ตอนที่ 1432 จุดอ่อนของจีจิ่วเทียน (3)
เด็กสาวเงยหน้ามองใบหน้าทรงเสน่ห์ของชายหนุ่มแล้วส่งยิ้มบางให้เขา
“จีจิ่วเทียน ในที่สุดเจ้าก็เอาชนะจุดอ่อนตัวเองได้”
ความจริงแล้วอวิ๋นลั่วเฟิงสามารถหนีไปพร้อมจีจิ่วเทียนโดยไม่ต้องสู้ก็ได้ แต่สุดท้ายนางก็ตัดสินใจเสี่ยงชีวิตเพราะต้องการช่วยจีจิ่วเทียนเอาชนะจุดอ่อนของตัวเอง ถ้าจีจิ่วเทียนยังมีจุดอ่อนนี้อยู่ ศัตรูของเขาก็จะไปบอกคนอื่น จากนั้นเขาก็จะตกอยู่ในอันตราย นั่นคือเหตุผลว่านางถึงอยากจะลองดู!
“เด็กโง่” จีจิ่วเทียนพูดด้วยน้ำเสียงร้ายกาจปนเอ็นดูโดยที่เขาเองก็ไม่รู้ตัว “เมื่อกี้ข้าบอกให้เจ้าหนี ทำไมไม่หนี”
“ข้าติดค้างเจ้ามากเหลือเกิน” อวิ๋นลั่วเฟิงยิ้ม “ดังนั้นตอนนี้ข้าก็ต้องชดใช้คืน”
สิ่งที่นางหมายถึงไม่ใช่แค่ช่วยชีวิตจีจิ่วเทียนแต่เป็นการช่วยให้เขาเอาชนะความกลัวสัตว์อสูรประเภทสุนัขได้
ดูเหมือนว่าจีจิ่วเทียนจะไม่พอใจในคำพูดนางแล้วขมวดคิ้ว “ทำไม เจ้าอยากใช้หนี้ข้างั้นหรือ”
“ใช่!”
นางไม่อยากติดหนี้ใคร โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หนี้บุญคุณ! ในความคิดนางจีจิ่วเทียนสำคัญพอๆ กับหนานกงอวิ๋นอี้!
ความโกรธเข้าครอบงำจีจิ่วเทียน แต่เขาเอาความโกรธไปลงที่อวิ๋นลั่วเฟิงไม่ได้จึงหันไปหาคนจากหุบเขาพิษแทน
“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ นายท่านของข้าบอกว่าเจ้าหวาดกลัวสัตว์อสูรวิญญาณประเภทสุนัข เหตุใดเจ้าถึงไม่กลัว” ใบหน้าของเซี่ยงเฟยซีดเผือดแล้วถอยหลังด้วยความกลัว
จีจิ่วเทียนยิ้มเยาะ “เพราะเจ้า ตอนนี้เฟิงเอ๋อร์ไม่ติดหนี้ข้าอีกต่อไปแล้ว ข้าจะจัดการกับเจ้าอย่างไรดี”
เมื่อได้ยินแบบนั้น คนอื่นๆ ก็เกือบจะสะดุดล้ม เขาไม่ได้โกรธเพราะโดนพวกเขาโจมตีแต่โกรธเพราะพวกเขาทำให้อวิ๋นลั่วเฟิงไม่ติดค้างหนี้บุญคุณเขาอีกต่อไปแล้วใช่หรือไม่
“จี…” เซี่ยงเฟยกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก “นายท่านจี นี่เป็นเรื่องผิดผลาด พวกเราจะไปจากที่นี่ทันที แล้วข้าน้อยสัญญาว่าจะไม่มาแย่งกระดูกผู้ใช้เวทกับท่านอีก”
กระดูกผู้ใช้เวทไม่สำคัญเท่าชีวิตพวกเขา ถ้านายท่านแห่งหุบเขาไปได้มาด้วยตัวเอง พวกเขาก็ไม่สามารถต่อกรกับจีจิ่วเทียนได้เลย
“วิ่ง!” เซี่ยงเฟยรีบวิ่งขึ้นภูเขาอย่างรวดเร็วแล้วทิ้งคนอื่นไว้ข้างหลัง คนที่ถูกทิ้งไว้หวาดกลัวจนลืมที่จะหนี…
เซี่ยงเฟยที่ตอนแรกคิดว่าจีจิ่วเทียนจะตามไล่ล่าเขาแน่กลับพบว่าแทนที่จะตามล่าเขา ชายหนุ่มกลับระบายความโกรธกับคนที่เขาทิ้งไว้ข้างหลัง
