่างบอกไม่ถูก
เธอเม้มริมฝีปาก “ภูมิแพ้น่ะ”
ฮ่อหยุนก็ดูออก ซูฉิงเป็นภูมิแพ้
เขารู้ว่าซูฉิงแพ้แพลทินัม เมื่อครั้งในห้องจัดเลี้ยงตระกูลสวี สวีหว่านเอ๋อร์วางแผนกล่าวหาซูฉิงว่าขโมยแหวนเพชรของเธอ ซูฉิงจึงใช้อาการแพ้เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตนเอง
แต่ว่า เหตุใดตอนนี้ซูฉิงถึงมีอาการแพ้อีก?
“ฉันจะไปส่งเธอที่โรงพยาบาล” ฮ่อหยุนเฉิงสองมือกระชับอุ้มซูฉิง เดินตรงไปที่ประตูใหญ่
จู่ๆ ซูฉิงก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ มองไปที่เวที ดอกไม้พวกนั้นยังอยู่บนพื้น
“ฮ่อหยุนเฉิง ให้คนไปตรวจสอบดอกไม้พวกนั้นที” ซูฉิงโอบคอฮ่อหยุนเฉิง พูดอย่างเคียดแค้นเล็กน้อย
ดอกไม้?
ฮ่อหยุนเฉิงได้ยินดังนั้นก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ
ฉากที่ผู้หญิงสองคนขึ้นไปจัดดอกไม้บนเวทีเมื่อครู่ก็ฉายขึ้นมาในหัวเขา
เขาเข้าใจความหมายของซูฉิงอย่างรวดเร็ว
วันนี้ตอนบ่ายเขามาส่งซูฉิง ตลอดจนงานเปิดตัวเริ่ม ซูฉิงและเฉินจุนเหยียนขึ้นไปบนเวที ซูฉิงก็ประคองไว้ตลอด
บนเวที ซูฉิงไม่ได้สัมผัสสิ่งอื่นใด ที่สัมผัสเพียงอย่างก็คือดอกไม้ช่อนั้น
ดังนั้นเป็นไปได้สูงมากว่าปัญหาจะอยู่ที่ช่อดอกไม้ช่อนั้น
ดวงตาฮ่อหยุนเฉินเย็นเยียบลง “ซูฉิง วางใจเถอะ ฉันจะคนไปตรวจสอบให้ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้น”
“อืม” ซูฉิงพยักหน้า
เรื่องในวันนี้ชัดเจนแล้วว่ามีคนจงใจ
ตอนที่เธออยู่ในงานเลี้ยงตระกูลสวี ก็เปิดเผยต่อหน้าคนทั้งหมดว่าเธอแพ้แพลทินัม
ด้วยเหตุนี้เอง คนที่รู้ว่าเธอแพ้แพลทินัมจึงมีจำนวนไม่น้อย
สืบหาว่าเป็นใครกัน?
ถังรัวอิง? สวีหว่านเอ๋อร์? หรือเป็นคนอื่น?
ซูฉิงในตอนนี้คันคะเยอไปทั้งตัว สมองจึงทำงานช้าลง เวลานี้จึงคิดหาคนที่ลงมือทำร้ายเธอไม่ออก
เรื่องด่วนที่สุดในตอนนี้ยังคงเป็นต้องกลับไปพักผ่อนก่อน
รอจนอาการแพ้เธอดีขึ้น ค่อยสืบเรื่องนี้
ฮ่อหยุนเฉิงอุ้มซูฉิงเข้าไปในรถของเขา เมื่อเห็นซูฉิงเช่นนี้ ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความทุกข์ใจ “ซูฉิง อดทนหน่อยนะ ฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาล”
“ไม่เป็นอะไร ไม่ต้องไปโรงพยาบาลหรอก ฉันไปพักสักหน่อยก็เป็นไรแล้ว” ซูฉิงขมวดคิ้ว อดทนต่ออาการคันทั่วตัวเอ่ยขึ้น
ไม่รู้ว่าดอกไม้พวกนั้นถูกลงมืออย่างไร ครั้งนี้ ราวกับอาการแพ้ของเธอรุนแรงมาก
ไม่เพียงแค่คันคะเยอไปทั้งตัว ตอนนี้ยังร้อนไปทั้งตัวเหมือนไข้จะขึ้น
แต่ไม่เป็นอะไร เธอรู้ว่าตนเองแพ้แพลทินัม เพื่อป้องกัน เธอจึงนำยาแก้แพ้มาด้วย
ยาพวกนั้น เธอวางไว้ในกระเป๋าเดินทาง
ดังนั้นจึงให้ฮ่อหยุนเฉิงส่งเธอกลับเมืองใหม่สุ่ยเยว่
ได้ยินซูฉิงพูดแบบนี้ ฮ่อหยุนก็รีบสตาร์ทรถ ขับมุ่งหน้าไปทางเมืองใหม่สุ่ยเยว่ด้วยจิตใจที่ร้อนรุ่มดั่งไฟ
แทบจะเหาะตลอดทาง ถึงกับผ่าไฟแดงไปสองรอบ ในที่สุดฮ่อหยุนเฉิงก็มาถึงเมืองใหม่สุ่ยเยว่
“ซูฉิง ถึงแล้ว” เขาจอดรถ หันมามองซูฉิงที่นั่งข้างคนขับ
เห็นซูฉิงทรุดตัวลงกับเบาะนั่ง ใบหน้าแดง ทั้งตัวทั้งบวมทั้งแดง ทำให้คนมองปวดใจอย่างยิ่ง
“ซูฉิง ซูฉิง เธอเป็นอะไร?” ฮ่อหยุนเฉิงเอื้อมมือไปสัมผัสหน้าผากของซูฉิง
อุณหภูมิที่ร้อนลวก ถูกส่งมาที่กลางฝ่ามือของเขา