บทที่ 33 ตรารับรองของการ์ดเมจิกหมวดอัตตา
“เวทอัญเชิญ!”
ดาร์กหนีบการ์ดเวทมนตร์ [อัตตา] ด้วยนิ้วชี้และนิ้วกลาง แล้วปัดไปด้านหน้าเพื่อเปิดใช้งาน [อัญเชิญ]!
ทันใดนั้น ลำแสงสีทองนิลก็พุ่งออกมา!
ความหนาของลำแสงนี้เป็นสิ่งที่ดาร์กไม่ได้คาดคิดมาก่อนเลย
รุกกี้เดวิมอนซึ่งกำลังกุมหัวและนั่งยอง ๆ อยู่บนโต๊ะ ก็ตกใจเช่นกัน
แสงสีทองนิลดูเหมือนจะถูกชักนำ ก่อนจะพุ่งเข้าใส่หน้าผากของรุกกี้เดวิมอนอย่างแม่นยำ!
“อ๊า!”
รุกกี้เดวิมอนส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดทันที ราวกับว่ามันถูกทุบด้วยค้อนหนัก มันบินถอยหลังไปชนกำแพง ทำให้เกิดเสียง ‘ปั้ก!’ แล้วจากนั้นก็ไถลตัวลงมาราวกับซ้อมตาย อีกทั้งยังทิ้งร่องรอยไว้บนผนัง
ห้องนอนเงียบไปครู่หนึ่ง
มุมปากของดาร์กกระตุก แต่เขาเพียงแค่จ้องไปที่รุกกี้เดวิมอนไม่เคลื่อนไหวอย่างเงียบงัน
จนกระทั่งครึ่งนาทีต่อมา รุกกี้เดวิมอนก็ปรือตาขึ้น และตบปีกของมันราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันยืนขึ้นด้วยสีหน้าเย่อหยิ่ง “ช่างโสโครกเสียจริง อากาศก็อบอ้าว ไหนจะมีฝุ่นฟุ้งอีก การอยู่ที่นี่อีกแค่วินาทีเดียวก็ทำให้ข้ารู้สึกป่วย รู้ไหมว่าเจ้าทำอะไรลงไป? เจ้าไม่ได้อุทิศตนเพื่อทำหน้าที่เป็นทาสรับใช้ที่ดี และยังไม่คิดที่จะถวายเครื่องเงินเลิศหรูกับเลือดที่อร่อยที่สุดให้แก่เจ้านายหรืออย่างไร”
ดาร์กอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “นายเป็นแวมไพร์ประเภทไหนกัน?”
รุกกี้เดวิมอนส่ายหัวเล็กน้อย “แวมไพร์? ไม่ อย่าได้เอาสายพันธุ์ชั้นต่ำเช่นนั้นมาเทียบกับข้า ข้าเป็นถึงดาราที่เจิดจรัสและเป็นบุตรแห่งรุ่งอรุณ ในท้ายที่สุดข้าก็จะได้ขึ้นไปยังสรวงสวรรค์ และครองบัลลังก์เหนือเหล่าทวยเทพ ส่วนเจ้าก็จะตกไปยังห้วงที่ลึกที่สุดในขุมนรก”
“นี่มันจูนิเบียว*[1]ขั้นสุดเลยนี่หว่า”
ดาร์กเขียนไว้ในสมุดบันทึกของเขา
‘ยืนยันว่าถ้าอัตตาแรงไปอาจทำลายสมองได้’
…
จากนั้นเขาก็กรองคำพูดของรุกกี้เดวิมอนโดยอัตโนมัติและตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงอย่างละเอียด
ที่ชัดเจนที่สุดคือลายกะโหลกศีรษะที่หน้าผาก หลังจากถูกแสงสีดำของ [อัตตา] ชน มันก็กลายเป็นรอยแดงแปลกประหลาด
ดูเหมือนจะมีตราพิเศษเพิ่มขึ้นมา โดยมีตราประทับ ‘屮’ อยู่ตรงกลาง และเหนือตรานั้นมีสัญลักษณ์ ‘⊙’
วงกลมด้านนอกของตราประทับถูกเขียนเป็นภาษาอังกฤษ
เลเวล: 666
ระบบ: ลูซิเฟอร์
รหัส: อัตตา
และใต้สัญลักษณ์นั้น วงกลมด้านในของตราเขียนไว้ว่า
[คำเตือน: ชำระล้างระดับ 1]
…
ดาร์กครุ่นคิดชั่วขณะหนึ่ง คัดลอกข้อมูลบนตราประทับออกมาทั้งหมด ก่อนจะค่อยแปลออกมา
วงแหวนรอบนอก:
เลเวล: 666
ระบบ: ลูซิเฟอร์
รหัส: อัตตา
วงแหวนภายใน:
[คำเตือน: ชำระล้างระดับ 1!]