นี่เป็นการสังหารหมู่อยู่ฝ่ายเดียว! คนจากหุบเขาพิษไม่มีพลังพอที่จะต่อกรกับเขา ภายใต้การโจมตีของจีจิ่วเทียน พวกเขาถูกสังหารทีละคน ผ่านไปสักพัก นอกจากเซี่ยงเฟยที่หนีไปก่อนแล้ว คนที่เหลือทุกคนก็กลายเป็นซากศพรวมถึงชายชราที่ทรยศเผ่าผู้ใช้เวทด้วย เขาเคยคิดว่าเขาจะกลายเป็นผู้อาวุโสหลังจากเข้าร่วมหุบเขาพิษ แต่เขาไม่คาดคิดว่าตัวเองจะมาตายในดินแดนแห่งจินตนาการ
“โฮ่ง!” ”
เมื่อเห็นจีจิ่วเทียนย่างท้าวเข้ามาใกล้มันมากขึ้นเรื่อยๆ สัตว์อสูรศวาก็ถอยหลังด้วยความหวาดกลัวแล้วเห่าเพื่อขู่ไม่ให้เขาเข้าใกล้มัน
“นอนลง!” จีจิ่วเทียนเชิดใบหน้างดงามของเขาขึ้นแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเข้มและเผด็จการ
สัตว์อสูรศวานอนลงกับพื้นทันทีเพื่อแสดงการยอมแพ้ มันร้องครางแล้วดวงตาที่เคยดุร้ายก็ส่งสายตาน่าสงสารมาให้แทน
“ข้าไม่รู้ว่าทำไมข้าถึงเคยกลัวสัตว์อสูรอ่อนแอแบบนี้!”
ที่จริงแล้ว จีจิ่วเทียนก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงมีจุดอ่อนแบบนี้
ตอนที่ 1433 จุดอ่อนของจีจิ่วเทียน (4)
ถ้าไม่ใช่เพราะอวิ๋นลั่วเฟิง เขาคงไม่สามารถเอาชนะจุดอ่อนตัวเองได้ ไม่แน่ชาติที่แล้วเขาอาจจะโดนสัตว์อสูรวิญญาณประเภทสุนัขสังหารจริงๆ เหมือนที่อวิ๋นลั่วเฟิงบอกก็ได้…
จีจิ่วเทียนไม่ได้สังเกตว่าอวิ๋นลั่วเฟิงแอบปาเข็มและสมุนไพรพลังฌานมาฝังที่ตัวเขาก่อนที่เขาจะต่อสู้กับสัตว์อสูรศวา แต่ว่านางก็ต้องการเป็นแค่ตัวประกอบเล็กๆ เท่านั้น
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความกล้าหาญของเขา
จีจิ่วเทียนหยิบเชือกออกมาจากไหนไม่ทราบแล้วผูกคอของสัตว์อสูรศวาเอาไว้ จากนั้นก็ลากมันมาให้อวิ๋นลั่วเฟิงแล้วพูดสั้นๆ ด้วยน้ำเสียงทรงอำนาจว่า “มันเป็นของเจ้าแล้ว!”
มุมปากของวิ๋นลั่วเฟิงกระตุกก่อนนางจะพูดว่า “ข้าไม่ต้องการ”
จีจิ่วเทียนทำเหมือนไม่ได้ยินนางแล้วพูดต่อ “ตอนนี้เจ้าติดหนี้ข้าอีกครั้งแล้ว ดังนั้นต่อไปนี้เจ้าไม่มีทางใช้หนี้ข้าหมดได้”
“…”
ทำไมเขาต้องบังคับนางให้ติดหนี้เขาด้วย นางไม่อยากติดหนี้เขาเสียหน่อย
“สัตว์อสูรวิญญาณหนึ่งตัวน่าจะยังไม่พอ ข้าจะไปจับมาเพิ่มให้เจ้าอีกสองสามตัว จากนั้นเจ้าก็จะติดหนี้ข้าตลอดไป เจ้าใช้คืนข้าหนึ่งครั้ง ข้าก็จะทำให้มันเพิ่มอีกครั้ง”
อวิ๋นลั่วเฟิงชะงัก “จีจิ่วเทียน เจ้าพยายามจะทำอะไร”
“ข้าแค่ต้องการให้เจ้าติดหนี้ข้าตลอดไป อวิ๋นลั่วเฟิง เจ้าจะได้สะบัดข้าไม่หลุด!”
