ตอนที่ 1422 จุดจบของโอวหย่า (9)
ดินแดนแห่งจินตนาการงั้นหรือ
หัวหน้าเผ่ายิ่งหวาดกลัว คนพวกนี้รู้เรื่องดินแดนแห่งจินตนาการของเผ่าผู้ใช้เวทได้อย่างไร แต่เมื่อเขาคิดถึงอวิ๋นลั่วเฟิงและจีจิ่วเทียนที่เพิ่งเข้าไปในดินแดนแห่งจินตนาการ หัวหน้าเผ่าก็กัดฟัน “ข้าไม่ให้พวกเจ้าเข้าไป!”
พูดจบร่างของเขาก็พุ่งเข้าไปโจมตีชายชราบนท้องฟ้า ชายชรายิ้มเยาะแล้วมองหัวหน้าเผ่าอย่างดูถูก
ตูม!
ทันทีที่หมัดของหัวหน้าเกือบถึงตัวชายชรา จู่ๆ เขาก็รู้สึกไร้พลังและร่วงลงมาจากอากาศก่อนตกลงมาที่พื้นอย่างแรงจนเกิดเป็นหลุมลึก
“หัวหน้าเผ่า!”
คนของเผ่าผู้ใช้เวทหน้าเปลี่ยนสีแล้วรีบพุ่งเข้าไปหาเขา
“แค่ก!” หัวหน้าเผ่าไอแล้วกระอักเลือดออกมา เขากำหมัดแน่น “เป็นไปได้อย่างไร ทำไมปรสิตในร่างข้าถึงทำร้ายข้าเอง”
เผ่าผู้ใช้เวทเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการใช้ปรสิต เมื่อไหร่ก็ตามที่พวกเขาใช้พิษปรสิต พวกเขาจำเป็นต้องฝังปรสิตไว้ในร่างพวกเขาเสียก่อน ปรสิตชนิดนี้เรียกว่า ‘จ้าวปรสิต’ !
“หัวหน้าเผ่า ข้าขอโทษ ข้าไม่ได้อยากทำร้ายท่าน แต่ท่านหัวแข็งเกินไป”
ตอนนั้นเองชายชราคนหนึ่งก็เดินออกมาจากฝูงชนแล้วยืนอยู่ตรงข้ามกับกลุ่มคนของเผ่าผู้ใช้เวท
“เจ้าทำอะไรกับจ้าวปรสิตของข้า!” หัวหน้าเผ่าจ้องเขาและตะโกนอย่างเดือดดาล
ทุกคนในเผ่าผู้ใช้เวทจ้องหน้าชายชราเหมือนอยากจะเข้าไปฉีกเขาออกเป็นชิ้นๆ
“หัวหน้าเผ่า ท่านบังคับให้ข้าต้องทำแบบนี้! ข้ารับใช้เผ่าอย่างพากเพียรมาหลายปีแต่ท่านก็ปฏิเสธที่จะเลื่อนขั้นข้าเป็นผู้อาวุโส ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุผลนี้ข้าก็คงไม่หักหลังท่าน” ชายชรายิ้มเยาะแล้วหันไปหาคนที่ยืนอยู่บนอากาศ “นายท่าน ข้ารู้วิธีเปิดดินแดนแห่งจินตนาการ แล้วก็มีเด็กสาวคนหนึ่งเพิ่งเข้าไปพร้อมกับชายที่ชื่อจีจิ่วเทียนขอรับ”
“จีจิ่วเทียน?” แม้ใบหน้าชายชราชุดเทาที่ยืนอยู่บนท้องฟ้าจะยังไร้อารมณ์แต่น้ำเสียงของเขาก็แสดงออกถึงความชั่วร้าย “จีจิ่วเทียนจากสำนักศึกษาเมืองประจิมน่ะหรือ เขาแข็งแกร่งจริงๆ แต่ว่า…ข้ารับมือเขาได้! ตอนนี้เปิดดินแดนแห่งจินตนาการให้พวกเรา ไม่ว่าอย่างไรข้าก็จะเอากระดูกผู้ใช้เวทให้ได้!”
“หยุดนะ!”
หัวหน้าเผ่าขู่ เขาใช้มือกุมหน้าอกแล้วกัดฟัน “ถ้าเจ้ากล้าปล่อยพวกเขาเข้าไป ข้าจะฆ่าเจ้า!”
