บทที่12ยุแยงตะแคงรั่ว
เธอรู้ว่าเย่เฉินหยอกเล่น เซียวชูหรันจึงไม่ใส่ใจนัก แล้วกดเบอร์โทรของหวังตงเสวี่ยน
ไม่นาน โทรศัพท์มีคนรับสาย
ปลายสายเสียงอ่อนหวานของหวังตงเสวี่ยนลอดมา“คุณเซียว สวัสดีค่ะ”
“รองประธานหวังสวัสดีค่ะ ฉันมีธุระเรื่องหนึ่ง อยากรบกวนให้คุณช่วยเหลือ”เซียวชูหรันกล่าวอย่างกริ่งเกรง
“อืม ว่ามาเลย”หวังตงเสวี่ยนตอบรับ
เซียวชูหรันรวบรวมคำพูด สูดลมหายใจเข้าลึก รวบรวมความกล้า พูดออกมา“ฉันอยากถามว่า คืนพรุ่งนี้ท่านประธานว่างไหมคะ บ้านเราจัดงานเลี้ยง พร้อมจะประกาศความร่วมมือกับตี้เหาอย่างเป็นทางการ หวังว่าท่านประธานจะให้เกียรติ……”
หวังตงเสวี่ยนนิ่งเงียบชั่วครู่ตอบออกมาว่า“คุณเซียว เรื่องนี้ฉันเองก็ตัดสินใจไม่ได้ หรือว่า ฉันถามท่านประธานให้ดีกว่า”
เซียวชูหรันตอบอย่างนอบน้อม“ขอบคุณค่ะ งั้นต้องรบกวนแล้วนะคะ”
หลังจากที่วางหูโทรศัพท์ เซียวชูหรันก็กุมมือถือไว้อย่างไม่เป็นสุข รอข่าวคราวจากฝ่ายตรงข้าม
ในเวลานี้เอง เสียงโทรศัพท์ของเย่เฉินดังขึ้น
เย่เฉินตกตะลึง จากนั้นจึงแอบกร่นด่าตนเองอยู่ในใจ ว่าลืมเปิดระบบสั่น คงจะเป็นหวังตงเสวี่ยนที่โทรมาถามความเห็นตนเอง……
เย่เฉินตีหน้านิ่งรับโทรศัพท์“อืม”ขึ้นมาคำหนึ่ง
เสียงของหวังตงเสวี่ยนดังลอดมาจากปลายสาย“ท่านประธานคะ ตระกูลเซียวโทรมาบอกว่าจะมีงานเลี้ยงวันพรุ่งนี้ อยากจะถามว่าท่านประธานไปได้ไหม”
เย่เฉินตอบ“โอ้ว แบบนี้เองหรือ ได้สิ ผมตกลง……ตามนี้แล้วกัน วางสายนะ……”
พูดจบ เย่เฉินจึงรีบวางหูโทรศัพท์“พวกเซลล์ขายของนี่ น่ารำคาญ……”
เซียวชูหรันไม่ได้สงสัยอะไร แต่สิ่งที่ตามมาติดๆ มือถือของเธอก็ดังขึ้น
เสียงของหวังตงเสวี่ยนรอดออกมา“คุณเซียวคะ ท่านประธานของเราตอบรับแล้วค่ะ ถึงเวลาแล้วท่านจะไป！”
“จริงเหรอ……งั้นก็ดีสิ……ขอบคุณที่ช่วยนะคะ และฝากขอบคุณท่านประธานด้วย……”เซียวชูหรันตื่นเต้นดีใจ เธอคิดไม่ถึง ว่าอีกฝ่ายจะตอบรับกลับมาจริงๆ
เซียวชูหรันกระวีกระวาดบอกนายหญิงใหญ่เซียว“คุณย่าคะ！ท่านประธานตี้เหากรุ๊ปตอบตกลงแล้วค่ะ！”
“จริงเหรอ？！”นายหญิงใหญ่เซียวตื่นเต้นขึ้นมา！
จากนั้นหล่อนจึงพูดกับคนของตระกูลเซียวที่อยู่ตรงหน้าว่า“รีบไปเตรียมงานกันสิ！จองโรงแรม ร้านอาหาร เหล้าที่ดีที่สุดเลยนะ เตรียมต้อนรับท่านประธานตี้เหากรุ๊ปอย่างยิ่งใหญ่！”