…
แม้ว่าดาร์กจะไม่เข้าใจความหมายของ 666 และอีกสองสัญลักษณ์ แต่เขาเข้าใจคร่าว ๆ ว่านี่เป็นตราที่แสดงถึง ‘ความเย่อหยิ่ง’ เป็นส่วนใหญ่
“ดูเหมือนว่าการ์ดเวทมนตร์ [อัตตา] ใหม่นี้จะทำให้รุกกี้เดวิมอนได้รับตราประทับอัตตา!”
“แต่นอกเหนือจากนั้นล่ะ? มันมีความสามารถอื่น ๆ รึเปล่า? มันคงไม่ใช่แค่ลายน้ำใช่ไหม?”
ดาร์กอุ้มรุกกี้เดวิมอนขึ้นมาจากพื้นแล้วสั่งให้ยิง [เดมิ ดาร์ท] ไปที่กำแพงเหมือนครั้งก่อน
“กล้าดียังไงมาสั่งข้า ปลดโซ่ตรวนของข้าออกเดี๋ยวนี้!”
“เดมิ ดาร์ท!”
“ไม่!”
แม้จะมีการต่อต้านด้วยวาจา แต่ร่างกายของรุกกี้เดวิมอนก็เชื่อฟังคำสั่งของเจ้านายอย่างตรงไปตรงมา
กระบอกเข็มฉีดยาสามกระบอกที่มีหัวฉลามควบแน่นอย่างรวดเร็วจากใต้ปีกและยิงไปที่ผนัง!
ฟึ่บ! ฟึ่บ! ฟึ่บ!
เข็มฉีดยาสามอันเจาะผนังพร้อมกัน
เทียบกับสามรูที่ปรากฏเมื่อครั้งล่าสุด รูครั้งนี้ใหญ่กว่ามาก!
“พลังของมันแข็งแกร่งขึ้น!”
ดาร์กรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
การ์ด [อัตตา] ใหม่นี้ไม่เพียงแต่ทนต่อการอัดฉีด [อัตตา] สามหน่วยเข้าไปเท่านั้น แต่ยังได้รับการพัฒนาขึ้นอย่างมากอีกด้วย
“โอเค ฉันจะตั้งชื่อมันว่า [อัตตา II] เป็นการชั่วคราว!”
วิญญาณรับใช้นั้นแตกต่างจากสปิริต เนื่องจากไม่สามารถแสดงข้อมูลในรูปของการ์ดได้
แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าความแข็งแกร่งของรุกกี้เดวิมอนนั้นเพิ่มขึ้น บางทีมันอาจจะไม่ใช่สัตว์วิเศษหนึ่งดาวที่ไร้ประโยชน์อีกต่อไป
“บางทีฉันควรจะทดลองกับอีบุยก่อน”
…
ประมาณสิบสามนาทีต่อมา ตรา [อัตตา] บนหน้าผากของรุกกี้เดวิมอนก็ค่อย ๆ จางลงและเปลี่ยนกลับไปเป็นลายกะโหลกสีขาวก่อนหน้า
ในขณะที่สติของมันฟื้นคืน รุกกี้เดวิมอนก็กระพือปีกของมันทันที และพูดกับตัวเองอย่างกระวนกระวายว่า “ฮะ ไหงหกโมงแล้วล่ะ? ฉันต้องรีบไปที่โรงอาหารเพื่อซื้อของให้เจ้านายกิน ฉันจะปล่อยให้เจ้านายที่รักของฉันหิวไม่ได้…”
ดาร์ก “…”
…
หลังจากทานอาหารที่เจ้าตัวน้อยเอามาให้ และอ่านหนังสือเกี่ยวกับการวิจัยอารมณ์ ดาร์กก็รอคูลดาวน์ของ [อัตตา II] ผ่านไปอย่างเงียบ ๆ
เป็นผลให้เขารอถึงสามชั่วโมงเต็ม!