“ตอนนี้ข้าเป็นคนของหุบเขาพิษ เจ้าจะทำอะไรข้าได้” ชายชราหัวเราะอย่างเหยียดหยาม “หัวหหน้าเผ่า ข้ายังเคารพท่านอยู่ดังนั้นพิษของข้าจะไม่สังหารท่านในทันที แต่จะค่อยๆ กลืนกินชีวิตท่านจนตาย! ระยะเวลาอาจจะนานถึงสามปี หรือบางทีอาจจะห้าปี ระหว่างนั้นสิ่งที่ท่านทำได้มีแค่ดิ้นรนอย่างทรมานเท่านั้น!”
ถ้าเป็นคนอื่นก็คงไม่สามารถวางยาพิษหัวหน้าเผ่าได้ แต่หัวหน้าเผ่าเชื่อใจคนในหุบเขาผู้ใช้เวทมากเกินไป ทำให้เขามีโอกาสนี้
ทำไมอวิ๋นลั่วเฟิงถึงไม่รู้ว่าหัวหน้าเผ่าถูกพิษ
นั่นเป็นเพราะว่าพิษไม่ได้อยู่ในตัวหัวหน้าเผ่าแต่อยู่ในจ้าวปรสิตของเขา ถ้านางไม่รู้เรื่องที่ชายชราทำแล้วใช้วิธีพิเศษตรวจสอบร่างกายหัวหน้าเผ่า นางก็ไม่มีทางหาพิษพบ การหาพิษแบบนี้ยากมาก นอกเสียจากว่านางจะหาด้วยวิธีพิเศษ
คนทรยศเดินนำไปแล้วเปิดดินแดนแห่งจินตนาการอีกครั้ง ทันใดนั้นบนท้องฟ้าก็เกิดลำแสงและคนจากหุบเขาพิษก็เข้าไปในดินแดนแห่งจินตนาการพร้อมกับคนทรยศนั่น…
“หัวหน้าเผ่า!”
ฝูงชนพุ่งเข้าไปหาหัวหน้าเผ่าแล้วช่วยพยุงเขาขึ้น พวกเขาถามเขาด้วยกังวล “ตอนนี้พวกเราจะทำอย่างไรกันดี ในเมื่อพวกเขาเข้าไปในแล้ว พวกเขาก็ต้องเอากระดูกผู้ใช้เวทไปแน่!”
ตอนที่ 1423 จุดจบของโอวหย่า (10)
“ท่านนักบุญหญิงอยู่ที่ไหน” หัวหน้าเผ่าถาม
“ท่านบุญหญิงเหมือนจะอยู่ที่คุกใต้ดินขอรับ ท่านน่าจะไม่ได้ยินเสียงที่นี่”
“ดีแล้ว” หัวหน้าเผ่าโล่งใจที่ได้ยินอย่างนั้น “แจ้งท่านนักบุญหญิงให้ออกจากเผ่าผู้ใช้เวทพร้อมนำดอกผู้ใช้เวทไปมอบให้สหายของแม่นางอวิ๋นที่มณฑลคูหลง จากนั้นบอกให้ท่านอยู่ท่านไม่ต้องกลับมาสักพัก”
“หัวหน้าเผ่า!”
คนในเผ่าหน้าซีดเผือดเพราะพวกเขารู้ดีว่าทำไมหัวหน้าเผ่าถึงออกคำสั่งแบบนี้
“เผ่าผู้ใช้เวท…อาจจะไม่รอดจากเหตุการณ์นี้ได้ แต่ถ้าท่านนักบุญหญิงยังมีชีวิตอยู่ สักวันหนึ่งเผ่าผู้ใช้เวทของพวกเราจะฟื้นคืนขึ้นมาแน่!” หัวหน้าเผ่าถอนหายใจ เขาพยายามลุกขึ้นแล้วพูดพร้อมยิ้มบิดเบี้ยว “ข้าไม่เคยคิดว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดกับพวกเราทันทีที่ท่านนักบุญหญิงกลับมา”
“หัวหน้าเผ่า แล้วพิธีสืบทอด…”
“ไม่ทันแล้ว ถ้าเผ่าผู้ใช้เวทโดนโจมตีตอนที่ท่านนักบุญหญิงกำลังทำพิธีสืบทอด ท่านจะตกอยู่ในอันตราย ดังนั้นรีบส่งนางออกไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้”
“แต่ว่า…ไม่ช้าก็เร็วท่านนักบุญหญิงก็ต้องรู้ว่าแม่นางอวิ๋นเข้าไปในดินแดนแห่งจินตนาการและเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่ดี”
หัวหน้าเผ่าได้ยินแบบนั้นก็ถอนหายใจ “อย่าให้ท่านรู้ แน่นอนว่าเจ้าบอกท่านเรื่องแม่นางอวิ๋นเข้าไปในดินแดนแห่งจินตนาการได้ แต่ไม่ต้องบอกท่านเรื่องเผ่าผู้ใช้พิษก็เข้าไปด้วยเหมือนกันรวมถึงเรื่องที่ข้าติดพิษ”
“ขอรับ หัวหน้าเผ่า”
“เจ้าไปได้แล้ว ส่งยอดฝีมือไปอารักขาท่านนักบุญหญิงด้วย บอกให้พวกเขาปกป้องนางด้วยชีวิต!”