“อีกเรื่อง ประกาศให้กับวิสาหกิจใหญ่ๆทั่วเมืองทั้งหมด เชิญพวกเขาให้มาร่วมงานเลี้ยงเรา！บอกพวกเขาว่าท่านประธานของตี้เหากรุ๊ปจะให้เกียรติมาร่วมงาน！”
จากนั้น ตระกูลเซียวจึงวุ่นสาละวนอยู่พักหนึ่ง！
ทุกคนต่างดีใจกันอย่างเก็บอาการไว้ไม่อยู่ ต่างก็พยายามหาคอนเนคชั่นกับบุคคลชั้นนำของเมือง จินหลิงของตนเอง
ไม่ต้องสงสัยว่านี่คือระเบิดลูกใหญ่！
ในชั่วพริบตา จึงรู้กันไปทั้งเมืองจินหลิง
ท่านประธานคนใหม่ผู้ลึกลับของตี้เหากรุ๊ปจะปรากฏโฉม และจะมาร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำของตระกูลเซียว！
นายหญิงใหญ่เซียวได้รับโทรศัพท์มากมายนับไม่ถ้วน หล่อนยิ้มรับทุกๆสาย
วันนี้หล่อนดีใจเป็นพิเศษ เพราะว่าพอพรุ่งนี้งานเลี้ยงอาหารค่ำจบ ตระกูลเซียวก็จะกลายเป็นตระกูลชั้นนำในเมืองจินหลิง！
คิดมาถึงตรงนี้ หล่อนจึงยิ้มออกมาอย่างตื่นเต้น“เอาล่ะ วันนี้เอาแค่นี้ก่อน เริ่มเตรียมงานเลี้ยงอาหารของพรุ่งนี้กันเถอะ เลิกประชุม！”
การประชุมเสร็จสิ้น นายหญิงใหญ่เซียวกลับถึงออฟฟิศของตนเอง
เซียวไห่หลงกลอกตา แล้วรีบตามไป
“คุณย่าครับ จะให้ตำแหน่งผู้อำนวยการเซียวชูหรันจริงๆหรือครับ”
เมื่อไปถึงในที่ๆไม่มีคน เซียวไห่หลงอดเอ่ยปากพูดขึ้นมาไม่ได้
นายหญิงใหญ่เซียวขมุ่นคิ้ว พูดเสียงเย็น“ย่ารับปากชูหรันไปแล้ว แล้วทำไมถึงจะไม่ให้”
เซียวไห่หลงยังคงพูดยืนกราน“คุณย่าครับ คุณย่าจะให้เธอเป็นผู้อำนวยการไม่ได้นะครับ！”
หญิงชราถามกลับ“ทำไมล่ะ เธอได้หนังสือสัญญาใหญ่ขนาดนี้มา ความดีความชอบไม่น้อย ก็ต้องได้รับความสำคัญสิ”
เซียวไห่หลงรีบพูด“ที่ชูหรันได้หนังสือสัญญามา เป็นเพราะจางเหวินเห้าแห่งตระกูลจางสนับสนุนอยู่เบื้องหลังต่างหากล่ะ ผมได้ยินมาว่าเมื่อวานจางเหวินเห้าไปที่บ้านของเธอ ！วันนี้ที่ตี้เหากรุ๊ปเซ็นสัญญากับเรา จะบังเอิญขนาดนี้ได้ยังไง ผมว่า เธอน่าจะไปนอนกับจางเหวินเห้ามากกว่า！”
นายหญิงใหญ่เซียวพูดสีหน้าเกรี้ยวกราด“หลานพูดจริงเหรอ”
เซียวไห่หลงค่อยๆพูดเน้นทีละคำ“เป็นจริงแน่นอนครับ เมื่อคืนผมเห็นจางเหวินเห้าไปหาชูหรันจริงๆ คุณย่าตรวจสอบดูก็ได้ครับ”
พูดจบ เซียวไห่หลงจึงพูดกับนายหญิงใหญ่เซียวว่า“คุณย่าครับ ชูหรันมีสามีแล้ว ถ้าเรื่องจางเหวินเห้าแพร่งพรายออกไป ใครรู้ว่าตระกูลเซียวใช้ไม้นี้ในการได้หนังสือสัญญาจากตี้เหามา พวกเราตระกูลเซียวจะเอาหน้าไปไว้ไหนครับ คุณย่าเองจะเอาหน้าไปไว้ไหนครับ”