คูลดาวน์ที่นานเช่นนี้ทำให้ดาร์กค่อย ๆ ตระหนักว่า [อัตตา II] ใบนี้อาจไม่สมบูรณ์
“ปัญหาน่าจะอยู่ที่คุณภาพของการ์ดเวทมนตร์เปล่าและวัตถุดิบที่ใช้ทำ บางทีการจับคู่ของวงแหวนขัดเกลาเวทมนตร์ก็มีปัญหาเล็กน้อยเช่นกัน?”
“แม้ว่า [อัตตา II] จะดูเหมือนใช้งานได้ แต่คูลดาวน์ที่นานเกินไปทำให้มันไม่สามารถใช้เป็นครั้งที่สองในการแข่งเดียวกัน หรือแม้แต่ในวันเดียวกันได้!”
“ฉันต้องหาวิธีปรับแต่งมัน หรือทำการ์ดสำรองเพิ่ม แต่กลับมีข้อจำกัดเรื่องจำนวนการ์ดต่อสำรับในการแข่งขันปกตินี่สิ…”
“แต่เห็นได้ในระดับหนึ่งว่า [อัตตา] สามหน่วยน่าจะเป็นขีดจำกัดที่การ์ดเวทมนตร์เปล่าสิบคะแนนใบนี้สามารถรับได้”
หลังจากบันทึกผลการทดลองแล้วดาร์กก็หยิบ [อัตตา II] ขึ้นมาอีกครั้ง
ส่วนเป้าหมายการทดลองครั้งนี้แน่นอนว่าคือ อีบุยน้อย
อีบุยผู้ถูกอัญเชิญจาก [สัตว์อสูรมายา: อีบุย] ลืมตาขึ้นอย่างน่ารัก และเอียงศีรษะเล็กน้อย “วี้?”
ดาร์ก เดม่อน เจ้าของสายเลือดจอมมารผู้ชั่วร้าย ยื่นมือไปทางอีบุยผู้น่ารักอย่างไร้ความเมตตา!
“จงออกมา!”
ปัด → วิวัฒนาการ → แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย!╭ ( ･ ㅂ ･ ) و ̑̑
หลังจากที่ถูกลำแสงของ [อัตตา II] กระแทก ตราสีแดงของ [อัตตา] ก็ปรากฏขึ้นบนหน้าผากของอีบุยด้วย
ตรานี้ไม่เพียงแต่ไม่ได้ให้ความรู้สึกย้อนแย้ง แต่กลับทำให้มันดูน่ารักขึ้นแทน
อย่างไรก็ตาม อีบุยเย่อหยิ่งขึ้นมาทันที มันไม่มองหน้าเจ้านายของมันอีกต่อไปแล้ว แต่กลับหันหลังให้กับดาร์กและมองออกไปยังนอกหน้าต่างแทน
เขาไม่แปลกใจ แต่หยิบการ์ด [สัตว์อสูรมายา: อีบุย] ขึ้นมาตรวจสอบข้อมูล
[ชื่อการ์ด: สัตว์อสูรมายา]
[ประเภท: การ์ดวิญญาณ]
[ระดับ : ✪✪ ]
[เผ่าพันธุ์: ประเภทนกและสัตว์อสูร]
[คุณสมบัติ: ปกติ]
[พลังงานเวทมนตร์: 500 หน่วย]
[พลังโจมตี: 700 หน่วย]
[พลังป้องกัน: 300 หน่วย]
[ท่าไม้ตาย: ลอกเลียนแบบ, เบบี้ดอลล์ อายส์]
“แม้ว่าจะไม่ได้วิวัฒนาการ แต่ก็มีค่าพลังเพิ่มขึ้น และก็มีสกิลเพิ่มขึ้นอีกสกิล…”
[ท่าไม้ตาย: เบบี้ดอลล์ อายส์]
[เบบี้ดอลล์ อายส์: อีบุยมองคู่ต่อสู้ด้วยสายตาหยิ่งผยอง ทำให้คู่ต่อสู้รู้สึกหงุดหงิดและลดความอยากต่อสู้ของฝ่ายตรงข้าม]
“พูดอีกอย่างก็คือ จากการ์ดสีน้ำเงินเป็นการ์ดสีม่วง?”
…
“เดี๋ยวนะ นี่หมายความว่า รุกกี้เดวิมอนก็มีสกิลพิเศษภายใต้ผลของ [อัตตา II] ด้วยเหรอ?”
[1] จูนิเบียว คือ อาการเพ้อฝันของเด็กม. 2