จีจิ่วเทียนกัดฟันพูดประโยคสุดท้าย! นางอยากใช้หนี้เขาให้หมดเพื่อจะได้ไม่ต้องมาหาเขาอีกสินะ ฝันไปเถอะ! เขาไม่มีทางยอมให้มันเกิดขึ้นแน่! ทางเดียวที่จะทำได้ก็คือทำให้นางติดหนี้เขาตลอดไป เช่นนั้นแล้วนางก็จะจากเขาไปไหนไม่ได้อีก!
“จีจิ่วเทียน!”
อวิ๋นลั่วเฟิงกำลังจะโกรธ แต่นางเห็นชายหนุ่มที่ยืนตรงอยู่ข้างหน้านางจู่ๆ ก็ล้มลงไปที่พื้น
นางรีบก้าวเท้าไปพยุงจีจิ่วเทียนโดยที่ยังไม่มีเวลาคิดว่าเกิดอะไรขึ้น
แต่ทว่า…
สัตว์อสูรศวารีบวิ่งไปหาเขาแล้วใช้หลังรับตัวเขาไว้ได้ทัน สัตว์อสูรประเภทสุนัขมีความสามารถในการเอาใจมนุษย์และจงรักภักดีกับเจ้านายมาก ไม่อย่างนั้นคงไม่มีคำที่ว่า ‘สุนัขซื่อสัตย์’ แน่นอนว่าพวกมันจะภักดีกับเจ้านายที่แท้จริงแล้วพวกมันจะไม่มีทางทรยศเท่านั้น
เซี่ยงเฟยจับสัตว์อสูรศวาได้ระหว่างทางแต่ไม่ได้สนใจมัน มันต่อสู้เพื่อเขาก็เพราะกลัวจะโดนเซี่ยงเฟยทำร้ายเท่านั้น ดังนั้นมันจึงทรยศเขาอย่างง่ายดาย! เมื่อมันเห็นเจอเจ้านายที่จริงใจ มันก็ไม่มีทางทรยศเขาตลอดชีวิต! นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมคนถึงพูดกันว่าสุนัขนั้นแสน ‘ซื่อสัตย์’ !
“เขายังไม่หายดีแล้วจำเป็นต้องพักผ่อน”
น่าเสียดายที่เซี่ยงเฟยหนีไปได้ ถ้าจีจิ่วเทียนไม่ได้บาดเจ็บสาหัส พวกเขาคงไม่มีทางรอดสักคนเดียว
สัตว์อสูรศวาครางในลำคอแล้วค่อยๆ วางจีจิ่วเทียนลงก่อนจะนอนลงที่พื้นอย่างเชื่อฟัง
“เจ้าอยากติดตามพวกเรางั้นหรือ” อวิ๋นลั่วเฟิงถามขณะมองไปที่สัตว์อสูรศวา
สัตว์อสูรศวารีบพยักหน้าแล้วมองอวิ๋นลั่วเฟิงด้วยสายตาน่าสงสาร
“หืม? เจ้าพูดไม่ได้งั้นหรือ” อวิ๋นลั่วเฟิงพูดแล้วสำรวจตัวมัน “สัตว์อสูรวิญญาณระดับเจ้าควรจะพูดได้สิ ทำไมเจ้าถึงพูดไม่ได้ล่ะ”
อวิ๋นลั่วเฟิงดูสัตว์อสูรศวาตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วในที่สุดก็เข้าใจ
“เจ้าต้องถูกวางยาพิษจนพูดไม่ได้แน่ ข้าไม่รู้ว่าคนคนนั้นทำแบบนี้ทำไมแต่ข้าช่วยเจ้าได้”