ท่านนักบุญหญิงเป็นความหวังเดียวของเผ่าผู้ใช้เวท
ถึงแม้ว่าเผ่าผู้ใช้เผ่าจะต้องสูญสิ้น ท่านนักบุญหญิงก็ต้องมีชีวิตอยู่!
“ขอรับ!”
ในที่สุดหลังจากคัดเลือก พวกเขาก็ให้ยอดฝีมือที่แข็งแกร่งที่สุดของเผ่าผู้ใช้เวทสองคนติดตามหวงอิงอิงไป
เมื่อได้ยินว่าอวิ๋นลั่วเฟิงเข้าไปในดินแดนแห่งจินตนาการ หวงอิงอิงก็อยากจะรออยู่ที่นี่ หัวหน้าเผ่าพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะโน้มน้าวนางจนในที่สุดหวงอิงอิงก็ยอมเอาสมุนไพรไปมณฑลคูหลงอย่างไม่เต็มใจ
กว่านางจะรู้เรื่องที่เกิดขึ้นก็อีกหลายปีต่อมา…
…
หุบเขาดินแดนแห่งจินตนาการ
แสงอาทิตย์สาดส่องผ่านเมฆสีขาวนวลลงมาเกิดเป็นภาพงดงามเหมือนดินแดนแห่งเทพนิยาย
อวิ๋นลั่วเฟิงลูบคางเบาๆ แล้วครุ่นคิด “ข้าไม่รู้ว่ากระดูกผู้ใช้เวทซ่อนอยู่ที่ไหนแต่ข้ามีความรู้สึกว่ายิ่งสถานที่อันตรายเท่าไหร่ กระดูกผู้ใช้เวทก็น่าจะอยู่ตรงนั้น”
“โฮก!”
ทันใดนั้นเสียงคำรามก็ดังมาจากพงหญ้าใกล้ๆ จีจิ่วเทียนตอบสนองอย่างรวดเร็วแล้วรีบดึงอวิ๋นลั่วเฟิงมาข้างๆ เขาโบกมือปล่อยสายลมแรงพุ่งไปตัดหัวของราชสีห์
“ถึงแม้ว่าที่นี่จะชื่อดินแดนแห่งจินตนาการแต่สัตว์อสูรวิญญาณก็ยังสามารถสังหารเจ้าได้นะ” จีจิ่วเทียนพูดขณะมองเด็กสาวชุดขาวที่อยู่ข้างกายเขา
อวิ๋นลั่วเฟิงพยักหน้าเบาๆ “ข้าเข้าใจแล้วแต่ข้าสงสัยว่าใครเป็นผู้สร้างดินแดนแห่งจินตนาการที่ตัดขาดจากโลกภายนอกขนาดนี้ แม้แต่สัตว์อสูรวิญญาณที่นี่ก็สมจริงเหลือเกิน”
“มีคนอยู่ที่นี่”
จีจิ่วเทียนขมวดคิ้วแล้วดึงอวิ๋นลั่วเฟิงไปหลบในพงหญ้าใกล้ๆ แล้วกระซิบข้างหูนาง
อันที่จริงตอนที่จีจิ่วเทียนรับรู้ว่ามีคนอยู่ที่นี่ อวิ๋นลั่วเฟิงเองก็รู้ตัวเหมือนกัน นางประหลาดใจที่มีคนอื่นในดินแดนแห่งจินตนาการนอกจากนางและจีจิ่วเทียน
คนคนนี้เป็นใครกัน
ขณะที่อวิ๋นลั่วเฟิงกำลังใช้ความคิด นางก็ปล่อยกลิ่นอายไปสำรวจเขา ทันทีที่อวิ๋นลั่วเฟิงเห็นใบหน้าพวกเขานางก็รู้สึกว่าลมหายใจของจีจิ่วเทียนหนักขึ้นและกลิ่นอายรุนแรงก็ถูกปล่อยออกมาจากร่างเขา…