นายหญิงใหญ่เซียวขมุ่นคิ้ว หล่อนปักใจเชื่อไปแล้วครึ่งหนึ่ง
จางเหวินเห้าชอบเซียวชูหรัน หล่อนรู้ดี
ตอนงานวันเกิดแซยิด จางเหวินเห้ายังให้พระที่ทำจากหยกพม่าเป็นของขวัญ ราคาเกือบสามสี่ล้าน
นี่ก็เป็นคำอธิบายที่สมเหตุสมผลอยู่ ทำไมเซียวชูหรันถึงได้สัญญามูลค่าหกพันล้านมา
ในเวลานี้ เซียวไห่หลงพูดขึ้น“ถ้าคุณย่าให้ผู้หญิงไร้ยางอายพรรคนั้นมาเป็นผู้อำนวยการ ชื่อเสียงของเราไม่ป่นปี้หรือครับ เวลาแบบนี้ต้องเลือกคนอื่นมาเป็นผู้อำนวยการแทนครับ จากนั้นความดีความชอบเรื่องหนังสือสัญญาก็ยกให้คนอื่น ทางที่ดีเลือกผู้ชายนะครับ จะได้ไม่มีมลทินพ้นคำครหา！”
นายหญิงใหญ่เซียวพยักหน้าเบาๆ
คำพูดของเซียวไห่หลง หล่อนเชื่อไปโดยมากแล้ว
ดูทีท่าตนเองคงต้องหาผู้อำนวยการคนอื่นมาสยบคำครหา
ถ้าข้างนอกรู้ว่าเป็นเพราะเซียวชูหรันเข้าขากับจางเหวินเห้าถึงได้หนังสือสัญญามา ตนเองจะอธิบายกับคนข้างนอกอย่างไร บอกว่าตนเองอาศัยผู้อำนวยการคนใหม่ในการได้หนังสือสัญญามาอย่างนั้นหรือ หล่อนอาจไม่ยอมอาศัยเนื้อหนังของเซียวชูหรันในการได้มาเป็นอันขาด
อีกอย่าง หญิงชรายังมีเรื่องส่วนตัวอยู่
หล่อนไม่ชอบเซียวชูหรันจริงๆ！อีกอย่างหล่อนให้ความสำคัญต่อชายมากกว่าหญิง ไม่อยากให้เซียวชูหรันมามาอำนาจและบทบาทในตระกูลเซียวมากนัก
จะต้องหยุดยั้งหล่อนเอาไว้ก่อน สมบัติตระกูลเซียวจะได้ไม่ไปตกอยู่ที่ไหน
พอคิดมาถึงตรงนี้ หล่อนก็เริ่มคิดเล็กคิดน้อย
ดังนั้น หล่อนจึงมองเซียวไห่หลง พูดเสียงเย็นชา“ไห่หลง ต่อไปเรื่องบริษัท หลานจะต้องฟังย่า ย่าสั่งให้ทำอะไร หลานต้องทำ สิ่งที่ย่าห้าม หลานห้ามทำเด็ดขาด เข้าใจไหม”
เซียวไห่หลงรีบแสดงความจงรักภักดีพูดว่า“คุณย่าสบายใจเถอะครับ ต่อไปคุณย่าพูดอะไร ไห่หลงจะทำตาม คุณย่าชี้ไห่หลงลงมือ！”
“อืม”นายหญิงใหญ่เซียวพยักหน้าอย่างพึงพอใจ พูดขึ้น“งานเลี้ยงพรุ่งนี้ ย่าจะบอกทุกคน ว่าหลานเป็นผู้อำนวยการคนใหม่ และเป็นคนรับผิดชอบในการดีลกับตี้เหามา แต่หลานต้องจำไว้ หลานจะต้องเชื่อฟัง ย่าจะประคองหลานขึ้นมาได้ ย่าก็เหยียบหลานให้จมดินได้！”
เซียวไห่หลงดีใจออกนอกหน้า รีบพูด“คุณย่าวางใจครับ！ไห่หลงเชื่อฟังแน่นอน！